บทที่ 588 กลัวจนฉี่ราดใส่กางเกง

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

หลายคนไม่สวมเสื้อ มีรอยสัก ไว้ผมสกินเฮด ผู้ชายที่มีพุง ใหญ่มาถึงที่กาสิโนใต้ดิน

คนเหล่านี้เป็นคนที่ฆนึกรมาถึงที่เมืองริเวอร์ รู้จักกับพวก “เพื่อนดื่ม” เป็นพวกคนที่เรียกได้ว่า “อยู่ไปวันๆ” เป็นเพราะนี กรสปอตใจกว้างคนเหล่านี้จึงเต็มใจที่จะดื่มเหล้ากับนักร

เมื่อได้ยินว่าฆนีกรมีเรื่องเดือดร้อน คนเหล่านี้รีบมาพร้อมด้วย กับสิ่งที่คล้ายกันกับท่อนเหล็ก

“เย็”แม่ง แกเองเหรอที่มีปัญหากับพี่กน?”ชายที่มีพุงใหญ่ถือ

ท่อนเหล็กชี้ไปที่รพีพงษ์ ท่าทางอย่างดุดัน

รพีพงษ์จ้องมองคนเหล่านี้ กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “พวกเสเพล”

นีกรจ้องมองไปที่รพีพงษ์ แล้วดา: “แกแม่งอย่ามาอวดดีอยู่ ตรงนี้ไปหน่อยเลย ฉันว่าตอนนี้แกคงจะกลัวจนจะราดกางเกง แล้วใช่มั้ยล่ะ? แกก็อย่าอวดดีไปหน่อยเลย ตอนนี้แกรีบคุกเข่า ลงกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ และให้เงินสดชดเชยฉันห้าล้าน ฉันก็ จะให้อภัยแก ไม่อย่างนั้นพวกเพื่อนๆของฉันไม่ออมมือให้แก แน่!”

หลายคนมองไปที่รพีพงษ์อย่างใช้อำนาจบาตรใหญ่ ราวกับ ว่าพวกเขาจะลงมือได้ตลอดเวลา
รพีพงษ์เหลือบมองเวลา และพึมพำกับตัวเอง “น่าจะใกล้ถึง

แล้ว”

“แกพึมพำอะไรที่นี่ อะไรใกล้ถึงแล้ว?”นีกรหรี่ตาลงมองไปที่

รพีพงษ์ ทันทีที่เสียงของเขาลดลง มีเสียงฝีเท้าหนักแน่นด้านนอกดัง

เข้ามา และพื้นสั่นสะเทือนเล็กน้อย

ผู้คนในกาสิโนต่างก็สงสัย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“นี่มันเสียงอะไร?” นักรเหลือบมองไปรอบๆตัวเอง

คนมีรอยสักเหล่านั้นมีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย ส่ายหัว

ให้กับมนิกร หรือว่าข้างนอกมีคนมา ฉันจะไปดู “คนถือท่อนเหล็กที่ตะโกน

ใส่รพีพงษ์เมื่อกี้พูด จากนั้นก็เดินไปที่ทางเข้ากาสิโน

ทันทีที่เขามาถึงประตู ร่างหลายคนก็รีบวิ่งพุ่งเข้ามาจากด้าน นอก และผลักชายคนนั้นจนบินออกไป

จากนั้น กล้ามเนื้อใหญ่ที่สั่น และผู้ชายที่มีรัศมีที่แข็งแรง ก็รีบ พุ่งเข้ามาเติมกาสิโนให้เต็มทั้งหมด ในทันที

นีกรและเพื่อนดื่มของเขาตกตะลึงในทันทีและไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่

มีคนหลายร้อยคนที่วิ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน ต่อให้หนึ่งคน ต่อยพวกเขาหนึ่งหมัด แต่พวกเขาก็คงถูกทำร้ายจนเป็นอัมพาต
ไม่ต้องพูดถึงว่าร้อยคนเหล่านี้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ เพื่อเอาตัวรอดในสถานการณ์หนึ่งต่อสิบ

หลังจากที่คนเหล่านี้พุ่งเข้ามา ก็ล้อมหนีกรและคนอื่นๆไว้ โดย มีรูปร่างเป็นกำแพงเหล็ก ทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสหลบหนี

“พรพ์ ใช่คนพวกนี้หรือเปล่าที่มีปัญหากับพี่ ฉันจะพาพวกลูก น้องไปสับพวกมันให้เละเป็นซอสเนื้อเดี๋ยวนี้เลย!”ไตรทศยืนอยู่ ตรงหน้ากลุ่มคน โดยถือมืดอยู่ในมือ เต็มไปด้วยความอาฆาต แล้วตะโกน

ร่างกายของพวกมนีกรทั้งหลายสั่นสะท้านด้วยความหวาด กลัว ปกติพวกเขาดื่มเหล้ากันพูดคุยโอ้อวดกัน และคนที่มีรอย สักชอบอวดว่าเป็นคนในสังคม ไม่เคยเห็นฉากเช่นนี้มาก่อน เมื่อ ตอนที่พวกนักเลงที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีวิ่งพุ่งเข้ามา พวก เขาก็หวาดกลัวจนสูญเสียจิตวิญญาณ

ธฤตญาณก็เดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ แล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น เหรอ? ฉันพาคนมาแค่นี้พอหรือเปล่า ถ้าไม่พอฉันจะไปเรียกมา เพิ่มอีก”

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร คน เหล่านี้อวดเก่งกับฉัน ฉันให้พวกนายมาก็เพื่อทำให้พวกเขา หวาดกลัว”

ธฤตญาณหันหน้ามองไปที่พวกมนีกรทั้งหลาย เดินไปตรง หน้าพวกเขา พูดอย่างเย็นชา “พวกแกเป็นคนที่หาเรื่องรพีพงษ์ เหรอ? ทำไม เบื่อการมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ? ก็ไม่ดูเลยว่าอวดเก่งกับใคร กับใครก็กล้าก็มีเรื่องด้วยจริงๆ พวกแกนี่มันสุดยอด

จริงๆ” ในเวลานี้เพื่อนดื่มทั้งหลายของมนีกรก็จ่ายฤตญาณได้ทันที

ใบหน้าก็ซีดลงด้วยความหวาดกลัว

“คุณ….คุณคือธฤตญาณเหรอ?” หนึ่งในนั้นถาม

“หรือว่าแกยังเคยเจอธฤตญาณคนที่สองเหรอ?”ธฤตญาณ ถามกลับ

คนเหล่านั้นกลัวจนขาอ่อน คุกเข่าลงบนพื้นทันที

“พี่ธฤต พวกเรามีตาหามีแววไม่ คุณเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง

ปล่อยพวกเราไปเถอะ!! เมื่อคนที่เหลือเห็นเช่นนี้ ก็รีบคุกเข่าลงบนพื้น ร้องขอความ

เมตตากับธฤตญาณ

มีเพียงมนีกรคนเดียวที่มึนงง ไม่รู้ว่าธฤตญาณเป็นใคร

“พวกนาย….ทําไมต้องคุกเข่าลงให้เขาด้วยล่ะ? เขาเป็น

ใคร?”ฆนีกรถาม

ชายที่อยู่ข้างๆเขาจ้องมองเขา และพูดว่า: “เขาเป็นบอสใหญ่ ของเมืองริเวอร์! ครั้งนี้นายทำร้ายฉันได้สาหัสจริงๆ ตอนนี้ฉัน อยากจะบีบคอแกให้ตายจริงๆ แกมีเรื่องกับใครไม่มี มามีกับคน ใหญ่คนโต ฉันซวยไปแปดชั่วโคตรเลยจริงๆ!

มนีกรหายใจเข้าลึกๆ ไม่คาดคิดว่าคนที่รพีพงษ์เรียกมา จะเป็นบอสใหญ่ของเมืองริเวอร์ ศศินัดดาบอกไอ้หมอเป็นเศษสวะ

ธฤตญาณเหลือบไปผนึกร แล้วถามแกอยากถูกให้เละเป็นเนื้อบดหรือภูเขา อย่าง

หลังจากมนีกรได้ยินของธฤตญาณ ร่างกายก็อดได้จะ

คาดไม่ถึงผู้ชายคนนี้หวาดกลัวจนใส่กางเกง

“พี่ใหญ่ ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยไปเถอะ ผมมาให้ตายก็ไม่กล้าต่อสู้กับเขาฆนีกรกังวลจนร้องไห้มา

ธฤตญาณมองคนประโยชน์ ประโยคเดียวก็หวาดกลัวขนาดนี้

รพีพงษ์เดินเข้ามา และพูดพอได้แล้ว หยุดทำให้เขาได้ นอกจากเขานำตัวศศินัดดาที่ข้างนอกมา เรื่องนี้ ก็ควรจบได้ แล้ว”

ธฤตญาณพยักหน้า และสั่งให้ไตรทศพาพวกเพื่อนดื่มทั้ง หลายของมนีกรออกไปทันที จากก็คนมาร้านอินเทอร์เน็ตเข้ามา
ในเวลานี้ศศินัดดายังคงงุนงง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน ตอนนั้นธฤตญาณพาคนมา ทำให้เธอหวาดกลัวมาก และในใจก็ เกิดความรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมา

เธอรู้วิธีการของรพีพงษ์ดี ผู้ชายคนนี้แม้แต่ฆ่าคนยังไม่สนใจ เลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ามนึกรจะเป็นยังไงบ้าง

หลังจากที่ธฤตญาณให้คนนำตัวศศินัดดาเข้ามาด้านใน จับ ศศินัดดาและมนีกรทั้งสองคน โยนลงมาอยู่ด้วยกัน

ศศินัดดาได้กลิ่นปัสสาวะของมนีกร ก็ขมวดคิ้วทันที แล้วเมื่อ เห็นท่าทางอกสั่นขวัญหายของมนีกร ในใจก็รู้สึกอึดอัด

เมื่อเห็นฆนิกรเห็นศศินัดดามาแล้ว ก็แสดงความไม่พอใจออก มาทันที ตบเธอไปหนึ่งครั้งทันที แล้วพูดว่า: “แกนี่มันผู้หญิง สารเลว! ไหนแกบอกว่าลูกเขยของแกเป็นแค่เศษสวะเองไม่ใช่เห รอ? ทำไมตอนนี้เขาถึงเรียกบอสใหญ่ของเมืองริเวอร์มา? ฉันถูก แกทําร้ายจนตายจริงๆ!

ศศินัดดารีบกุมหน้าตัวเองไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจ แล้วพูดว่า: “กน ไหนคุณบอกว่าชาตินี้ทั้งชาติจะไม่ตบตีฉันไม่ใช่ เหรอ? ทำไมตอนนี้คุณถึงลงมือตบตีฉัน หรือเป็นเพราะอำนาจที่ ชั่วร้ายของรพีพงษ์ คุณก็ยอมจํานนแล้วเหรอ?”

ฆนักรพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แล้วด่าว่า: “ตอนนี้กูแม่งกลายเป็น แบบนี้แล้ว ไม่บีบคอแกให้ตายก็ดีแค่ไหนแล้ว ตอนนั้นไม่น่าเป็น เพราะว่าแกหลอกง่ายก็วิ่งไปหลอกลวงแกเลย ตอนนี้เสียใจก็ สายไปแล้ว”