บทที่302วางแผนเรื่องที่สายเกินแก้

ณโรงแรมที่อยู่ของสมาคมโกะเมืองริเวอร์

ตอนนี้ปิยังกรกำลังมองโกมุทที่อยู่ด้านหน้าตนเองด้วย สายตาดุร้ายแล้วตามมาด้วยฝ่ามือที่ตบไปบนหน้าของเขา ไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย

ภายในห้องระเกะระกะเรี่ยราดไปหมดสิ่งไหนที่แตกได้ก็ แตกไปพอประมาณแล้วทุกคนล้วนแต่มองปิยังกูรด้วยความ หวาดกลัวจนตัวสั่นไม่มีใครกล้าส่งเสียงใดๆออกมา

นั้นที่อยู่ในบ้านหมากรุกยูนิคหลังจากที่ผลของการ แข่งขันออกมาแล้วทุกคนต่างก็ร้องตะโกนให้ปิยังกูรโอนสาม ร้อยล้านที่วางเดิมพันเอาไว้

ใน กำลังเล่นกับภรรยาของรพีพงษ์อยู่ในใจก็ยิ่งโมโหมากขึ้น

การแข่งขันหมากรุกครั้งนี้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อบริษัท อสังหาริมทรัพย์เมค์สแล้วก็ไม่ได้เสียหายแบบทั่วๆไปถ้าปิย์ งกูรยอมอดทนต่อไปอีกสักหน่อยก็เป็นไปไม่ได้ที่จะแพ้การ

แข่งขันแล้วยังต้องขาดทุนไปสามร้อยล้านด้วย นึกถึงขึ้นมาเขารู้สึกได้ว่านฤพลกับรพีพงษ์ต้องสมรู้ร่วมคิด กันแน่ๆความอึดอัดที่อยู่ในใจทั้งหมดได้ระบายไปบนร่างของ โกมุทแล้ว

“โธ่เว้ยทำไมแกถึงต้องพ่ายแพ้ให้กับขยะชิ้นนั้นด้วยแกรู้ ไหมว่าเพื่อการแข่งขันครั้งนี้ฉันเตรียมตัวมาขนาดไหนตอนนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับรางวัลชนะเลิศยังทำให้ฉันเสียเงินไปอีก สามร้อยล้านถ้าเรื่องนี้แพร่ไปถึงเมืองริเวอร์ยังส่งผลกระทบ ด้านลบต่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สของฉันอย่างใหญ่ หลวงอีกด้วยฉันเลี้ยงดูพวกแกมาได้ประโยชน์อะไรบ้าง ไหม?!”ปิยังกูรตะโกนออกมาอย่างหวั่นไหว

จากนั้นก็เตะเข้าไปบนร่างของโกมุท

โกมุทล้มกันกระแทกลงไปบนพื้นในใจเจ็บปวดจนพูดไม่ ออกแต่เผชิญหน้ากับความเดือดดาลของปิยังกูรเขาทำได้ เพียงอดกลั้นเอาไว้

“รพีพงษ์นายกล้านักนะเพื่อช่วยเหลือตระกูลธนาพัชร์กุล ไม่นึกว่าแม้กระทั่งภรรยาของตนเองนายก็ไม่ต้องการแล้วดีดี มาก!”ในสายตาของปิยังกูรปรากฏความโหดเหี้ยมออกมา”อยู่ ที่เมืองกรีนโคลฉันทำอะไรนายไม่ได้แต่นายก็ต้องกลับเมืองร เวอร์สินะรอฉันก่อนนายหาเรื่องบริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส ของฉัน ฉันจะทำให้นายเสียใจที่มาอยู่บนโลกใบนี้!” ปิยังกูรหันไปมองคนพวกนั้นที่ตกใจจนตัวสั่นกล่าวอย่าง เย็นชา:”จองตั๋วเครื่องบินที่เร็วที่สุดกลับเมืองริเวอร์ให้ฉันฉัน จะต้องกลับไปถึงก่อนรพีพงษ์รอจนถึงตอนที่เขากลับมาค่อย มอบความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่ให้เขา!”

ณห้องรับแขกตระกูลธนาพัชร์กุล

นฤพลนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขตอนนี้เขามีความ สุขอย่างหยุดไม่อยู่รอยยิ้มบนใบหน้าที่อยากจะเก็บกลับไปก็ ค่อนข้างยากอยู่เล็กน้อย

วันนี้รพีพงษ์ไม่เพียงแต่ช่วยให้สมาคมโกะเมืองกรีนโคลได้ คว้าแชมป์ยับยั้งแผนการที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์สอยาก จะยืมการแข่งขันสร้างชื่อเสียงแล้วยังช่วยให้นฤพลชนะจน คว้าสามร้อยล้านมาได้นี่ราวกับเป็นเงินที่นฤพลไม่ได้คาดหวัง มาก่อน

ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ถือว่าเข้ามาเสริมให้ดีขึ้นไปอีกก็คือใน การแข่งขันระหว่างรวินท์กับมือหนึ่งสมาคมโกะ Yun Chengโจมตีคู่ต่อสู้ได้สำเร็จได้รับรางวัลที่สาม

เพียงแต่เป็นเพราะชัยชนะของรพีพงษ์ที่ทำให้เกิดความฮือ ฮามากเกินไปดังนั้นสำหรับรางวัลที่สามแล้วทุกคนก็ไม่ค่อย ให้ความสนใจสักเท่าไหร่

ทุกคนให้ความสนใจกับที่หนึ่งอยู่เสมอต่ำกว่าที่หนึ่งทั้งหมด ก็เป็นแค่ทหารที่ไร้ค่า

“รพีพงษ์ครั้งนี้ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆถ้าไม่มีคุณการ แข่งขันหมากรุกครั้งนี้ไม่แน่ว่าปิยังกูรคงจะประมาทเลินเล่อ จนถึงขั้นไหนสามร้อยล้านนั้นที่ได้มานั้นฉันไม่ต้องการให้ คุณทั้งหมดเลย”นฤพลพูดกับรพีพงษ์

“ไม่จำเป็นครับท่านนฤพลเก็บไว้เองเถอะนี่เป็นเงินเดิมพัน ระหว่างคุณกับปิยังกูรชนะแล้วก็ควรจะให้ท่านนฤพลเอาไว้ อยู่แล้วครับ “รพิพงษ์เอ่ยปากเรียบๆ

แค่สามร้อยล้านเท่านั้นรพีพงษ์ไม่สนใจตั้งแต่แรกแล้ว

นฤพลเห็นว่ารพีพงษ์ปฏิเสธยังรู้สึกไม่ดีอยู่เล็กน้อยแต่ อย่างรวดเร็วก็นึกได้ว่ารพีพงษ์เป็นผู้ถือบัตรแบล็คการ์ดของ ธนาคารโลกสามร้อยล้านสำหรับรพีพงษ์แล้วไม่มีความน่า ดึงดูดอะไรจริงๆ

ถ้าเขายังคงดึงดันต่อไปเขาคงจะค่อนข้างดูถูกรพีพงษ์ อย่างชัดเจนแล้ว

“รพีพงษ์บุญคุณของตระกูลลัดดาวัลย์ที่มีต่อฉันชีวิตนี้ฉัน

จะไม่ลืมเพียงแต่ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไรฉันรู้ว่าคุณไม่

ขาดแคลนเงินทองดังนั้นถ้าคุณมีอะไรที่ต้องการบอกฉันได้ เลยถ้าฉันทำได้จะทำให้คุณอย่างเต็มที่”นฤพลเอ่ยปาก รพีพงษ์ส่ายหัวพูดขึ้น:”ท่านนฤพลล้อเล่นแล้วนี่เป็นเรื่องที่ ผมควรทำคุณช่วยธฤตญาณแก้แค้นศัตรูของตระกูลรัตนชัย

นันท์นี่เป็นการตอบแทนคุณเท่านั้นเองไม่ต้องพูดถึงบุญคุณ

อะไรหรอกครับ”

รวินท์ที่อยู่ด้านข้างจ้องรพีพงษ์พูดขึ้นด้วยใบหน้าเขิน อาย”ของล้ำค่าที่สุดของพ่อฉันก็คือฉันไม่อย่างนั้นให้พ่อฉัน ส่งฉันให้คุณเถอะ”

รพีพงษ์มองรวินท์ด้วยสายตาที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกพูด ขึ้น”ไม่ต้องๆหรอกครับรับไว้ไม่ได้รับไว้ไม่ได้

รวินท์เบิกตาโพลงใส่รพีพงษ์ทันทีโมโหจนอยากจะกลืนรพี พงษ์ลงไปในท้อง

แต่เธอก็แน่ชัดว่าระหว่างเธอกับรพีพงษ์คงเป็นไปไม่ได้แล้ว อันที่จริงเธอก็แสดงความรู้สึกของตนเองอย่างตรงไปตรงมา ขนาดนี้แต่รพีพงษ์ยังคงเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ดูแล้วเขาคงเป็น ผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวสินะ

ตอนนี้เธอทำได้เพียงเกลียดตนเองที่ไม่เจอรพีพงษ์ให้เร็ว กว่านี้

จริงๆรพีพงษ์วางแผนไว้ว่าหลังจากแข่งขันเสร็จก็จะออก จากเมืองกรีนโคลกลับเมืองริเวอร์เลย

แต่นฤพลต้องการให้รพีพงษ์อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสักมื้อ ค่อยกลับไปรพีพงษ์ไม่ต้องการรางวัลอาหารมื้อนี้นฤพลจึง ต้องเรียนเชิญให้ได้พอดีกับจะได้เฉลิมฉลองที่รพีพงษ์คว้า แชมป์ได้ด้วย

รพีพงษ์คิดๆดูอารียาก็ปลอดภัยแล้วตอนนี้ตนเองก็ไม่ จำเป็นต้องรีบร้อนกลับไปขนาดนั้นยิ่งกว่านั้นการแข่งขัน เสร็จสิ้นก็เย็นแล้วอยู่ที่นี่กินข้าวสักมื้อคงจะดีกว่าพรุ่งนี้ค่อย กลับไป

คืนวันนี้รพีพงษ์ก็ดื่มเหล้าไปไม่น้อยเลยคนของตระกูลธนา พัชร์กุลพวกนั้นผลัดเปลี่ยนกันมาเชิญเขาดื่มเหล้าแม้ว่าความ สามารถในการดื่มของรพีพงษ์จะแข็งแกร่งแต่ก็สู้ไม่ไหวอยู่ เล็กน้อย

รวินท์รู้ว่าพรุ่งนี้รพีพงษ์จะกลับแล้วจึงดื่มเหล้าไม่หยุดในใจ ปล่อยรพีพงษ์ไปไม่ได้อย่างมากแต่เธอก็หมดหนทางที่จะ หยุดรพีพงษ์เอาไว้ด้ดังนั้นจึงทำได้เพียงระบายอารมณ์ของ ตนเองไปกับเหล้า

ระยะเวลาผ่านไปครึ่งทางนฤพลก็เรียกรวินท์ออกมาทั้ง สองคนมาถึงสนามหญ้าเล็กๆรวินท์สีหน้าแปลกใจเอ่ยปาก ถาม:”พ่อพ่อเรียกหนูมาทำอะไรตรงนี้คะ?”นฤพลมองรวินท์ ทอดถอนใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้พูดขึ้น:”วินท์ลูกปล่อยรพี พงษ์ไปไม่ได้ใช่ไหม?”

รวินท์รีบพยักหน้าพูดขึ้น:”ปล่อยไม่ได้อยู่แล้วค่ะแต่เขา แต่งงานแล้ว แล้วยังรักเดียวใจเดียวขนาดนั้นหนูคงไม่มี โอกาสแล้ว”

นฤพลยิ้มเอ่ยปากขึ้น :”ลูกสาวลูกยังอายุน้อยเกินไปโอกาส เป็นสิ่งที่ตนเองคว้าเอาไว้ถ้าลูกทิ้งเขาไม่ลงจริงๆต่อให้เขา แต่งงานแล้วจะเป็นอย่างไรในเมื่อลูกอยากได้เขาก็ต้องมีวิธี”

รวินท์ดวงตาเป็นประกายถามขึ้น :”วิธีอะไรคะ?”

“พ่อให้คนในงานเลี้ยงผลัดเปลี่ยนกันไปเชิญรพีพงษ์ดื่ม เหล้าแล้วดูท่าทางเขาใกล้จะเมาแล้วแหละแต่ที่พ่ออยากจะ บอกลูกก็คือถ้าข้าวสุกแล้วอะไรก็แก้ไขไม่ได้นฤพลพูดขึ้น

รวินท์ตกตะลึงใบหน้าปรากฏความเขินอายขึ้นมาทันทีคิด ไม่ถึงไม่นึกว่านฤพลจะสอนเธอด้วยวิธีอย่างนี้

“แต่ว่าอย่างนี้ไม่ค่อยดีไหมคะ….”รวินท์พูดขึ้นอย่าง ขวยเขิน

“แม้ว่าจะไม่ค่อยมีศีลธรรมแต่ลูกไม่อยากเสียเขาไปก็ต้อง สร้างความสัมพันธ์กับเขาก่อนนี่เป็นวิธีเดียวไม่ว่าจะสำเร็จ หรือไม่ก็ต้องลองก่อนถึงจะรู้แต่นี่ต้องการสิ่งที่ลูกจะมอบให้ แล้ว”นฤพลพูดขึ้น

นฤพลเองก็ทิ้งคนที่มีพรสวรรค์อย่างรพีพงษ์ไม่ลงทักษะ หมากรุกของรพีพงษ์พูดได้เลยว่าหายากมากและเขายังเป็นผู้ ครอบครองแบล็คการ์ดของธนาคารโลกอีกด้วยสำหรับคนที่ เป็นเหมือนมังกรและหงส์อย่างนี้นฤพลก็น้ำลายไหลอยากจะ ได้ของคนอื่นเช่นกัน

แม้ว่ารพีพงษ์จะแต่งงานแล้วแต่นี่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อนฤ

พลที่อยากจะให้กลายมาเป็นลูกเขยของเขาถ้ารพี พงษ์แต่งงานกับรวินท์จริงๆสำหรับนฤพลแล้วนี่ก็เป็นผล ประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่อย่างไม่มีข้อสงสัย

ดังนั้นเพื่อความก้าวหน้าของตระกูลธนาพัชร์กุลนฤพลก็ไม่ ลังเลที่จะเสียสละลูกสาวเลยแน่นอนว่านี่ต้องเป็น สถานการณ์ที่อยู่ภายใต้ความยินยอมของรวินท์ด้วย

รวินท์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้าให้นฤพลอย่าง จริงจังพูดขึ้น :”พ่อคะหนูยินยอมมอบให้อย่างไรก็ตามหนู ยอมรับเขาแล้วต่อให้หลังจากเรื่องนี้เขาไม่ยอมรับหนูก็จะไม่ เสียใจค่ะ”

นฤพลพยักหน้ายิ้มให้รวินท์พูดขึ้น คืนนี้ขึ้นอยู่กับการ แสดงออกของลูกแล้ว”