บทที่ 583 มีลูกชายสักคน

“คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันมาแค่ไม่กี่วัน นายก็นั่งรถLincoln Extendedแล้ว ดูเหมือนว่าชีวิตจะเป็นไปด้วยดีนะ รพีพงษ์ยิ้ม และมองไปที่ธฤตญาณ

ในขณะนี้มีหลายคนนั่งอยู่บนโซฟาหนังในรถLincoln Extended พูดคุยกันด้วยรอยยิ้ม

รถคันนี้เป็นรถที่ตื่นตาที่สุดในแถวของรถเก๋งที่จอดในสนาม บิน เพราะการมีอยู่ของรถคันนี้ ผู้คนที่สนามบินถึงประหลาดใจ มาก

เมื่อธฤตญาณได้ยินคำพูดติดตลกของรพีพงษ์ และพูดอย่าง จริงจัง: “พูดให้เคลียร์ก่อน รถที่มารับพวกนายครั้งนี้ เธียรวิชญ์ เป็นคนหามาทั้งหมด ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ชีวิตของฉันและลูก น้องของฉัน แต่มันเทียบไม่ได้กับเจ้านายใหญ่คนนี้เลย

เธียรวิชญ์เบิกตากว้างจ้องมองไปที่ธฤตญาณ พูดกับรพีพงษ์ อย่างรวดเร็ว: “พรพี พี่อย่าไปฟังเขาพูดจาเหลวไหล รถเหล่านี้ เป็นของบริษัท เป็นทรัพย์สินของพี่ทั้งหมด ผมแค่จะช่วยชี้นำทาง เท่านั้น”

เมื่อได้ยินสิ่งเขาพูด กลุ่มคนก็ส่งเสียงหัวเราะกันขึ้นมา จารุณี กลอกตาไปที่เขา แล้วพูดว่า “นายเป็นกลุ่มคนประจบสอพลอที่ ไร้ยางอายที่สุดที่ฉันเคยเจอมา
เธียรวิชญ์รู้สึกอายเล็กน้อย คุณหนูของหอการค้ามน คนนี้ยัง ไม่กล้ามีปัญหาด้วย จึงทำได้เพียงหัวเราะคิกคักสองครั้ง

จารุณีหันไปมองอารียาที่นั่งข้างๆตัวเอง แล้วถามว่า “พี่สะใภ้ ได้ยินมาว่าพี่ท้องแล้ว เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง? รีบบอกฉันเร็วๆ”

ทันใดนั้นอารียาก็เขินเล็กน้อย เอามือจับท้องตัวเอง แล้วพูด

ว่า “เพิ่งจะสามเดือนเอง ยังไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง

“ไม่ต้องดูแล้ว เป็นผู้ชายแน่ๆ ไม่ผิดแน่ๆ “จารุณีพูดอย่าง มั่นใจ

อารียานิ่งอึ้งสักครู่ และถาม: “ทำไมล่ะ?”

“เป็นเพราะพระเจ้า ให้เกียรติฉันเลยให้พี่คลอดลูกชายออกมา หนึ่งคน”จารุณีพูด

ทุกคนไม่รู้ว่าจารุณีหมายถึงอะไร มีเพียงรพีพงษ์เท่านั้นที่รู้ว่า

ทำไมจารุณีถึงหวังอยากจะให้เป็นเด็กผู้ชายมาก

“นี่ ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง รอเด็กเกิดออกมา เธอเป็น แม่บุญธรรมมั้ยล่ะ?”อารียาคิดว่าตอนนั้นตัวเองได้รับการช่วย เหลือจากจารุณี ถึงได้รักษาชีวิตนี้ได้ จึงพูดกับจารุณีอย่างซาบซึ้ง

จารุณีพูดปฏิเสธโดยไม่ได้คิดเลยทันที: “ไม่ได้ ฉันไม่อยาก เป็นแม่บุญธรรมของเด็กคนนี้ เป็นแม่บุญธรรมของเขา ฉันยัง

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ รพีพงษ์ก็ไอเล็กน้อยทันที จารุณีถึงไม่ได้พูดคําพูดออกมา
อารียาเต็มไปด้วยความสงสัย ในความคิดของเธอ การได้ เป็นแม่บุญธรรมของเด็ก คือเป็นคนที่อยู่สถานะของครอบครัวนี้ ในระดับที่สูงที่สุด จารุณีปฏิเสธ หรือเป็นเพราะไม่พอใจเธอเห รอ?”

“พี่สะใภ้ พี่อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่เป็นแม่บุญธรรมของเด็กคน นี้ ก็มีเหตุผล อีกหน่อยพี่ก็รู้เองแหละ ฉันไม่ได้มีความรู้สึกไม่ พอใจพี่นะ ออกจะชอบด้วย ก็หวังให้ว่าพี่คลอดลูกชายมาสัก คนเร็วๆ”จารุณีพูดอธิบาย

กลุ่มคนสับสนกับสิ่งที่จารุณีพูด และไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึง อะไร

รพีพงษ์รู้สึกอึดอัด เพราะกลัวว่าจารุณีจะพูดข้อตกลงระหว่าง ทั้งสองคนออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นอารียาอาจฆ่าเขาได้

แต่รพีพงษ์รู้สึกสบายใจที่ได้ฟังพี่สะใภ้คำนี้ของจารุณี เห็นได้

ชัดว่า จารุณีปล่อยวางความดิ้นรั้นทั้งหมดที่มีในตอนนั้น

อารียาเหลือบมองรพีพงษ์ แล้วมองไปที่จารุณี รู้สึกว่าเรื่องนี้ ไม่ธรรมดา จึงถามจารุณี: “นี บอกฉันได้ไหมว่าเหตุผลนี้คือ อะไร?”

จารุณียิ้มแฮะๆ แล้วพูดว่า “ความลับ”

เมื่อเห็นเธอพูดแบบนี้ อารียาก็ไม่ดีที่จะถามต่อ คิดว่ารพีพงษ์ น่าจะรู้เหตุผลอย่างแน่นอน รอกลับไป ต้องถามเขาอย่างละเอียด

“ช่วงนี้ที่เมืองริเวอร์เป็นอย่างไรบ้าง ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”รพีพงษ์เพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น รีบเปลี่ยนเรื่องสนทนาทันที

ธฤตญาณพยักหน้า แล้วพูดว่า “ช่วงนี้ที่เมืองริเวอร์ไม่มี

ปัญหาอะไร ภัยอันตรายที่จิรเวชเหลือทิ้งไว้ ก็ถูกจัดการหมดแล้ว เพียงแต่ ต้านแม่ยายของนาย…. “แม่ฉันสร้างปัญหาอะไรอีกเหรอ? “เมื่อได้ยินคำพูดของธฤต

ญาณ อารียาขมวดคิ้วถาม

“อ่ะแฮ่มๆ ก็ไม่ถือว่าสร้างปัญหา ช่วงก่อนเธอได้รู้จักกับผู้คน หนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหล่อน ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นใช้วิธี อะไร หลอกล่อให้หล่อนขายโรงแรมบลูสกายอินเตอร์เนชั่นเนล สองวันก่อนพ่อตาของนายกลับมา อยากกลับไปพักที่บ้าน ปรากฏว่าถูกทุบตีขับไล่ออกมา แม่ยายของนายจะหย่ากับเขา เพื่อไปแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”ธฤตญาณพูดจบ ก็เหลือบมองไป ที่รพีพงษ์และอารียาทั้งสองคนอย่างระมัดระวัง

หลังจากที่อารียาพูดจบก็โกรธมากจนเกือบจะโทรศัพท์ไป ถามศศินัดดาว่าเกิดอะไรขึ้น เธอคิดไม่ถึงว่าแม่ของตัวเอง จะทำ เรื่องแบบนี้ออกมาได้ มันจะมีสักวันไหมที่จะไม่ทำให้คนหนักใจ

รพีพงษ์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะรู้ว่าศศินัดดาไม่มีทาง หยุด แต่ก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะต้องการหย่ากับศักดา

ก่อนหน้าที่รพีพงษ์จะจากเมืองริเวอร์ไป ก็เคยบอกแล้ว รอหลัง จากที่หาตัวอารียาเจอ จะกลับมาคิดบัญชีกับเธอ ดูเหมือนว่า ความจำของเธอจะไม่ดีขึ้นเลย ในสถานการณ์ที่ลูกสาวตัวเอง หายตัวไป เธอก็จะไปอยู่กินกับผู้ชายอื่น
“ตอนนี้ส่งฉันไปที่ชุมชนคำแหง ฉันจะไปดูสักหน่อย ท่าน ต้องการจะทําอะไร!”อาริยากัดฟันพูด

“อะแฮ่มๆ ตอนนี้เธอไม่ได้อาศัยอยู่ในชุมชนคำแหงแล้ว หลัง จากที่เธอขายโรงแรมบลูสกายอินเตอร์เนชั่นเนล ได้ไปซื้อ คฤหาสน์ที่ใจกลางเมืองไว้หนึ่งหลัง ตอนนี้เธอและผู้ชายคนนั้น พักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์”ธฤตญาณกล่าว

“ผู้ชายคนนั้นมีต้นกำเนิดมาจากไหน ได้ตรวจสอบแล้วหรือ ยัง?”รพีพงษ์ถาม

“ชายคนนั้นเป็นคนต่างถิ่น อยู่ที่เมืองริเวอร์ได้เพียงสามเดือน

ตอนนี้ยังตรวจสอบไม่ทราบว่าเป็นใคร แต่สังเกตจากลักษณะ แล้ว น่าจะเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ”ธฤตญาณกล่าว “เอาล่ะ ฉันรู้แล้ว ส่งพวกเรากลับไปที่ชุมชนคำแหงก่อนเถอะ

รพีพงษ์กล่าว

ตอนนี้อารียากำลังตั้งครรภ์ ไม่ควรโกรธ ถ้าเกิดกระทบต่อ เด็กในท้อง ไม่คุ้มกับการสูญเสีย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อย ให้อารียาจัดการเรื่องศศินัดดาได้

“รพีพงษ์ ไม่ไปดูสถานการณ์ตอนนี้ของท่านจริงๆเหรอ?”อารี ยากาม

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เรื่องนี้เธอไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปจัดการเอง ตอนนี้เป็นเพราะเธอไม่สามารถ โมโหกับเรื่องไม่ใช่สาระสำคัญแบบนี้ได้ ตอนที่พวกเรากลับมาก็ พูดแล้ว แม้ว่าศศินัดดาจะเลี้ยงดูเธอมาหลายปี แต่หล่อนก็ทำให้เธอเกือบจะถูกทำลาย ดังนั้นฉันต้องลงโทษหล่อน เธอก็ไม่ สามารถห้ามได้”

อารียาทำได้เพียงพยักหน้า ตอนที่รู้ว่าศศินัดดาไม่ใช่แม่แท้ๆ ของเธอ รวมทั้งความผิดเหล่านั้นของศศินัดดา ท่าทีที่อารียา ต่อศศินัดดา ได้เกิดความเปลี่ยนไปมาก

“เธอเป็นลูกสาวของฉัน” ประโยคที่ผ่านมาของศศินัดดา เธอ จึงทำได้เพียงยอมรับอย่างเงียบๆ แต่ตอนนี้ ประโยคนี้ มันไม่มี อีกแล้ว

รพีพงษ์หรี่ตาลง อารียาไม่เป็นอะไร ก็ถือว่าโชคดีแล้ว บท ลงโทษของศศินัดดาก็ไม่น้อยไม่ได้ และบทลงโทษนี้จะถึงระดับ ไหน ก็ต้องดูการทําตัวของศศินัดดาเองแล้ว