บทที่804 สำนักเทพยาเซียน

รพีพงษ์เห็นปฏิกิริยาของครองภพ ก็หันหน้าไปถามเขาว่า “แก รู้จักสำนักเทพยาเซียน” ครองภพหยักหน้า กล่าว “ผมก็แค่เคยได้ยินข่าวลือบางอย่าง เกี่ยวกับสำนักเทพยาเซียนมา กล่าวว่าสำนักเทพยาเซียนนี้เป็น

สถานที่ที่อุดมสมบูรณ์ ที่นั่นมีวัตถุดิบล้ำค่าในการทำยาอย่าง

มากมาย

หนึ่งในนั้นก็มีวัตถุดิบกว่าร้อยและพันปีอยู่ด้วย

“นักกลั่นยาที่ฝีมือดีได้เปิดตำหนักอยู่ที่นั่น ได้ยินมาว่าสำนัก เทพยาเซียนมีมากว่าร้อยกว่าปีแล้ว เป็นศูนย์รวมของยอดฝีมือ แล้วทุกคนก็ต่างผลิตยา แล้วสภาพแวดล้อมเป็นใจ บวกกับพวก เขามีพรสวรรค์ในการทำยา คนของสำนักเทพยาเซียนด้วยฝีมือ เก่งกาจมาก แม้จะไม่มีคนที่มีพรสวรรค์ แต่พวกเขาก็สามารถพึ่ง ฝีมือของตัวเองผลักดันขึ้นไปได้

“ยาส่วนมากของสํานักเทพยาเซียนถูกขนานนามว่าเป็นยา วิเศษ มีคนใหญ่คนโตล้วนไปรักษาโรคที่สำนักเทพยาเซียน ได้ยินมาว่าเพียงแค่หาสิ่งของที่คนของสำนักเทพยาเซียนชอบ ก็ สามารถแลกกับยาที่ตัวเองต้องการได้แล้ว”

“แต่นี่ก็เป็นเพียงข่าวลือ จริงหรือไม่ไม่มีใครรู้ไม่คาดคิดว่าวัน นี้จะมีคนเรียกตัวเองว่าคนของสำนักเทพยาเซียน”

หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของครองภพก็คิดว่า เพียงแค่ดู จากชายชุดดำมอบยาให้กับห้าตระกูลใหญ่ สำนักเทพยาเซียนนี้ก็พอจะดูออกแล้วว่ามีฝีมือมากขนาดไหน

ชายชุดดำได้ยินครองภพเล่าเรื่องเกี่ยวกับสำนักเทพยาเซียน แล้วนั้น ก็รู้สึกภูมิใจ รู้สึกว่าภูมิใจมากที่ตัวเองเป็นคนของสำนัก เทพยาเซียน

“ความเก่งกาจของสำนักเทพยาเซียน ข่าวลือนี้ไม่ใช่จะ อธิบายได้ทั้งหมด เหมือนกับตระกูลใหญ่ศิลปะการต่อสู้ทั้งหลาย ในสายตาฉันของสำนักเทพยาเซียน ก็เป็นแค่ตัวตลกเท่านั้น แหละ” ชายชุดด่ากล่าว

ครองภพไม่พูดพร่ำทำเพลงตบไปที่หน้าของชายชุดด่าหนึ่ง ฉาด กล่าว “กูให้มึงพูดหรอ?”

แม้ข่าวลือของสำนักเทพยาเซียนที่ได้ยินมาจะดูเก่งกาจจริง แต่ชายชุดดำนี้เป็นคนที่ถูกครองภพคาดคั้น ถ้าอยากตีก็ต้องมี เช่นนั้นถ้าความรุนแรงออกลงมา จะบีบยากแล้ว

ชายชุดด่าอดกลั้น คิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้ตัวเองใช้พลัง

ไม่ได้ แล้วจะเห็นเนยจึงขั้นกลางได้ไงกัน

เนยจึงขั้นกลาง ของสำนักเทพยาเซียน ดูแลเรื่องทั่วไปแทน เขา

รพีพงษ์จ้องไปที่ชายชุดดำ ถาม “ในเมื่อเทพยาเซียนของพวก แกร้ายกาจขนาดนี้ มียอดฝีมือแดนดั่งเทพมั้ย?”

“แดนดั่งเทพ? คืออะไร?” ชายชุดชะงัก ดูออกว่าไม่เคย ได้ยินเกี่ยวกับแดนดั่งเทพมาก่อน
รพีพงษ์เห็นปฏิกิริยาของชายชุดดำ ก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาคิด ว่าคนของเทพยาเซียนที่หยิ่งยโสขนาดนี้ จะต้องเป็นแดนที่ เก่งกาจแน่นอน แต่ไม่คาดคิดว่าชายชุดดำนี้จะไม่รู้ว่ามีแดนดั่ง เทพอยู่ นั่นก็หมายถึงสํานักเทพยาเซียนเก่งกว่าตระกูลใหญ่ ศิลปะการต่อสู้โบราณเล็กน้อยเท่านั้น

อาจเพราะจํานวนยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ของพวกเขา มากกว่าตระกูลใหญ่พวกนั้นแค่เท่านั้นเอง

สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยคือ ยาของสำนักเทพยาเซียนบางทีอาจ จะยอดเยี่ยมมากจริงๆก็ได้นะ สามารถให้คนธรรมดาพึ่งยานี้กัน ขึ้นไปได้

ในขณะเดียวกันก็แสดงว่าแดนดั่งเทพที่หายาก สำนักเทพยา เซียนนี้มีความพิเศษแต่กลับไม่มีแดนดั่งเทพ ดังนั้นจะเห็นได้ชัด ว่าแดนดั่งเทพไม่มีทางพึ่งภายนอกได้

“บอกมาว่าสํานักเทพยาเซียนของแกมีแดนปรมาจารย์

ทั้งหมดกี่คน” รพีพงษ์กล่าว

“สำนักเทพยาเซียนของฉันมีแดนประมาจารย์ทั้งหมดยี่สิบเอ็ด คน หนึ่งในนั้นมียอดฝีมือขั้นสุดยอดอยู่ห้าท่าน แบบฉันก็สิบคน แล้วก็เพิ่งเข้าแดนปรมาจารย์อีกห้าคน แม้จะบวกกับยอดฝีมือ แดนปรมาจารย์ทั้งหมดของหกตระกูลใหญ่ ก็ไม่เยอะเท่ากับ สํานักเทพยาเซียนของฉัน” ชายชุดดำกล่าวอย่างสะใจ

รพีพงษ์และครองภพได้ยินแล้วนั้น ก็ไม่คาดคิดว่าสำนักเทพ ยาเซียนจะมียอดฝีมือแดนปรมาจารย์มากมายขนาดนี้ นี่มันเกือบครึ่งของวงการแห่งหัวแล้ว

ความรพีพงษ์คิดว่าสำนักเทพยาเซียนจะเก่งกาจ ยอด ฝีมือปรมาจารย์เจ็ดแปดคนแน่นแล้ว ไม่คาดคิดว่าจะถึงสิบเอ็ดคน ไปการพึ่งยา เพิ่มเพิ่มพลัง มันง่ายอย่างนี่เอง

ลูกพี่ สำนักเทพยาเซียนน่ากลัวแล้ว ยอดฝีมือแกน ปรมาจารย์ตั้งสิบกว่าสำนักล่ะก็ จบแน่ ไม่งั้นเราปล่อยไปมั้ยครองภพพูดกับรพี พงษ์เบา

ชายชุดรอบแล้วกล่าว “ฉันว่าแกรีบปล่อยฉันไปจะกว่า ฉันไม่ ติดใจอะไร เรื่องครั้งนี้ว่าพอแค่นี้ เช่นนั้นเมื่อคนของสำนัก เทพยาเซียนรู้ว่าฉันถูกพวกแกจับไว้ พวกเขาจะต้องมาทำลายล้างตระกูลลัดดาวัลย์ของแน่นอน!”

รพีพงษ์ปืนมองไปที่ชายชุดถาม ฉันหน่อยได้ มั่น คนของสํานักเทพยาเซียน จะไงว่าถูกจับ”

ชายชุดชะงัก หน้าเขาไม่ได้ไตร่ตรองเรื่องนี้ ตอนพงษ์ถามอย่างกะทันหัน เขาไม่ตอบอย่างไร

สำนักเทพยาเซียนแค่ได้ยินก็รู้ว่าเป็นตัดขาดห่างจากเกียวโตเป็นหลายพันไมล์ เรื่องชายชุดดำจับ นั้นแม้ลือไปนั่นต้องหลายกว่ามาถึง
ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีใครรู้ว่าเขาถูกจับ ตอนที่รพีพงษ์จับเขาก็เป็น ชานเมืองว่างเปล่า เขาเป็นคนเลือกสถานที่เอง แม้สำนักเทพยา เขียนมั่นใจว่าเขาหายตัวไป มาค้นหา ก็ไม่มีทางรู้ได้ว่ารพีพงษ์ จับเขาไว้

แม้แต่จะล้างแค้นให้ชินาธิป นี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของชายชุด ตา คนของสำนักเทพยาเซียนไม่มีใครรู้ว่าเขามาเกียวโต เพื่อฆ่า รพีพงษ์

ชายชุดดำสิ้นหวัง ไม่คาดคิดว่าตนเองจะติดกับดักเสียแล้ว

รพีพงษ์เห็นปฏิกิริยาของชายชุดดำ ก็เข้าใจแล้วว่าคนของ สำนักเทพยาเซียนไม่มีทางรู้ได้ว่าเขาอยู่ในมือของรพีพงษ์ ดังนั้น เขาจึงไม่มีอะไรต้องเป็นกังวล

“ฝีมือของสํานักเทพยาเซียนของพวกแกไม่ธรรมดา แต่ใน สายตายของฉัน ไม่มีอะไรที่น่าหวั่นเกรง แม้พวกเขาจะรู้ว่าแกอยู่ ในมือของฉัน ก็แค่แก้ไขปัญหาอีกครั้งก็แค่นั้น” รพีพงษ์กล่าว

เขาไม่ได้โอ้อวด แต่หลังจากที่ได้ผ่านการต่อสู้ครั้งที่แล้วมา รพีพงษ์รู้ความสามารถของตัวเองดี บวกกับที่อาจารย์ได้อยู่ที่ ตระกูลลัดดาวัลย์สองวันที่ผ่านมา รพีพงษ์ได้ผ่านอาจารย์เกี่ยว กับเนยจิ้งภายนอกไว้เยอะ รพีพงษ์ก็รับรู้ได้ว่าฝีมือได้ก้าวไปข้าง หน้าแล้ว

ยอดฝีมือยี่สิบเอ็ดคนถึงแม้ฟังแล้วน่ากลัว แต่ถ้ารพีพงษ์ต้อง เผชิญกับพวกเขา ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ อย่างน้อย ถ้าสู้ไม่ได้ อยากจะหนี ก็ไม่มีใครห้ามไว้ได้
ยิ่งไปกว่านั้นยอดฝีมือทั้งหมดของแดนปรมาจารย์ของสำนัก เทพยาเซียนมาหาเรื่องรพีพงษ์ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“ที่แกมาเกียวโต ก็เพื่อล้างแค้น?” รพีพงษ์ถามอีกครั้ง

นัยน์ตาของชายชุดดำเป็นประกาย แต่ไม่ได้ตอบรพีพงษ์ รพีพงษ์สังเกตุเห็นกระดาษบนโต๊ะที่วางซ้อนๆกันอยู่ ก็เดิน เข้าไป แล้วเปิดตู

บนกระดาษเป็นรูปของเด็กผู้หญิง สวยงามมาก ด้านล่างภาพ วาด เขียนว่า อุเอสึงิ ฮารุ

นัยน์ตารพีพงษ์เล็กลง อุเอสึนามสกุลนี้ เป็นนามสกุลของ ตระกูลประเทศญี่ปุ่นที่มีหยกโยงจิต