บทที่670 งานประชุมใหญ่อินเตอร์เน็ต

กลับมาถึงบ้าน รพีพงษ์มายังห้องของอารียา เห็นอารียากำลัง

จ้องไปที่ขวัญนลินหมูกลมๆ ด้วยรอยยิ้มแห่งความรัก อารียาเห็นรพีพงษ์กลับมา ก็ตกใจ แล้วถาม “ทำไมกลับมาเร็ว

จัง? คุณจัดการฑวัดเรียบร้อยแล้ว”

รพีพงษ์ยักไหล่อย่างเบื่อหน่าย กล่าว “เพื่อนคนนี้ของคุณ ติดต่อคุณมา ไม่ใช่เพราะสะดวกในการอยู่เกียวโต เขาก็แค่ อยากโอ้อวดตัวเองก็แค่นั้น

อารียาชะงัก แล้วถาม “หมายความว่าไง?”

รพีพงษ์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่ร้านอาหารบลูดรีมอย่างละเอียดให้ อารียาฟัง หลังจากที่อารียาได้ยินแล้วนั้น ก็ไม่เข้าใจแล้วถาม “ไม่น่าใช่นะ ตอนเรียน หวังเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคน ทำไม ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้ล่ะ? เกิดความเข้าใจผิดกันหรือ เปล่า?”

รพีพงษ์นิ่งสงบ แล้วถาม “ตอนอยู่มหาลัย เขาช่วยคุณยังไง?”

อารียาทบทวน เล่าเรื่องระหว่างเธอกับวัต ให้รพีพงษ์ฟัง แสดงให้รพีพงษ์เห็นว่าตอนนั้นเธอรู้สึกว่าทวัดเป็นคนดีมากคน หนึ่ง ไม่ว่าจะให้เขาทำอะไร เขาก็ช่วย ไม่เคยปฏิเสธเลย

หลังจากที่รพีพงษ์ฟังแล้วนั้น ก็ยิ้มออกมา กล่าว “แม้ผมจะเป็น คนตรงๆ แต่ผมก็เข้าใจผู้ชายด้วยกันอยู่นะ ไม่มีใครทำดีต่อใครอย่างไม่หวังผลใดๆ ถ้าผมเดาไม่ผิด ตอนเรียนอยู่ เขาน่าจะชอบ คุณ แต่คุณเพียงแค่คิดว่าเขาดี นี่ทำให้เขารู้สึกว่าคุณกำลังดูถูก เขาอยู่ ดังนั้นหลังจากที่กลับมาแล้ว เขาอยากโอ้อวดต่อหน้า คุณ” อารียาได้ยิน ก็ถอนหายใจอย่างเซ็ง ไม่คาดคิดว่าคนที่เธอ คิดว่าดี จะเป็นแบบนี้ ทำเอาเธอรู้สึกค่อนข้างรับไม่ได้

หรือเกิดความเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า คุณคิดมากไป” อารี ยากล่าว

ไม่นาน เธอก็ได้รับข้อความจาก วัต

อารียา อย่าคิดว่าคุณให้สามีสวะนั่นของคุณจองห้องเพลส เดนท์สูท ให้เรา แล้วผมจะยกโทษที่ตอนนั้นคุณหญิงกับผมได้ วัน นี้ผมกลับมาจากเรียนต่อ เซ็นสัญญากับบริษัทยักษ์ใหญ่ เทียบไม่ ได้กับตอนนั้นแล้ว แล้วคุณก็กลายเป็นหญิงวัยกลางคนสําหรับ ผม ผมจะไม่ให้เกียรติใดๆกับคุณอีก”

“ผมให้คุณรีบให้ไอ้สวะรพีพงษ์นั่นมาขอโทษเราเร็วๆซะ มิเช่น นั้น ผมจะใช้ทุกวิถีทางให้พวกคุณเสียใจ”

อารียายื่นมือถือให้รพีพงษ์ แล้วกล่าว “โอเค คุณพูดถูก”

รพีพงษ์ดูข้อความที่วัตส่งมา ด้วยความดูแคลน คิดในใจว่า เขาทั้งสองคนส่งข้อความนี้มาในตอนที่อยู่ห้องเพลสสิเดนท์สูท แน่นอน

เขายังไม่เคยเจอใครที่ไร้ยางอายได้มากขนาดนี้ บูชาต่างชาติ ก็ว่าแย่แล้ว ยังจะใช้อุบายให้เขาและอารียาเสียใจอีก เค้าข่มขู่ ขนาดนี้แล้ว รพีพงษ์จะทำเป็นมองไม่เห็นไม่ได้แล้ว
อย่างน้อย HXกรุ๊ป ไม่มีทางร่วมมือกับบริษัทที่ดูถูกคนจีน แน่นอน

“คุณไม่ต้องคิดถึงมันแล้ว ผมจัดการเอง” รพีพงษ์กล่าว

อารียาพยักหน้า ตอนนี้เธอมีลูกสาว คิดถึงแต่เรื่องของลูกสาว ไม่มีอารมณ์ไปสนใจเรื่องอื่น

เมื่อก่อนเพื่อนๆจะมองเธอยังไง เธอไม่สนใจไปนานแล้ว แล้ว ปัญหาแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก เธอเชื่อว่ารพีพงษ์จะจัดการ ได้

รพีพงษ์หยิบมือถือขึ้นมา โทรไปหาเธียรวิชญ์ “เอ็กเซลเลนซ์ นั่นจะเปลี่ยนผู้จัดการทั่วไปแล้วหรอ ชื่อทวัด?”

“ใช่ ช่วงนี้พวกเขาพยายามจะร่วมมือทางการค้ากับพวกเรา ถึงตอนนั้นผู้จัดการทั่วไปคนใหม่นี้จะมาพูดคุยกับเราเรื่อง แผนการพัฒนาในอนาคต อีกสองสามวันจะมีงานประชุมใหญ่ อินเตอร์เน็ต ผมวางแผนว่าจะฟังความคิดของผู้จัดการทั่วไปคน ใหม่นี้ แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะร่วมมือด้วยไหม” เธียรวิชญ์ตอบ

“ไม่ต้องตัดสินใจแล้ว ต่อไปนี้ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการร่วมมือ ทางการค้ากับเอ็กเซลเลนซ์ ยกเลิกให้หมด อีกอย่าง งานประชุม ใหญ่อินเตอร์เน็ตนี้ฉันจะไปด้วย แกช่วยจัดการที” รพีพงษ์กล่าว

“ได้ครับ พีรพี

ญวันประชุมใหญ่อินเตอร์เน็ต
วัดและเดซี่ทั้งคู่เดินออกมาจากโรงแรม ทั้งสองเปลี่ยนสวน ทางการ ดูเหมือนจะให้ความสำคัญกับงานประชุมใหญ่ อินเตอร์เน็ตนี้อยู่บ้าง

“ไม่รู้ว่าไอ้รพีพงษ์มันจองไว้กี่วัน พวกเราพักมานานขนาดนี้ ไม่มีใครให้เราเช็คเอาท์เลย ที่นี่ขั้นต่ำก็น่าจะหลายพันอยู่นะ ไอ้ สวะรพีพงษ์รับไหวหรอเนี่ย?” หวังพึมพำ

“แหม จะสนทำไม ยังไงพวกเราก็ไม่ได้จ่ายเงิน คุณรีบคิดว่า อีกเดี่ยวในงานประชุมใหญ่อินเตอร์เน็ตจะสร้างสัมพันธไมตรีอัน ดีงามยังไงกับHXกรุ๊ปเถอะ เพียงแค่คุณสามารถทำมันสำเร็จได้ พ่อของฉันจะต้องเห็นดีเห็นงามไปกับคุณ แล้วเขาจะได้ไม่มีอคติ ใดๆกับงานแต่งงานของเราอีก ถึงตอนนั้นคุณก็จะได้สัญชาติ อเมริกาง่ายขึ้น” เดซี่กล่าว

“สบายใจได้ ด้วยความสามารถของผม จะคุยเรื่องการร่วมมือ กับHXกรุ๊ปนั้นไม่ยาก คุณยืนอยู่ข้างๆก็พอแล้ว” หวังกล่าวอย่าง มั่นใจ

งานประชุมใหญ่อินเตอร์เน็ตของเกียวโตจัดขึ้นที่ศูนย์แสดง สินค้าไฮเทค แต่ละบริษัทที่เข้าร่วมงานนี้ล้วนมีบูธของตัวเอง เพื่อ เสนอสินค้าของบริษัทตัวเอง

ปัจจัยหลักของงานประชุมใหญ่ครั้งนี้ คือส่งเสริมการร่วมมือ กันระหว่างบริษัทต่างๆ ถึงตอนนั้นตัวแทนของแต่ละบริษัทจะรวม ตัวกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็น

ในงานนิทรรศการ หลังจากที่ฑวัตและเดซี่มาถึงแล้วนั้น ก็ไม่ได้สนใจบูธต่างๆของแต่ละบริษัท แต่มุ่งหน้าไปที่ส่วนกลาง ขณะ นี้ผู้นำของแต่ละบริษัทอยู่บริเวณนั้น พวกเขาจะไปหาตัวแทนของ บริษัท HXกรุ๊ปเพื่อคุยเรื่องการร่วมมือทางการค้า

ณ พื้นที่ส่วนกลาง มีคนจำนวนไม่น้อยยืนอยู่ตรงนี้ ในนั้นมีผู้ บริหารวงการอินเตอร์เน็ตอยู่จํานวนมาก เธียรวิชญ์ก็ถือเป็นหนึ่ง ในนั้น และคนส่วนใหญ่ก็ล้อมรอบเขา เป็นวง มองออกถึง ตำแหน่งของเขาในงานนี้

เมื่อทวัดมาถึงที่นี่แล้วนั้น ก็ตะลึง แล้วกล่าว “ว้าว ล้วนเป็น ระดับผู้บริหารทั้งนั้นเลย ที่นี่มีคนจำนวนไม่น้อยที่มีชื่อเสียงระดับ นานาชาติ บริษัทของพวกเขา ที่ต่างประเทศก็มีหลายที่ที่มีชื่อ เสียง ดูๆแล้วกิจการอินเตอร์เน็ตในประเทศ พัฒนาไปไม่เลวเลย นะ”

เดชักตาไปที่เขา แล้วกล่าว “ก็แค่พัฒนาไปไม่เลวเท่านั้น เทียบกับต่างประเทศยังห่างกันอีกเยอะ ไม่มีประสบการณ์เลยสัก

วัตไม่กล้าพูดอะไรอีก

ทั้งคู่เดินไปด้านหน้าพร้อมกัน หวัดทักทายเธียรวิชญ์อย่าง กระตือรือร้น แล้วได้เข้าร่วมการสนทนาของพวกเขา

เธียรวิชญ์ไม่รู้ว่าคนด้านหน้าเป็นใคร พอถามก็ตอบไปบ้าง

“คุณเธียรวิชญ์ โชคดีจริงๆที่ได้เจอคุณที่นี่ สองวันก่อนผมเจอ เข้ากับชายจนๆคนหนึ่ง บอกว่ารู้จักกับคนของHXกรุ๊ป ตอนนี้ คิดๆดูแล้วชั่งน่าขำจริงๆ ในHXกรุ๊ปล้วนเป็นคนเก่งทั้งนั้น ไอ้ยากจนนั่นมีเพื่อนแบบไง” หวัดยิ้มแล้วกล่าว

เธียรวิชญ์จ้องไปที่เขา แต่ยิ้มแล้วพยักหน้า แต่ไม่พูด อะไร

“เธียรวิชญ์ ความจริงครั้งที่มา เพื่อคุยเรื่องการ ร่วมมือทางการค้า ไม่ทราบว่าคุณสะดวกคุยไหมวัดถามต่อ

คุณเป็นมาจากบริษัท

หวัดยื่นมาออกไปให้เธียรวิชญ์ แล้วกล่าว มาจากเอ็กเซล เลนซ์ วัต ก่อนหน้าบริษัทเราน่าเคยส่งข้อมูลของ คุณพวกคุณบ้างแล้ว

เธียรวิชญ์รับรู้ จับมือกับทวัต พลางจ้องที่เขา

ทวัตรู้สึกอับอาย ว่าจะมือต่อไปหรือจะเก็บกลับ

มาเริ่มรู้สึกร้อนๆขึ้นมา

“คุณมือตัวเองกลับมา แล้ว

ผมไม่สามารถตัดสินใจการร่วมการค้าคุณประธานของพวกเรามา บางอาจไปหาพูดคุย” เธียรวิชญ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย