บทที่844 ร้อยล้านดอลลาร์

“ว้าว ดาบนี้สวยจัง แค่ดูแบบนี้ ก็รู้สึกมีพลังอำนาจเหลือล้น ไม่ แปลกที่เป็นดาบที่มีชื่อที่สุดของประเทศญี่ปุ่น” อุเอสึงิ ฮาระจ้อง ไปที่ดาบในกล่องแล้วอุทานขึ้นมา

รพีพงษ์ก็ได้เห็นตอนที่พนักงานนำดาบขึ้นมา แว็บเดียวก็รู้สึก กระปรี้กระเปร่าขึ้นมา แล้วนั่งหลังตรงขึ้นมา จ้องไปที่ดาบกล่อง อย่างละเอียด

ดูจากภายนอก รพีพงษ์ก็รับรู้ได้ถึงความคมของมัน สำหรับมี ดาบที่ดี คนจีนจะเปรียบกับการเรียกนี้คือตัดเหล็กเหมือนโคลน มุรามาสะนี่แหละทำให้คนมีความรู้สึกแบบนี้

รพีพงษ์รับรู้ได้ ถ้าตนเองมีดาบนี้ไว้ในครอบครอง จะทำให้ การระเบิดพลังของพลังวิเศษเสน เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ดูๆไปครั้งนี้ถูกแล้วที่มา

ฮารุฮิ กันตะที่อยู่ข้างๆเห็นความสนใจของรพีพงษ์ทั้งสามคน อยู่กับดาบเล่มนี้ ก็เดาออกว่าคืนนี้ที่มาเป็นเพราะดาบเล่มนี้

เขาหันไปยิ้มต่อรพีพงษ์ กล่าว “ไง ชอบดาบนี้หรอ? ตกลงกับ ฉันก่อน แล้วฉันจะประมูลดาบนี้ให้แกไง?”

รพีพงษ์ยิ้มกแล้วกล่าว “ไม่จำเป็น ฉันซื้อเอง ฮารุฮิ กันตะเหยียดหยาม กล่าว “ดาบนี้ชื่อมุรามาสะ เป็นดาบที่ดีที่สุดของประเทศญี่ปุ่น แกรู้มั้ยว่าดาบนี้ราคาเริ่มต้นที่เท่าไหร่ ที่กล้าพูดว่าจะซื้อเองหนะ

รพีพงษ์ยักไหล่ ไม่สนใจเขา

หลังจากที่มุรามาสะได้ถูกลากขึ้นมา พิธีกรก็แนะนำที่มา ข่าว ลือ และสุดท้ายคือการผลิต ความพิเศษและรายละเอียดของ รามาสะอย่างยินดีปรีดา ล้วนทําให้คนตะลึง แปลกประหลาดใจ

“โอเค เราจะไม่พูดมาก จากนี้ไปจะเป็นการประมูลของมุรามา สะ ราคาเริ่มต้นของดาบเล่มนี้คือสิบล้านดอลลาร์สหายที่ชอบ สะสมดาบห้ามพลาดโอกาสนี้เด็ดขาด” พิธีกรยิ้มพลางกล่าว

ได้ยินราคาประมูลเริ่มต้น คนจำนวนไม่น้อยเริ่มถอนหายใจ ออกมา สิบล้านดอลลาร์ เปลี่ยนเป็นเงินหยวน ก็เกือบเจ็ดสิบ ล้านแล้วถ้าแลกเป็นเงินเยน พันล้านเยนยิ่งน่าตกใจยิ่งกว่า

แม้ในงานส่วนใหญ่จะเป็นเศรษฐี มีงานนี้ได้ น้อยสุดก็มีสิบ ล้านดอลลาร์ แต่นี่เป็นราคาเริ่มประมูลของมุรามาสะ สุดท้าย ดาบนี้จะประมูลได้ในราคาเท่าไหร่ ยังไม่รู้ แต่ลองคิดๆดูก็พอจะ รู้ว่าราคาจะต้องทำให้คนจำนวนไม่น้อยล้มละลายแน่นอน

แต่ในงานก็มีคนจำนวนมากที่มีทรัพย์สินเกินกว่าจำนวนนี้ ดัง นั้นจึงทำให้คนอยากลองประมูล

หลังจากที่พิธีกรบอกราคาเริ่มต้นประมูลแล้วนั้น ฮารุฮิ กันตะ ได้มองไปที่รพีพงษ์ พบว่ารพีพงษ์สงบนิ่ง ราวกับไม่สะทกสะท้าน ต่อราคาแต่อย่างใด ก็ยิ้มอย่างไม่พอใจออกมา
“ไม่คิดว่าแกจะเสแสร้งได้เก่งขนาดนี้ แต่นี่ก็แค่เริ่มต้น เดี๋ยว เริ่มแข่งประมูล จึงจะเริ่มมีสีสันขึ้นมา ดูสิว่าถึงเวลานั้นแล้วแกจะ ยังเสแสร้งได้อีกมั้ย” ฮารุฮิ กันตะดูแคลน

จากการชักจูงของพิธีกร ในงานเริ่มมีคนเสนอราคา อยากจะ ได้ดาบมารที่มีชื่อเสียงนี้

ไม่ถึงห้านาที ราคาของดาบนี้ไปถึงสามสิบล้านดอลล่าร์

ผู้คนที่อยากลองประมูลดู ในตอนแรกนั้นตอนนี้เริ่มวางมือ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากได้มืด แต่ราคานี้มันน่าตะลึงเกินไป พวกเขารับไม่ได้

ฮารุฮิ กันตะหันมองรพีพงษ์ ยิ้มพลางกล่าว “แกอยากได้ดาบนี้ ไม่ใช่หรอ? ทําไมไม่เสนอราคาล่ะ? หรือจะบอกว่า ราคานี้ แกรับ ไม่ได้?”

พูดจบ ฮารุฮิ กันตะก็ยกป้าย ในมือขึ้น ตะโกน “สามสิบห้า

ล้าน!”

ผู้คนในงานส่งเสียงโหวกเหวก ทุกสายตาจับจ้องไปที่ฮารุฮิ กันตะ ด้วยความอิจฉา

“ไม่แปลกที่เป็นคุณชายของตระกูลฮารุฮิ ที่หนึ่งก็เพิ่มห้าล้าน ดอลล่าร์ ความกล้านี่ไม่ใช่ใครจะมีนะ”

“ในเมื่อคุณชายฮารุฮิ กันตะเริ่มเสนอราคา งั้นวันนี้พวกเราไม่ น่าจะมีความหวังแล้วล่ะ ในงานจะมีใครชนะเขาได้อีกล่ะ
“แค่ราคาของดาบเล่มเดียวแทบจะเท่าราคาหุ้นในตลาดหุ้น ของบริษัทแล้ว เทียบกันไม่ได้จริงๆ ไม่แปลกที่ตระกูลฮารุฮิเป็น ตระกูลชั้นนำของโลก ผลาญเงินเหมือนผลาญดินแบบนี้ ช่างน่า อิจฉาจริงๆ”

รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของฮารุฮิ กันตะแล้วก็ปืนปาก ที่เขาไม่ เสนอราคาในตอนแรกนั้น เพราะรู้ว่าตอนนี้ถ้าแข่งราคาก็มีแต่ เสียเวลาเปล่า เขาเพียงรอให้ถึงราคาที่สูงที่สุดแล้วค่อยเสนอ ราคา เท่านี้ก็ไม่มีใครแข่งกับเขาแล้ว

ตอนนี้เห็นฮารุฮิ กันตะเริ่มเสนอราคา รพีพงษ์ก็ไม่รีรอ

เขายกป้าย ในมือขของตัวเองขึ้น แล้วกล่าว “ห้าสิบล้าน!

ทุกคนในงานตะลึงอีกครั้ง แต่ระดับการตะลึงในครั้งนี้ มาก กว่าเมื่อกี้หลายเท่าตัว ถ้าพูดว่าฮารุฮิ กันตะแว๊บเดียวก็เพิ่มราคา เป็นห้าล้านแล้วถือว่ากล้าแล้ว งั้นรพีพงษ์ที่เพิ่มขึ้นไปสิบห้าล้าน ดอลล่าร์จะอธิบายยังไง?

ทุกคนมองรพีพงษ์อย่างคาดไม่ถึง คิดไม่ถึงว่าเวลานี้จะมี ม้ามืดมา

“พระเจ้า บ้าไปแล้วหรือเนี่ย? อ้าปากก็ห้าสิบล้านดอลลาร์ นี่ มันไม่ให้โอกาสคนอื่นเลยนะเนี่ย!!

“ไอ้นั่นมันมาพร้อมกับคุณหนูของฮารุฮิไม่ใช่หรอ คนนี้พวก เราไม่เคยเห็นมาก่อน หรือเขาไม่ใช่จะพึ่งคุณหนูตระกูลฮารุฮิถีบตัวเองขึ้นไปหรอ ทำไมตอนนี้เริ่มแข่งกับคุณชายฮารุฮิ กันตะ แล้วล่ะ? หรือพวกเราเดาผิดไป?”

“ดูๆไปที่มาของเด็กนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่เราคิดไว้นะ ที่เขานั่ง แถวแรกได้ น่าจะไม่ใช่พึ่งคุณหนูของตระกูลฮารุฮิและตระกูลอุเอ สิ่งสองตระกูลนี้แล้วล่ะ มิเช่นนั้นตอนนี้ไม่มีทางแข่งกับคุณชาย ตระกูลฮารุฮิหรอก แล้วอ้าปากก็บวกเพิ่มไปสิบห้าล้านดอลลาร์ ชั่งน่ากลัวจริงๆ”

“น่ากลัวจะมัด ไม่รู้ว่าเขากับคุณชายฮารุฮิ กันตะ สุดท้ายใคร จะได้มีดนี้ไป จากนิสัยของคุณชายฮารุฮิ กันตะ ไม่น่าจะยอมแพ้ ง่ายๆ”

ตอนนี้ฮารุฮิ กันตะก็มองรพีพงษ์อย่างไม่คาดคิด ตอนแรกเขา คิดว่าที่รพีพงษ์ไม่เสนอราคา เพราะว่าราคาสูงเกินไป เขาจึงไม่ กล้าเอ่ยปาก

แต่นี่รพีพงษ์เอ่ยปากก็ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก ทำเอา เขาอึ้งไปตามๆกัน

แต่ไม่นาน ฮารุฮิ กันตะก็นิ่งลง ในเมื่อเด็กนี่จะแข่งกับตน งั้น ตนก็จะไม่เกรงใจอีก เรื่องเงิน เขาไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว

“หกสิบล้าน!” ฮารุฮิ กันตะตะโกน

จากนั้นเขาก็หลับตาไปมองรพีพงษ์ ดูแคลนแล้วกล่าวว่า “เด็ก น้อย แกจะแข่งกับฉันไม่ใช่หรอ วันนี้พวกเรามาดูกันว่าใครจะหัวเราะทีหลังดังกว่า

รพีพงษ์มองเขาอย่างเซ็ง ดาบเล่มนี้รพีพงษ์ต้องได้มันมา นี่จะ ทำให้เขาพัฒนาไปอีกขั้นได้ เทียบกับเงิน ดาบนี้มีค่าเกินกว่าจะ ประเมินราคาได้ ดังนั้นรพีพงษ์ไม่มีทางยอมคนอื่นแน่

ตอนนี้ฮารุฮิ กันตะจะแข่งกับรพีพงษ์ ก็มีแต่จะเสียเวลา เขามองฮารุฮิ กันตะ แล้วกล่าว “หวังว่าต่อจากนี้ไปแกจะยัง

กล้าเสนอราคา

พูดจบ รพีพงษ์ก็ยกป้าย ในมือขึ้น แล้วตะโกน

“ร้อยล้านดอลล่าร์!!