บทที่ 562 สัมภาษณ์

หลังจากที่พวกนิษฐาเข้าไปในอาคารลานคอน จึงรู้สึกสะดุดตา กับการตกแต่งภายในอาคาร อาคารที่สูงตระหง่านแบบนี้ เป็น ของกรุ๊ป ลานคอนทั้งหมด

ด้านในมีการแบ่งงานกันอย่างชัดเจน แต่ละแผนกมีการจัด วางกันอย่างเหมาะสม ภายในอาคารมีมุมพักผ่อน มุมออกกำลัง กาย และห้องอาหารอยู่ตามจุดต่างๆ

“โอ้โห นี่เป็นบริษัทเครื่องสำอางที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเซี่ยงไฮ้

สินะ สุดยอดไปเลย”นิษฐาอดที่จะอุทานออกมาไม่ได้ “พอคิดว่าอีกหน่อยพวกเราจะได้มาทำงานที่นี่ รู้สึกตื่นเต้นจัง

เลย”ชนุดมเองก็พูดขึ้นมาคำหนึ่ง

แม้ว่าเยาวเรศจะไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจเธอเองก็ตื่นเต้นไม่ น้อย พวกเขามาเรียนที่มหาวิทยาลัยฟูตัน ก็เพื่อที่จะเรียนจบแล้ว มีงานดีๆทํา กรุ๊ปลานคอน เป็นสถานที่ในฝันของพวกเขา การที่ ได้มาทำงานที่นี่ย่อมเป็นความภูมิใจของครอบครัว

ในขณะที่ทุกคนกำลังตะลึงตะลานกับการตกแต่งภายในของ อาคารลานคอน ผู้จัดการที่สวมสูทเรียบแต่ดูดีก็มาหยุดตรงหน้า พวกเขา ยิ้มให้ทุกคนแล้วพูดว่า “ทุกท่านคะ ฉันเป็นผู้จัดการฝ่าย บุคคลของกรุ๊ปลานคอน ดีใจที่ทุกคนมาสัมภาษณ์ในบริษัทเรา นะคะ”
เมื่อทุกคนเห็นว่าคนที่เดินมาคือผู้จัดการฝ่ายบุคคล จึงรีบหัน ไปมองอย่างหญิงสาวผู้นั้นอย่างตั้งใจ ทุกคนอยากจะเหลือความ ทรงจำที่ดีไว้ให้กับหล่อน

“พูดได้ว่าวันนี้พวกเราโชคดีมากเลย หวังว่าทุกคนจะพกพา ความโชคดี สัมภาษณ์งานได้อย่างราบรื่นนะคะ”ผู้จัดการฝ่าย บุคคลกล่าวขึ้น จากนั้นจึงพาทุกคนเดินเข้าไปข้างใน

คำว่าโชคดีของหล่อน หมายความว่าวันนี้รพีพงษ์ขับรถมาส่ง พวกเขาด้วยตัวเองเลยทีเดียว ถือว่าได้รับการปฏิบัติที่ดีมาก ใน มุมมองของผู้จัดการฝ่ายบุคคลแล้ว นี่เป็นโอกาสที่โชคดีมาก

ทุกคนเดินตามหลัง นิษฐารู้สึกสงสัยเล็กน้อย หันกลับไปถาม ชนุดมว่า “ทำไมหล่อนถึงบอกว่าวันนี้เราโชคดีมากล่ะ

ชนุดมเองก็สงสัยเช่นกัน พอคิดแล้ว จึงพูดขึ้น หล่อนพูด ประโยคนี้กับเราสามคนไงล่ะ เพราะญาติของฉันได้คุยกับผู้ จัดการฝ่ายบุคคลไว้เรียบร้อยแล้ว หล่อนเลยบอกแบบนั้น คิดว่า คงอยากจะให้เราสามคนสบายใจ ว่าสัมภาษณ์งานวันนี้ได้ แน่นอน”

นิษฐาฟังแล้วรู้สึกสมเหตุสมผล จึงยิ้มขึ้นมาด้วยอีกคนหนึ่ง พูดว่า “ดูทีญาติของนายคนนี้พึ่งพาได้อยู่นะ ไว้พวกเราสัมภาษณ์ งานผ่านแล้ว ฉันกับเยาวเรศจะขอเลี้ยงข้าวนายสักมื้อ”

ชนุดมรีบโบกปัดมือ พูดด้วยท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่อง เรื่องเล็ก เรื่องเล็ก ก็แค่สัมภาษณ์งานน่ะ สำหรับฉันแค่คำพูดคำเดียวก็ จบ”
ไม่นาน ผู้จัดการฝ่ายบุคคลก็พาทุกคนมาถึงห้องประชุมใหญ่ วัน การสัมภาษณ์งานจะ จัดขึ้นที่นี่

ตอนนี้วิไลพรนั่งอยู่กลางห้องประชุม ในฐานะประธานบริหาร ของกรุ๊ปลานคอน และดาวมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้ แล้ว วิไลพรต้องออกมากล่าวเปิดงานสัมภาษณ์สัก สองสามคำ

“ท่านนี้เป็นประธานบริหารกรุ๊ปลานคอนของเรานะจ๊ะ คุณวิไล พร คิดว่าทุกคนคงเคยได้ยินชื่อท่านประธานของเรา ก็เพราะ ท่านนี่แหละ กรุ๊ปลานคอนของเราจึงพัฒนามาได้ถึงทุกวันนี้ผู้ จัดการฝ่ายบุคคลแนะนำ

ทุกคนต่างเคลิบเคลิ้มไปกับความงามของวิไลพร นอกจา กนิษฐากับเยาวเรศ

ในตอนที่พวกเธอสองคนจ้องมองวิไลพร ก็ตกตะลึงขึ้นมา จาก

นั้นมองสบตากัน ในแววตามีความเหลือเชื่อแฝงอยู่

“นี่……นี่คนที่ไปรับรพีพงษ์ที่สนามบินวันนั้นนี่” นิษฐาพูดพึมพำ

เยาวเรศพยักหน้ารับ หล่อนเองก็คิดไม่ถึงจริงๆว่าคนที่ไปรับ รพีพงษ์วันนั้น จะเป็นประธานบริหารของกรุ๊ปลานคอน ชนุดม เห็นปฏิกริยาของคนทั้งสอง ยิ้มแล้วพูดขึ้นเป็นอะไร หรือเธอ สองคนก็ตะลึงในความงามของท่านประธานเข้า แต่จะว่าไปนะ ท่านประธาน สวยจริงๆ ออร่าจับ จนน่าหลงใหลเลยทีเดียว”

นิษฐามองไปที่ชนุดม แล้วเปิดปากพูด คนๆนั้น ที่เลี้ยงดูรพี พงษ์ไง”
ชนุดมตกตะลึง ในใจเกิดความริษยาน เดิมทีเขาคิดว่าคนที่ เลี้ยงดูรพีพงษ์น่าจะเป็น เพียงป้าแก่ๆ คนหนึ่ง แต่คิดไม่ถึงว่าจะ เป็นประธานสาวสวยของกรุ๊ปลานคอน

ของสวยๆงามๆแบบนี้ คิดว่าผู้ชายทั้งโลกก็คงไม่มีวันปฏิเสธ ถ้าเป็นเขา เขาก็ยินดี ให้เลี้ยงดูเหมือนกัน แต่ว่าไม่นานเข้าก็ปลง เพราะตอนนี้รพีพงษ์ก็เป็นแค่คนขับรถของกรุ๊ปลานคอนคนหนึ่ง เท่านั้น เห็นได้ชัดว่า เขา”ตกกระป๋อง”ไปแล้ว และไม่แน่ว่างาน คนขับรถของเขาในตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาเกาะไม่ปล่อย ก็ได้ ดังนั้นเขาไม่มีความจำเป็นต้องอิจฉารพิพงษ์

“คิดไม่ถึงว่าเจ้านั่นจะดวงดีขนาดนั้น เสียดายนะ มันไม่คู่ควร กับสาวสวยแบบนั้นเลย ตอนนี้มันก็เป็นได้แค่คนรถ ดูท่า เป็น เรื่องตลกน่าขบขัน ชนุดมพูดเสียงค่อย

นิษฐาพยักหน้า รู้สึกว่ารพีพงษ์นั้นช่างน่าขันสิ้นดี ในขณะ เดียวกันก็รู้สึกตะลึงที่รพีพงษ์ไปทั่วประธานสาวของกรุ๊ปลานคอน ได้ ดูท่าก่อนที่เขามีปัญหากับตระกูลพงศ์ธนธดา รพีพงษ์ก็เป็น คนฉกาจไม่เบา

ไม่ได้คิดอะไรมาก สองสามคนต่างตั้งสมาธิ เพื่อฟังผู้จัดการ ฝ่ายบุคคลกับวิไลพรคุยกัน

กระบวนการสัมภาษณ์ได้จัดลงมติไว้เรียบร้อยแล้ว หลังจากที่ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลแนะนำวิไลพรเรียบร้อยแล้ว วิไลพรก็มองไป รอบๆพูดสองสามคำ ก็ไม่พ้นการสรรเสริญข้อดีของบริษัทตนเอง หรอก อีกอย่างถ้าพวกผู้สัมภาษณ์ได้เข้ามาทำงานในบริษัท จะได้รับผลประโยชน์อะไรบ้าง

หลังจากนั้น เมื่อมาถึงขั้นตอนที่ผู้สัมภาษณ์แนะนำตัวเอง ทุก คนต่างก็พยายามที่จะแสดงจุดเด่นของตนเองกันอย่างเต็มที่ หวังว่ากรุ๊ปลานคอนจะประทับใจตนเอง

จากกระบวนการสัมภาษณ์ ชนุดมก็ยิ่งตัดสินใจที่จะทํางานที่ กรุ๊ปลานคอน ด้านหนึ่งเป็น เพราะสวัสดิการค่อนข้างดี ส่วนอีก ด้านหนึ่งเป็นเพราะวิไลพร

ในโลกนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่ชอบของสวยๆงามๆหรอก ชน ดมเองก็ไม่ต่างกัน พอได้เห็นวิไลพร ชนุดมก็ได้วาดภาพอนาคต ตัวเองไว้เรียบร้อยแล้ว

หลังจากที่เขาเข้าร่วมงานกับกรุ๊ปลานคอน ต้องค่อยๆปืนขึ้น ไป แล้วเขาจะไปนั่งในตำแหน่งสูงสุด แล้วเขาจะจีบวิไลพร เขา เองก็มั่นใจมาก

และเมื่อถึงเวลาเขาต้องจีบวิไลพรมาให้ได้ กรุ๊ปลานคอนก็จะ เป็นของเขา แบบนี้เขาก็จะ ได้ทั้งผลประโยชน์ ทั้งสาวงาม ช่าง เป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดในโลกจริงๆ

คิดแบบนี้ ชนุดมก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

วิไลพรสังเกตเห็นคนที่ยิ้มออกมาคนนี้ ในใจก็รู้สึกต่อต้าน สําหรับดาวมหาวิทยาลัยดัง อย่างหล่อนแล้ว ยิ้มแบบนี้หล่อน เห็นมาเยอะแล้ว หล่อนย่อมรู้ดีว่าคนที่ยิ้มแบบนี้หมายความว่า อย่างไร
หากแต่หล่อนไม่สนใจ อย่างไรเสียผู้ชายที่หล่อนเคยเจอ เก้า ในสิบต่างก็ยิ้มแบบนี้แหละ

ส่วนรพีพงษ์ เป็นคนเดียวที่ไม่ยิ้ม

ในตอนที่การสัมภาษณ์ใกล้จะสิ้นสุด คนๆ หนึ่งผลักประตูห้อง ประชุมเปิดออก เดินเข้าไป

ผู้คนต่างหันไปดู หลังจากที่เห็น ต่างก็ตกอกตกใจ

เพราะว่าคนที่เดินเข้ามา ก็คือคนขับรถที่ไปรับพวกเขามาร พงษ์