บทที่244ผู้มีฝีมือระดับขั้นเทพ

ลิปตามองรถที่ขับซึ่งไปด้านหน้าของเขาอย่างอึ้ง มอง แทบไม่ชัดเลยว่ารพีพงษ์ปฏิบัติยังไงถึงได้แค่ใช้เวลาพริบตา ก็ขับถึงด้านหน้าของเขา

ตอนนี้ถึงจุดจบก็เหลือแค่ต้องโค้ง 2 รอบ ลิปตาพยายาม มีสติ รีบขับตามไปอย่างรวดเร็ว

แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าเขาไม่สามารถตามรพีพงษ์ทัน โดยเฉพาะตอนที่ขับเส้นโค้ง ระยะระหว่างเขาและรพีพงษ์ยิ่ง ขับยิ่งไกล

ผู้ชมทั้งหลายได้เปลี่ยนแปลงอารมณ์ต่อรพิพงษ์อยาก ดูถูกใจเป็นอึ้งที่ง มีคนได้ตบมือและเชียร์ขึ้นมา

สุดยอดเลย ทีแรกได้พูดว่าเขาเป็นคนไร้ค่า กูยังคิดว่า เขาขับรถไม่เป็นอีก ตอนนั้นเห็นเขายังจับล้อหมุนไม่ได้เลย ก็ คิดว่าเขาขับไม่เป็นจริงๆ ใครจะคิดได้ว่าเขาได้ขับทัน สุด ยอดเหลือเกิน

” ครั้งนี้เขาต้องทำลายสถิติของรพีพงษ์แน่นอน และยัง ถูกล่าช้าไประยะหนึ่ง ฝีมือการขับรถแบบนี้ถือว่าขั้นเทพแล้ว

” หล่อจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นการขับรถที่ตื่นเต้น ขนาดนี้ สามารถเทียบได้กับหนังที่แสดงแล้ว ในตอนนี้ฉัน สามารถตะโกนได้แค่ว่าสุดยอด เพื่อแสดงความตื่นเต้นของ ฉัน สุดยอด !!”

เวลาแค่พริบตา รถของรพีพงษ์ก็มาถึงจุดจบ ลำดับบน หน้าจอได้แสดงสถิติใหม่ ได้กดสถิติของลิปตาลง

ทุกคนได้โหร้อง ในสนามแข่งรถมีแต่เสียงเชียร์
เจ้าของได้อึ่งอยู่กับที่ ยังไงก็คิดไม่ถึง เขาได้ให้รถที่มี ปัญหาแก่รพิพงษ์ แต่เขาหลับชนะและยังทำลายสถิติของลิป ตาได้ นี่เป็นฝีมือขนาดไหน!

เขามองรอบๆอยากอาย บนหน้ามีรอยยิ้มที่อายมาก แล้ว ก็ร้องตะโกนตามคนทั้งหลาย

รถของลิปตาก็ขับไปถึงจุดจบ แต่ครั้งนี้ไม่มีใครสนใจลิป ตา ขอแค่มีสถิติใหม่เกิดขึ้น ก็จะดึงดูดความสนใจของผู้ชม พวกนี้

ทุกคนจะสนใจแต่คนที่ชนะ ส่วนคนที่พ่ายแพ้ก็จะหายไป จากสายตาของผู้ชม

รพีพงษ์จอดรถ จารุณีที่นั่งข้างอึ่งอยู่ที่เดิม เธอจะคิดถึง ไงยังไงว่า ในสภาพที่ถูกเปรียบขณะนี้ ยังจะสามารถชนะได้

จารุณีเป็นผู้ชมผู้เดียวที่สามารถเห็นถึงฝีมือการขับรถ ของรพีพงษ์

ความตื่นเต้นนั้นบนรถเมื่อกี้นี้เป็นครั้งแรกที่จารุณีสะใจ มาก รพีพงษ์ยิ้มแล้วหันไปมองจารุณี : เป็นไง ตอนนี้เชื่อมั่น

ในฝีมือผมหรือยัง ?”

จารุณีถึงจะกลับมามีสติ แล้วกรี๊ดกระโดดไปกอดรพีพงษ์ อยากจะหอมจูบเขา

” รพีพงษ์ นายสุดยอดจริงๆ สมแล้วที่เป็นผู้ชายที่ฉันชอบ ให้ฉันจูบหน่อย” รพีพงษ์มองเธอเหมือนมองคนบ้า มองหมวกกันน็อคของ

จารุณีชนกับหมวกกันน็อคของตนเอง

จารุณีถึงจะจำได้ว่าตนเองยังไม่ถอดหมวก อับอายขายขี้ หน้าจริงๆ
เธอยังอยากจะถอดหมวกลง แต่รพีพงษ์ลงรถไปไม่ให้

โอกาสเธอเลย

ผู้ชมได้เห็นจารุณีและรพีพงษ์ลงจากรถ ผู้ชมแม่ส่งเสียง เชียร์อีกครั้ง และมีคนมากมายที่ได้เรียกชื่อของรพีพงษ์ขึ้น จารุณีอยากจะจูบรพีพงษ์ แต่เห็นด้านนอกมีคนมากมาย

ขนาดนี้กำลังจ้องฟอเขาอยู่ เธอรู้สึกอายขึ้นมาทันที คิดในใจ

ว่าพอกลับไปตอนกลางคืนค่อยทำเรื่องนี้

เพราะว่าในโทรทัศน์ไม้กจะมีพระเอกเมื่อทำเรื่องใดเรื่อง หนึ่งสำเร็จแล้วก็นางเอกก็จะจูบพระเอก

จารุณีสามารถพูดได้ว่าเชื่อทุกอย่างในโทรทัศน์แล้ว จูบ นี้ขาดไปไม่ได้

ตอนนี้รพีพงษ์และจารุณีได้ลงจากรถ สีหน้าของลิปตาไม่ ดี ชรินทร์ทิพย์ลงมารีบถอดหมวกบนหัวตัวเองลงแล้วอ้วก ข้างๆถังขยะ

เมื่อเทียบกับจารุณีอยู่ข้างๆ ก็สามารถเห็นได้ชัดว่าฝีมือ การขับรถของรพีพงษ์และลิปตาคนไหนดีกว่า

ลิปตากัดฟันมองรพีพงษ์ ปาหมวกของตัวเองลงบนพื้น ผู้ชมรอบๆได้มีเสียงโห่นิ้ว เห็นได้อย่างชัดมากไม่พอใจ กับการกระทำของลิปตา

“ลิปตา นายแพ้แล้ว รีบทำตามเดิมพันเร็ว

” ใช่ๆ ฝีมือไม่พอยังจะไปเอาหมวกอีก แพ้ไม่ได้ก็อย่าไป แข่งกับคนอื่น ๆ

” รีบหาเร็วๆ พวกเรากำลังรออยู่”

ลิปตาได้ยินเสียงตะโกนจากรอบๆ กำหมัดไว้ เขาเป็นบ

เยาวชนดีเด่นของอำเภอนกฟ้า ถ้าเขาทำแบบนี้จริงๆก็ไม่มี หน้าอยู่ที่อำเภอตากฟ้าอีก

ดังนั้นเขาตัดสินใจไม่ยอมเด็ดขาด เป็นคนยอมแพ้ไม่ได้ ศึกว่าเท่าเหมือนสุนัข

” ลิปตา หาเร็วๆ ยืนอยู่ตรงนั้นทำไมจารุณีตะโกนกับ ลิปตา

ลิปตาไม่ยอมแน่นอน ” พูดมั่วอะไร อะไรเลียนแบบหมา เท่า อย่าคิดว่าโชคดีชนะฉันแล้ว ฉันก็จะยอม เมื่อกี้รถมีปัญหา ดังนั้นรอบนี้สละสิทธิ์ ก็ไม่ต้องทำตาม”

จารุณีโกรธมาก : ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ รถเราต่าง หากที่เกิดปัญหา อย่างมาโกงที่นี่ หน้าด้านจริงๆเลย

ตอนนี้ชรินทร์ทิพย์ก็เดินมาแล้ว สีหน้าของเธอชีตมาก สามารถเห็นได้ชัดว่าการแข่งขันครั้งนี้ได้ตกใจมาก

” ใครโกง รถของเรามีปัญหา ถ้าคุณบอกว่ารถของคุณก็ เกิดปัญหา งั้นรอบที่ก็ถือว่าสละสิทธิ์ไปชรินทร์ทิพย์พูด ชรินทร์ทิพย์กัดริมฝีปาก มองชรินทร์ทิพย์และลิปตา จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทนหาเบอร์ที่ประดิพุทธิ์ให้

ผู้ชมทั้งหลายเห็นลิป และชรินทร์ทิพย์ไม่ยอมว่าตัวเอง แพ้ ปีหน้าก็เต็มไปด้วยความโมโห คนไม่น้อยที่เริ่มเรียกร้องถ้า ไม่ทำเหมือนหมา วันนี้พวกเขาจะเรียกร้องคืนเงิน!

เจ้าของได้ยินพรุ่งนี้จะขึ้นเงิน รีบรีบร้อนทันที เดินเข้ามา ถึงด้านหน้าของชรินทร์ทิพย์และลิปตา : ลิปตา ผลการพนัน นายเป็นคนที่คุยกับฉันนะ คนทั้งหมดได้ยินหมด ตามฉันว่า นายก็ยอมแพ้เถอะ ไม่งั้นทุกคนต้องคืนเงินแน่นอน ”

“ พวกเขาคืนเงินเกี่ยวอะไรกับพวกฉัน สามีฉันเป็นผู้ใหญ่ ที่มีหน้ามีตา เขาจะทำแบบนี้ต่อหน้าคนพวกนั้นได้อย่างไร ต่อไปเขาจะอยู่ในอำเภอนกฟ้าอีกนะ ชรินทร์ทิพย์กดดัน

เจ้าของสนามก็อาย หลังจากจารุณีที่อยู่ข้างๆโทรเสร็จ มองไปหางชรินทร์ทิพย์ : คนที่มีหน้ามีตาก็จะเป็นคนที่พูดไม่ จริงหรือ ผลของการพนันวันนี้พวกคุณต้องปฏิบัติตาม ไม่งั้น วันนี้ก็อย่าคิดจะออกไปได้”

ชรินทร์ทิพย์มองจารุณีอย่างดูถูก: แต่เด็กผู้หญิงอย่าง แก กล้าพูดแบบนี้กับพวกฉัน ฉันว่าแกยังไม่รู้ว่าสามีฉันเป็น ใคร เขาเป็นลูกน้องของประติพุทธิ์นะ ถ้าพวกแกทำให้ประดิพ ทธิ์โมโหขึ้นมาแล้วก็ อย่าคิดว่าจะอยู่ในอำเภอนกฟ้าได้อีก !”

จารุณีไม่ขอบใจ : ประดิห์แล้วยังไง เขายังต้องฟังฉัน

เลย ไม่เชื่อก็เรียกประดิพุทธิ์มาสิ”

ชรินทร์ทิพย์ทำท่าดูถูกใส่จารุณี คิดว่าจารุณีกำลังโม้อยู่ เธอหันไปมองไม่อยากสนใจจารุณี : รพีพงษ์ นายต้องรู้ ว่านายมีฐานะอะไร เป็นแค่คนไร้ค่า สามีฉันเป็นผู้ใหญ่ใน อำเภอนกฟ้า นายต้องรู้ว่าอะไรเป็นคำว่าพอแล้ว”

” ตอนนี้นายรีบอธิบายให้ชัดเจนกับคนอื่น ไม่มีการพนัน ใดใด ไม่งั้น สามีฉันจะให้นายเดินออกจากอำเภอนกฟ้าไม่ได้ แบบนี้นายก็อาจจะไม่ได้เจออีอารียาอีก !”

สีหน้าของรพีพงษ์เสียไปทันที : แกดาใคร

“ฮะ ! ด่าใครใครรู้ รีบพูดชัดเจนกับคนอื่น อย่ามาเปลือง เวลาอยู่ที่นี่ “ชรินทร์ทิพย์ไม่สนใจ

รพีพงษ์หลับตานิด ชรินทร์ทิพย์ยังไม่ยอมทำตามสัญญา งั้นวันนี้เขาก็จะให้เธอรู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ

การเห่าเหมือนสุนัขของวันนี้ ลิปตาต้องทำแน่นอน

“เมื่อกี้คุณโทรไปหาเลขาของประดิพุทธิ์ ?” รพีพงษ์ถาม
131 O

จารุณีพยักหน้า : โมโหจริงๆ ไม่รู้ว่าประดิพุทธิ์ทำไม ต้องหาคนแบบนี้มาทำงาน

รพีพงษ์กิ้ม : งั้นก็รอเลขาของประดิพัทธิ์มาจัดการ

ไม่นานนัก เสียงโวยวายในสนามยังไม่หยุด ลิปตาและ ชรินทร์ทิพย์สองคนยังไงก็ไม่ยอม

ตอนนี้ มีผู้ชายที่ใส่เสื้อสูทได้เดินมาทางนี้ คนนี้ก็คือเลขา ของประดิพัทธ์ ชื่อกิตติเดช

ผู้จัดการด้านหน้าของบริษัทของประดิพุทธิ์เป็นลิปตา ที่ จริงแล้วแผนกผู้จัดการนี้ ก็เป็นแค่จัดการเรื่องกระจิบกระจอก และการเคลื่อนไหวของบริษัทเฉยๆ อำนาจที่แท้จริงของ บริษัทอยู่ในมือของกิตติเดช

ลิปตาก็รู้กิตติเดชมีอำนาจเท่าไหร่ ดังนั้นปกติอยู่ใน บริษัทก็เคารพกิตติเดชเป็นอย่างมาก

ลิปตาเห็นกิตติเดช เขาไม่คิดว่าเวลานี่กิตติเดชยังจะมา แต่เขาคิดว่ายังไงก็เป็นลูกน้องของประดิพุทธิ์ จะช่วยเขา แน่นอน

มีกิตติเดชมาช่วยเขา คนในนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรแน่นอน

ยังไงคนในอำเภอนกฟ้ารู้หมดว่าเลขาธิการของประดิพัทธิ์

รังแกไม่ได้

ดังนั้นลิปตารีบเดินไปทางกิตติเดช ยิ้มแล้วพูดว่า : คุณ กิตติเดช บังเอิญจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้พบคุณที่พอดีผมได้มี ปัญหานิดนึง ไม่คิดว่าคุณจะสามารถช่วยแก้ไขหน่อยได้ไหม

ชรินทร์ทิพย์เคยได้ยินลิปตาพูดถึงคุณกิตติเดช ดังนั้น พอเห็นกิตติเดชเดินมา ก็แอบดีใจ ในใจคิดว่าถ้ามีคุณกิตติ เดช รพีพงษ์กับผู้หญิงคนนี้ต้องตายแน่นอน

กิตติเดชมองไปทางลิปตา ไม่ได้สนใจ จากนั้นก็เดินตรงไปทางชรินทร์ทิพย์รและฟีพงษ์ แล้วก้มลงพร้อมพูดอย่าง เคารพว่า : คุณจารุณี คุณรพิพงษ์ ขออภัยที่ผมมาช้า ไม่ ทราบว่าพวกคุณไม่พบปัญหาอะไร ผมจะจัดการให้แน่นอน”