บทที่607 นายถูกปลดตำแหน่งแล้ว

นอกห้องสำนักงาน

ครอบครัวของอาใฝ่ธรรมทั้งสามคนรออย่างใจจดใจจ่อ ทุก คนอยู่ไม่สุข เมื่อกี้เลขานุการหญิงออกมา มองพวกเขาอย่างดูถูก ทำให้พวกเขารู้สึกว่ามีความเป็นไปได้มากที่รพีพงษ์หาฉันท์ ทัตจะจัดการเรื่องนี้ได้

อาใฝ่ธรรมเดินกลับไปกลับมา และถอนหายใจพูดว่า “ร พงษ์สามารถจัดการเรื่องนี้ได้จริงๆเหรอ? สมิทธิ์เป็นลูกน้องของ ฉันท์ทัต ได้ยินมาว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีมาก รพีพงษ์ เป็นเพียงนักท่องเที่ยวต่างจังหวัด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันท์ทัตก็ ไม่มีทางช่วยพวกเรา”

“เอาล่ะ คุณก็ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวรพีพงษ์ออกมาก็รู้แล้ว คุณ พูดอยู่ที่นี่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้”ป้าภคที่มาพูดกับอา ใฝ่ธรรมอย่างหงุดหงิด

ณัทก็ขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วเรื่องจะกลายเป็นอย่างไร แต่เขาก็รู้สึกได้เสมอว่าตั้งแต่ที่รพีพงษ์บอกว่าเรื่องนี้สามารถ จัดการได้ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเกิดความมั่นใจในตัวรพีพงษ์ขนาดนี้ หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น และมีหลายคนเดินไป ที่ทางห้องทํางานของฉันท์ทัต
อาใฝ่ธรรมหันหน้าไปมองด้านข้าง สีหน้าเปลี่ยนไปอย่าง กะทันหัน ที่เดินไปหาพวกเขา คือสมิทธิ์สองพ่อลูก และเจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยหลายคนที่ถือกระบอง

เมื่ออาใฝ่ธรรมป้าภคที่มาทั้งสองคนเห็นพวกเขา ก็ตกใจ ถอย หลังไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว

ศุทธามองไปที่นัทด้วยสีหน้าเยาะเย้ย และพูดว่า: “ณัท คิดไม่ ถึงจริงๆ แกยังจะกล้ามาที่นี่เพื่อหาเจ้านายของพ่อของฉัน พวก คุณกล้าหาญมากจริงๆ”

ณัทขมวดคิ้วและมองไปที่ศุทธา กำหมัดแน่นไว้ทันที

สมิทธิ์ยังมองไปที่ครอบครัวของอาใฝ่ธรรมทั้งสามคนอย่าง เยาะเย้ย หลังจากยืนตรงหน้าพวกเขาแล้ว ก็พูดว่า “ทำไม พวก แกหมายความว่าอย่างไร? มาหาหัวหน้าของฉันเพื่อฟ้องร้องฉัน เหรอ?”

อาใฝ่ธรรมและป้าภคที่มาต่างก้มหน้าลง และไม่กล้าสบตา สมิทธิ์ เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่มีอำนาจเช่นนี้ พวกเขาดูอ่อนแอ และไร้พลัง

“ตอนแรกฉันยังคิดว่าพวกแกไม่ได้โง่ขนาดนี้ พวกแกต่อยตี ลูกชายของฉัน ฉันลงโทษพวกแก ก็เป็นไปตามที่ควรแล้ว แต่ว่า เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ว่าถึงขั้นที่ไม่สามารถตกลงกันได้ ถ้าพวกแกยินดีที่ จะเอาประโยชน์ดีๆออกมา ไม่แน่ฉันมีความสุข ก็ปล่อยพวกแก”

“ใครจะไปคิดว่าพวกแกไม่เพียงไม่มีสติสัมปชัญญะ ยังวิ่งไป หาเจ้านายของฉันเพื่อฟ้องร้องฉัน วิธีนี้ของพวกแกทำให้ฉันคาดไม่ถึงจริงๆ”

“พวกแกคิดว่าเป็นไปได้ไหมที่เจ้านายของฉันจะช่วยพวกแก พูดเหรอ? ตลกสิ้นดี ในเมื่อพวกแก่กล้ามาที่นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ จะบอกพวกแก ให้ เรื่องนี้ ไม่มีทางต่อรองกันได้ ตั้งแต่วันนี้ เป็นต้นไป ตราบใดที่พวกแกยังอยู่บนเกาะพระจันทร์ ฉันก็จะไม่มี วันปล่อยให้พวกแกอยู่เป็นสุข”

สมิทธิ์ท่าทางหยิ่งยโสโอหัง ไม่ได้เอาครอบครัวอาใฝ่ธรรมไว้ ในสายตาเลย

เมื่ออาใฝ่ธรรมได้ยินสิ่งที่สมิทธิ์พูด ในใจก็เต็มไปด้วยความ กังวล เขาไม่อยากทำให้เรื่องนี้มันซับซ้อนวุ่นวายเกินไป จึงพูด กับสมิทธิ์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดว่า: “กรรมการ สมิทธิ์ เรื่องนี้พวกเราก็ทำไม่ถูกต้องจริงๆ พวกเราก็แค่หุนหัน พลันแล่นไปหน่อย ถึงได้มาที่นี่ ขอร้องคุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้างมี เมตตา ปล่อยพวกเราไปครั้งหนึ่งเถอะ

“แกไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปเหรอ? ตอนนี้ร้องข องขอความ เมตตาจากฉัน มันสายเกินไปแล้ว”สมิทธิ์หัวเราะเยาะ

ณัทเต็มไปด้วยความโกรธ ยื่นมือออกมาดึงอาใฝ่ธรรม แล้ว พูดว่า “พ่อ พ่อก็ไม่ต้องไปขอความเมตตากับพวกเขาแล้ว เรื่อง นี้เราไม่ได้ทําอะไรผิดเลย ทำไมต้องให้เราขอความเมตตาพวก เขาด้วย”

หลังจากพูดจบ ณัทหันไปมองสมิทธิ์และศุทธาทั้งสองคน กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า: “ลูกชายของคุณมาตบตีฉันโดยไม่มีเหตุผล พีรพีพงษ์เพื่อช่วยฉัน ถึงได้สั่งสอนลูกชายของคุณ พวก เราทำอะไรผิด? คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับพวกเรา?

เมื่อศุทธาได้ยินคำพูดของฉัท พูดด้วยความดูถูกทันทีว่า “ณัท แกสมองไม่ดีหรือเปล่า? ถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะถามคำถาม แบบนี้อีกเหรอ? ฉันก็เคยบอกแกแล้วไม่ใช่เหรอ สิทธิ์ที่พ่อของ ฉันเป็นผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์!”

ดวงตาทั้งสองข้างของณัทจ้องมองไปที่ศุทธา ตอนนี้แทบทน ไม่ไหวที่จะวิ่งพุ่งเข้าไปต่อยชายคนนี้ไม่กี่หมัด

สมิทธิ์ยังมองไปที่นัทด้วยความดูถูกเหยียดหยาม และพูดว่า “เด็กน้อย ในโลกใบนี้ ไม่มีใครมาพูดเรื่องผิดถูกกับแกหรอก อยู่บนเกาะพระจันทร์ กูบอกว่ามึงผิด นั่นก็คือถึงผิด ถ้าแค่นี้นาย ยังไม่เข้าใจ ก็สมควรถูกคนรังแกแล้ว”

อาใฝ่ธรรมยื่นมือไปห้ามนัท แล้วเอ่ยปากว่า: “ไม่ต้องพูดแล้ว พวกเราไม่สามารถมีเรื่องกับพวกเขาได้ ถึงขนาดนี้แล้ว เกรงว่า คงจะต้องออกจากเกาะพระจันทร์”

“หึหึ พวกแกคิดว่าเรื่องนี้แบบนี้ก็ถือว่าจบแล้วเหรอ? แค่พวก แกถูกจัดการยังไม่พอ ตอนนี้พวกแกต้องรีบไปเรียกคนที่ต่อยตี ฉันในวันนั้นมา ฉันจะทำให้เขารู้ถึงความสุดยอดของฉัน!”ศุทธา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ทันทีที่เขาพูดจบ ประตูห้องทำงานก็เปิดออก รพีพงษ์ก็เดิน ออกจาก ในนั้น

เมื่อศุทธาเห็นรพีพงษ์ออกมา ก็ชี้นิ้วไปที่เขาทันที และตะโกนว่า: “พ่อ ไอ้หมอนี่เป็นคนต่อยตีฉัน พ่อรีบให้เจ้าหน้าที่รักษา ความปลอดภัยจับเขาไว้ ฉันจะต่อยเขาอย่างหนักเพื่อระบาย ความโกรธ!”

รพีพงษ์คาดไม่ถึงว่าสุทธาจะมาปรากฏอยู่ที่นี่ เมื่อเห็นท่าทาง ของชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา น่าจะเป็นพ่อของศุทธา สมิทธิ์

ในเวลานี้ฉันท์ทัตเดินออกจากห้องทำงาน ซึ่งเต็มไปด้วยรอย ยิ้ม รพีพงษ์เพิ่งจะโอนเงินมาให้เขา ฉันท์ทัตก็ออกเอกสารการ ปลดตำแหน่งของสมิทธิ์ แล้วแต่งตั้งอาใฝ่ธรรมเป็นผู้อำนวยการ ใหม่ของสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์

รพีพงษ์เพียงแค่เดินทางมาท่องเที่ยวที่เกาะพระจันทร์ จึงเป็น

ไปไม่ได้ที่จะเป็นผู้อำนวยการอะไรได้ ดังนั้นก็ให้ฉันท์ทัตมอบ

ตำแหน่งให้กับอาใฝ่ธรรม ซึ่งก็ถือได้ว่าเป็นรางวัลสำหรับที่ร

พงษ์ตอบแทนการต้อนรับของครอบครัวอาใฝ่ธรรมในช่วงเวลา

ฉันท์ทัตก็คาดไม่ถึงจะมีผู้คนอยู่ข้างนอกมากมายขนาดนี้ โดย เฉพาะหลังจากที่เห็นสมิทธิ์สองพ่อลูก เดิมที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เคร่งเครียด ในทันที

“พวกคุณมาทําอะไรที่นี่?”ฉันท์ทัตพูดอย่างเย็นชา

เมื่อสมิทธิ์เห็นฉันท์ทัตออกมา บนใบหน้าก็แสดงรอยยิ้มทันที รีบก้าวไปข้างหน้า แล้วเอ่ยปากว่า “หัวหน้า คนเหล่านี้ลงมือ ต่อยตีลูกชายของผม ที่สำคัญยังรับงานไกด์นำเที่ยวโดยไม่มีใบอนุญาต ตอนนี้พวกเขามาสร้างปัญหาให้คุณอีก ดังนั้นผมเลยพา คนมาจับพวกเขา

เมื่ออาใฝ่ธรรมและป้าภคที่มาทั้งสองคนเห็นฉันท์ทัตออกมา สีหน้าก็ยิ่งแสดงออกมาสิ้นหวัง คิดในใจว่าวันนี้พวกเขาจะต้อง จบเห่แน่ เขาทั้งสองคนเป็นผู้บังคับบัญชาและผู้ใต้บังคับบัญชา เป็นไปไม่ได้ที่จะพูดแทนพวกเขา

สีหน้าสุทธาก็เต็มไปด้วยความมีชัย เมื่อเห็นฉันท์ทัตออกมา ยังเดินไปเรียกลุงทัต แล้วหันหน้าไปมองณัทอย่างหยิ่งผยอง

ในขณะนี้ ฉันท์ทัตผลักสมิทธิ์ไปตรงๆหนึ่งครั้ง และพูดด้วย ท่าทางรังเกียจ: “ไปไปไป รีบไปไกลๆจากฉันหน่อย อย่ามา สนิทกับฉันด้วยวิธีนี้

สมิทธิ์นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันท์ทัต ปกติ แล้วพวกเขาเข้ากันอย่างกับพี่น้องกัน แต่ทำไมจู่ๆฉันท์ทัตก็เริ่ม ไม่พอใจเขา

“นายมาได้เวลาพอดีเลย ฉันมีเรื่องบางอย่างกำลังจะบอกนาย อยู่พอดีเลย ช่วงหลายปีมานี้นายเป็นผู้อำนวยการสำนักงาน จัดการมัคคุเทศก์ที่ละเลยการปฏิบัติหน้าที่ ใช้อำนาจส่วนตัวใน ทางที่ผิด ในฐานะหัวหน้า ฉันจำเป็นต้องยับยั้งความเสื่อมเสีย แบบนี้”

“ดังนั้นนายถูกปลดตำแหน่งแล้ว จากวันนี้เป็นต้นไป ก็มีใ ธรรมมาเป็นเจ้าของสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ ฟังเข้าใจไหม?”