บทที่905 จ้องไป

“เป็นไปได้ไง!”

ทัดธนตะลึง แล้วถอยหลังด้วยสัญชาตญาณตัวเอง แต่พลังจิต ของรพีพงษ์เร็วมาก เป็นแค่แว๊บเดียวเท่านั้น เขาก็รู้สึกได้ว่า พลังจิตอันนิดเดียวของตัวเองนั้นถูกย้อนกลับมา จากนั้น พลังจิต ที่น่าเกรงขามได้เข้ามาในสมองของเขา

ทัดธนรู้สึกเพียง ในหัวของเขากำลังจะระเบิดออก แล้วล้มลง

กับพื้น กระอักเป็นเลือดออกมา หน้าซีดราวกับคนตาย

เห็นจุดจบของทัดธน รพีพงษ์ก็ตกใจ คิดไม่ถึงว่าพลังจิตของ ตัวเองจะเก่งกาจได้ขนาดนี้

เขาเก็บพลังจิตของตัวเองกลับมา แม้วิธีนี้จะจู่โจมคู่ต่อสู้โดยที่ อีกฝ่ายไม่ทันได้ระวังตัว และผลลัพธ์ก็ค่อนข้างคาดไม่ถึง แต่ สำหรับพลังงานที่ใช้ไป ถ้ารักษาระดับแบบนี้ไว้ ใช้ไปสักแป๊ป จิตใจของรพีพงษ์จะห่อเหี่ยวได้

ผู้คนรอบๆมองทัดธนที่ล้มลงกับพื้นอยู่อ้าปากค้าง ในสายตา ของพวกเขา รพีพงษ์แค่จ้องไปที่ทัดธนเท่านั้น

ฝีมือแบบนี้ น่ากลัวกว่าวิชาสะกดจิตอะไรนั่นของทัดธนอย่าง มาก

“ไม่…….ไม่ใช่ว่ารพีพงษ์โดนวิชาเข้าแล้วหรอ? ทำไมมันแค่ มอง ท่านทัดธนก็กลายเป็นแบบนี้แล้วล่ะ?”
“เหมือนว่าพวกเราจะประเมินรพีพงษ์ไปนะ ฝีมือของทัตธน ทำอะไรรพีพงษ์ไม่ได้เลย และฝีมือของรพีพงษ์ เก่งกว่าท่านทัต ธนอย่างมาก”

“แฮ่มแฮ่ม ที่รพีพงษ์ถูกขนาดนามว่าเป็นอันดับหนึ่งของวงการ ประเทศจีน ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล แม้แต่ท่านทัดธน ยังทําอะไรมัน ไม่ได้เลย”

หงส์ตอนแรกที่คิดว่ารพีพงษ์โดนวิชาเข้าแล้ว ก็โมโหอยู่พัก ใหญ่เห็นเหตุการณ์นี้ก็ตะลึงขึ้นมา เธอต่อสู้มายาวนาน สุดท้าย ยังถูกทัดธนแซวอีก คิดไม่ถึงว่าจะโดนสายตาของรพีพงษ์จ้องจน กระอักเลือดออกมา ความสามารถแบบนี้ แม้แต่เจ้าสำนักก็น่าจะ ทําไม่ได้นะ?

คนนี้มันปกปิดความสามารถของตัวเองไว้หรอ? แต่จากอายุ ของเขา แม้เขาจะเป็นเทพกลับชาติมาเกิด ก็ไม่มีทางจ้องแล้ว ทำให้คนกระอักเลือดออกมาระดับนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้นนะ

ดังนั้นหงส์จึงสงสัย เมื่อกรพีพงษ์น่าจะใช้วิชาที่คล้ายๆพลังจิต ของทัดธน ทำให้ทัดธนเจ็บหนัก มิเช่นนั้นแค่การจ้องคงไม่ สามารถทำให้หนักได้ขนาดนี้

สายตาเธอมองไปที่รพีพงษ์ ด้วยความซับซ้อน แม้ตอนแรก เธอจะรู้สึกแย่ต่อเขา แต่พรสวรรค์และความสามารถของเขา ทำให้คนประหลาดใจได้จริงๆ และไม่มีใครรู้ว่ารพีพงษ์มีไม้ตาย มากมายขนาดไหน อย่างน้อยข้อมูลที่กลุ่มสิงโตประกาศออกมาก็ไม่มีพลังจิตวิชานี้รวมอยู่ด้วย

“สายตาของเจ้าสำนักไม่ผิดจริงๆ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะยก โทษให้กับท่าทีก่อนหน้านี้ของคุณที่ทำต่อฉัน” หงส์พูดกับตัวเอง ถ้ามังกรสามพี่น้องรู้ว่าหงส์พูดคำนี้ออกมา จะต้องตะลึงจนตา ถลุงออกมาแน่นอน พวกเขารู้จักหงส์มานานหลายปี ไม่เคยเห็น

หงส์ยกโทษให้ใครมาก่อน แม้ว่าจะทำผิดจริงๆ ด้วยนิสัยของ

หงส์ ก็ไม่มีทางพูดคำว่าขอโทษสองคำนี้ออกมาแน่นอน

แต่ตอนนี้หงส์ยกโทษให้รพีพงษ์แล้ว ด้วยความคิดของมังกร ทั้งสามพี่น้อง ที่หงส์เป็นแบบนี้ จะต้องเป็นเพราะชอบรพีพงษ์

“เอิ่ม ท่านทัดธน ผมนึกขึ้นได้ว่าที่บ้านมีธุระต้องรีบกลับไป ไม่รบกวนแล้ว” อาจารย์ฮวงจุ้ยที่ดูเหตุการ์คนหนึ่งพอจะเดา จุดจบของเหตุการณ์ในวันนี้ออกแล้ว รู้ว่าถ้าอยู่ต่อไปจะเจอกับ อะไร ดังนั้นจึงไม่อยู่ต่ออีกแล้ว

เขาไม่สนว่าทัดธนจะตอบหรือไม่ตอบกลับ พูดจบ ก็รีบเดิน ออกจากคฤหาสน์ไป

อาจารย์ฮวงจุ้ยที่เหลือเห็นเหตุการณ์ ก็รีบพูดเหมือนๆกัน ออก จากคฤหาสน์ตระกูลปิยศักดิ์อย่างรวดเร็ว ถ้าตอนนี้ไม่ไป เดี๋ยว จะไม่มีโอกาสได้ไปแล้วจริง

รพีพงษ์ไม่สนใจคนเหล่านั้น เขาเข้ามาก็รู้แล้วว่าคนพวกนั้น เป็นเพียงคนธรรมดา และมาพูดประจบประแจงทัดธน ดังนั้นจึง ไม่จําเป็นต้องสวนใจคนเหล่านั้น
ทัตธนมองรพีพงษ์อย่างหวาดผวา เหมือนกับกำลังปีศาจ อย่างไรอย่างนั้น เพราะหลายปีมานี้มีพลังจิต ทัตธนได้ตรวจสอบ เรื่องด้านนี้มา แต่ระหว่างที่เขาตรวจสอบ ผู้ที่มีพลังจิต โดยทั่วไป ก็ทําได้ประมาณเขา

เพราะการที่สามารถใช้พลังจิตได้ก็น่ากลัวมากพอแล้ว ถ้า สามารถไปถึงระดับเทพเซียนได้ ก็น่ากลัวเกินไปแล้ว มีหลาย เหตุผลและหลายปัจจัยทำให้พลังจิตไม่เก่งกาจพอ

แต่วันนี้ทัดธนได้รู้จากรพีพงษ์ว่าอะไรคือพลังจิตที่ร้ายกาจ พลังจิตของรพีพงษ์ที่ไปควบคุมเขาเมื่อกี้ เขารู้สึกว่าชีวิตของเขา อยู่ในมือของรพีพงษ์แล้ว

และถ้ารพีพงษ์ไม่เบามือล่ะก็ ตอนนี้เขาน่าจะกลายไปคนบ้าไป แล้ว

แม้เป็นแบบนี้ สมองของเขาก็เหมือนกับมีเข็มทิ่มแทงอยู่ตลอด

เจ็บปวดเป็นครั้งคราวที่ออกมาจากจิตใจอย่างไม่หยุด ทำให้หัว

ของเขามีเหงื่อไหลไม่หยุด

รพีพงษ์เดินไปที่ทัดธน ด้วยรอยยิ้มเลศนัย แล้วถาม “ไง ตอน นี้แกยังคิดว่าความสามารถแค่นั้นของแกยังพออีกมั้ย?”

ทัดธนสูดหายใจลึกๆ กัดฟันแล้วถาม “ทำไม? ทำไมถึงต่อ ต้านสะกดจิตของกูได้? แล้วตอนนี้ก็ยังรับรู้ได้ถึงพลังของพลังจิต ที่แข็งแกร่งอีกด้วย จึงมีพลังจิตด้วยหรือไง?

รพีพงษ์หัวเราะ กล่าว “เป็นพลังจิตมั้ยกูไม่รู้ แต่พลังของก แข็งแกร่งกว่าสะกดจิตที่ถึงว่านั่นอีก แล้วมึงก็เป็นแค่แดนปรมาจารย์ ยังกล้าคุยโวต่อหน้ากอีก กล้านักนะมึง

พูดจบ ในมือของรพีพงษ์ก็ปรากฏแสงขึ้นมา เขาอยู่ข้างๆร

พงษ์ มือนั้นตบไปที่ขาของทัดธน จากนั้นทัดธนก็ร้องโอดครวญ ขึ้นมา ทำลายขาของทัตธนทั้งสองข้างทิ้ง หลังจากป้องกันเขาหนีไป แล้ว รพีพงษ์หันไปดูหงส์ที่กำลังตะลึงอยู่ แล้วกล่าว “มันเป็นของ

คุณแล้ว”

หงส์เพิ่งจะรู้สึกตัว เห็นทัดธนที่ไร้ซึ่งความสามารถในการหลบ หนี และเจ็บหนัก หงส์นึกย้อนกลับไปตอนที่ตนถูกหัดธนแซว ก็ เกิดความอาฆาตเข้ามา

ไม่ว่าจะยังไง หงส์ก็เป็นหนึ่งในยอดฝีมือทั้งสี่ของกลุ่มสิงโต บวกกับตั้งแต่เล็กจนโตถูกแดนดั่งเทพทั้งสามตามใจ เธอจะทน กับการแซวแบบนี้ได้ไงกัน

ทัดธนเห็นสายตาของหงส์ ตัวสั่นทันใด ในเวลานี้ เหมือนเขา จะเห็นด้านหน้าของเขามีเสือสาวปรากฏอยู่ตรงหน้า