บทที่ 925 หว่านเมล็ดเก็บผล

ข้างชายชรา มีชายร่างกายสองคน มีลักษณะที่เด็ดเดี่ยวกล้า หาญ ผู้ชายที่บนร่างกายมาพร้อมกับรัศมีจิตสังหารของสองคนนี้ ค่อนข้างหาพบได้ยาก ต่อให้อยู่ในแวดวงศิลปะการต่อสู้ ก็ยากที่ จะมีจิตสังหารแบบบนร่างกายของพวกเขา

เมื่อมองทั้งสองคนแวบแรก ภาพแรกที่ปรากฏในความคิด ของรพีพงษ์ คือสนามรบ

ก็มีเพียงผ่านการรบมามากจริงๆ ถึงสามารถที่จะฝึกฝนรัศมี

กลิ่นคาวเลือดจางๆแบบนี้ได้

ทั้งสองคนตั้งแต่ที่รพีพงษ์เข้ามา แววตาจับจ้องไปที่บน ร่างกายของเขา มองดูตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างละเอียดเป็นเวลา นาน รพีพงษ์รู้สึกได้เพียงแค่หากตัวเองมีการเคลื่อนไหวอะไร ทั้ง สองคนนี้จะลงมือกับตัวเองในทันที

สิ่งที่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกแปลกๆคือ เขาไม่รู้สึกถึงความผันผวน ของเน่ยจิ้งภายในของทั้งสองคน

ในเวลานี้อารียาก็กำลังยืนอยู่ที่สวนลานบ้าน ปวัตรและปวิช ทั้งสองคนอยู่ข้างๆ ดูเหมือนว่ากำลังคุยกับชายชรา เมื่อเห็นร พงษ์กลับมา ดวงตาของหล่อนก็เปล่งประกาย รีบเดินไป แล้วเอ่ย ปากพูดว่า: “รพีพงษ์ ผู้อาวุโสท่านนี้บอกว่ามีเรื่องจะพบนาย บอกว่าตอนนั้นพวกนายทำข้อตกลงกันไว้แล้ว เขาช่วยนายแล้ว และนายก็ต้องรับปากเขาไว้หนึ่งเรื่อง ตอนนี้เขามาเพื่อให้นายทําตามสัญญาแล้ว”

รพีพงษ์พยักหน้า นี่เป็นข้อตกลงตอนนั้นระหว่างเขากับชาย ชราจริงๆ เพียงแต่ตั้งแต่นั้นมา ชายชราก็ไม่มาหาเขาอีก เขาก็ ค่อยๆทิ้งเรื่องไว้ด้านหลัง

ตอนนี้เมื่อเห็นชายชรามาถึง รพีพงษ์ก็รู้ว่าถึงเวลาที่ต้องชำระ หนี้

เขาไม่เคยคิดที่จะหนีหนี้ เนื่องจากว่าชายชราช่วยชีวิตของตัว เองไว้ ถ้าไม่มียาอายุวัฒนะที่ชายชราให้ไว้ ตอนนั้นที่พักรักษา อาการบาดเจ็บอยู่ที่เมืองติดทะเล เขาก็คงจะเสียชีวิตไปแล้ว

นอกจากนี้ ชายชราคนนี้ยังให้ความรู้สึกลึกลับแก่รพีพงษ์ วัน

นี้เขาเพิ่งมาที่เกียวโต ก็เจอกับชายชรา ซึ่งบ่งบอกว่าชายชราคน นี้รู้การเคลื่อนไหวของตัวเองอย่างชัดเจน สามารถตรวจสอบเบาะแสการเคลื่อนไหวของคนหนึ่งได้อย่าง

ชัดเจนนั้น ไม่ใช่สิ่งคนที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้

“ผู้อาวุโสไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน สบายดีไหม?”รพีพงษ์ยิ้ม แล้วเดินไปหาชายชรา

ชายชรายิ้มให้รพีพงษ์เล็กน้อย เอ่ยปากว่า: “คนแก่แล้ว มี ชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เทียบกับหนุ่มสาวอย่างพวกเธอไม่ได้

“ผู้อาวุโสก็พูดล้อเล่นจริงๆ เข้าไปนั่งก่อนเถอะ แคลร์ ไปชงชา ดีๆมาหนึ่งกา ผู้อาวุโสท่านนี้เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ต้องต้อนรับ เป็นอย่างดี รพีพงษ์มองไปที่อารียา
อารียาพยักหน้าในทันที และไปชงชา

รพีพงษ์พาชายชราและชายทั้งสองเดินไปในห้องด้วยกัน ใน ระหว่างทาง รพีพงษ์ปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมา ตรวจ สอบดูทั้งสามคนอย่างละเอียด

เมื่อพลังจิตวิญญาณเทพตรวจพบว่าผู้ชายทั้งสองคนพกปืนไว้ บนเอว ในใจรพีพงษ์เผยถึงความประหลาดใจอย่างฉับพลัน

ตอนนี้ในประเทศจีน สามารถพกปืนไว้บนตัวได้ และสงบเยือก เย็นไม่สะทกสะท้านได้ขนาดนี้ เกรงว่ามีเพียงสมาชิกของกอง ทัพเท่านั้น

ก็ไม่แปลกใจที่รพีพงษ์ไม่รู้สึกถึงความผันผวนของเน่ยจิ้งบนรา งกายของทั้งสองคน เพียงแค่อาศัยปืนที่เอวของพวกเขา ก็เพียง พอที่จะทําให้ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์หนักหนาสาหัส

แม้ว่ายอดฝีมือแดนปรมาจารย์จะมีพลังมาก และมีความ สามารถในการระเบิดพลังที่คนธรรมดาไม่อาจจินตนาการได้ แต่ โดยพื้นฐานเนื้อแท้แล้วก็ยังเป็นมนุษย์ธรรมดา ต้องการต่อต้าน อาวุธปืนที่ผลิตภายใต้การปฏิวัติอุตสาหกรรมออกมา ก็ยังได้ สาระเหมือนกับคนปัญญาอ่อนเพ้อฝันไปบ้าง

สำหรับยอดฝีมือแดนดั่งเทพที่อยู่ในระดับที่สูงกว่าแดน ปรมาจารย์ แม้ว่าบรรลุถึงระดับที่สามารถปลดปล่อยพลังออกมา ได้ แต่หากอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่มีการปกป้องกัน ถูกคนอื่นใช้ ปืนยิง ก็ยังคงรักษาชีวิตไว้ไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้วแดนดั่งเทพไม่ได้ทำให้ร่างกายของคนกลายเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่ง

อย่างไรก็ตามหากมีเตรียมพร้อมก่อน พลังของยอดฝีมือแดน ดั่งเทพถูกปลดปล่อยออก กลายเป็นการป้องกันอยู่ภายนอก ร่างกาย อาจเป็นไปได้ที่จะต้านทานพลังระเบิดที่มาจากอาวุธปืน ธรรมดาได้

เนื่องจากกลยุทธ์ของยอดฝีมือแดนดั่งเทพ บางครั้งพลังที่ปลด ปล่อยออกมา ก็ไม่เลวร้ายไปกว่าอาวุธปืน

แต่นี่เป็นเพียงต้านทานพลังลูกกระสุนที่ปล่อยออกมาของปืน พกเท่านั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นปืนไรเฟิล ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว

ด้วยในระดับปัจจุบันของรพีพงษ์ เขารู้สึกว่าตัวเองต่อต้านได้ อย่างเต็มที่ อย่างมากสุดก็สามารถต้านทานพลังของปืนพกได้ เท่านั้น

บางทีระดับยอดฝีมืออย่างธัชธรรมอาจสามารถต้านทานพลัง ของปืนไรเฟิลได้ แต่รพีพงษ์ในตอนนี้ไม่สามารถทำได้อย่าง

แน่นอน

แน่นอนว่า ไม่มีใครโง่พอที่จะเป็นอริกับกองทัพ ดังนั้นยอด ฝีมือระดับไหนถึงจะสามารถต้านทานพลังของปืนไรเฟิลได้ ก็ไม่ เคยมีใครไปลองมาก่อน

สําหรับอาวุธปืนระดับสูง เช่นบาซูก้า ขีปนาวุธเป็นประเภท เดียวกันนี้ นอกเสียจากยอดฝีมือแดนเทพที่ธัชธรรมกล่าวถึง ไม่ อย่างนั้น ไม่ว่าแดนศิลปะการต่อสู้จะสูงเพียงใด เกรงว่าก็คงจะ ต้านทานไม่ไหว
แม้ว่านักรบจะแข็งแกร่ง แต่ผู้ที่สามารถบรรลุถึงแดนที่เหนือ กว่าคนธรรมดาอย่างแท้จริง สามารถเรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความ สามารถที่พบได้ยาก ดังนั้นปกป้องความปลอดภัยของประเทศ ยังคงเป็นความรับผิดชอบของกองทัพ

เมื่อถึงที่แล้ว รพีพงษ์ก็ให้ชายชรานั่งลง และชายทั้งสองก็ยืน อยู่ด้านหลังชายชรา ท่าทางสูงส่ง คอยดูแลความปลอดภัยของ ชายชราตลอดเวลา

รพีพงษ์นั่งตรงข้ามกับชายชรา จ้องมองเขาแวบหนึ่ง และเอ่ย ปากถามว่า “ไม่ทราบว่าครั้งนี้ผู้อาวุโสมาหาผม ก็คือเพื่อข้อ ตกลงตอนนั้นของพวกเราเหรอ?”

ชายชรายิ้มและพยักหน้าให้รพีพงษ์ เอ่ยปากว่า “ถูกต้อง เรื่องราวต่างๆ ในโลก มักจะให้ความสำคัญกับเหตุและผลที่ สมบูรณ์แบบ เมล็ดที่ฉันหว่านไว้ตอนนั้น ตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่จะ เก็บเกี่ยวผลแล้ว”