บทที่875 สาขาใหญ่กลุ่มสิงโต

ภาคตะวันตกของประเทศจีน เทือกเขาคุนหลุนที่มีมายาวนาน มี ความยาวกว่าพันลี้ ถือเป็นสถานที่ที่ใหญ่และสูงที่สุดของ ประเทศจีน

จากอดีตจนถึงปัจจุบัน เกี่ยวกับตำนานของเทือกเขาคุนหลุน เรื่องราวลี้ลับ แล้วยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับแต่ละชนเผ่าอีก ไม่ซ้ำกัน ทำเอาเทือกเขาคันหลุนที่มีคนมาน้อยอยู่แล้วนั้นยิ่งกลายเป็น สถานที่ที่ลึกลับเข้าไปอีก

คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่าเทือกเขาคุนหลุนเป็นที่อยู่ของเทพ เซียน ที่นี่มีตำหนักเขียนที่คนทั่วไปคาดไม่ถึงตั้งอยู่ เซียนที่อยาก เลื่อนชั้นมักจะมาที่เทือกเขาคุนหลุนนี้ ลึกลับเกินกว่าบรรยาย

แน่นอน นี่เป็นเพียงเทือกเขาคุนหลุนในสายตาของคนทั่วไป

เท่านั้น แต่ไม่เคยเห็นกับตามาก่อน

สาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโต อยู่บนเขาอันลี้ลับนี้

รพีพงษ์และธัชธรรมนั่งเครื่องบินมายังทางตะวันตกของ ประเทศจีน และได้นั่งรถมาถึงตีนเข้าเทือกเขาคุนหลุน จากนั้นก็ เดินไปยังสาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโต

เทือกเขาคุนหลุนอยู่ในภูมิประเทศที่สูงชัน คนทั่วไปไม่มีทาง เดินขึ้นไปได้ แต่สำหรับรพีพงษ์และธัชธรรมแล้ว นี่ไม่เป็นเรื่องที่ ต้องกังวลใดๆ ทั้งคู่ใช้เวลาประมาณครึ่งวัน ก็เดินผ่านหลายหุบเขา ถึงยังสถานที่ที่ธัชธรรมพูดว่าเป็นกลุ่มสิงโต

ระหว่างทางมา ธัชธรรมได้พูดกับรพีพงษ์แล้ว ให้รพีพงษ์มา รายงานตัวที่สาขาใหญ่ของกลุ่มสิงโตเสียก่อน ต้องผ่านพิธีการนี้ ก่อน รอให้รพีพงษ์เข้าใจในกลุ่มสิงโตเสียก่อน แล้วเขาจะเลือก ว่าจะอยู่ที่กลุ่มสิงโตหรือออกไปทำภารกิจ

โดยทั่วไป กลุ่มสิงโตจะไม่จํากัดอิสระของสมาชิกในกลุ่ม อยากอยู่หรืออยากไปก็แล้วแต่ใจตน แต่ในเมื่อเข้าร่วมกลุ่ม สิงโต ก็ต้องมีข้อกำหนด ก่อนหน้าที่สมาชิกทุกคนจะเข้าร่วมกลุ่ม สิงโต ล้วนต้องเซ็นสัญญา ตอนที่กลุ่มสิงโตต้องการพวกเขา พวกเขาต้องฟังคำสั่งกลุ่มสิงโตอย่างเคร่งครัด

หลังจากที่เซ็นเอกสารสัญญานี้แล้ว แต่ไม่อยากฟังคำสั่งของ กลุ่มสิงโต จะต้องถูกจับโดยยอดฝีมือของกลุ่มสิงโต แล้วมารับ การลงโทษ

โดยทั่วไป กลุ่มสิงโตจะไม่ค่อยไปเรียกร้องให้สมาชิกทำอะไร

มากนัก นอกจากจะมีเหตุการณ์ด่วนจริงๆ

ในเหตุการณ์ทั่วไป สมาชิกเพียงแค่ต้องสะสมผลงานให้มาก พอ เวลาที่เหลือจะทำอะไรกลุ่มสิงโตจะไม่ยุ่งเกี่ยว

หลังจากที่รพีพงษ์ทำความเข้าใจกับข้อบังคับของกลุ่มสิงโต แล้วนั้น ก็วางแผนมารายงานตัวที่กลุ่มสิงโตก่อน แล้วมาดูว่าถ้า จะเอาหยก โยงจิตต้องสะสมผลงานขนาดไหน จากนั้นก็กลับเกีย วโต จากนั้นค่อยเริ่มทำภารกิจของกลุ่มสิงโต อีกด้านก็ทำเพื่อ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้กับตัวเอง อีกด้านก็เพื่อรวบรวมหยกโยงจิตทั้งสามให้กับอาจารย์โดยเร็ว

ธัชธรรมไม่คัดค้านใดๆ กับความคิดของรพีพงษ์ แม้ในสายตา เขารพีพงษ์ไม่เหมือนกับสมาชิกคนอื่นๆ ในกลุ่มสิงโต เขาสร้าง ความหวังไว้กับรพีพงษ์อย่างมาก

แต่เขาไม่อยากเรียกร้องให้รพีพงษ์ทำอะไรในตอนนี้ อย่าง น้อยเขาก็รอให้รพีพงษ์เข้าใจเกี่ยวกับกลุ่มสิ่งโตก่อน และเข้าใจ พื้นฐานของกลุ่มสิงโตก่อน จึงจะสามารถพูดกับรพีพงษ์ในเรื่องที่ คนอื่นรู้ไม่ได้

ให้รพีพงษ์ทำภารกิจไปก่อน แบบนี้จะทำให้รพีพงษ์เข้าใจ กลุ่มสิงโตมากขึ้น ในเวลาเดียวกันก็จะได้สังเกตถึงนิสัยของรพี พงษ์ ดูว่าเขาเป็นคนที่ตนอยากได้คนนั้นจริงๆ หรือไม่

ผ่านไปไม่นาน ทั้งสองได้มาถึงเทือกเขาคุนหลุน ในที่ไกลๆ รพี พงษ์ได้เห็นสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้น แล้วยังมีด่าน ที่มีคน จํานวนไม่น้อยอยู่ตรงนั้นอีกด้วย

แล้วหลังจากสิ่งก่อสร้างหลังด่าน ดูเป็นสไตล์โมเดิร์น มีสิ่ง ปลูกสร้างบางสิ่งที่ทะลุเข้าไปในเขา สิ่งปลูกสร้างแบบนี้แค่ดูก็รู้ แล้วว่าใช้คนจํานวนไม่น้อย

นี่เป็นส่วนน้อยของกลุ่มสิงโตเท่านั้น ในเทือกเขาคุนหลุน สถานที่ที่เหมือนที่นี่ มีทั้งหมดเก้าแห่ง ทุกที่จะรับผิดชอบในที่ ของตัวเอง รับผิดชอบในเรื่องที่ต่างกันไปของกลุ่มสิงโต

รพีพงษ์กำลังมองสถานที่ที่ลึกลับ ด้วยความตะลึง แล้วกล่าว “คิดไม่ถึงว่ากลุ่มสิงโตจะสร้างสถานที่แบบนี้ในเขาได้ คิดไม่ถึงจริงๆ ตอนแรกผมคิดว่าพวกคุณเป็นเหมือนกับสำนักที่หลบๆ ซ่อนๆ อยู่ในที่ที่โบราณเสียอีก

ธัชธรรมยิ้มพลางกล่าว “เวลาเปลี่ยน พวกเราก็ต้องตามให้ทัน ถ้ายังเป็นเหมือนกับสำนักที่หลบๆซ่อนๆนั้น อยู่ในที่ที่ไม่มีคนนั้น พวกเราก็เหมือนกับตัดขาดออกจากโลกภายนอกแล้ว แล้วจะรู้ เรื่องที่เกิดในประเทศจีนได้อย่างไรกัน

“กลุ่มสิงโตทั้งหมด ก็มีแค่ฉันที่อาศัยในเขาโบราณ เพราะฉัน อายุร้อยกว่าปีแล้ว สไตล์แบบนี้ก็มีแต่พวกวัยรุ่นอย่างพวกแกนั่น แหละที่ชอบ

รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของธัชธรรม ก็รู้สึกมีเหตุผล กลุ่มสิงโต ต้องได้รับข่าวสารจากโลกภายนอก จะขาดความช่วยเหลือของ วิทยาศาสตร์ไปไม่ได้เลย

“เดี๋ยวแกเอาป้ายแรกเข้าที่ฉันให้ไปรายงานตัว จะมีคนพาแก ไปยังที่รายงานตัวและดำเนินการในขั้นต่อไป ถ้าโชคดีล่ะก็ แก จะได้เจอกับคนที่มารายงานตัวที่กลุ่มสิงโต

“ฉันไม่ไปพร้อมกับแกแล้ว แม้แกจะเป็นคนที่ฉันหามาเป็น พิเศษ แต่แกน่าจะไม่อยากได้รับการต้อนรับที่พิเศษ เรื่องที่ฉันพูด กับแกก่อนหน้านี้ แกไตร่ตรองให้ดีๆ อนาคตถ้ามีโอกาสแล้วเรา มาคุยกัน

ธัชธรรมมองรพีพงษ์แล้วกล่าว

รพีพงษ์พยักหน้า ไม่พูดอะไร เดินต่อไปด้านหน้า
ผ่านไปอีกสักพัก รพีพงษ์อยากถามธัชธรรมถึงขั้นตอนที่แน่ชัด ในการรายงานตัว แต่เมื่อหันมาก็ไม่พบธัชธรรมแล้ว ไม่รู้ว่าหาย ไปตั้งแต่เมื่อไหร่

เห็นด้านหลังเป็นเขาที่ว่างเปล่า รพีพงษ์ก็ส่ายหน้าแล้วยิ้ม คิด ว่าความสามารถของคนนี้มันชั่งน่ากลัวจริงๆ เขาจากไปโดยที่ ตนไม่รู้สึกอะไรเลย

ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักกลุ่มสิงโตนี้ เทียบกับอาจารย์ของตน ใครจะ เก่งกว่ากัน

ผ่านไปไม่นาน รพีพงษ์ได้เดินไปที่ด่าน คนที่อยู่ด้านในเห็นร พงษ์ตั้งนานแล้วแต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จ้องไปที่รพีพงษ์เดินไป นอกด่านนั้นตลอด

“มิทราบว่าคุณเป็นใคร?” สองคนที่เฝ้าด่านจ้องรพีพงษ์ หนึ่ง ในนั้นถามขึ้นมา

รพีพงษ์มองไปที่สองคนนี้ พบว่าฝีมือของทั้งสองคือเนยจึงขั้น กลาง ดูๆไปกลุ่มสิงโตไม่ธรรมดาจริงๆ แม้แต่คนเฝ้าประตู เก่งกาจขนาดนี้ ไม่แปลกที่ถูกขนานนามว่าเป็นกลุ่มที่ร้ายกาจ ที่สุดของประเทศจีน

รพีพงษ์เอาป้ายแรกเข้าที่ธัชธรรรม ให้ออกมายื่นให้คนนั้น แล้วกล่าว “ผมมารายงานตัวที่นี่”

คนนั้นรับป้ายแรกเข้า หลังจากดูอย่างละเอียดแล้ว ก็พึมพำ “มารายงานตัวอีกแล้ว วันนี้ครึกครื้นจริงๆ เป็นคนที่ห้าของวัน แล้วนะ”
พูดจบ เขาก็มองไปที่รพีพงษ์ กล่าว “มากับผม ผมจะพาคุณ ไป”

รพีพงษ์พยักหน้า เดินไปพร้อมกับคนนั้น