บทที่877 หงส์

หญิงคนนั้นมองไปรอบๆห้องโถง ตอนที่สายตามองไปยังรพีพงษ์ นั้น ก็ประหลาดใจ ราวกับรู้สึกว่ารพีพงษ์ค่อนข้างละอ่อน

แต่เธอไม่ได้ใส่ใจมากเท่ากับที่พรดรัลใส่ใจ เพียงแค่เหลือบ ตาไปมองรพีพงษ์ จากนั้นก็หันกลับไป เพราะที่กลุ่มสิงโต คนที่มี

พรสวรรค์มีจำนวนไม่น้อย หญิงคนนี้ก็ถือเป็นหนึ่งในนั้น

รพีพงษ์ก็จ้องไปที่หญิงคนนี้ คิดว่าคนนี้น่าจะเป็นหงส์ผู้ยิ่งใหญ่ ที่คนนั้นพูดไว้ รับรู้ได้ถึงพลังในตัวของเธอ คิ้วกระตุกขึ้น ฝีมือ ของคนนี้ ก็เป็นระดับแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด

และดูๆไปเธอก็แค่ยี่สิบแปดสิบเก้าปี ผู้ที่มีพรสวรรค์แบบนี้ ถ้าเทียบกับพรยศ ก็ไม่น่าจะต่างกันมาก

รพีพงษ์ไม่รู้ หญิงที่ถูกขนานนามว่าหงส์ ความจริงจะสามสิบ กว่าปีแล้ว แค่ดูแลผิวพรรณดีก็เท่านั้น ดังนั้นดูๆไปจึงเหมือนกับ หญิงวัยยี่สิบแปดยี่สิบเก้า

พรดรัลและคนอื่นๆก็รับรู้ได้ถึงพลังในตัวของหงส์ รู้ว่าอีกฝั่ง แตะต้องไม่ได้ จึงได้มองด้วยสายตาเคารพ

“พวกคุณคือคนที่จะมารายงานตัวในครั้งนี้?” หงส์จ้องไปที่ พวกพรดรัลแล้วถาม

พรดรัลรีบเอามือทั้งสองประสานกันแล้วยกขึ้นเคารพ กล่าว

“ใช่ครับ”
“ขอแนะนําตัวหน่อย ฉันชื่อหงส์ เป็นคนรับผิดชอบการ ทดสอบครั้งนี้ของพวกคุณ เดี๋ยวฉันให้พวกคุณทำอะไรคุณก็ทำ อย่าให้ฉันต้องพูดมาก มิเช่นนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ได้ยินหรือ ยัง?” หงส์พูดอย่างรําคาญ

ทุกคนรีบพยักหน้า ไม่กล้าเชื่องช้า พวกเขาเทียบไม่ได้กับกลุ่ม สิงโต ตอนที่เขาอยู่ข้างนอกก็เป็นอาจารย์ที่ได้รับความเคารพ แต่ในกลุ่มสิงโต พวกเขาก็เป็นแค่สมาชิกธรรมดาก็เท่านั้น ที่นี่ เป็นศูนย์รวมยอดฝีมือ และผู้มีพรสวรรค์ ความสามารถอันเล็ก น้อยของพวกเขาไม่พอสำหรับที่นี่

เมื่อหงส์พูดจบ ก็พาผู้คนเดินเข้าไป ทุกคนไม่ลังเล รีบเดินตาม

เข้าไป

รพีพงษ์ก็ตามเข้าไป ไม่รู้ว่ากลุ่มสิงโตนี้จะเอาแบบทดสอบ อะไรให้พวกเขา

แต่เมื่อคิดๆก็ไม่น่าจะเป็นอะไรที่ซับซ้อนมาก เพราะเป็นแค่ การพิสูจน์ฝีมือเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากอะไร

ยิ่งเดินไปด้านใน รพีพงษ์ยิ่งรู้สึกอุณหภูมิในร่างกายของตัว เองต่ำลง ถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็ พวกเขาได้เข้าไปอยู่ในหุบเขาแล้ว กลุ่มสิงโตสามารถขุดในเขาแล้วสร้างแบบนี้ได้ ถือว่ามีความ สามารถเป็นอย่างมาก

ไม่นาน ทุกคนกมาถึงที่ที่คล้ายกับสถานที่ฝึกซ้อม พื้นที่ด้าน ในใหญ่โต ตรงกลางเป็นเวทีใหญ่ ขณะนี้ในห้องมีกลุ่มสิงโตที่ สวมชุดดำอยู่ห้าคนรออยู่ในห้อง รพีพงษ์ดูอย่างละเอียด พบว่าห้าคน ล้วนเป็นแดนปรมาจารย์ทั้งนั้น

“การทดสอบของพวกคุณนั้นง่ายนิดเดียว เดี๋ยวพวกคุณขึ้น เวทีทีละคน จะมีคนขึ้นเวทีมาประลอง เพียงแค่พวกคุณสามารถ ต่อกรกับพวกเขาร้อยท่าได้ ถือว่าผ่าน ผ่านการทดสอบนี้ พวก คุณก็ถือว่าได้เข้ากลุ่มสิงโตอย่างเป็นทางการแล้ว หากการ ทดสอบนี้ล้มเหลว ก็รีบไสหัวไปซะ เข้าใจหรือยัง?” หงส์หยุดลง แล้วพูดกับห้าคนนี้

ห้าคนพยักหน้า

“เริ่มการทดสอบ ใครจะขึ้นก่อน?” หงส์พูดต่อ พรดรัลยิ้ม แล้วกล่าว “งั้นให้ผู้เฒ่าขึ้นก่อนแล้วกัน” พูดจบ พรดรัลก็ขึ้นเวที กระโดดขึ้นไป

หนึ่งในยอดฝีมือยอดฝีมือทั้งห้าที่ยืนอยู่ กระโดดขึ้นเวทีไป

การประลองของทั้งสองเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ฝีมือของพรดรัล ใกล้ถึงขึ้นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด มองข้ามไม่ได้ ยอดฝีมือท่าน นั้นของกลุ่มสิงโตที่อยู่ต่อหน้าเขายิ่งหยักเข้าไปใหญ่ ตอนที่ทั้ง สองประลองถึงร้อยท่า ยอดฝีมือท่านนั้นของกลุ่มสิงโตเริ่มไปต่อ ไม่ไหว

หลังจากที่ทั้งสองทำความเคารพกันและกันแล้ว ก็ลงจากเวที ไป

หงส์มองไปที่พรดรัลอย่างชื่นชม แล้วกล่าว “ตระกูลพิมัลนัท ชาของเกาะทองขาว เป็นตระกูลใหญ่ที่ฝีมือดีไม่น้อยเลยนะ มียอดฝีมือย่างท่านนพรตรัล หายาก

พรดรัลยกมือเคารพพงส์อย่างมั่นใจ แล้วกล่าว “ขอบคุณค่า ชมของคุณหงส์ผู้ยิ่งใหญ่

หงส์ไม่พูดอะไรต่อ มองสี่คนที่เหลือ แล้วกล่าว “คนต่อไป” จากนั้นก็มีคนเดินขึ้นไปบนเวที ประลองกับคนของกลุ่มสิงโต

รพีพงษ์ค่อนข้างแตกต่างจากกลุ่มเมื่ออยู่ในวงนั้น สำหรับการ ทดสอบนี้ไม่อยู่ในสายตาเขาเลย ในสมองเท่าแต่คิดว่ากลุ่ม สิงโตจะมีภารกิจอย่างไรบ้าง

หงส์จ้องไปที่รพีพงษ์ เห็นวัยรุ่นนี้ดูธรรมดา ไม่เหมือนคนเก่ง อะไร ก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่าเขาเข้ามาได้อย่างไร

มีคนจํานวนไม่น้อยในกลุ่มสิงโต ใช้เส้นสายเข้ามา เพราะที่นี่ นอกจากยอดฝีมือแล้ว ยังมีพวกที่ต้องดูแลพนักงานอีกด้วย ไ

ทำงานในกลุ่มสิงโต โอกาสที่มีจะมากกว่าคนทั่วไปเยอะมาก ดัง

นั้นคนจํานวนมากจึงคิดที่จะเข้าร่วมกลุ่มสิงโต

ตอนนี้ลักษณะของรพีพงษ์ไม่พิเศษอะไร หงส์จึงคิดว่ารพีพงษ์

ใช้เส้นสายเข้ามา

ถ้าเจอเข้าไปคนอื่น อาจจะหลับตาข้างหนึ่งแล้วปล่อยให้ผ่าน ไป เพราะคนที่จะพาเข้ามากลุ่มสิงโตนั้นต้องตำแหน่งใหญ่ เอาการอยู่ ไม่มีใครอยากหาเรื่องให้ตัวเอง

แต่หงส์ไม่เหมือนคนอื่น หญิงคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องต่อปากต่อคำ และดูถูกคนที่ใช้เส้นสายอย่างมาก ถ้าเจอเข้ากับเธอ ไม่มีทางได้อยู่กลุ่มสิงโตดังนั้นทุกคนพาการเจอกับหงส์

ผู้คนที่ในวันนี้

มา

แต่รพีพงษ์วัยรุ่นเกินไป แล้วยังอ่อนน้อมถ่อมทำให้รู้สึก ดังกลายคนหงส์คิดใช้เส้นสายเข้า

มา

ความคิดของเธอ กับพรดรัล เหมือน

หลังจากที่จ้องรพีพงษ์แล้วนั้น หงส์เดินด้านหน้ารพีพงษ์ แล้วกล่าว นี่ รองเท้าฉันสกปรก เช็ดฉัน

รพีพงษ์รู้สึกตัว มองหงส์ ความสงสัย คิดว่าหญิงคนนี้ จะตนเช็ดรองเท้าให้

ขอโทษครับ รองเท้าคุณสกปรกคุณเช็ดเองได้ ไม่มานี่

เพื่อเป็นคน” รพีพงษ์ตอบกลับ

หงส์เริ่มสนใจขึ้นเดิมเธออยากลองใจรพีพงษ์ เขาเส้นเข้าจริงจะตบตากับเขาได้

กลับไม่คิดว่ารพีพงษ์จะกลับแบบนี้

“เหอะเหอะ งั้นคุณน่าจะว่าคุณไม่กลุ่มสิงโตได้แล้ว” หงส์กล่าว
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว รู้สึกว่าหญิงคนนี้ตั้งใจหาเรื่องตน

“ทำไม กลุ่มสิงโตถูกคนที่มีสิทธิ์พิเศษแบบนี้กัดกร่อนหมด แล้วหรอ?” รพีพงษ์ถามกลับ

หงส์ตาโต เดิมทีเธออยากให้โอกาสรพีพงษ์ แต่กลับไม่คาด คิดว่าจะพูดถึงเรื่องสิทธิ์พิเศษไปแล้ว ทําให้เธอรู้สึกโมโหขึ้นมา