บทที่586 ฉันสามารถช่วยคุณเอาชนะกลับคืนมาได้

บนถนน รพีพงษ์ลากศศินัดดา พาเธอไปยังที่ถนนวินิก

ใบหน้าของศศินัดดาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในแววตา กังวล ดูท่าทางเหมือนกำลังคิดวิธีสลัดหลุดพ้นจากรพิพงษ์ และ รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อผู้คนบนถนนเห็นพวกเขาสองคน ก็หยุดด้วยความสงสัย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะรัศมีบนตัวรพีพงษ์ดูเคร่งขรึม ผู้คนรอบ ข้างก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มากเกินไป

ศศินัดดากลอกตาไปมา พอถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว ก็สลัด หลุดออกจากมือรพีพงษ์ และวิ่งพุ่งไปหาฝูงชนที่กำลังดูความ ครึกครื้นอยู่

“พวกคุณรีบช่วยฉันด้วย คนคนนี้เป็นพวกค้ามนุษย์ เขา ต้องการจะขายฉัน พวกคุณรีบไปแจ้งตำรวจ ให้ตำรวจรีบมาจับ ตัวเขา!”ศศินัดดาตะโกน

ก่อนที่เธอจะถึงตรงหน้าคนที่กำลังดูความครึกครื้น ก็ถูกร พงษ์คว้าตัวกลับมาแล้ว

บรรดาผู้ที่กำลังดูความครึกครื้นก็ประหลาดใจ และมีคนมา ถามรพีพงษ์ทันที “นายกำลังทำอะไรกันแน่ ทำไมต้องจับตัวคน อื่นด้วย?”

รพีพงษ์ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจกับคนเหล่านี้เลย และยังคงจับตัวศศินัดดาเดินไปข้างหน้า

เมื่อคนเหล่านั้นเห็นรพีพงษ์ไม่ได้ตั้งใจจะอธิบาย ก็รีบอยากจะ ขวางรพีพงษ์ไว้ทันที และถามอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อศศินัดดาเห็นทุกคนต้องการขวางรพีพงษ์ ดวงตาก็แสดง ถึงความหวังออกมา และตะโกนต่อไป “พวกคุณได้โปรดรีบช่วย ฉันด้วย เขาก็คือปีศาจ เขาจะฆ่าฉัน!”

เมื่อทุกคนตั้งใจกำลังจะก้าวไปข้างหน้า ชายคนหนึ่งก็หยุดคน เหล่านั้นไว้ และพูดว่า “พวกคุณไม่รู้จักคนคนนั้นเหรอ คนนั้นก็ คือรพีพงษ์ คนที่เขาจับตัวไว้อยู่ก็น่าจะเป็นแม่ยายของเขา ใน เมื่อมันเป็นเรื่องในครอบครัว ฉันเตือนพวกคุณทางที่ดีอย่างยิ่ง เรื่องชาวบ้านดีกว่า”

ทุกคนตกตะลึง ตอนนี้ชื่อรพีพงษ์เป็นตำนานในเมืองริเวอร์ ทุก คนรู้ดีว่าไม่ว่าอยู่ในเมืองริเวอร์มีเรื่องกับใครก็ได้ แต่ไม่ สามารถมีเรื่องกับรพีพงษ์ได้

“ที่แท้คือรพีพงษ์เอง ฉันก็ว่าทำไมหน้าคุ้นๆ ดูเหมือนว่านี่ เป็นเรื่องภายในครอบครัว ฉันได้ยินมาว่าแม่ยายของเขาน่า รังเกียจมาก อยู่ดีไม่ว่าชอบหาเรื่อง ดูเหมือนว่าจะสร้างปัญหาให้ รพีพงษ์อีก แล้วถูกจัดการ

นั้นนะสิ แม่ยายของรพีพงษ์ใจจืดใจดำจะตาย ยังชอบ บิดเบือนข้อเท็จจริง เมื่อกี้หล่อนบอกว่ารพีพงษ์จะฆ่าหล่อน คงจะ คิดว่าพวกเราโง่จริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่ายั่วโทสะเขา เขาจะโกรธ มากมายขนาดนี้ได้ยังไง”
“ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่นแล้ว รีบๆถอยไปเถอะ

ทุกคนหลีกทางให้รพีพงษ์ทันที และไม่มีใครกล้าที่จะก้าวไป ข้างหน้าเพื่อขัดขวาง

ศศินนัดดาเดิมทีที่ยังมีความหวังแต่หลังจากได้ยินคำพูดของ ผู้คนรอบตัว ใบหน้ากลับกลายเป็นความสิ้นหวังในทันที ที่ สำคัญไม่คาดคิดว่า คนเหล่านี้จะประเมินค่าเธอแบบนี้

“ไอ้พวกตาบอด เป็นคนแบบเดียวกันกับรพีพงษ์ ถ้าเป็นแบบนี้ ต่อไป โลกใบนี้จบเห่แน่!”ศศินัดดาพิมพ์ในใจ

ตลอดทางจนจนถึงทางเข้าร้านอินเทอร์เน็ตที่ถนนวินิก รพีพงษ์ ลากศศินัดดาเข้าไป หาเชือกมาหนึ่งเส้น และมัดเธอไว้กับเก้าอี้ ทุกคนในร้านอินเทอร์เน็ตต่างก็ตกใจ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรกัน

อยู่

รพีพงษ์หยิบเงินสดสองหมื่นออกจากเสื้อผ้า โยนให้เว็บ มาสเตอร์โดยตรง และพูดว่า “ฉันจะเข้าไปสักพัก ดูเธอไว้ อย่า ปล่อยให้เธอหนีไปได้

ร้านอินเทอร์เน็ตเห็นเงินสดสองหมื่น ก็เกือบจะคุกเข่าให้พี พงษ์แล้วเรียกพ่อ ก็พยักหน้าทันที บอกว่าจะเฝ้าดูศศินัดดาให้ดี

ด้านในร้านอินเทอร์เน็ตก็เป็นกาสิโนใต้ดินอยู่แล้ว นอกจาก การท่องอินเทอร์เน็ต แล้วยังมีคนในสังคมทุกประเภทอีก เว็บ มาสเตอร์ก็รู้ว่าไม่ควรไปยุ่งเรื่องของคนเหล่านี้ ในเมื่อเขาให้เงินมา ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามที่เขาบอกอย่างเชื่อฟังก็พอ

รพีพงษ์เอาโทรศัพท์มือถือของศศินัดดามา ค้นหารูปของหน กรจนเจอ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปในนั้น

ภายใต้แสงสีเหลืองสลัว กลุ่มคนรวมตัวกันรอบโต๊ะ จ้องมอง ไปที่ถ้วยลูกเต๋าในมือของเจ้ามือ ในปากก็ตะโกนบอกแต้มที่ตัว เองคาดหวัง

ในเวลานี้ที่หน้าโต๊ะ ชายวัยกลางคน ในวัยสี่สิบ ดูมอมแมม เล็กน้อย ชายวัยกลางที่ไว้หนวดดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้าง และ ร้องตะโกนว่า “เล็ก! เล็ก! เล็ก!!

มีซิปวางอยู่ตรงหน้าเขาหลายแสน ตอนนี้วางเดิมพันไปที่แต้ม เล็กแล้ว ก่อนหน้านั้น เขาก็เสียเงินไปหลายล้าน

“แม่งเอ๊ย ครั้งนี้ต้องเล็กแน่ๆ ครั้งนี้ต้องชนะเอาทุนคืนแน่ๆ!

นักรสบถอย่างลับๆ

ในเวลานี้มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างๆเขา หลังจากที่จ้องมองไป ที่ถ้วยลูกเต๋าในมือของเจ้ามือ จากนั้นก็โน้มตัวไปข้างหูของ กร กระซิบบอกว่า “ถ้าหากคุณวางเดิมพันไปที่แต้มเล็ก จะ ขาดทุนหมดแล้วไม่ได้อะไรคืนเลย

นักรรีบหันเหลือบมองไปที่คนพูด เห็นว่าเป็นชายหนุ่มคน หนึ่ง ก็ด่าทันที “เชีย แกแม่งอย่ามาสาปแช่งฉันตรงนี้นะ แพ้ มานานขนาดนี้แล้ว ถึงเวลาเปลี่ยนจะโชคดีแล้ว ครั้งนี้กูชนะ แน่ๆ!”
รพีพงษ์เพียงแค่ยิ้ม แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก และจ้องมองไปที่ ด้วยลูกเต๋า

หลังจากที่เจ้ามือเขย่าลูกเต๋า ก็ตะโกนเปิดหนึ่งครั้ง จากนั้นก็ รายงานแต้ม ใหญ่

ฆกรรู้สึกบนหัวของตัวเองหนาวเย็นกะทันหัน และริมฝีปาก ซีดลง เขาคาดไม่ถึงว่าตัวเองจะโชคร้ายจริงๆ ภายในเวลาวัน เดียว สูญเสียเงินไปหลายล้าน

ในขณะนี้เขาหันไปมองรพีพงษ์ คิดในใจเป็นเพราะปากเน่าๆ ของไอ้เด็กนี้แน่ๆ ไม่อย่างนั้นตัวเองไม่มีทางแพ้แน่ๆ

เขาคว้าคอเสื้อของรพีพงษ์ ด่าว่า “แม่งทั้งหมดเป็นเพราะแก คนเดียว ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางแพ้ แกชดใช้คืนเงินมาให้ฉัน เลย!”

รพีพงษ์ไม่กังวลแม้แต่น้อย แต่พูดกับฆนีกรว่า “คุณอย่ากังวล ไปเลย เพียงไม่กี่แสนเอง ฉันสามารถช่วยคุณเอาชนะกลับคืนมา ได้”

นีกรมองไปที่รพีพงษ์อย่างสงสัย และถามว่า “ทำไมฉันต้อง เชื่อแกด้วย?”

“หรือว่าตาเมื่อกี้ ยังไม่เพียงพอให้คุณเชื่อฉันเหรอ?”รพีพงษ์ ยิ้มขึ้นมา

ฆนีกรลังเลสักพัก จากนั้นก็พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้ โอกาสแกหนึ่งครั้ง ทางที่ดีแกอย่าหลอกฉัน ถ้าเอาเงินของฉันคืนมาไม่ได้ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่! ฉันเป็นคนที่มีเส้นสาย ถ้าแกกล้า หลอกฉัน ฉันเอาแกตายแน่!”

รพีพงษ์เบะปาก ไม่พูดอะไร ให้ผนึกรชิปเอาชิปมา

หลังจากผ่านไปเพียงสิบห้านาที ตรงหน้ารพีพงษ์ที่มีซิปอยู่ หนึ่งชิปอัน ก็กลายเป็นหลายแสน ทุกคนรอบตัวก็เต็มไปด้วย ความอิจฉา

รอยยิ้มบนใบหน้าของนักรกล้นออกมาทันที หากยังคงทำ แบบนี้ต่อไป เงินที่เขาเสียไป จะใช้เวลาไม่นานก็จะเอาชนะกลับ คืนมาได้

เขายื่นมือออกมาและตบไหล่รพีพงษ์ จากนั้นก็เอาซิปทั้งหมด มาไว้ตรงหน้าตัวเอง และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไอ้น้อง แกนี่มันสุด ยอดจริงๆ วันนี้แกเอาชนะกลับคืนมาให้ฉันได้สามล้าน ฉันก็จะ ไม่เอาเรื่องแก”

ในตอนนี้รพีพงษ์หยุดลง หันหน้าไปมองมนีกร และยิ้มให้เขา ฆนิกรสงสัย แล้วถามว่า: “มีอะไรเหรอ?”

รพีพงษ์ยกมือขึ้น ตบลงไปที่หน้าของผนึกรอย่างรุนแรงหนึ่ง ครั้ง ทำให้เขาล้มลงไปบนพื้น แล้วพูดเสียงต่ำ “เอาเงินของคน อื่นมาเล่นพนันที่นี่ สนุกมากมั้ย?”