บทที่ 845 เงินมากกว่านี้ฉันก็มี

ทั้งงานเงียบสงบลง

ทุกคนสงสัยว่าหูของตัวเองฝาดไป ล้วนไม่กล้าเชื่อว่าตัวเลขที่ ได้ยินเมื่อกี้นั้นเป็นความจริงหรือไม่

พิธีกรบนเวทีก็ตะลึงกับตัวเลขที่รพีพงษ์ตะโกนออกมา ผ่านไป สักพัก ก็ไม่มีใครกล้าให้ราคาสูงกว่ารพีพงษ์แล้ว

“ร้อย…..ร้อยล้านดอลลาร์ คุณผู้ชายท่านนี้ให้ร้อยล้านดอล ล่าร์ มีใครให้ราคาสูงกว่านี้มั้ย?” หลังจากที่มีสติ พิธีกรสุด หายใจเข้าลึกๆ ตะโกนออกมาอย่างมั่นคลือ

ราคาหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ได้มากเกินกว่าราคาดาบที่พวก เขาประมาณไว้ในการประมูลแล้ว ราคานี้ สูงเกินไปแล้ว

“ร้อยล้านดอลลาร์ เขาไม่ได้เล่นตลกกับฉันใช่มั้ย ใช้เงินมาก

ขนาดนี้ซื้อดาบ คุ้มกันหรอ?”

“ทำไมฉันรู้สึกว่าคนนี้มาเพื่อถกเถียงกับคุณชายฮารุฮิ กันตะ

กันนะ? เขาให้ราคาสูงขนาดนี้ ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ?”

“พวกคุณว่าคนนี้ไม่ต้องการดาบจริงๆหรอก แต่แค่ต้องการ ให้ราคามากกว่าคุณชายฮารุฮิ กันตะมั้ย?”

“ถ้าเพราะอยากให้ราคาสูงกว่าก็ไม่เห็นต้องเล่นกันแบบนี้เลย หนิ นี่ถือจบในมือของเขา ก็เสียเปรียบแย่ติ
ฮารุฮิ กันตะมองรพีพงษ์อย่างคาดไม่ถึง จากนั้นนัยน์ตาก็เต็ม ไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกว่าเด็กที่กำลังเล่นเกมส์กับเขาอยู่

“แกบ้าหรือเปล่า? รู้มั้ยร้อยล้านดอลลาร์หมายความว่าไง?” ฮารุฮิ กันตะตะคอกใส่รพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มให้เขา กล่าว “ไง? ไม่กล้าแล้วหรอ?”

ฮารุฮิ กันตะแปลกใจ ด้วยทรัพย์สินของตระกูลฮารุฮิ ร้อยล้าน ไม่มีค่าอะไร แต่ตอนนี้กิจการทั้งหมดของตระกูลฮารุฮิยังอยู่ใน มือของฮารุฮิ สิน ในมือของฮารุฮิ กันตะมีทรัพย์สินเพียงหนึ่งใน สิบของตระกูลฮารุฮิเท่านั้น

เขาเอาร้อยล้านออกมาได้ แต่ถ้าฮารุฮิ สินรู้ว่าเขาใช้เงินร้อย ล้านดอลล่าร์เพื่อซื้อดาบที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ล่ะก็ จะต้องขาเขา หักแน่นอน

แม้ตอนนี้ฮารุฮิ กันตะจะไม่ยอมแพ้รพีพงษ์ แต่เมื่อไตร่ตรอง อย่างละเอียดแล้ว เขาก็ไม่กล้าบวกราคาเพิ่มไป ถ้ารพีพงษ์เพียง แค่อยากเพิ่มราคา แล้วถ้าเขาเสนอราคาต่ออีก ก็ต้องหลงกลร พงษ์แล้ว

“เหอะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่ แกไม่ใช่ว่า อยากให้ฉันใช้เงินราคาสูงประมูลดาบเล่มนี้หรอกหรอ ฉันไม่ หลงกลแกหรอกนะ ฉันไม่เอาดาบนี้แล้ว ให้แกแล้วกัน”

“แต่ฉันจะเตือนแกอย่างนะการประมูลครั้งนี้มีกฎอยู่ถ้าเสนอราคามั่วๆ ถึงตอนนั้นไม่มีเงิน เค้าจะเอาชีวิตแกไปเป็นตัวประกัน นะ”

ฮารุฮิ กันตะพูดกับรพีพงษ์ย่างรุนแรง เขาคิดว่ารพีพงษ์เป็น พวกคุยโวโอ้อวด เขาไม่มีทางเอาเงินนี้ออกมาได้

รพีพงษ์ยักไหล่ กล่าว “ก็แค่ร้อยล้านดอลลาร์ ฉันไม่ได้จนจน กระทั่งจ่ายเงินนี้ไม่ได้หรอกนะ

ฮารุฮิ กันตะฟังคำพูดของรพีพงษ์รู้สึกว่าเขากำลังประชด ประชันตัวเองอยู่ ก็เกรี้ยวกราดขึ้นมาทันใด แล้วยกป้ายในมือ ขึ้น ตะโกน “หนึ่งร้อย……..หนึ่งล้าน!

ในฐานะที่เป็นคุณชายของตระกูลฮารุฮิ เขาจะทนดูคนอื่นใช้ สายตาแบบนี้เหยียดหยามตัวเองได้ไง ดังนั้นเพื่อเรียกเกียรติ และศักดิ์ศรีคืนมา เขาต้องรพีพงษ์ให้ได้

แต่พอไตร่ตรองว่าดาบนี้อาจตก ในมือของตัวเอง ฮารุฮิ กันตะ

จึงไม่กล้าเพิ่มมากเกิน

ทุกคนในงานส่งเสียง ปรบมือให้กับความกล้าของฮารุฮิ กัน ตะเพิ่มราคาถึงร้อยล้านดอลล่าร์ แล้วเขายังกล้าประมูลต่อ ก็มี แค่ความกล้าของคุณชายตระกูลฮารุฮิเท่านั้น

“ไม่แปลกที่เป็นคุณชายตระกูลฮารุฮิ ร้อยกว่าล้านดอลลาร์ แค่ซื้อดาบ นี่เป็นเรื่องที่คนธรรมดาอย่างเราเข้าไม่ถึงนะ” ทุกคน นับถือ

ฮารุฮิ กันตะกำลังฟังผู้คนรอบๆถกเถียงกันก็หน้าบูดบึงขึ้นมามีเพียงเขาที่เข้าใจ ว่าการที่เขาให้ราคาไปนั้น เพราะไม่อยากแพ้ รพีพงษ์ ถ้าให้เขาใช้เงินร้อยกว่าล้านแค่ซื้อดาบ เขาเจ็บใจมาก เลยเกิน

รพีพงษ์เห็นฮารุฮิ กันตะเพิ่มราคาต่อ ก็นิ่งสงบ ไม่สะทก สะท้าน แล้วยกป้ายในมือตัวเองขึ้นอย่างช้าๆ กล่าว “หนึ่งร้อย ห้าสิบล้าน”

ฮารุฮิ กันตะได้ยินรพีพงษ์เสนอราคานี้ ก็รีบยื่นขึ้นทันที ยื่นมือ ชี้ไปที่รพีพงษ์ แล้วด่าอย่างรุนแรงว่า “โง่! มึงแม่งเล่นกับกูใช่มั้ย ดาบนี้กูไม่เอาแล้ว ก็ไม่เชื่อว่าถึงจะมีเงินร้อยห้าสิบล้านดอลล่าร์

“คณะผู้จัด ผมสงสัยว่ามันมาก่อความวุ่นวาย ผมขอให้พวก คุณควบคุมตัวมันไว้ไอ้นี่มันมาสร้างความวุ่นวายในงาน ประมูล!” ฮารุฮิ กันตะหันไปที่พิธีกร

ทุกคนในงานก็มึนงงกับเหตุการที่เกิดขึ้น ร้อยล้านดอลลาร์ได้

มากเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้แล้ว ร้อยห้าสิบล้านจะทำเอาโรค

หัวใจของพวกเขากำเริบแล้ว

คนพวกนี้เป็นผู้ที่ปรากฏตัวตามงานประมูลมากมาย คนที่โหด เหี้ยมอย่างรพีพงษ์ พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรก

ดังนั้นทุกคนล้วนคิดว่ารพีพงษ์กำลังสร้างความวุ่นวายอยู่ เพราะคนปกติทั่วไปจะเพิ่มราคามากขนาดนี้ได้ไงกัน

พิธีกรได้ยินคำพูดนี้ของฮารุฮิ กันตะก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเช่นกัน ขณะนี้ผู้ที่อยู่ด้านล่างเดินขึ้นมาบนเวที แล้วกระซิบข้างหูเขา พิธีกรรีบพยักหน้า สายตาที่มองรพีพงษ์ก็เปลี่ยนเป็นเคารพขึ้นมาทันใด

หลังจากที่คนนั้นลงไปแล้ว พิธีกรก็รีบถือไมค์ แล้วกล่าว “พวก เราได้ทําการเช็คแล้ว คุณผู้ชายท่านนี้สามารถจ่ายเงินก้อนนี้ได้ ดังนั้นที่คุณผู้ชายเสนอราคามานั้น ไม่ได้เป็นการสร้างความ วุ่นวายแต่อย่างใด”

ในงานเสียงดังโหวกเหวก

ฮารุฮิ กันตะมองไปที่รพีพงษ์อย่างแปลกใจ พิมพ์ว่า “มึง……..งมีร้อยสิบห้าล้านดอลลาร์?”

“หรือแกจะเสนอราคาต่อก็ได้นะ มากกว่านี้ฉันก็มี” รพีพงษ์

กล่าว

ฮารุฮิ กันตะกลืนน้ำลาย เมื่อกี้ที่เพิ่มไปหนึ่งล้านเป็นเพียง อารมณ์ชั่ววูบของเขา ตอนนี้ราคาไปถึงร้อยห้าสิบล้านแล้ว ไม่ว่า ยังไงเขาก็ไม่กล้าเสนอราคาต่อแล้ว

“ร้อยห้าสิบล้าน คุณผู้ชายท่านนี้ให้ราคาร้อยห้าสิบล้าน มี ใครจะให้ราคาสูงกว่านี้มั้ยครับ?”

พิธีกรถามติดกันสามครั้ง จากนั้นก็หยิบก้อนในมือ ทุบติดกัน สามครั้ง ราวกับกลัวรพีพงษ์เปรียบใจอย่างใดอย่างนั้น จึงรีบ กําหนดเจ้าของของดาบมารมรามาสะ

ทุกคนในงานมองรพีพงษ์ด้วยความนับถือ ในเวลาเดียวกันก็ เริ่มสงสัยในตัวตนของรพีพงษ์

คนที่สามารถกดคุณชายตระกูลฮารุฮิได้ โดยใช้เงินร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์ อดาบหนึ่งเล่ม ไม่มีทางเป็นคนธรรมดาแน่นอน อย่างน้อย ชายที่ใบหน้าสงบ จะต้องยิ่งใหญ่กว่าตระกูลฮารุฮิ แน่นอน

ฮารุฮิ กันตะนั่งลงกับที่ด้วยสีหน้าแห่งความพ่ายแพ้ ยังไงเขาก็ คาดไม่ถึง แรงกำลัง เขาเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้ เรื่องเงิน เขาก็ยัง คงเทียบกับรพีพงษ์ไม่ได้อีก

นี่น่าจะเป็นการพ่ายแพ้ครั้งแรก ตั้งแต่เขามีชีวิตมา

ฝนสุดามองท่าทางพ่ายแพ้ของฮารุฮิ กันตะ ก็ดีใจขึ้นมาจาก นั้นก็พูดทิ่มแทงเข้าไปอีกว่า “พี่ชาย อย่าผิดหวังไปเลย ความจริง ถ้าเทียบกันจริงๆ นอกจากรพีพงษ์จะเก่งกว่าพี่ มีเงินมากกว่าพี่ แล้ว แล้วเหมือนกับจะหล่อมากกว่าพี่อีกด้วยนะ

พูดจบ เธอก็หัวเราะเยาะออกมา