บทที่890 ผมอยู่คุณจะไม่เป็นอะไร

ทุกคนที่อยู่ในสวนเห็นฝีมือของปรินทรแล้วนั้นก็ตะลึงขึ้นมา พวก เขารู้ดีถึงฝีมือของปวิชและปวัตรทั้งคู่ แม้จะเป็นตระกูลชั้นนำ วงการ แต่ต่อหน้าพวกเขาสองพี่น้องก็ไม่มีอะไร

แต่ทว่าปรินทรแค่ใช้ทาง่ายๆ ก็จัดการพี่น้องทั้งสองได้แล้ว ก็

พอจะเห็นแล้วว่าแดนดั่งเทพน่ากลัวขนาดไหน

แม้จะตะลึงกับฝีมือของปรินทร แต่อารียาและทุกคนไม่ถอย ครองภพ เวทัส ดำเกิง ไอ้อ้วนและคนอื่นๆ เห็นปวัตรและปวิชล้ม ลง ก็รีบเข้าไปขวางหน้าอารียาไว้

ปรินทรจ้องไปที่พวกเขา ด้วยสีหน้าโมโห แล้วกล่าว “ไง เห็น จุดจบของแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งสองหรือยัง? พวกแกคิดว่า แค่เน่ยงไม่กี่คน จะขัดขวางฉันได้หรือไง?

ดำเกิงกล่าว “ขวางไม่ได้ก็ต้องขวาง วันนี้มีพวกเราอยู่ แกไม่มี ทางได้แตะพี่สะใภ้แน่!”

“พูดถูก! เน่ยจิ้งแล้วไง บีบมากๆก็ทำให้แกเจ็บได้ล่ะวะ!” ไอ้ อ้วนตะโกน

ปรินทรมองพวกเขาอย่างไม่พอใจ เหมือนกับกำลังมองตัว

ตลก ชัดเจน ว่าเน่ยจิ้ง เขาใช้แค่นิ้วเดียวก็กำจัดได้แล้ว

อารียาเห็นผู้คนพุ่งเข้ามาที่ด้านหน้าของเธอ ก็ร้อนรน แล้ว กล่าว “ไม่คุณอย่าทำแบบนี้สิ มันมาเพราะฉัน ฉันต่อรองกับมันเอง พวกคุณทําแบบนี้ มีแต่จะเจ็บตัว

ปรินทรดูแคลนแล้วกล่าว “ไม่ต้องขอร้องพวกมันหรอก ฉันจะ จัดการพวกมันเดี๋ยวนี้ ก็แค่มด จะกล้ามากระโดดโลดเต้นต่อ หน้าฉันอีก”

พูดจบ ปรินทรไม่ลังเล จากนั้นก็มีลมแรงพัดมารวมกับพลัง ของปรินทรแดนดั่งเทพ แล้วพุ่งไปที่ครองภพ

ครองภพและคนอื่นยังไม่ทันได้ลงมือ ก็ถูกลมแรงที่ปรินทรส ร้างขึ้นมาหมุนไปรอบๆ หลายๆคนเจ็บหนัก

แดนดั่งเทพ กับเนยจิ้ง มีความแตกต่างระหว่างสองอย่างนี้ เหมือนกับความแตกต่างระหว่างแมวกับสิงโต ปวิชและปวัตรทั้ง สองล้มลง พวกเขาจะต่อต้านพลังของแดนดั่งเทพได้ไงกัน

ประวีร์และดิลวิลทั้งสองมองไปที่ปรินทรอย่างตะลึง แม้พวก เขาจะเห็นฝีมือของปรินทรแล้ว แต่ตอนนี้เห็นปรินทรกำจัดยอด ฝีมือระดับสุดยอดของตระกูลลัดดาวัลย์ได้ ก็ยังคงตะลึงเช่นเคย

“ผู้ยิ่งใหญ่ชั่งฉลาดล้ำจริงๆ พวกปลาเน่าพวกนี้ ไม่ใช่ศัตรูของ คุณ! อารียา แกยังไม่ตอบรับผู้ยิ่งใหญ่อีก หรือแกจะรอให้เขา ลงมือเองหรือไง!” ดิลวิลตะคอกใส่อารียา

อารียามองไปยังผู้คนที่ล้มกองกับพื้น ด้วยความร้อนรน เธอ เข้าใจดีว่าแดนดั่งเทพที่อยู่ตรงหน้า เธอไม่มีทางอื่นให้เลือก

เธอมองไปที่ดิลวิลกับประวีร์ด้วยความเกลียด กัดฟันแล้ว กล่าว “ฉันได้จำตระกูลฉัตรมงคลแห่งเมืองยองเอาไว้แล้ว แต่ฉันจะเป็นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยพวกแกไปแน่!”

พูดจบ อารียาก็หยิบกริชที่อยู่ในอกของตัวเองออกมา หวังที่ จะฆ่าตัวตาย

ในใจเธอ เธอเป็นของรพีพงษ์เพียงผู้เดียวเท่านั้น แม้แดนดั่ง เทพจะเก่งกาจขนาดไหน เธอก็ไม่มีทางก้มหัวให้กับเขาอย่าง แน่นอน ดังนั้นตอนนี้มีแค่ทางเดียวเท่านั้น

ปรินทรเห็นอารียาถือกริช แล้วดูแคลน กล่าว “แกคิดว่าอยู่ต่อ หน้าฉันแล้วแกจะตาย มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?”

เพิ่งพูดจบ มีแรงอันมหาศาลมากดข้อมือของอารียาไว้ จนมีด นั้นหล่นลงกับพื้น

นี่คือความน่าเกรงขามของแดนดั่งเทพ พวกเขาสามารถ ควบคุมพลังได้โดยไม่ต้องอยู่ใกล้ๆ ความสามารถที่มี ห่างจาก เน่ยจิ้งอย่างมาก

อารียาเห็นแม้แต่ตัวเองอยากฆ่าตัวตายก็ยังฆ่าไม่ได้ ก็เครียด ขึ้นมา นึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองต้องเผชิญ เธอก็รู้สึกสิ้นหวังแล้ว

ปรินทรเดินไปที่อารียา ด้วยรอยยิ้มกวนตีน แลบลิ้น แล้วกล่า วอย่างลามกว่า “คนสวย เพื่อแก ฉันสามารถเสี่ยงต่อการที่กลุ่ม สิงโตจะหาเจอได้ แล้วฉันจะให้แกตายไปง่ายๆได้ไงกัน”

“ถ้าอยู่ที่ตระกูลลัดดาวัลย์จะต้องได้รับผลกระทบแน่นอน คน ของกลุ่มสิงโตจะต้องหาเจอโดยเร็ว ดังนั้นฉันจะพาแกไปจากที่นี่ ถึงเวลานั้น ฉันรับรองว่าจะให้แกหยุดไม่ได้เลยล่ะ
พูดจบ ปรินทร จับแขนของอารียา

อารียารีบถอยหลังไป แต่ความเร็วของเธอจะเทียบกับปรินทร ได้อย่างไรกัน ในขณะที่เธอถอยหลังอยู่นั้น แขนของปรินทรกขึ้น ไปที่ร่างกายของเธอ

ดังนั้นทุกคนก็ก้มหน้าอย่างหมดอาลัยตายอยาก เผชิญกับ สถานการณ์แบบนี้ พวกเขาทำได้เพียงมองดู แต่ทำอะไรไม่ได้

ในขณะที่มือของปรินทรจะไปโดนมือของอารียานั้น มีร่างที่มี พลังมหาศาลปรากฏกายในสวน จากนั้นก็มีเสียงมากระทบหู

“ผู้หญิงของรพีพงษ์ เป็นคนที่มึงแตะต้องได้หรือไง?”

เสียงยังไม่ทันจบ ก็มีร่างปรากฏขึ้นมา เมื่อทุกคนเห็นชัดเจน แล้ว รพีพงษ์ก็พาอารียาไปไกลๆ หลบมือของปรินทร

หลังจากที่ทุกคนเห็นรพีพงษ์ปรากฏกายแล้วนั้นก็ตื่นเต้นขึ้น

มา ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะปรากฏกายในสถานการณ์ที่คับขัน

แบบนี้

ตอนที่อารียาเห็นรพีพงษ์ น้ำตาที่อยู่ในตาก็ไหลออกมา จาก นั้นมือทั้งสองข้างก็จับเสื้อของรพีพงษ์ไว้อย่างแน่น ตอนนั้นเธอ คิดว่าเธอต้องตกเป็นของไอ้น่ารังเกียจคนนั้นแล้ว แต่รพีพงษ์ก็ได้ กลายเป็นผู้กอบกู้โลกช่วยอารียาอีกครั้ง

“ผมอยู่ คุณจะไม่มีทางเป็นอะไร” รพีพงษ์ปลอบอารียา อารียาพยักหน้าให้รพีพงษ์ ในตอนนั้น เธอไม่คิดอะไรแล้ว คิด เพียงแค่รับความอุ่นจากรพีพงษ์ก็พอแล้ว
ปรินทรกไม่คิดว่าตอนนี้จะมีคนเข้ามาแทรกแซง และฝีมือของ อีกฝั่งก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน สามารถแย่งคนจากมือเขาไปได้

เขาหลับตาจ้องไปที่รพีพงษ์ พบว่าแม้พลังของอีกฝั่งจะ มากกว่าแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด แต่ห่างจากแดนดั่งเทพอีกไกล ไม่น่าจะเป็นแคนดั่งเทพ

“คิดไม่ถึงว่าจะมีไอ้หน้ามืดตามัวอยู่อีก กล้าขัดขวางฉัน เด็ก น้อย แกคิดว่าแกเก่งกว่าแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดทั้งสองนิด หน่อย แล้วจะขัดขวางการกระทําของฉันได้งั้นหรือ?”

ปรินทรมองรพีพงษ์ด้วยความโกรธแค้น

ทุกคนเพิ่งจะรู้ตัว ว่ายังมีแดนดั่งเทพที่น่าเกรงขามอยู่อีกคน แม้ฝีมือของรพีพงษ์ก็เก่งกว่าพวกเขา แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของแดน ดั่งเทพ จุดจบของวันนี้ ไม่มีทางเปลี่ยนไปได้

อารียามองรพีพงษ์อย่างกังวล แค่เห็นรพีพงษ์ในตอนนี้ อารี ยาก็สบายใจ แต่ฝีมือของปรินทรไม่ธรรมดา รพีพงษ์กลับมา ก็ แค่ยืดเวลาออกไปอีกนิดหน่อยเท่านั้น

“รพีพงษ์….. อารียาอยากพูดอะไรบางอย่าง

รพีพงษ์เอานิ้วไปวางไว้ที่ปากของอารียา แล้วกล่าว “ปัญหา ผมจะจัดการเอง คุณดูก็พอแล้ว”

ไม่รู้ทำไม ตอนที่รพีพงษ์พูดประโยคนี้ อารียาเชื่อมั่นรพีพงษ์ เป็นอย่างมาก เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้ จะสามารถพาเธอผ่านพ้น อันตรายในครั้งนี้ไปได้