บทที่665 คุณไม่มีสิทธิ์

ณ คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์

สนามหน้าห้องของอารียา รพีพงษ์เดินไปเดินมาอย่างร้อนรน ระดับสูงของตระกูลลัดดาวัลย์รวมทั้งธฤตญาณเธียรวิชญ์และคน อื่นๆก็เฝ้าอยู่ที่นี่

ในห้อง ได้มีหมอสูติดีที่สุดจองเมืองเกียวโตอยู่แล้ว วันนี้ อารี ยาครบกําหนดคลอด

ศักดาและชนิสราทั้งคู่หุบยิ้มไม่อยู่ ด้วยความที่เคยมี ประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน ดูออกชัดเจนว่าสงบกว่าคนที่ไม่เคย เจอมาก่อน

จารุณรก็ตื่นเต้น ยืนอยู่ที่ประตูคนเดียว ตาสองข้างมองเข้าไป ในห้อง แล้วพึมพำเป็นระยะ ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่

รพีพงษ์เดินไปที่ด้านหน้าของธฤตญาณ แล้วถาม “แน่ใจนะว่า รอบๆคฤหาสน์แกได้จัดคนเพียงพอแล้ว ไม่มีทางเกิดเหตุการณ์ อะไรขึ้นนะ?”

“แน่นอน ดัมพ์รงค์พวกเขาทั้งสามได้แยกกันไปอยู่สามจุดของ คฤหาสน์ ล้อมไว้จนน้ำก็เข้ามาไม่ได้แล้วจริงๆ แกสบายใจเถอะ” ธฤตญาณพูดอย่างเบื่อหน่าย รพีพงษ์ในวันนี้ราวกับสูญเสีย ความทรงจําเลยอย่างนั้น เรื่องเดียวกัน ถามไปสามรอบแล้ว

รพีพงษ์หันไปหาเธียรวิชญ์อีกครั้ง แล้วถาม “แกแน่ใจนะว่าหมอที่ดีที่สุดของเมืองเกียวโตสแตนด์บายรอไว้แล้ว? ถ้าด้านใน มีปัญหา พวกเขาสามารถมาได้ในทันทีเลยใช่ไหม?”

“พวกเขาพักผ่อนอยู่ที่ห้องรับแขก ไม่งั้นพี่ไปดูกับผมไหม?”

เธียรวิชญ์จ้องนพีพงษ์อย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ไม่จําเป็น ฉันเชื่อแก” รพีพงษ์ตอบ

เธียรวิชญ์พิมพ์ในใจ “เชื่อผมแล้วยังถามเป็นสิบๆรอบ นี่มัน

ไม่เชื่อกันชัดๆ!”

“รพีพงษ์ คุณไม่ต้องเครียดขนาดนี้ แค่คลอดลูกเอง ไม่ได้น่า กลัวอย่างที่คุณคิด คุณผ่อนคลายสักหน่อยเถอะ” ชนิสรายิ้ม พลางปลอบประโลมร พงษ์

“พี่สา คุณพูดถูก แต่ผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่สบายใจ ตลอดเลย” รพีพงษ์ตอบกลับ

“ธรรมดา ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้ แม้จะเป็นผู้ชายที่สงบ

รออยู่ด้านนอกห้องคลอดของภรรยา ก็ต้องเครียด เดี๋ยวลูก

คลอดออกมา แกจะโล่งใจเอง” ศักดายิ้มพลางกล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่ควร แสดงออกว่าเครียดขนาดนี้ อย่าให้ลูกสาวเกิดมา แล้วตนได้

อืม ต้องนิ่งไว้หน่อย ต้องเริ่มตั้งแต่เกิด ให้เธอเห็นภาพพจน์

พ่อที่เข้มงวด

ขณะนี้รพีพงษ์ได้เพ่งไปยังจารุณีที่พึมพำอยู่ที่ประตู แล้วเดิน เข้าไป ถาม “คุณพึมพำอะไรตรงนี้?”
จารุณีหันหน้าไปหารพีพงษ์ ยิ้มพลางกล่าว “ฉันกำลังคิดอยู่ว่า อนาคตจะเรียกคุณว่าพ่อสามีหรือพี่ชายดี คุณว่าฉันควรจะเรียก คุณยังไงดี?”

รพีพงษ์มึน เขายังไม่ได้บอกจารุณีว่าตอนที่ตรวจครรภ์ได้รู้ แล้วว่าเด็กในท้องเป็นผู้หญิง ดังนั้นหญิงสาวคนนี้คิดมาตลอดว่า เด็กในท้องคือผู้ชาย

และตามสัญญาที่รพีพงษ์ได้ให้เธอไว้ในตอนแรก ถ้าจารุณีจีบ ลูกชายของรพีพงษ์ รพีพงษ์ห้ามยุ่งเกี่ยว

“อะแหม ทำไมคุณถึงมั่นใจว่าเป็นลูกชาย? ถ้าเป็นลูกสาวล่ะ ผมว่า คุณอย่ามัวแต่คิดเรื่องไร้สาระเหล่านี้เลย” รพีพงษ์กลัวว่า ถ้าพูดความจริงกับจารุณีแล้ว เธอจะร้อนรอแล้วพุ่งเข้าไปในห้อง ทันที จึงเสนอแนะไป

จารุณีจ้องไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “รพีพงษ์ คุณหมายความว่า ไง คุณจําไม่ยอมรับแล้วใช่ไหม? จะบอกให้นะ ฉันได้อิงตาม เนื้อหาในอินเตอร์เน็ตตรวจดูพี่สะใภ้แล้ว ส่วนใหญ่จะไปทาง พี่ สะใภ้ได้ลูกชาย”

รพีพงษ์อาย ไม่คาดคิดว่าจารุณีจะเชื่อหน้าเว็บเหล่านั้น หรือ

หน้าเว็บพวกนั้นจะน่าเชื่อถือกว่าหลักวิทยาศาสตร์อีกหรอ

“เหอะ จะบอกให้นะ รอให้ลูกชายคุณคลอดออกมาก่อน อย่า ให้ฉันทำอะไร อนาคตรฉันจะเป็นภรรยาของเขา ไม่งั้นจะมั่วกัน ไปใหญ่” จารุณีพูดกับรพีพงษ์

รพีพงษ์ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ติดในใจว่าให้เธออยู่ในห้วงแห่งจินตนาการไปสักพักแล้วกัน รอให้คลอดลูกออกมา เธอ ก็จะได้รู้ว่าเนื้อหาบนอินเตอร์เน็ตนั้นไม่เป็นไปตามหลัก วิทยาศาสตร์

ในขณะที่ทุกคนรออย่างกระวนกระวาย คนใช้ตระกูลลัดดา วัลย์คนหนึ่งวิ่งมา กล่าวอย่างเร่งรีบว่า “นายใหญ่ ด้านนอกมีคน ที่เรียกตัวเองว่าแม่ยายจะบุกรุกเข้ามา พวกเราห้ามเธอเอาไว้ใน สวน ท่านรีบไปดูหน่อยเถอะค่ะ” รพีพงษ์ขมวดคิ้ว คนแรกที่ นึกถึง ก็คือศศินัดดา

“ซึ่งเป็นผู้หญิงที่บ้าจริงๆ หลอนยังจะมาหาเรื่องในวันคลอด ลูกของอารีอีกหรือไง? คิดๆไปที่วันนั้นเลือกที่จะหย่านั้นเป็น ความคิดที่ถูกต้องจริงๆ” ศักดาก็เดาออกว่าเป็นใคร จึงได้กล่าว อย่างไม่พอใจออกมา

“ผมไปดูก่อนล่ะกัน พวกคุณรอที่นี่ ถ้าอารีคลอดแล้ว ต้องแรก ผมเลยนะ” รพีพงษ์พูด แล้วเดินออกไปที่สวน

ทุกคนพยักหน้า

เดินเข้าไปในประตูแรกของสวน ศศินัดดาเผชิญหน้ากับการ์ด หลายคนของตระกูลลัดดาวัลย์อย่างบ้าคลั่ง สถานการณ์ ตึงเครียด ดัมพ์รงค์ยืนอยู่บนหลังคา จ้องไปยังหญิงด้านล่างที่ไร้ ซึ่งเหตุผล

“พวกแกออกไปนะ ฉันจะบอกอะไรให้ อารียาเป็นลูกสาวของ ฉัน เธอคลอดลูก ฉันมาดู ก็ไม่ผิดอะไร ใครก็ไม่มีทางขวางฉัน

ได้!” ศศินัดดาตะคอกอย่างไม่มีเหตุผล
การีดเหล่านั้นจ้องไปที่ศศินัดดาอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร ถ้าคน ที่จะบุกรุกเข้าไปเป็นคนอื่น พวกเขาลงมือไปนานแล้ว

แต่คนที่อยู่ข้างหน้านี้เป็นแม่ของอารียา พวกเขาไม่กล้าลงมือ

แต่อย่างใด ดังนั้นจึงทำได้เพียงขวางเธอไว้ตรงนี้ “แล้วพวกมึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่าไอ้สวะรพีพงษ์นั่นได้ตายไป

แล้ว ตอนนี้ลูกสาวกกุมอำนาจตระกูลลัดดาวัลย์ กูในฐานะแม่ ของอารี พวกมึงต้องเคารพกด้วย ตอนนี้พวกมึงขวางไว้ ถ้า อารีรู้ เธอจะต้องจัดการพวกมึงแทนกูแน่ๆ! ตอนนี้ที่ศศินัดดากล้ามาเกียวโต ก็เพราะได้ยินว่ารพีพงษ์ได้

ตายไปแล้ว เรื่องนี้โด่งดังในเกียวโต ที่เมืองริเวอร์ก็ไม่แพ้กัน

หลังจากที่เธอได้ยินแล้ว ก็รู้สึกว่าศัตรูตัวฉกาจของตัวเองได้ หายไปแล้ว แล้วยังได้ยินมาว่าอารียาคือนายใหญ่ของตระกูลลด ดาวัลย์อีก เธอจึงได้รีบมาเพื่อเสพสุข

ศศินัดดาทําอะไรรพีพงษ์ไม่ได้ แต่สําหรับลูกสาวของตัวเอง และไอ้สวะศักดานั่น เธอกล้าลงมือ ลูกสาวของตนชอบให้พูดดีๆ แค่เธอทําสักหน่อย อารียาก็ใจอ่อนแล้ว

ถึงเวลานั้นเธอก็ถือเป็นแม่ของผู้กุมอำนาจตระกูลอันดับหนึ่ง ของเกียวโต ครอบงำได้ง่าย

“รีบหลีกทางไปซะ รพีพงษ์ตายแล้ว ลูกสาวฉันใหญ่สุดที่นี่ ใน ฐานะที่เป็นแม่ พวกแกคิดว่าจะหาเรื่องฉันได้หรอ?” ศศินัดดาพึมพำ จากนั้นก็จะเข้าไปด้านในให้ได้
“งั้นคงทำให้คุณผิดหวังแล้วแหละ ผมยังมีชีวิตอยู่” ในขณะ เดียวกันนี้เอง เสียงของรพีพงษ์ก็ดังขึ้น

ศศินัดดาชะงัก รีบเงยหน้าขึ้นไปดู พบว่ารพีพงษ์กำลังเดินมา หาเธอ

เธองงมาก ความหวาดกลัวภายในใจของเธอที่มีต่อรพีพงษ์ก็ เริ่มผุดขึ้นมา

“แก…..ทำไมแกยังมีชีวิตอยู่ แกตายไปแล้วไม่ใช่หรอ?” ศศิ นัดดาเสียงสั่นคลอน

“คนอื่นพูดคุณก็เชื่อ? หรือคุณจะโดนคนทั้งโรงแรมหลอกมา

แล้ว” รพีพงษ์ประชดประชัน

สีหน้าศศินัดดาดูไม่ดี จากนั้นก็สูดหายใจลึกๆ แล้วกล่าว “พี พงษ์ ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็เป็นแม่ของอารี ไหนๆฉันก็มาแล้ว คง ไม่ใช่จะไล่ฉันกลับไปหรอกนะ?”

“วันนี้เป็นวันที่อาคลอดลูก ผมไม่อยากให้เกิดปัญหาใดๆขึ้น ดังนั้นคุณมาจากไหน ก็กลับไปทางนั้น มิเช่นนั้นอย่าหาว่าผมไม่ เตือน” รพีพงษ์กล่าวอย่างสงบ

ศศินัดดาตาโต แล้วกล่าว “วันนี้อารีคลอดลูก? เรื่องใหญ่ ขนาดนี้พวกแกไม่บอกฉัน พวกแกยังคิดว่าฉันเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้าง ไหม? ไม่ได้ วันนี้ฉันต้องเข้าไปให้ได้ ลูกสาวฉันคลอดลูก ฉันใน ฐานะที่เป็นแม่จะไม่อยู่ข้างๆลูกได้ไงกัน พวกแกรีบหลีกไปซะ คลอดลูกคือเรื่องใหญ่นะ ประสบการณ์ฉันเยอะ ให้พวกแก ทําคลอดอารี ฉันไม่สบายใจ
รพีพงษ์เอือมระอา หากให้เธอเข้าไปจริงๆ เขานั่นแหละที่จะไม่สบายใจ

“คุณรีบออกไปจากที่นี่ ผมไม่อยากพูดมาก รพีพงษ์กล่าว

“รพีพงษ์ มีความเป็นมนุษย์หน่อยได้ไหม ลูกฉันคลอดลูก

ทำไมแกไม่ให้ฉันเข้าไป!” ศศินัดดาตะโกน

รพีพงษ์ นปาก แล้วกล่าว

“เพราะคุณไม่มีสิทธิ์”