บทที่362 ปราสาทคริสตัล

ในร้านกาแฟใกล้บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล

รพีพงษ์และอารียานั่งอยู่ตรงข้ามกัน อารียาเล่าให้รพีพงษ์ ฟังว่าเมื่อวานศศินัดดาเชิญคนที่เรียกว่าอาจารย์มาทำพิธีให้ สีหน้าเต็มไปด้วยความจนใจ

“เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ นายก็รู้ว่าแม่ของฉันเป็นคนแข็ง ที่อมากแค่ไหน ตอนนี้เขาเชื่อว่านายจะนำพาความหายนะมา ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากให้นายกลับมา ฉันทะเลาะกับแม่ แต่แม่ก็ไม่ยอมถอย ครั้งนี้แม่คงจะไม่ยอมอยู่ร่วมชายคา เดียวกันกับนายจริงๆ “อารียาถอนหายใจ

บนใบหน้ารพีพงษ์ยังแสดงรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อ ตอนที่รู้ว่าศศินัดดาหาอาจารย์ท่านหนึ่งมาทำพิธีที่บ้านก็พูด ไม่ออก แต่ว่าในใจของเขาก็รู้ดีว่า เหตุผลที่ศศินัดดาไม่ ต้องการอยู่ร่วมกับเขา เกิดจากเรื่องครั้งก่อนของวีธราส่ง ผลกระทบกับศศินัดดาอย่างมาก หาอาจารย์มาทำพิธีก็เป็น เพียงแค่ข้ออ้างเท่านั้นเอง

“เรื่องนี้เธอคิดว่ายังไง?”รพีพงษ์ถาม

“ฉันคิดดีแล้ว ถ้าหากว่าแม่ของฉันยืนยันที่จะไม่อยู่ร่วมกับ นาย ฉันก็จะย้ายออกมา พวกเราสองคนหาที่ที่หนึ่ง อยู่ด้วยกันก็สบายใจกว่า”อารียากกล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดของอารียา รพีพงษ์ก็รู้สึกซาบซึ้ง และพูด ว่า: “ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะพิสูจน์ตัวเองกับแม่ ฉัน เชื่อว่าสักวันหนึ่งแม่จะยอมรับฉัน”

อารียาพยักหน้า เธอมีความเพียงพอที่จะเชื่อมั่นในตัวรพี พงษ์ ที่สำคัญเธอรู้สึกว่ารพีพงษ์ทำได้ดีกว่าคนส่วนใหญ่ เพียงแต่ว่าอคติของศศินัดดาไม่มีใครที่สามารถจะไปห้าม มันได้ ดังนั้นจึงมีปัญหามากมายเกิดขึ้น

“ไม่พูดเรื่องแม่ฉันดีกว่า อารมณ์เสีย ครั้งนี้เรื่องในเกียว โตเป็นยังไงบ้าง เป็นไปด้วยดีมั้ย?”อารียาเปลี่ยนเรื่อง “จัดการเรียบร้อยหมดแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องราวปัญหา

ในเกียวโตอีกต่อไปแล้ว เราสามารถตั้งใจจัดเตรียมงาน แต่งงานของเราได้”

บนใบหน้าของอารียาแสดงความคาดหวัง และยิ้มมุม ปากหวานๆ

ในตอนกลางคืน รพีพงษ์พาอารียาไปโรงแรมแห่งหนึ่ง ศศินัดดาไม่ให้รพีพงษ์กลับบ้าน ก่อนที่จะหาที่อยู่ที่เหมาะสม ได้ พวกเขาก็ทำได้เพียงนอนที่โรงแรม

ในความจริงถ้าหากว่ารพีพงษ์ต้องการ ก็สามารถให้เธียร วิชญ์จัดเตรียมสถานที่อยู่ให้เขาได้ทันที ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องใหญ่ แต่รพีพงษ์ต้องการสัมผัสความสุขในการเข้าพัก

ในโรงแรมกับอารียา

เมื่อก่อนเขาและอารียาพักที่โรงแรม ทำได้เพียงมองไม่ สามารถแตะต้องได้ ในใจก็ทรมานมาก

รพีพงษ์ไม่เคยเข้าใจการมีความสุขของเปิดห้องเหมือน อย่างที่คนอื่นพูดเลย แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน เขาและอารียา ไม่เคยมีสัมพันธ์แบบฉันสามีเลย ดังนั้นตอนนี้พักอยู่ที่ โรงแรม รพีพงษ์สามารถทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำกับอารี ยาได้

สี่ทุ่มตอนกลางคืน ศศินัดดาโทรหา

“อารียา! ทำไมลูกยังไม่กลับมา ลูกอยู่กับไอ้รพีพงษ์ที่ สมควรตายใช่มั้ย? แม่จะบอกลูกให้นะ ลูกอยู่กับเขา ไม่มี จุดจบที่ดี แม่ให้เวลาลูกรีบกลับมาก่อนภายในครึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นลูกก็ไม่ต้องกลับเข้าบ้านอีกต่อไป!”ศศินัดดา ตะโกนอย่างอารมณ์แปรปรวน

“แม่ค่ะ คนที่จะอยู่กับหนูไปตลอดชีวิตคือรพีพงษ์ไม่ใช่แม่ แม่ไม่ให้เขากลับบ้าน หนูก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องกลับบ้าน ช่วงนี้เราก็สงบสติอารมณ์กันไปก่อน ช่วยให้หนูไม่ต้อง ทะเลาะกับแม่ที่บ้านทุกวัน”

หลังจากพูดเสร็จ อารียาก็วางสายโทรศัพท์ไป ศศินัตดาที่ อยู่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ก็กระทืบเท้าด้วยโกรธ
สองวันต่อมา กำแพงเหล็กรอบๆปราสาทคริสตัลก็ถูกถอด ออก และแจสเปอร์ที่อยู่ปราสาทคริสตัลด้านในและการ ตกแต่งก่อสร้างรอบๆปราสาทก็ปรากฏต่อหน้าผู้คนในเมือง ริเวอร์ตอนนี้

ในวันแรกที่เปิดตัวปราสาท มันดึงดูดผู้คนเข้ามาชมนับ ไม่ถ้วน ภายในเวลาเพียงวันเดียว การมีอยู่ของปราสาท คริสตัลก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองริเวอร์ แม้แต่ข่าวท้องถิ่นใน เมืองริเวอร์ก็ขึ้นด้วย ไม่นานทุกบ้านทุกครัวเรือนก็เริ่มพูดคุย เกี่ยวกับเรื่องปราสาทคริสตัล

เนื่องจากปราสาทคริสตัลมีความโรแมนติกมาก ชาย หนุ่มหญิงสาวจำนวนนับไม่ถ้วนจึงมาชื่นชมแสดงความ เคารพ แต่เพียงไม่กี่วัน ที่นี่ก็กลายเป็นแหล่งถ่ายรูปเซลฟี ของเน็ตไอดอลในเมืองริเวอร์

อย่างไรก็ตามเนื่องจากปราสาทคริสตัลไม่เปิดให้บุคคล ทั่วไปเข้าชม คนพวกนี้จึงสามารถชมได้เฉพาะภายนอก ปราสาทเท่านั้น และเป็นเพราะว่าไม่มีทางเข้าไปได้ จึงทำให้ ผู้คนเกิดความสนใจในรูปลักษณ์ด้านในของปราสาท คริสตัลมากขึ้น

ตอนแรกทุกคนคิดว่าปราสาทคริสตัลเป็นสถานที่ท่อง เที่ยวแห่งใหม่ในเมืองริเวอร์ ก็จะเริ่มเก็บค่าตั๋วสำหรับให้ ผู้คนเข้าไปชม หลายคนบอกว่าแม้ว่าตั๋วที่นี่จะแพง แต่ก็ต้อง เข้าไปดู ว่าด้านในของปราสาทคริสตัลนี้เป็นอย่างไร
แต่ต่อมามีคนพบว่าปราสาทคริสตัลแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ สาธารณะ แต่เป็นสถานที่ส่วนตัว และหมายความว่าจะไม่ เปิดให้กับคนภายนอก

ในขณะที่ผู้คนเริ่มเดาว่าใครคือเจ้าของปราสาทคริสตัล และจุดประสงค์ของการสร้างปราสาทที่งดงามเช่นนี้เพื่ออะไร

เด็กสาวเหล่านั้นใช้จินตนาการของตัวเอง ในการสร้าง เรื่องราวต่างๆมากกว่าสิบกว่าเรื่องสำหรับปราสาทคริสตัล แห่งนี้ ซึ่งทั้งหมดนี้เกี่ยวกับความรัก บางคนถึงกับเขียนเรื่อง ราวเหล่านี้ลงในนวนิยาย และเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต เป็น ที่ชื่นชอบของชาวเน็ตจำนวนมาก

ปราสาทคริสตัลยังเป็นเพราะดังมาจากชื่อเสียงนี้ด้วย บางคนที่อยู่นอกเมืองริเวอร์เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ หลายคนตั้งใจมาที่เมืองริเวอร์เพื่อชมความโรแมนติกของ ปราสาทคริสตัล ไม่นานปราสาทคริสตัลได้กลายเป็นที่นิยม ของเมืองริเวอร์ทั้งหมด

อารียาเองก็เคยได้ยินการมีอยู่ของปราสาทคริสตัลเป็น ธรรมดา ตอนกลางหลังจากที่กลับมาที่โรงแรมยังพูดเรื่องนี้ กับรพีพงษ์ บอกกับรพีพงษ์ว่าปราสาทคริสตัลนั้นโรแมนติก มาก และอยากไปถ่ายรูปที่นั่นกับรพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มและรับปากกับอารียา ตามเธอไปที่ตั้งของ

ปราสาทคริสตัล
เมื่อเห็นปราสาทคริสตัลซึ่งต่อนข้างจะแตกต่างจากอาคาร รอบๆ ดวงตาของอารียาเปล่งประกายสว่างขึ้นมาก

“ว้าว ที่นี่สวยงามจริงๆ เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าสถานที่แบบ นี้จะพบได้แค่ในเทพนิยายเท่านั้น คิดไม่ถึงจริงๆว่าจะมีคน สร้างมันออกมาได้ เจ้าของปราสาทคริสตัลนี้ต้องเป็นคนโร แมนติกมากๆแน่”อารียาพูดพึมพำ

“ก็ไม่แน่ บางทีอาจจะเป็นคนที่มักจะถูกเรียกว่าผู้ชายแท้ๆ (คำศัพท์ทางอินเทอร์เน็ต หมายถึงนิสัย เป็นคนตรงไปตรง มา เป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักพลิกแพลง)”รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อารียาหันไปมองรพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “เป็นไปไม่ได้ คนที่ อาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้ มีแต่คนที่โรแมนติกมากๆ จะไป เป็นผู้ชายแท้ๆไปได้ยังไง รพีพงษ์ ฉันว่านายกำลังอิจฉาคน อื่นมากกว่า”

รพีพงษ์เบิกตากว้าง จากนั้นก็จูงมือของอารียา และดึงเธอ เดินไปที่ปราสาทคริสตัล

อารียาไม่รู้ว่ารพีพงษ์ต้องการทำอะไร จึงถามว่า: “รพีพงษ์ นายจะทำอะไร?”

รพีพงษ์พูดว่า: “พิสูจน์ให้เธอเห็นไง ว่าฉันอิจฉาหรือ เปล่า”

เนื่องจากมีผู้คนกลุ่มใหญ่อยู่หน้าปราสาทคริสตัล รพีพงษ์จึงพาอารียาตรงไปที่ด้านหลังของปราสาท ที่นี่มีประตูเล็กๆ อยู่หนึ่งบาน และไม่มีคนอยู่รอบๆ

เมื่ออารียาเห็นรพีพงษ์พาตัวเองมาที่ด้านข้างของประตู เล็กๆบานนี้ ตวงตาเบิกกว้าง และก็พูดว่า: “รพีพงษ์ นายพา ฉันมาที่นี่ทำไม? นายคงจะไม่พยายามแงะประตูแล้วพาฉัน เข้าไปใช่มั้ย? นายอย่าทำแบบนี้นะ เกิดถูกเจ้าของจับได้ อย่างนั้นก็จบเห่แน่”

รพีพงษ์ยิ้มอย่างสดใสและหยิบกุญแจออกมาจากเสื้อผ้า ของตัวเอง และพูดว่า: “ฉันมีกุญแจ ทำไมต้องแงะประตูด้วย ฉันเข้าไปในที่ของตัวเอง หรือว่ายังมีคนจะมาจับฉันด้วยเห รอ?”