บทที่953 เขาสิบคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม

เมธชนันเห็นรพีพงษ์ไม่ก้าวร้าวหรือถ่อมตัวจนเกินไป แล้วยังบอก ว่าตัวเองไม่ได้ปลอมตัวอีก ก็เลยเกิด โมโหขึ้นมา

“เด็กน้อย แกมองว่าฉันเช็คตัวตนของแกไม่ได้หรือไง? ฉันอยู่

กองทัพมานานขนาดนี้ ถ้าต้องการเช็คเรื่องเล็กๆแค่นี้ ไม่ยาก

พูดจบ เมธชนันหันไปหาคนข้างแล้วกล่าว “ไปเอามือถือฉัน มา

คนนั้นรีบพยักหน้า แล้วไปเอามือถือ

ทุกคนมองไปที่รพีพงษ์และทัตดาด้วยความแปลกใจ ถกเถียง กันไม่หยุด

“คิดไม่ถึงว่าคุณหนูจะพาผู้ชายกลับมาจริงๆนะเนี่ย ที่ผ่านมา เขาก็แค่ล้อเล่นกับคุณท่าน คุณท่านไม่คิดว่าจะจริง ดูๆไปครั้งนี้ เอาจริงแล้วล่ะ”

“ที่สำคัญคือคนที่คุณหนูพามามันแย่มากเลยนะ รูปลักษณ์ ธรรมดาก็ว่าแล้ว แล้วยังไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอีก ทหารมังกรคือทหาร เก่งกาจที่สุดของประเทศจีนนะ การที่จะเป็นหัวหน้าครูฝึกได้นั้น ต้องเป็นคนที่มีฝีมือสะท้านฟ้า เขาไม่ดูตัวเองเลย พูดออกมาไม่ อายเลยสักนิด”

“เห็นหลานตระกูลธนาพัชรกุลทั้งสองสีหน้าไม่ดีเลยนะ เดี๋ยว ถ้าหาเจอว่าเด็กนี่มันปลอมตัวล่ะก็ คุณท่านไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่ หลานตระกูลธนาพัชรกุลต้องลำบากแล้วล่ะ

ไม่นาน คนนั้นที่ไปเอามือถือมาถึงตรงหน้าของเมธซนั้น เมธ ชนันกดโทรออก หลังจากที่พูดอะไรแล้ว ก็วางสาย

ไม่ถึงสองนาที เมธชนันก็ได้รับเอกสารจากฐานทัพ เป็นข้อมูล

พื้นฐานเกี่ยวกับหัวหน้าครูฝึกคนใหม่ของทหารมังกร

“เด็กน้อย ตอนนี้ฉันได้รับเอกสารเกี่ยวกับหัวหน้าครูฝึกทหาร มังกรแล้ว ถ้าแกรู้จักกาลเทศะอยู่ล่ะก็รีบขอโทษซะ แล้วเล่าเรื่อง ทั้งหมด ให้ชัดเจน ฉันจะเห็นแก่ทัตดาที่ให้แกมาแสดงละคร ไม่ เอาเรื่องแก

“แต่ถ้าแกยังไม่ยอมรับล่ะก็ รอให้ฉันดูเอกสารนี้ก่อน ถ้าแก คิดจะออกจากคฤหาสน์ตระกูลจันวราสกุลของฉันไปอย่าง ปลอดภัย โดยสวัสดิภาพนั้น ยาก”

เมธชนันจ้องรพีพงษ์แล้วดูแคลน

รพีพงษ์ยักไหล่ แล้วกล่าว “ตามสบาย

เห็นท่าทีของรพีพงษ์ยังคงเหยียดหยัน เมธชนันก็หลับตา จาก นั้นก็ดูเอกสารที่อยู่ในมือถือของเขา คิดว่าหลังจากที่รู้ความจริง แล้ว จะต้องเล่นงานไอ้เด็กที่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอย่างแน่นอน

ผู้คนที่อยู่ในห้องรับแขกรู้สึกว่ารพีพงษ์คิดว่าตัวเองใหญ่ คิด ว่าเขาต้องไม่รู้แน่เลยว่าในอดีตเมธชนั้นเป็นบุคคลสำคัญ ของกองทัพ ดังนั้นจึงได้ไม่หวาดหวั่นขนาดนี้
เมธะนั้นจ้องไปที่เอกสาร เห็นด้านในเขียนว่าชื่อหัวหน้าครูฝึก คนใหม่ รพีพงษ์

ใต้ชื่อ เป็นรูปของรพีพงษ์ หลังจากที่เมธชนันเห็นรูปนั้นแล้ว ก็ ตาโต จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเทียบกับรพีพงษ์ พบว่าทั้งสอง เหมือนกัน

เขาคิดว่าตัวเองตาลาย จึงได้ดูอีกหลายครั้ง หลังจากที่มั่นใจ แล้วว่าคนที่เขียนอยู่บนเอกสารนั้น คือรพีพงษ์ที่ขณะนี้ยืนอยู่ใน ห้องรับแขกแล้วนั้น

เขาถึงขั้นสงสัยว่าเอกสารฉบับนี้เป็นของปลอม แต่เอกสาร เป็นเพื่อนเก่าของเขาที่อยู่ในกองทัพส่งมาให้ คนนั้นให้เอกสาร มา ไม่มีทางเป็นเท็จได้

ดังนั้นทำได้เพียงบอกว่า รพีพงษ์ เป็นหัวหน้าครูฝึกของทหาร มังกรจริง

รพีพงษ์เห็นสีหน้าของเมธชนั้นเปลี่ยนไป จึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาหัวเราะแล้วกล่าว “คุณท่าน ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังคงสงสัยในตัว ตนของผมอยู่อีกหรือไม่?”

เมธชนันเงยหน้าขึ้น หน้านิ่ง ต่อให้รพีพงษ์จะเป็นหัวหน้าครูฝึก ทหารมังกร เขาก็รู้สึกไม่ดีกับรพีพงษ์อยู่ดี

“ไม่รู้จริงๆว่าไอ้พวกนั้นที่อยู่ในกองทัพคิดจะทำอะไร ให้ไอ้โง่ เป็นหัวหน้าครูฝึก ทั้งประเทศจีน หาหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรที่ เหมาะสมกว่านี้ไม่ได้แล้วหรือไง? ผิดหวังที่สุด” เมธชนันพึมพำ กับตัวเอง
จากนั้นเขาก็มองรพีพงษ์ แล้วกล่าว “แม้แกจะเป็นหัวหน้าครู ฝึกทหารมังกร อย่าคิดที่จะได้หลานสาวฉันไป ไม่มีใครรู้ว่าแกใช้ อะไรถึงได้เป็นหัวหน้าครูฝึกได้ ตัวตนนี้ของแก ฉันไม่ยอมรับ

หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของเมธชนั้นแล้ว ก็ตะลึง ไม่คิด ว่ารพีพงษ์จะเป็นหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรจริงๆ นี่มันเหนือความ คาดหมายของพวกเขาจริงๆ

พวกเขาได้เกิดความคิดแบบเดียวกับเมธชนัน คือที่รพีพงษ์ สามารถเป็นหัวหน้าครูฝึกทหารมังกรได้นั้น ต้องใช้วิธีสกปรก อะไรแน่ๆ

ปรวีร์หลับตาลง คนอย่างรพีพงษ์สามารถเป็นหัวหน้าครูฝึก ทหารมังกรได้ ดูๆแล้วทหารมังกรอะไรนี่ ก็ไม่ได้เป็นกองทัพที่ เก่งกาจอะไรนักหรอก

ในฐานะที่เป็นคนของวงการ และเป็นยอดฝีมือแดนครึ่ง ปรมาจารย์คนหนึ่ง ปรวีร์รู้สึกว่าตัวเองจะต้องเก่งกว่าหัวหน้าครู ฝึกคนใหม่ของทหารมังกรอะไรนี้อย่างแน่นอน

ทัตดาเห็นเมธ นั้นได้เช็คตัวตนของรพีพงษ์แล้ว แต่ก็ยังไม่ พอใจกับท่าทีของเขาอยู่ จึงได้ร้อนรนขึ้นมา “คุณปู่ หัวหน้าครู ฝึกทหารมังกรคืออะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ทำไมคุณต้องเหยียดร พงษ์ขนาดนี้?”

“แกจะเข้าใจอะไร ฉันวางแผนเรื่องคู่ให้แกแล้ว ท่านนี้คือพร วิษย์ เป็นปรมาจารย์แดนดั่งเทพของวงการบู่ นี่คือหลายชายของ เขา ปรวีร์ อัจฉริยะที่หาได้ยากในวงการ แต่อายุยี่สิบสี่ปี เป็นแดนครึ่งปรมาจารย์ได้ แกกับเขาสิ จึงจะเมหาะสมกัน” เมธซนัน แนะนำพรภวัษย์และปรวีร์สองคนให้รู้จัก

ทัตดามองปรวีร์ พบว่าปรวีร์ก็กำลังมองเธอด้วยสายตามั่นใจ ตัวเอง เห็นตัวเองมองไป เขายังยืดอกขึ้นอีก

ปรวีร์ถือว่าหล่อ และบุคลิกภาพดี พรสวรรค์ล้นหลาม ถือว่า

เป็นอัจฉริยะหนึ่งในหมื่นคนจริงๆ

แต่ทัตดามองปรวีร์แว็บแรก ก็รู้สึกว่าปรวีร์ไม่ใช่สไตล์ที่เธอ ชอบ เธอไม่สนใจ อัจฉริยะอย่างปรวีร์

“อนาคตหนูจะแต่งกับใคร หนูเลือกเอง คุณปู่ว่าเหมาะสม แต่ หนูไม่โอเค ชาตินี้หนูยอมรับแครพีพงษ์เพียงคนเดียว ไม่ว่าใคร ก็ไม่มีประโยชน์” ทัตดาพูดอย่างเกรี้ยวกราด

เมธชนันโมโห คิดไม่ถึงว่าหลานสาวของตัวเองจะไม่รู้เรื่อง

ขนาดนี้

เขากำลังจะสั่งสอนทัตดา ในขณะเดียวกันนี้พรภวิษย์ที่ไม่พูด ใดๆมาโดยตลอดก็ยิ้มพลางกล่าวว่า “ทัตดาหาคนที่ตัวเองชอบ ได้นั้น เป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่หลานชายของฉันก็ไม่ได้แย่ไปกว่า หัวหน้าครูฝึกทหารมังกรเลยนะ หนูยังไม่ได้ทำความรู้จักกับปร วีร์เลย จะรู้ได้ไงว่าไม่เหมาะสมกัน ดังนั้นฉันแนะนำนะ ให้ปรวีร์ ต่อสู้กับน้องชายคนนี้สักตั้ง คิดว่าไง ดีมั้ย?”

เมธซนันตาลุกวาว แล้วกล่าว “ไม่เลว ในเมื่อแกรับรพีพงษ์ ก็ ต้องให้ฉันเห็นความสามารถของมัน ให้มันต่อสู้กับปรวีร์สักตั้ง แล้วแกจะรู้ว่าใครเหมาะสมกับแกมากกว่ากัน”
ทัตตาเข็ง ในความคิดเธอ เหมาะไม่เหมาะสม ไม่ใช่ต่อสู้แล้ว จะรู้ แต่ความคิดของเมธชนันโบราณ เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

เธอหันไปมองรพีพงษ์ วันนี้ทำได้เพียงมอบความหวังให้กับร

พงษ์แล้ว รพีพงษ์ก็ค่อนข้างสนใจ ในเมื่อสามารถตัดสินด้วยการต่อสู้ได้ ก็ง่ายขึ้นมาก

“เอาจริงๆ เขาสิบคน ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของผมอยู่ดี”