บทที่ 937 ลดตอผุด

เมธีราและนลินธีรนุชทั้งสามตะลึง กำลังมองไปยังรพีพงษ์ที่ตื่น ขึ้นมาอย่างประหลาดใจ ล้วนไม่คาดคิดว่าพีพงษ์จะพึ่งตัวเอง ในการจัดการบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ได้

ผู้เฒ่าเหล่านั้นของตระกูลตรีศาสตร์ผวา กำลังมองรพีพงษ์ที่ หักคอคนหนึ่งอย่างเร็ว ขนก็ลุกขึ้นมา

“เป็น……….นไปได้ไงกัน แกยังเป็นไอ้เด็กคนนั้นหรือ? แล้ว บรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ของเราล่ะ?” ผู้เฒ่าอีกคนจ้องไป ทรพีพงษ์แล้วถาม

รพีพงษ์มองไปที่เขา แล้วกล่าว “กูบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่ามันไป เจอพญายมแล้ว”

ผู้เฒ่าทั้งหลายตกใจขึ้นมา พวกเขาไม่คิดเลยแม้แต่น้อยว่าร พงษ์จะชนะบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ได้ ล้วนคิดว่าถ้าพวก เขาไม่ช่วย รพีพงษ์จะต้องถูกบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์สิ่ง ร่างแน่นอน ดังนั้นจึงได้เกิดการถกเถียงเมื่อกี้เกิดขึ้น

ไม่คิดว่ารพีพงษ์จะจัดการบรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ โดยตรง ผลลัพธ์ไม่เหมือนกับที่พวกเขาคิดกันไว้

สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้น รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของพวกเขาก่อน หน้านี้ พวกเขารู้ดี ว่าคำพูดเหล่านั้น เหมือนคล้ายการฆาตกรรม รพีพงษ์กลายๆ ดังนั้นเมื่อรพีพงษ์ตื่นขึ้นมาแล้วฆ่าคน ก็เป็นสิ่งที่พวกเขาควรได้รับ

“กูอุตส่าห์ใจดีช่วยคนของตระกูลตรีศาสตร์ แต่พวกมึงกลับ เสียสละเพื่อให้บรรพบุรุษของพวกมึงฟื้นคืนชีพมา เหอะเทอะ กู ไร้เดียงสาเกินไป ตอนแรกคิดว่าพวกมึงจะเห็นแก่การที่ช่วยคน ของตระกูลตรศาสตร์ แล้วช่วยกู ดูๆไป กูตาบอดจริงๆ” เสียง ของรพีพงษ์แปลกๆ ทำให้หัวใจของผู้คนตระกูลตรีศาสตร์เต้น อย่างไม่เป็นจังหวะ

เขาปล่อยพลังวิเศษเสนออกมา บนมือทั้งสองข้างมีดวงไฟขึ้น มา จากนั้นร่างกายมีออร่า แล้วเดินไปที่ผู้เฒ่าอีกสองคนของ ตระกูลตรีศาสตร์ ยื่นมือแล้วบีบคอพวกเขา

เมื่อกี้ที่พยายามยืนหยัดที่จะให้รพีพงษ์พลีชีพ มีด้วยกัน ทั้งหมดสามคน คนเมื่อถูกรพีพงษ์ฆ่าแล้ว อีกสองคนที่เหลือก็ หนีไม่พ้น

รพีพงษ์ไม่ให้โอกาสพวกเขาได้ร้องขอชีวิตแต่อย่างใด ใช้แรง

บีบคอของทั้งสองหัก

ผู้เฒ่าที่เหลือของตระกูลตรีศาสตร์ก็มองรพีพงษ์อย่าง กระวนกระวาย เมื่อตอนที่ถกเถียงกัน พวกเขาไม่ได้เสนอความ คิดเห็นใดๆ แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่ารพีพงษ์ที่กำลังเกรี้ยว กราดนั้นจะปล่อยพวกเขาไป

ดีที่รพีพงษ์เป็นคนที่น้ำลดตอผุด ผู้เฒ่าทั้งหลายนี้ไม่ได้เป็น แกนนำหลักที่จะให้รพีพงษ์พลีชีพ รพีพงษ์ก็ไม่ไปหาเรื่องพวกเขา

บรรยากาศในห้องแออัด เมธีราก็ไม่คิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ สีหน้าค่อนข้างซับซ้อน

นลินีและธรรนุชทั้งสองไม่อยากให้รพีพงษ์ต้องพลีชีพแบบนี้ เมื่อเห็นคนที่ตื่นขึ้นมาเป็นรพีพงษ์ ก็โล่งอก แต่เมื่อเห็นรพีพงษ์ ตื่นขึ้นมา แล้วฆ่าผู้เฒ่าสามคนของตระกูลตรีศาสตร์ กีตกใจ รพีพงษ์หันหลัง มองเมธีรา นัยน์ตา ยังคงเยือกเย็นอยู่เช่นเคย

ตอนที่เมธีราเห็นสายตาของรพีพงษ์ ก็ตัวสั่น ความรู้สึกไม่ ปลอดภัยเริ่มเกิดขึ้นภายในจิตใจ

“ฉันรพีพงษ์เป็นคนน้ำลดตอผุด พวกที่มันคิดจะฆ่าฉัน ฉันไม่มี ทางปล่อยมันไว้ เมธีรา แกบอกมาว่าเมื่อกี้แกมีความคิดที่จะปริ ชีพฉัน แล้วให้บรรพบุรุษของตระกูลตรีศาสตร์ฟื้นชีพขึ้นมาหรือ ไม่? รพีพงษ์จ้องเมธีราแล้วถาม

เมธีราสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งแต่มั่นใจว่ารพีพงษ์ได้ตื่นขึ้นมา แล้ว เมธีราก็รู้ ว่าเขาได้ทำผิดอย่างใหญ่หลวงแล้ว

เขาไม่ลังเล คุกเข่าต่อหน้ารพีพงษ์

“รพีพงษ์น้องชาย แกฆ่าฉันเถอะ ก่อนหน้านี้ฉันค่อนข้างลังเล จริงๆ แกเป็นคนที่ฉันเชิญมา ตอนที่รู้ว่าแกอยู่ในอันตราย ฉัน ควรจะช่วยแกตั้งแต่แรก แต่ฉันกลับเลือกที่จะเชิญผู้เฒ่าทั้งหลาย ของตระกูลตรีศาสตร์มา ปรึกษาเรื่องนี้ มันคือการถ่วงเวลา”

“ฉันรู้ว่าฉันทำผิด ในใจแกโมโหฉัน ฉันเข้าใจ แกฆ่าฉันเถอะ” นลินีและธีรนุชทั้งสองมองไปที่ของตัวเองอย่างร้อนรน ไม่คิด ว่าเขาจะขอให้รพีพงษ์ฆ่าเขา
ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นก็คุกเข่าต่อหน้ารพีพงษ์

“รพีพงษ์ คุณปู่ของฉันแค่สับสนชั่วขณะ ขอคุณได้โปรดเมตตา ไว้ชีวิตเขาด้วยนะ” นลินีกล่าว

“รพีพงษ์ เรื่องนี้ตระกูลตรีศาสตร์ของเราไม่ดีพอจริงๆ คุณ แค่ไม่รู้ว่าควรจะเลือกทางไหนดี ถ้าคุณจะลงโทษเขา ลงโทษฉัน แทนก็แล้วกันนะ ฉันยอมรับโทษทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น ธีรนุชก็รีบ กล่าวตามทันใด

รพีพงษ์ดูแคลนทั้งสามคน จากนั้นพลังจิตวิญญาณเทพ ปล่อยออกมา หมุนไปที่สามคนนั้น

ทั้งสามคนล้วนรู้สึกมึนหัว จากนั้นก็อ้วกออกมาเป็นเลือด หน้า ขาวซีด

เมื่อกี้รพีพงษ์ใช้พลังจิตวิญญาณเทพกระแทกไปที่จิตใจของ

พวกเขาทั้งสาม ทำให้พวกเขาเจ็บหนัก ถือว่าเป็นบทเรียนให้

พวกเขาแล้ว

“วันนี้ฉันเห็นแก่ที่พวกเธอทั้งสองอ้อนวอนแทนแก ปล่อยแก ไป แต่แกจําไว้นะ ชีวิตของแก เป็นของฉัน ถ้าอนาคตแกยังไม่รู้ จักผิดชอบชั่วดี ยังลังเล อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน” รพ พงษ์ดูแคลน

เมธีรารีบยกมือให้รพีพงษ์ แล้วกล่าว “รพีพงษ์น้องชาย สบายใจได้ ครั้งนี้ฉันสับสน ต่อไปนี้ชีวิตของฉันเป็นของแกแล้ว ถ้าน้องชายรพีพงษ์มีอะไรจะรับสั่ง ฉันเมธีราจะทำอย่างไม่ลังเล
รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ

นลินีและธีรนุชไม่มีความคิดเห็นใดๆ ต่อการจัดการของรพ พงษ์ ยังถึงชั้นดีใจอีกด้วย

เพราะพวกเขาตระกูลตรีศาสตร์เชิญรพีพงษ์มาให้ช่วยคน สุดท้ายพอช่วยคนได้ พวกเขากลับคิดจะฆ่ารพีพงษ์เพื่อแลกกับ อนาคตของตระกูลตรีศาสตร์ นี่มันเนรคุณชัดๆ

ด้วยความสามารถของรพีพงษ์ อยากที่จะล้างบางตระกูลตรี ศาสตร์ทั้งตระกูลก็ไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้รพีพงษ์ฆ่าไปแค่สาม คน ให้พวกเขาสามคนเจ็บหนัก นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว

นลินีพักสักแป๊ป จากนั้นก็เดินไปด้านหน้าของรพีพงษ์ แสดง มารยาทต่อรพีพงษ์ จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าเขินอายแล้วกล่าว นลินีขอขอบคุณคุณชายรพีพงษ์ผู้มีพระคุณ ก่อนหน้านี้เป็น ความผิดของคนตระกูลตรีศาสตร์จริง เพื่อเป็นการขอบคุณ คุณชายรพีพงษ์ นลินยอมแต่งงานกับคุณ หวังว่าจะสามารถ

คลายความโกรธของคุณชายรพีได้”

ธีรนุชเห็นนลินีพูดแบบนี้ ก็รีบลากเธอไว้ แล้วกล่าว “พี่สาว คุณอย่าทำแบบนี้สิ รพีพงษ์ไม่ชอบแบบนี้

นลินีชะงัก จากนั้นก็รีบมองไปทางอื่น แล้วรีบขยับไป หรือมีปัญหาด้านนั้นหรอ?

“คุณชายรพี ขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าคุณมีปัญหาด้านนี้ ผิดไป แล้ว” นลินีรีบขอโทษ แต่เมื่อพูดจบก็ไม่รู้สึกคาใจใดๆ
รพีพงษ์พูดไม่เอา คิดในใจว่าไม่แปลกเลยที่สองคนนี้เป็นที่ น้องกัน ความคิดต่างกันเพียงเล็กน้อย รีบที่จะถวายตัวเองขนาด

ธีรนุชก็ไม่คิดว่านลินีจะคิดแบบนี้ รู้สึกอับอายขึ้นมา แล้วกล่าว “ไอ้หยา พี่สาว ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น รพีพงษ์แต่งงาน แล้ว”

นลินีหน้าแดง ไม่กล้าสบตารพีพงษ์ต่อ แล้วรีบกล่าว “คุณ…คุณชายรพี ขอโทษจริงๆ ฉันคิดมากไป

รพีพงษ์ไม่สนใจสองพี่น้อง แต่มองไปที่เมธีรา แล้วกล่าว “เอา หนังสือโบราณและวิชาฝึกจิตวิญญาณของตระกูลตรีศาสตร์พวก คุณออกมา”