บทที่ 527 ค่อนข้าง”ปลอดภัย” กว่า

“นี่… คนเหล่านี้คือคนที่คุณหามาทั้งหมดหรือ?” ชายสกินเฮด จ้องไปที่รพีพงษ์ด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ ขาของเขาเริ่มอ่อนแรง และเริ่มสั่น

เดิมที เขาคิดว่ารพีพงษ์จะหาอันธพาลไม่กี่คนมา เพราะว่าเขา มาจากต่างถิ่น จะหาคนที่เก่งกาจขนาดนี้ได้อย่างไร

แต่ตอนนี้ มีคนมากกว่าร้อยคนมารวมตัวกันที่ชั้นล่าง รพีพงษ์ แค่โทรศัพท์ ก็สามารถเรียกคนมากมายเยอะขนาดนี้ พวกเขา ทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นนักเลงอาวุโสที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็น อย่างดี ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับนักเลงทั่วไปเหล่านั้น สิ่งนี้ ทำให้ความกลัวในใจของชายสกินเฮดปรากฏขึ้น

รพีพงษ์พยักหน้าให้ชายสกินเฮดและกล่าวว่า “น่าจะเป็นพวก เขาแหละ”

ชายสกินเฮดกลืนน้ำลาย อะไรคือน่าจะ หรือรพีพงษ์จะมีเส้น สายที่นับไม่ถ้วนในเซี่ยงไฮ้จนเขาจำไม่ได้ จนเขาเองไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเขาเรียกใครมาเหรอ?

ในเวลานี้ มีชายสองคนในชุดสูทออกมาคนหนึ่ง เป็นชายวัย กลางคนในวัยสี่สิบที่ดูสงบและเด็ดขาด ส่วนอีกคนเป็นชายหนุ่ม ในชุดกีฬา

ชายสกินเฮดตกใจเมื่อเห็นชายสองคนนี้ แทบจะกระโดดจาก
เขารู้จักสองคนนี้ ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นผู้นำกองกำลังมาเฟีย ในเซี่ยงไฮ้ โสธร ในท่ามกลางกองกำลังมาเฟียในเซี่ยงไฮ้ใน ปัจจุบัน อาจกล่าวได้ว่า โสธรเป็นผู้นำ มีไม่กี่คนที่สามารถเทียบ ได้กับเขาในเซี่ยงไฮ้ ไม่ว่าจะยั่วยุใคร ก็อย่าไปยั่วยโสธร

ชายหนุ่มที่ติดตามโสธรมีชื่อว่ากายทิพย์เป็นลูกน้องที่เก่งกาจ ของโสธร ชายสกินเฮดโชคดีที่ได้ทานอาหารกับกายทิพย์จึง ถือว่ารู้จักเขา

โสธรกลับพาคนมาที่นี่ด้วยตนเอง

ทั้งเซี่ยงไฮ้ คนที่ได้รับการปฏิบัติได้เช่นนี้ เกรงว่าสามารถนับ

ได้ด้วยมือเดียว

ชายสกินเฮดรู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชา ถ้าโสธรและคนเหล่า

นี้ถูกเรียกโดยรพีพงษ์จริงๆวันนี้เขาซวยแน่

มันไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน ไอ้หนุ่มคนนี้มีปัญญาขนาดนั้นได้ ไง จะสามารถเรียกคนอย่างโสธรมาได้ ยังได้พาคนกลุ่มใหญ่ ขนาดนี้มาอีก มันคงเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ ที่โสธรและคนอื่นๆมา ที่นี่ คาดว่าคงเป็นเพราะมีธุระอื่น เรามีเพียงไม่กี่คน เป็นไปไม่ได้ ที่โสธรจะพาคนมาเยอะขนาดนี้เพื่อมาจัดการเราแค่ไม่กี่คน ”

“ใช่ มันต้องบังเอิญแน่ๆ คนที่ไอ้หนุ่มคนนี้เรียกมา คงกลัวโส ธรจนหนีไปแล้ว เขาก็เลยพาผมลงมา เพื่อต้องการใช้คนของโส ธรทําให้ผมกลัว”
” มันน่าเสียดายที่เขาไม่รู้ ผมรู้จักลูกน้องของโสธร บางที ผมอาจจะสามารถฉวยโอกาสใช้พวกเขาจัดการไอ้หมอนี่”

ความคิดบางอย่างแวบขึ้นมา ในหัวของชายสกินเฮด จากนั้น เขาก็โบกมือให้กายทิพย์ซึ่งอยู่ข้างๆ โสธรและตะโกนว่า “กาย ทิพย์ ผมเองญิบพันไง เราเคยกินข้าวด้วยกัน ไอ้หนุ่มที่จับผมไว้ หาเรื่องผม คุณสามารถช่วยผมจัดการมันหน่อยได้ไหม! ”

กายทิพย์หันศีรษะและมองไปที่ชายสกินเฮด พบว่าเขารู้จัก คนๆนั้นจริงๆ แต่คนที่จับเขาในเวลานี้คือคนที่พวกเขาจะมาช่วย ในครั้งนี้

ก่อนมา โสธรก็ได้บอกพวกเขาแล้ว ว่าคนที่พวกเขาจะช่วยใน ครั้งนี้สำคัญมาก ไม่ควรมีข้อผิดพลาดใดๆ ตัวตนของคนๆนี้ มา ถึงจุดที่พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้

นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขามาที่นี่โดยตรง พร้อมกับผู้คนมากกว่า

ร้อยคน

ตอนนี้ชายสกินเฮดขอให้เขาจัดการบุคคลสำคัญคนนี้ หนัง ศีรษะของกายทิพย์เริ่มชาด้วยความตกใจ

โสธรหันหน้าไปมองกายทิพย์แล้วถามว่า “คุณรู้จักคนนี้เห รอ?”

กายทิพย์รีบส่ายหัวและพูดว่า “พี่ใหญ่ ผมไม่รู้จักเขาเลย ใคร จะไปรู้ว่าเขารู้จักชื่อผมมาจากที่ไหน

โสธรจึงพยักหน้าและกล่าวว่า “งั้นก็ดี”
ซายสกินเฮดตะลึงในทันที เขาคิดไม่ถึงว่ากายทิพย์จะบอกว่า เขาไม่รู้จักเขา ราวกับว่าเขากำลังพยายามตัดความสัมพันธ์กับ เขา

ในตอนนี้ โสธรเดินไปหารพีพงษ์แล้วคำนับรพีพงษ์อย่าง เคารพและกล่าวว่า “คุณรพี หลังจากที่เราได้รับแจ้ง เราก็รีบมา โดยเร็วที่สุด ผมหวังว่ามันจะไม่ได้มาสาย ผมไม่รู้ว่าคุณรพีเจอ ปัญหาอะไร ถ้าคนที่ผมพามาไม่เพียงพอ ผมจะโทรเรียกมา มากกว่านี้ ”

รพีพงษ์โบกมือและพูดว่า “ไม่ต้องแล้ว แค่มาหาเรื่อง คุณพา มาเยอะขนาดนี้ มากพอแล้ว”

นอกจากนี้ เขาคิดไม่ถึงว่าวิไลพรจะจัดหาคนจำนวนมากขนาด นี้มา ถือเป็นยกทัพมาเลยทีเดียว แต่ในเมื่อมาแล้ว รพีพงษ์ก็ไม่ ได้พูดอะไร แบบนี้สามารถทำให้ชายสกินเฮดตกใจ เชื่อว่าหลัง จากวันนี้ เขาจะไม่กล้าที่จะไปหาเรื่องเยาวเรศอีกต่อไป

“คุณรพี คุณสามารถบอกเกี่ยวกับปัญหาที่คุณพบเจอได้ไหม เพื่อเราจะได้ช่วยคุณจัดการไอ้พวกไม่รู้ฟ้าไม่รู้ดิน” โสธรถาม

รพีพงษ์พูดเรื่องราวคร่าวๆทันทีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ บอกว่ามันเป็นเพียงปัญหาเล็กน้อย ให้คนเหล่านี้ได้ลิ้มรสบท เรียนหน่อยก็พอแล้ว

ชายสกินเฮดจ้องไปที่ฉากตรงหน้าเขาอย่างว่างเปล่า เขาคิด ไม่ถึงว่าโสธรจะนําคนจำนวนมากมาเพื่อช่วยรพีพงษ์ อีกอย่าง ท่าทีของโสธรที่มีต่อรพีพงษ์นั้นกลับเต็มไปด้วยความเคารพราวกับว่ารพีพงษ์เป็นเจ้านายของเขา เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า ใครจะมีหน้ามีตาต่อหน้าโสธรเช่นนี้

เมื่อตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ ชายสกินเฮดก็หัน ศีรษะและชำเลืองไปที่รพีพงษ์ หลังจากนั้น เขาก็คุกเข่าลงต่อหน้า รพีพงษ์โดยไม่ลังเล ร้องไห้และกล่าวว่า “พี่ใหญ่ ผมรู้ว่าผมผิด ไปแล้ว ผมคิดไม่ถึงว่าคุณจะเก่งกาจขนาดนี้ ได้โปรดยกโทษให้ ผมเถอะ ผมจะไม่กล้าอีกแล้ว ”

รพีพงษ์มองเขาอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไร เขารู้ว่า เรื่องต่อจา กนี้โสธรจะช่วยเขาจัดการเอง

กายทิพย์หมุนดวงตาของเขา เมื่อเขาเห็นชายสกินเฮดคุกเข่า ต่อหน้า รพีพงษ์ที่กำลังขอความเมตตาตอนนี้ เขาต้องรีบตัด ความสัมพันธ์ของเขากับชายสกินเฮด ถ้าบุคคลสำคัญคนนี้รู้ เขา ต้องซวยแน่

ดังนั้น เขาจึงเดินตรงไปที่ชายสกินเฮด คว้าคอเสื้อของเขาและ ลากเขาไปยังกลุ่มคนหนึ่งร้อยคน

“ตอนที่คุณหาเรื่องคุณรพี ทำไมไม่คิดถึงสิ่งนี้ มาอ้อนวอนขอ ความเมตตาตอนนี้ จะบอกคุณนะว่ามันสายไปแล้ว! ทุกคน ไอ้โง่ คนนี้กล้าสร้างปัญหาให้คุณรพี ต้องให้เขารู้ความร้ายกาจของ พวกเรา!

กายทิพย์ลากสายสกินเฮดเข้าไปในฝูงชนโดยตรง

ก่อนที่เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากชายสกินเฮดจะดังออก มา ทั้งใบหน้าของเขาก็ถูกกำปั้นท่วมท้น
เสียงกรีดร้องดังออกมาจากฝูงชน แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใคร เห็นอกเห็นใจชายสกินเฮดพวกเขาทั้งหมดอยากจะชกเขาสัก สองสามครั้ง

โสธรยิ้มแล้วเดินไปหารพีพงษ์ ยื่นนามบัตรให้เขาหนึ่งใบ นามบัตรทํามาอย่างประณีตและมีขอบสีทอง มีเพียงหมายเลข โทรศัพท์เท่านั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ให้นามบัตรประเภทนี้แก่ใคร

“คุณรพี ประธานวิไลพรสั่งแล้วว่า ในอนาคตเรื่องของคุณก็คือ เรื่องของเรา นี่คือนามบัตรของผม คุณสามารถโทรหาผม ไม่ว่า คุณจะเจอปัญหาอะไรในเซี่ยงไฮ้ในอนาคตก็ตาม”

รพีพงษ์ไม่ปฏิเสธและหยิบนามบัตร พยักหน้าให้โสธร

เมื่อเทียบกับการหาวิไลพร รพีพงษ์รู้สึกว่าหาโสธรจะ ปลอดภัยกว่า