บทที่ 524 ผู้หญิงที่สวยและรวยคนนั้นคือใคร

นิษฐาเบะปากใส่รพีพงษ์และพูดว่า “ฉันเรียกคุณแบบนั้นแล้วจะ ทำไม?หรือที่ฉันพูดมันไม่จริง?คุณมันก็แค่ไอ้หนุ่มหน้าขาวที่เป็น เด็กผู้หญิงรวย อีกอย่างยังทำตัวโจ่งแจ้งที่สนามบิน ตอนนี้กลับ ไม่ยอมรับมัน ช่างไร้ยางอายจริงๆ ”

รพีพงษ์มองไปที่นิษฐาด้วยใบหน้าที่เย็นชาและกล่าวว่า “ใคร บอกคุณว่าผมถูกผู้หญิงรวยเลี้ยงดู ใส่ร้ายผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผล นั่นเป็นวิธีที่อาจารย์ของคุณสอนคุณเหรอ?”

” หึ คุณบอกมาว่าผู้หญิงสวยรวยคนนั้นทำอะไร คุณอย่า บอกนะว่าเธอเป็นเพื่อนของคุณ เธอเป็นคนที่ร่ำรวยขนาดนั้น คง ไม่มาเป็นเพื่อนกับคนแบบคุณหรอก” นิษฐากล่าวอย่างก้าวร้าว

” เธอมีหน้าที่แค่มารับผมที่สนามบินและรายงานให้ผมทราบ เท่านั้น คุณคิดมากเกินไปแล้ว” รพีพงษ์กล่าว

“แหม ขี้โม้จนไม่รู้สึกอายจริงๆ แต่เธอขับรถหรูหลายล้านมา รับคุณเชียวนะ ดูก็รู้ว่าเป็นหญิงสาวที่รวย คุณกลับบอกว่าเธอ มีหน้าที่รับคุณและรายงานสถานการณ์เท่านั้น หรือคุณจะบอกว่า คุณเป็นหัวหน้าของเธอหรือ? “นิษฐา โต้กลับทันที

“ประมาณนั้น” รพีพงษ์ตอบ ในฐานะอาจารย์หนุ่มแห่งเทือก เขากิสนา สามารถเรียกได้ว่าเป็นหัวหน้าของวิไลพร

“จิมมี่ คุณดูคนนี้สิ ไร้ยางอายจริงๆ เขากล้ายอมรับว่าเป็นผู้นำของหญิงสาวที่ขาวและรวยคนนั้น ท่าไมเขายังมาเช่าบ้าน อยู่กับเรา ฉันคิดว่าเขามันไอ้โรคจิตที่โอ้อวด พวกเรามาไล่เขา ออกไปโดยเร็วที่สุดดีกว่า อยู่กับคนแบบนี้มันเป็นเรื่องแย่จริงๆ นิษฐาพูดด้วยความโมโห

เมื่อเยาวเรศเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกัน จึงรีบเดินไป ที่ตรงกลางของทั้งสองและห้ามพวกเขาไว้”นิษฐา รพีพงษ์คนนี้ก็ ไม่เลวนะ เขาอาจจะเป็นคนรักศักดิ์ศรี ดังนั้นจึงไม่อยากโดนคุณ พูดแบบนั้น ค่าพูดของคุณมันทำร้ายคนอื่นจริงๆ พวกคุณถอย กันคนละก้าว หากไล่รพีพงษ์ไป ไม่มีใครรู้ว่าผู้เช่าคนต่อไปจะ เป็นอย่างไร อย่างน้อยรพีพงษ์ก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร”

นิษฐายังคงจ้องไปที่รพีพงษ์อย่างดุร้ายและกล่าวว่า “นิสัยเขา ไม่เลวนั้นเหรอ?เขาแอบมองฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาเป็นคน โรคจิต!”‘

รพีพงษ์ไม่อยากที่จะโต้เถียงกับเธอต่อไป เดินตรงไปชั้นบน โดยไม่สนใจเสียงตะโกนของนิษฐา

เยาวเรศเดินไปตรงหน้านิษฐา ลากเธอไปนั่งที่โซฟาแล้วพูดว่า “เอาล่ะ นิษฐา ไม่ว่าจะยังไงก็ตามรพีพงษ์ก็เช่าบ้านจากเจ้าของ บ้าน ไม่ใช่ว่าเราจะขับไล่เขาออกไปก็สามารถไล่เขาไปได้ คุณ อย่าโมโหเพราะเรื่องเข้าใจผิดแค่นี้เลย”

“ฉันแค่ไม่ชอบคนแบบนี้ เรื่องต่างๆ ที่รู้ๆกันอยู่ เขาก็ยังหน้า ด้านและปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ยังมาบอกอีกว่าเขาเป็น ศาสตราจารย์รับเชิญของมหาวิทยาลัยพวกเราไม่ใช่เหรอ ฉันได้ยินมาว่ามีแค่ศาสตราจารย์รับเชิญหนึ่งคนที่มาคณะ ประวัติศาสตร์ของเรา เขามีสอนในวันจันทร์หน้า ถึงตอนนั้นเรา ไปดู อัดวิดีโอและนำกลับมาถามกับคนไร้ยางอายคนนี้ ดูว่าเขา จะแก้ตัวยังไง! “นิษฐากล่าวอย่างโมโห

เยาวเรศมองไปที่นิษฐาอย่างทำอะไรไม่ถูก หลังจากเห็นเธอไม่ โวยวายว่าจะไล่รพีพงษ์ออกไปแล้วเธอจึงไม่ได้พูดอะไรอีก

รพีพงษ์ตรวจดูห้องของเขา พบว่าถึงแม้ว่าการจัดแต่งที่นี่จะดู เรียบง่ายกว่าเล็กน้อย แต่ก็มีทุกอย่างที่ต้องใช้ ถือว่าสะดวก สบายและมีห้องสุขาอยู่ชั้นบน เขาไม่จำเป็นต้องไปใช้ห้องน้ำชั้น ล่างกับผู้หญิงสองคนนั้น ซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงความลำบากและ เก้อเขินได้

หลังจากแน่ใจว่าห้องไม่มีอะไรผิดปกติรพีพงษ์ก็นอนลงบน เตียง

เมื่อเขามาที่เซี่ยงไฮ้ ภารกิจหลักของเขาคือการค้นหาอารียา

แม้ว่าตอนนี้จะมีเบาะแส แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าอารียาอยู่ที่ไหน วิไลพรได้ส่งคนไปทำสิ่งเหล่านี้ สถานที่ที่เขาสามารถหานั้นจำกัด ในเวลานี้ เขาทำได้เพียงพึ่งพาเครือข่ายข่าวกรองของเทือกเขา สนาเท่านั้น

แม้ว่าเขาจะตกลงกับผดุงสิทธิ์มาเป็นศาสตราจารย์รับเชิญที่ มหาวิทยาลัยฟูตัน แต่ศาสตราจารย์คนนี้ ก็มีโอเพ่นคลาสแค่ หนึ่งคาบต่อสัปดาห์ อยากสอนอะไรก็แล้วแต่เขา เวลาอื่น ทาง มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้จัดงานอื่นให้เขา
ดังนั้น ตอนนี้เขาไม่มีอะไรที่ต้องทำ ที่เขาต้องทําคือรอให้วิไล พรส่งข่าวให้เขา

หลังจากนอนบนเตียงสักพักรพีพงษ์ก็หลับไปด้วยความเบลอๆ เขาฝันถึงอารียาและตื่นขึ้นมา ในขณะที่เขากำลังจะจับมือของ

อารียา

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ดูเวลาและพบว่าผ่านไปแค่ ครึ่งชั่วโมงรพีพงษ์เขย่าหัวเพื่อให้ตัวเองมีสติลุกขึ้น ลงไปชั้นล่าง และพบว่านิษฐากับเยาวเรศได้จากไปแล้ว เขาจึงออกจากห้อง ไปที่ มหาวิทยาลัยฟูตัน

ในเมื่ออารียาเคยปรากฏตัวที่มหาวิทยาลัยฟูตัน จึงมีโอกาส มากที่เธอจะกลับมาอีกครั้ง รพีพงษ์จะไปวนเวียนอยู่ที่ มหาวิทยาลัยฟูตันดู เผื่อฟลุกแล้วได้พบกับอารียาโดยตรง แบบ นี้ก็ไม่จําเป็นต้องรอคอยอย่างไร้จุดหมาย

ในตอนกลางคืน วิไลพรโทรหารพีพงษ์อยากกินข้าวกับเขา รพีพงษ์ปฏิเสธโดยตรง วิไลพรถามรพีพงษ์ว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหน อยากมาดูสักหน่อย เพราะเกรงว่ารพีพงษ์จะพักในที่ที่ไม่ดีพอ

รพีพงษ์หัวโตเล็กน้อยในทันที เดิมทีนิษฐาก็เข้าใจผิดเขาและ

วิไลพร ถ้าวิไลพรมาก็จะยิ่งลำบากมากขึ้น

ดังนั้น เขาจึงบอกวิไลพรว่า ถ้าไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับอารียา ก็ไม่ต้องมารบกวนเขา พูดเสร็จก็วางสายโทรศัพท์ลงทันที

ในอีกสองวันถัดมารพีพงษ์ใช้เวลาส่วนใหญ่ในมหาวิทยาลัย ฟูตัน ไปอยู่ในที่ที่อารียาเคยปรากฏตัวและใช้เวลาที่เหลือพักผ่อนอยู่บ้านเช่า

แม้ว่านิษฐาจะจะขับไล่รพีพงษ์ออกไป อย่างมากแค่ประชดประชันเขาร พงษ์ไม่ใส่ใจคำพูดของเธอและไม่สนใจเธอ

ตรงกันข้าม หน้าเพียงเยาวเรศกับนิษฐาแค่ผู้หญิงสองคน ไม่สามารถ ทำต่างเช่นเปลี่ยนหลอดไฟและแขวนผ้าม่าน แต่ตอนนี้ร พงษ์มาอยู่นี่เยาวเรศจะขอความช่วยเหลือรพีพงษ์

รพีพงษ์ปฏิเสธ ดี ในขณะนิษฐารู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังเสแสร้ง โดยคิดว่าร พงษ์ต้องคิดว่าเยาวเรศเป็นคนไร้เดียงสาหลอกง่าย เหล่าต้องพิรุธอะไรบางอย่างแน่นอน

บ่ายวันรพีพงษ์กลับไปบ้านเพื่อประตูเขาได้ยินเสียงมาจากล่าง เสียงหัวเราะผู้ชายหลายผสมกับคำดังก้องทางเดิน

รพีพงษ์ขมวดคิ้ว ออกว่าที่ชั้นล่างไม่ได้ปิดประตู ได้ตั้งใจที่จะอะไรพวกเขา เปิดประตูแล้วจะเข้าไป

ในขณะนี้ ได้ยินเสียงของผู้หญิงคน

“พวกคุณปล่อยฉันไปนะ

รพีพงษ์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องและ แน่ใจทันทีว่าเป็นเสียงของเยาวเรศ
เขาเดินลงบันไดไปชั้นล่างทันที เห็นว่าประตูห้องเปิดอยู่และ เต็มไปด้วยควันบุหรี่กับกลิ่นแอลกอฮอล์ มีชายหลายคนไม่สวม เสื้อ จับแขนของเยาวเรศพร้อมกับรอยยิ้มร้ายๆ เหมือนกำลัง ต้องการจะลวนลามเธอ

เยาวเรศตื่นตระหนกไปทั้งใบหน้า แต่ต่อหน้าคนเหล่านี้ไม่มี ทางหลุดพ้นได้

“สาวน้อย ในเมื่อมาแล้ว ก็อยู่เล่นกับพวกพี่หน่อยเถอะ คุณ รำคาญเราเสียงดัง เดี๋ยวคุณก็โวยวายเสียงดัง คุณก็จะไม่พูด แบบนั้นแล้ว”