บทที่823 ที่ตรงนั้นมีปัญหา

ทั้งสองคนเดินตามจิรภัทรไปที่ รพีพงษ์เดินไปเรียกอุเอสึงิ ฮารุ ทั้ง ห้องพักของสำนักเทพยาเซียน

จิรภัทรหันหน้ามองไปที่รพีพงษ์และอุเอสึงิ ฮารุเป็นครั้งเป็น คราว พร้อมกับรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้บนใบหน้า อุเอสึงิ ฮารุเป็น อายกับสายตาที่เขามองมา อดไม่ได้ที่จะก้มหัวลง

รพีพงษ์สงสัยเกี่ยวกับปฏิกิริยาของตัวเองในตอนนี้ แม้ว่ายา ชั้นเลิศแบบนี้จะไม่ทำให้ผู้คนตกอยู่ในสภาพที่อ่อนแอ แต่พลัง ทางยาเหล่านี้ที่เหลืออยู่ไม่ถูกระบายออกมา เขาก็รู้สึกไม่ค่อย สบาย

ตอนนี้ก็ดูว่าวิธีของจิรภัทรจะได้ผลหรือไม่ หากไม่ได้ผล เขาก็ ทำได้เพียงวิ่งไปที่ภูเขาและทุบหินเพื่อระบาย

ทั้งสามคนมาถึงที่ประตูห้องพัก จิรภัทรมองไปที่รพีพงษ์แวบ หนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า “นายเข้าไปก่อนเถอะ ฉันจะอธิบายให้ หล่อนไม่กี่ประโยค”

รพีพงษ์รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ในตอนนี้เพียงแค่อยากจะแก้ ปัญหาของตัวเองโดยเร็วที่สุด เมื่อได้ยินจิรภัทรพูดเช่นนี้ ก็เปิด ประตูและเดินเข้าไปในห้องพัก

จิรภัทรถามอุเอสึงิ ฮารุที่หน้าประตูไม่กี่คำถาม จากนั้นก็พูด อะไรบางอย่างกับหล่อน ใบหน้าของอุเอสึงิ ฮารุก็แดงขึ้นมา แต่ในที่สุดก็พยักหน้า

หลังจากที่อธิบายชัดเจนแล้ว จิรภัทรก็ออกจากที่นี่ อุเอสึงิ ฮารุ ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เดินเข้าไปในห้องพักที่รพีพงษ์อยู่ จาก นั้นก็ปิดประตูลงเบาๆ

รพีพงษ์เห็นอุเอสึงิ ฮารปิดประตูลงบนใบหน้าก็สงสัย เอ่ยปาก ถาม: “เธอปิดประตูทำไม?”

“นี่….นี่เป็นขั้นตอนที่จำเป็นจะต้องช่วยคุณชายแก้ปัญหา”อุเอ สิงิ ฮารุก้มหัวลงแล้วพูด

รพีพงษ์ไม่ได้คิดอะไรมาก แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รีบ จัดการเถอะ เร็วที่สุด อย่าเสียเวลา”

อุเอสึงิ ฮารุพยักหน้า จากนั้นเดินไปหน้ารพีพงษ์ จ้องมองเขา ด้วยสายตาที่ยั่วยวน

เมื่อรพีพงษ์เห็นท่าทางของอุเอสึงิ ฮารุ ความปั่นป่วนในใจก็ ยิ่งรุนแรงขึ้น ความคิดที่ไม่เหมาะสมเกิดขึ้นในหัว แต่ในไม่ช้าก็ ถูกหล่อนระงับลงไป

อุเอสึงิ ฮารุไม่ลังเล ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อผ้าของตัวเอง จากนั้นก็ดึงเชือกที่ผูกเอวออก

รพีพงษ์ตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที เขาขมวดคิ้ว มองไปที่อุเอสึงิ ฮารุ ตะโกนว่า “เธอทำอะไรนะ?”

“คุณชายบอกว่าให้รีบจัดการให้เร็วที่สุดไม่ใช่เหรอ? ดังนั้น ฉัน….”เสียงของอุเอสึงิ ฮารุเบาลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นเหมือนราวกับแมวหนึ่ง

ทันใดนั้นรพีพงษ์ตระหนักว่าบางอย่างผิดปกติ ปาก

ถามว่าเขาบอกว่าวิธีจะแก้ไขคืออะไรเหรอ?” บนใบหน้าของอุเอสึงิ ๆว่า เขาเขาบอกว่าแก้ไขปัญหาของคุณชาย เพียงแต่ ต้อง…..เรื่องระหว่างชาย

การแก้ไข”

คุณชายอย่าได้รังเกียจ ช่วยคุณชายแก้ไขปัญหาเล็กน้อยพวกเป็นสิ่งทํา

ทันใดนั้นรพีพงษ์แอบสบกด่า ไม่แปลกใจเลยเขามองดู แววตาของอุเอสึงิ

ให้ตายเถอะ หลงกลจิ้งจอกเฒ่านจนได้ไปคิดบัญชีกับเขา ก่อน

รพีพงษ์เดินผ่านอุเอสึงิ ฮารุทันที แล้วออกห้องรวดเร็ว ถ้าในห้องเดียวกันบรรยากาศเสียสติ ไม่ต้องพูดกับ การมองอุเอสึงิ ฮารุอีแวบเดียว

ฮารุมองรพีพงษ์หายตัวไปพริบตา ปกคลุมไปด้วยความประหลาดใจอย่างรวดเร็ว และพึมพำกับเองว่า: คุณ….ชายรังเกียจฉันเหรอ?
หลังจากนั้นไม่นาน อุเอสึงิ ฮารุก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และค่อยๆติดกระดุมบนเสื้อผ้าของตัวเองอีกครั้ง เผยให้เห็นการ หดหูที่ไม่สามารถคาดเดาได้บนใบหน้า

นอกห้องพัก จิรภัทรยังเดินออกไปไม่ไกลนัก พร้อมกับรอย ยิ้มภาคภูมิใจบนใบหน้า คิดว่าวันนี้ตัวเองมีส่วนร่วมในการช่วย สวรรค์ให้เป็นคู่กันอีกหนึ่งคู่

“น้องรพีพงษ์มีพรสวรรค์ที่น่าทึ่ง และรูปร่างหน้าตาของหญิง สาวคนนั้นหาพบได้น้อย พวกเขาสองคนถือได้กิ่งทองใบหยก เหมาะสมกันมาก”

ในขณะที่เดิน จิรภัทรยังชื่นชมสายตาของตัวเอง รู้สึกว่าตัว เองได้ทําเรื่องที่ดีที่สุดไปเรื่องหนึ่ง

แต่เขาเดินต่อไปข้างหน้าได้ไม่ไกล ก็รู้สึกถึงความเยือกเย็นที่

อธิบายไม่ได้ออกมาจากด้านหลังของตัวเอง ซึ่งทำให้เขาถึงกับ

ตัวสั่น

“แปลกจัง ทั้งๆที่ตอนนี้อากาศก็อบอุ่น ทำไมจู่ๆฉันก็รู้สึกเย็น ขึ้นมาล่ะ?”จิรภัทรไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขารู้สึกเหมือนมีดวงตาปีศาจคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ที่ข้างหลังของ เขา จากนั้นก็หันไปมองข้างหลัง ก็เห็นดวงตาที่โกรธเกรี้ยวของ รพีพงษ์เข้าพอดี ซึ่งทำให้เขาตกใจมาก

“น้อง…..น้องรพี ทำไมนายถึงวิ่งออกมาล่ะ ตอนนี้นายควรจะ อยู่ในกับหญิงสาวคนนั้น…..จิรภัทรพูดอย่างกังวล
รพีพงษ์เขม็งตา ใส่เขา แล้วพูดว่า “รีบหาวิธีอื่นมาแก้ไข ปัญหาของฉัน ถ้ายังเป็นวิธีช้าแบบนี้อีก ฉันก็จะทำลายสำนัก เทพยาเซียนของคุณ!

จิรภัทรไม่ชักช้า รีบเอ่ยปากว่า: “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะคิดวิธีให้ นายเดี๋ยวนี้ นายอย่าเพิ่งโกรธ

หลังจากพูดจบ จิรภัทรพารพีพงษ์เดินทางห้องโถงยาของ

สํานักเทพยาเซียน

ที่นี่จิรภัทรหายาหลายชนิดที่เพียงพอจะกำจัดพลังยาที่ตกค้าง เหลืออยู่ในร่างกายของรพีพงษ์ให้หมดไป ให้รพีพงษ์กิน ผ่านไป ไม่นาน รพีพงษ์รู้สึกว่าความปั่นป่วนในร่างกายของตัวเองหาย ไป ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จิรภัทรมองไปที่รพีพงษ์อย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่มีโอกาสดีๆแบบนี้ ตราบใดที่เป็นผู้ชายก็จะไม่มีทางพลาด ที่สำคัญเขาก็ถามอุเอสึง ฮารุให้แน่ใจแล้วว่า หญิงสาวไม่ได้รังเกียจ ปรากฏว่ารพีพงษ์ กลับไม่เอา สิ่งนี้ทำให้จิรภัทรงงงวยเป็นอย่างมาก

หลังจากนั้นไม่นาน จิรภัทรแอบมองไปที่รพีพงษ์แวบหนึ่ง หลัง จากที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ถามรพีพงษ์เบาๆว่า “น้อง รพี นายคงจะไม่ใช่ว่าที่ตรงนั้นมีปัญหาใช่มั้ย? ที่ของฉันมียามที่ สามารถเพิ่มกำลังที่ตรงนั้นได้ได้ผลที่น่าทึ่งมาก ถ้าน้องพี ต้องการ ฉันจะไปหามาให้นายไม่กี่ขวด รับประกันหลังจากที่กิน หมด แข็งแรงมีชีวิตชีวาขึ้น แล้วก็ไม่ต้องกังวลกับสถานการณ์ที่ กระอักกระอ่วนแบบนี้อีกต่อไป
หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของจิรภัทรพูด บนใบหน้า ปรากฏรอยยิ้มแปลกๆขึ้นมา

หลังจากห้านาทีผ่านไป เสียงโอดโอยของจิรภัทรก็ดังขึ้นไป ในอากาศ ลูกศิษย์ที่กำลังทำความสะอาดสนามรบได้ยินเสียงนี้ ก็ตกใจจนขนลุกขึ้นมา

“เจ้า…..เจ้าสำนักเป็นอะไร? หรือว่า จะมียอดฝีมือมาหาเรื่อง

อีกแล้ว?”

วันถัดมา

ในห้องประชุมของสำนักเทพยาเซียน

จิรภัทรและผู้อาวุโสทั้งหมดนั่งอยู่ที่นี่ ส่วนรพีพงษ์และอุเอสึง ฮารุทั้งสองคนก็นั่งอยู่ในห้องนี้ บรรยากาศไม่ได้แน่นหนาจริงจัง แต่ค่อนข้างแปลกประหลาด

ในเวลานี้อุเอสึงิ ฮารุกำลังก้มหน้าอยู่ แอบมองไปที่รพีพงษ์ เป็นครั้งเป็นคราว ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ในขณะเดียวกันใบหน้าของจิรภัทรบวมเขียว โดยเฉพาะ ดวงตาทั้งสองข้าง บวมเหมือนราวกับหมีแพนด้า ผู้อาวุโสที่นั่ง อยู่ต่างก็อยากจะหัวเราะแต่พยายามที่จะกลั้นไว้ ดังนั้น บรรยากาศจึงดูแปลกๆเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นาน จิรภัทรค่อยๆเอ่ยปาก: “วันนี้ ที่เรียกทุก คนมา เพื่อแสดงค่าขอโทษที่พวกเรามีต่อน้องรพีพงษ์อย่างจริงจัง พวกเราจะเอายาเป็นค่าชดเชยให้กับน้องรพีพงษ์

“ในเวลาเดียวกัน พวกเราก็อยากจะสังเกตดูใบทำยาชั้นเลิศ ในมือของรพีพงษ์ แน่นอนว่า ถ้าหากน้องรพีพงษ์ไม่เห็นด้วย พวกเราจะไม่บังคับ

เมื่อได้ยินคำพูดของจิรภัทร รพีพงษ์หยิบใบทำยาทั้งสามใบ ออกมา แล้วพูดว่า: “ฉันสามารถเอาใบทำยาทั้งสามใบนี้ให้พวก คุณ แต่พวกคุณต้องเอาสิ่งของที่ปริมาณเพียงพอมาแลกเปลี่ยน กับฉัน”