บทที่ 399 ร่วมมือ

กระทั่งตกกลางคืน รพีพงษ์กลับไปที่บ้านของบุณณดาในเขต เมืองเก่า

หลังจากที่รู้วิธีขู่เทือกเขากิสนา จริงๆ แล้วรพีพงษ์ก็ไม่ จำเป็นต้องกลับมาที่นี่แล้ว แต่วันนี้ตอนกินข้าว เขาคิดว่าคน ดำเนินการของเทือกเขากิสนาจะส่งคนเข้าไปในวันที่สิบห้า ของทุกเดือนเท่านั้น ฉะนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องรีบเกินไป

และเขาต้องตรวจสอบสิ่งที่เทพยางศ์พูดเป็นความจริงหรือ เท็จ ไม่ใช่ถึงตอนนั้นเตรียมตัวอยู่นาน ผลสุดท้ายสิ่งที่เทพ ยางศ์เป็นเรื่องโกหก เขาก็เสียเวลาเปล่า

ดังนั้นหลังจากที่พิจารณาบางอย่างแล้ว รพีพงษ์ยกเลิก ความคิดที่จะกลับไปที่เมืองริเวอร์ รอหลังจากยืนยันว่าตัวเอง มีโอกาสที่จะเข้าสู่เทือกเขากิสนา ค่อยกลับเมืองริเวอร์

เพราะที่บุณณดานี่ยังมีข้าวของบางอย่างของตัวเอง Santana เก่าคันนั้นก็จอดอยู่ใกล้ๆ ที่นี่เช่นกัน เมืองเก่ายัง อยู่ใกล้กับชานเมือง มาก ดังนั้นรพีพงษ์จึงกลับมาที่นี่อีกครั้ง คิดว่าจะอยู่ที่นี่อีก สองวัน

เมื่อเขาเข้าไปในประตู ก็เห็นประตูห้องของบุณณดาเปิด ออก ต่อด้วยบุณณดาและพีรดาทั้งสองเดินออกมา จ้องมอง รพีพงษ์อย่างประหม่า เหมือนสาวใช้ต้อนรับขุนนางกลับมา

รพีพงษ์เห็นท่าทางของทั้งสองคน ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เดิน ตรงไปทางบันไดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พีรตาสูดหายใจเข้าลึก เดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ พูดกับรพี พงษ์ด้วยความนอบน้อมและจริงใจ: “ขอ..ขอโทษ ที่ผ่าน มาจะไม่ควรทำแบบนั้นกับคุณ”

รพีพงษ์ไม่สนใจเธอ เดินตรงไปข้างหน้า ทันใดนั้นในใจ พีรดาเต็มไปด้วยความหดหู่และความเสียใจ

บุณณดาดูอยู่อีกด้านหนึ่ง ไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว หลัง จากฟังพีรตาพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลวันนี้ ทำให้ นึกถึงภาพตอนที่หัวล้านมาที่หน้าบ้านในวันนั้น พีรดารู้สึกว่า กลิ่นอายของรพีพงษ์แตกต่างออกไป รพีพงษ์ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วหยุด หันไปมองข้าง

หลัง

พีรดาเห็นรพีพงษ์หยุด ความหวังเล็กน้อยปรากฏขึ้นบน ใบหน้าทันที คิดว่ารพีพงษ์จะให้อภัยเธอ จากนั้นมองไปที่ รพีพงษ์อย่างรวดเร็ว แต่พบว่าสายตาของรพีพงษ์มองผ่าน เธอไป มองไปที่บุณณดาที่อยู่ด้านหลัง

“ผมอาจจะยังอยู่ที่ต่ออีกสองวัน ต้องจ่ายเงินเท่าไหร่คุณ คิดให้หน่อย เดี๋ยวผมมาจ่ายเงินให้” รพีพงษ์พูดขึ้น

บุณณดาได้ยินที่รพีพงษ์พูด รีบพูดขึ้นอย่างประหม่า: “ไม่….ไม่ต้องแล้ว เงินก่อนหน้านี้ที่คุณให้เพียงพอแล้ว คุณ อยากอยู่ที่นี่ต่อนานแค่ไหนก็ได้ และถ้าไม่มีคุณ ไอ้หัวล้านก็ ไม่มีวันจ่ายค่าเช่าที่ติดค้างเหล่านั้นให้ฉัน ต้องขอบคุณคุณ ด้วยซ้ำ”

ได้ยินบุณณดาพูดแบบนี้ รพีพงษ์ก็ไม่พูดมากอะไร หันเดิน ขึ้นไปชั้นบนต่อ

พีรดาหมือนเป็นอากาศ ถูกมองข้ามตั้งแต่ต้นจนจบ รพี พงษ์ไม่มองไปที่เธอด้วยซ้ำ

ความรู้สึกขุ่นมัวเกิดขึ้นจากก้นบึงของ หัวใจของเธอ เธอยังคงมีความมั่นใจในรูปร่างสวยงามของ ตัวเองไม่ใช่น้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายไม่สนใจเธอเลย แม้แต่นิด

หลังจากรพีพงษ์ขึ้นไปชั้นบน พีรตาหันกลับมาอย่างผิด หวัง เดินไปตรงหน้าบุณณดา พูดขึ้น: “ฉันดูเหมือนไม่มีตัว ตนขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเขาไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ”

บุณณดาถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ พูดขึ้น: “ฉันคิด ว่าเธอควรแก้ไขนิสัยตาสูงแต่ฝีมือไม่ถึงได้แล้ว ถ้าเขาเป็น คนใหญ่คนโตอย่างที่เธอพูดจริงๆ ผู้หญิงสวยที่เคยเจอ เกรง ว่าจะมากกว่าผู้ชายที่เธอเคยเจอ และก่อนหน้านี้เธอยัง ปฏิบัติกับเขาแบบนั้น เขาต้องไม่อยากสนใจเธออยู่แล้ว”

พีรดาหดหูอยู่สักพัก หายใจเข้าลึก พูดขึ้น: “ไม่ได้ ต่อให้ ตัวตนเขาจะสูงส่งแค่ไหน ก็เป็นแค่ผู้ชาย และอยู่บ้านหลังนี้ ไม่มีผู้หญิงคนอื่น ฉันไม่เชื่อภายใต้สถานการณ์ของชายโสด หญิง โสด เขาจะไม่เกิดความคิดอะไรกับฉัน”

กลางคืนเวลาสิบโมง รพีพงษ์นอนอยู่บนเตียง คิดทบทวน เรื่องเทือกเขากิสนา ในใจจินตนาการว่าเทือกเขากิสนาเป็น สถานที่เป็นแบบไหน ครั้งนี้ หากตัวเองเข้าไป จะมีโอกาสออกมาหรือไม่

แล้วอะไรคือสาเหตุที่นนทภูเข้าไปในเทือกเขากิสนา หาก ข้างในอันตรายจริงตามข่าวลือ ตอนนี้นนทภูจะยังมีชีวิตอยู่ หรือเปล่า?

คำถามเหล่านี้ยังคงวนเวียนอยู่ในใจของรพีพงษ์ เขา ต้องการคำตอบอย่างมาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ต้องรอหลังจากที่ให้ เขาเข้าสู่เทือกเขากิสนาแล้ว ถึงจะได้รับคำตอบ

และในเวลานี้ มีเสียงเคาะประตูจากข้างนอก รพีพงษ์ สงสัยเล็กน้อย ลงจากเตียง เดินไปที่หน้าประตู เปิดประตู

เวลานี้พีรดายืนอยู่หน้าประตู ผมของเธอเปียกปอน มี เพียงผ้าขนหนูอาบน้ำพันรอบร่างกาย คนดูยั่วยวนและมี เสน่ห์ เธอยังสางผมของเธอไม่หยุด ส่งสัญญาณที่คลุมเครือ ไปยังรพีพงษ์

“คือว่า…กลอน ในห้องของฉันเสีย ฉันมาเป่าผมที่คุณได้ ไหม?” พีรดาพูดอย่างนุ่มนวล เห็นได้ว่าเธอถนัดมาก คงใช้ วิธีแบบนี้อ่อยผู้ชายมาไม่ใช่น้อย

รพีพงษ์เพียงแค่มองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็มีเสียงดัง

โครมคราม ปิดประตูโดยตรง พีรดายังคงรอการตอบสนองของรพีพงษ์ แต่วินาทีถัดไปที่ เผชิญหน้ากับเธอ เหลือเพียงบานประตูที่เยือกเย็น

เธอตะลึงอย่างมาก ตัวแข็งที่ออยู่ที่เดิม ท่าทางสางผมของ เธอหยุดลง ดูเหมือนจะมีลมหนาวพัดมาข้างหลัง รู้สึกวังเวง เล็กน้อย

บุณณดานั่งอยู่ในห้องในใจคิดถ้าพีรดาสามารถให้ท่ารพี พงษ์สำเร็จงั้นอนาคตตำแหน่งก็ต้องขึ้นพรวดพราดเลยสิ?

ด้วยรูปลักษณ์ของพีรดา ความน่าจะเป็นที่จะประสบความ สำเร็จคงไม่น้อย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเธอสามารถทุ่มสุดตัว ผู้ชายทั่วไปที่เผชิญกับสาวสวยและเป็นฝ่ายรุกเป็นเรื่องยาก ที่จะต้านทานสิ่งล่อใจ

ในขณะที่คิดเพ้อเจ้อ ประตูห้องถูกผลักออกโดยตรง พีร ดาเดินเข้ามาด้วยใบหน้าผิดหวัง นั่งลงข้างบุณณดาทันที

บุณณดาเห็นพีรตากลับมาซะแล้ว ใช้เวลารวมกันไม่ถึงห้า นาที ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ รีบถามขึ้น: “เกิด อะไรขึ้น ทำไมลงมาเร็วขนาดนี้?” พีรดากอดบุณณดาโดยตรง ร้องไห้พูด: “บุณณดา ฉันไม่ น่าดึงดูดขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเขาไม่มองฉันเลย เขาเป็น ผู้ชายหรือเปล่า”

ถ้าเธอรู้ว่ารพีพงษ์เป็นผู้ชายชื่อจริงๆ ที่มีเพียงอารียาคน เดียวในใจ ก็คงเข้าว่าทำไมรพีพงษ์ถึงมีท่าทีแบบนี้ต่อเธอ

เมืองริเวอร์ ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

ศศินัดดาเดินเข้ามา มองไปโดยรอบ จากนั้นก็เดินตรงไป

ที่โต๊ะริมหน้าต่าง

ที่โต๊ะตัวนี้มีผู้หญิงมีออร่าคนหนึ่งนั่งอยู่ ใบหน้าของหญิง สาวบดบังด้วยผ้าคลุมหน้าสีดำ แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้า ของเธออย่างชัดเจน แต่ก็ทำให้ผู้คนมีความรู้สึกถึงความ สวยงามลึกลับของใบหน้าที่บดบังอยู่ครึ่งหนึ่ง

หลังจากที่ศศินัดดาเห็นผู้หญิงคนนั้น ก็แปลกใจกับออร่า บนตัวของเธอ เธอนั่งตรงข้ามกับผู้หญิงคนนั้นโดยตรง ถาม ด้วยความระแวดระวัง: “คุณเป็นใคร มาหาฉันทำไม? กลาง วันแสกๆ บังหน้าบังตา คุณคงไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายนะ จะบอก คุณให้? ครอบครัวของฉันเป็นพลเมืองดีที่ เชื่อฟังกฎหมาย ฉันจะไม่ทำสิ่งที่ผิดกฎหมาย”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มจางๆ ผลักถ้วยกาแฟบนโต๊ะไปให้ศศิ นัดดา พูดขึ้น: “ฉันก็เป็นพลเมืองที่ปฏิบัติตามกฎหมาย เหมือนกัน ฉันมาคุณครั้งนี้ ฉันอยากคุยกับคุณเกี่ยวกับ ลูกสาวของคุณ”

ใบหน้าของศศินัดดาเผยให้เห็นถึงความสงสัย ถามขึ้น “เรื่องของลูกสาวฉัน? เธอทำไม?”

“ถ้าข่าวที่ฉันได้รับไม่ผิด ตอนนี้คุณไม่ต้องการให้ลูกสาว ของคุณอยู่กับรพีพงษ์ใช่ไหม? แม้ว่างานแต่งงานใน ปราสาทคริสตัล ทำให้เกิดความฮือฮาไปทั่วเมืองริเวอร์ ใช่ ใหม? ” ผู้หญิงถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้วยังไง มันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ฉันจะบอกคุณให้รพี พงษ์ก็คือดาวแห่งหายนะ ต่อให้เขาร้ายกาจแค่ไหน ก็จะนำ มาซึ่งหายนะอย่างไม่รู้จบ คุณไม่ต้องโน้มน้าวให้ฉันยอมรับ รพีพงษ์ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้” ศศินัดดาเบะปาก คิดว่าคนตรง หน้านี้คือคนที่รพีพงษ์ส่งเธอมาพูด

“ฉันว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันมาหาคุณ ไม่ใช่เพื่อให้คุณ ยอมรับรพีพงษ์ ตรงกันข้าม ฉันก็ หวังให้ลูกสาวของคุณกับรพีพงษ์แยกออกจากกัน ฉันมาหา คุณ คือต้องการร่วมมือกับคุณ” ผู้หญิงคนนี้พูดอย่างไม่เร่ง รีบ แล้วดื่มกาแฟไปถ้วยหนึ่ง

ศศินัดตาผงะไปชั่วครู่ แล้วถามขึ้น: “คุณอยากให้ลูกสาว ของฉันกับรพีพงษ์แยกออกจากกัน? เพราะอะไร?”

“เพราะรพีพงษ์เป็นของฉัน ฉันไม่ต้องการให้ใครได้เขาไป ในโลกใบนี้ มีแค่ฉันที่คู่ควรกับรพีพงษ์” น้ำเสียงของผู้หญิง จริงจังขึ้น

ศศินัดดาเบะปาก ในใจคิดรพีพงษ์ก็เป็นแค่ความหายนะ สมองของคุณมีน้ำเข้าแน่ๆ ถึงคิดที่จะแย่งรพีพงษ์ไปจากอารี ยา

แต่ถ้าผู้หญิงคนนี้สามารถช่วยขับไล่รพีพงษ์ออกจากบ้าน ได้ เธอก็ไม่ถือสาที่จะร่วมมือกับผู้หญิงคนนี้

“ถ้าคุณสามารถเอารพีพงษ์ดาวหายนะคนนี้ไปได้จะดีที่สุด พูดเถอะ คุณจะร่วมมือกับฉันยังไง” ศศินัดดาพูดขึ้น

ผู้หญิงเห็นศศินัดดาตกลง รอยยิ้มติดตลกปรากฏขึ้นที่มุม ปาก จากนั้นพูดอย่างช้าๆ : “คุณบอกฉันก่อน ช่วงนี่รพีพงษ์อยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาเมื่อ ใหร่?”

“ผีสิรู้ว่าหมอนั่นไปทำอะไรที่ไหน แต่ได้ยินอารีบอกว่า น่า จะไปที่เมืองบาสแตร์ แต่เรื่องที่ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่อันนี้ก็ ไม่รู้ ถ้าให้ดีทั้งชาตินี้ก็ไม่ต้องกลับมา” ศศินัดดาพูดโดยไม่ เป็นห่วงรพีพงษ์สักนิด

ผู้หญิงเงียบไปสักพัก จากนั้นพูดกับตัวเอง: “อย่างงั้นคิด ว่าเขาคงไม่กลับมาเร็วๆ นี้”

“แผนที่ฉันจะร่วมมือกับคุณง่ายมาก ในเมื่อคุณและฉัน ต้องการให้พวกเขาแยกออกจากกัน งั้นเราให้ลูกสาวของ คุณกลายเป็นของผู้ชายคนอื่น” ผู้หญิงเงยหน้า พูดกับศศิ นัดดาด้วยรอยยิ้ม

“หมายความว่าไง? ” ศศินัดดาถามขึ้น

“ฉันคิดว่าถ้าลูกสาวของคุณมีความสัมพันธ์กับคนอื่น คง ไม่มีทางที่จะยังคงภักดีต่อรพีพงษ์อีกต่อไป แม้ว่าตอนนั้นจะ รู้สึกผิดก็ตาม ก็คงทำให้เธอเป็นฝ่ายออกจากรพีพงษ์ก่อน” ผู้หญิงพูดเบา ๆ

ศศินัดดาเบิกตากว้างทันที มองผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตา เหลือเชื่อ พูดขึ้น: “คุณว่าอะไรนะ! คุณต้องจะหาชายอื่นเพื่อจะทำลายลูกสาวของฉันงั้นเห 30?!!”

“คุณอย่าตื่นตระหนก ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น” ผู้ หญิงพูดขึ้น “ความหมายของฉันคือ ฉันสามารถช่วยคุณหา ผู้ชายที่ไม่มีฐานะต่ำต้อย เราสามารถสร้างความบังเอิญได้ ให้พวกเขาเกิดความสัมพันธ์โดยไม่ได้ตั้งใจ”

“ก่อนหน้านี้ฉันก็คุยกับลูกสาวคุณ บอกเธออย่างชัดเจน เธอไม่คู่ควรกับรพีพงษ์ และดูเหมือนเธอจะตระหนักถึงเรื่องนี้ ด้วย หากร่างกายของเธอไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป เธอไม่สามารถ อยู่ด้วยกันกับรพีพงษ์ได้อีกอย่างแน่นอน”

“ถึงตอนนั้นก็สามารถทำให้เธอหย่ากับรพีพงษ์ เปลี่ยนไป แต่งงานกับผู้ชายคนที่มีฐานไม่ต้อยต่ำคนนั้น เรื่องนี้สำหรับ คุณแล้ว มันไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดเหรอ? ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ศศินัดดาก็ครุ่นคิดเรื่องนี้ จากนั้นจึงถามขึ้น: “คนที่มีฐานะไม่ต้อยต่ำที่คุณพูดถึง 5 จะ เก่งกาจสักแค่ไหน? ”

“เท่าที่ฉันรู้ เขามีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน