บทที่770 ขับไล่

ในลานวัดมังกร

หลังจากที่รพีพงษ์พาอาจารย์โอบนิธิเข้าไปแล้วนั้น แขกบน ลานวัดก็ส่งเสียงดังขึ้นมา

พวกเขาคาดไม่ถึง พระอรหันต์ที่สูงส่ง จะถูกนิ้วออกมาอย่าง ลูกเจี๊ยบน้อย

มีแขกจำนวนไม่น้อยที่เลื่อมใสในอาจารย์โอบนิธิถึงขั้นไม่ พอใจ แม้ฝีมือของรพีพงษ์เก่งกว่าอาจารย์โอบนิธิ แต่อาจารย์ โอบนิธิคือพระอรหันต์ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรทำแบบนี้

“เมื่อไอ้เด็กนั้นทำเกินไป มันกล้าทำแบบนี้กับอาจารย์โอบ นิธิ ไม่เคารพศาสนาพุทธเกินไปแล้ว ฝีมือมันดีแล้วไง!

“ถูก ไอ้นี่มันมองข้ามคนเกินไปแล้ว ที่อาจารย์โอบนิธิเป็นที่ รู้จักกว้างขวาง ไม่ใช่เพราะความสามารถของเขา แต่เป็นเพราะ เรื่องดีๆเหล่านั้นที่เขาทำไว้ต่างหาก แต่ไอ้นี่คิดว่าตัวเองเก่ง จึง ปฏิบัติกับอาจารย์โอบนิธิแบบนี้ ถ้าเกินไปแล้ว!

“พวกเราจะต้องช่วยอาจารย์โอบนิธิ จะให้ชื่อเสียงของ อาจารย์โอบนิธิถูกเหยียดหยามไปกว่านี้ไม่ได้!

ในขณะที่ทุกคนกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น รพีพงษ์ก็ลากอาจารย์โอบนิธิออกมาจากอุโบสถ

ทุกคนหันไปมอง หลังจากที่เห็นความทุกข์ทรมานของอาจารย์

โอบนิธิแล้วนั้น ก็ยิ่งโกรธแค้นมากขึ้น “ไอเด็กน้อย อาจารย์โอบนิธิป็นพระอรหันต์ เขาเป็นอาจารย์ที่ อัศจรรย์ แกต่อยเขาจนเป็นแบบนี้ ยังมีจิตใจอยู่บ้างไหม!” มีคน

ตะคอก ใส่รพีพงษ์

รพีพงษ์ได้ยินเสียงตะคอกของคนนี้ ก็ดูแคลน กล่าว “พระ อรหันต์? คนเลวแบบมัน เหมาะกับการเรียกแบบนี้หรอ? วันนี้ผม จะทำให้พวกคุณรู้ว่าอาจารย์โอบนิธิอะไรนี่ มันเป็นคนยังไงกัน แน่!”

พูดจบ รพีพงษ์หันไปดูด้านหลังของตัวเอง อารียากำลังพา เหล่าผู้หญิงที่โดดกักตัวอยู่นานออกมา

เพราะถูกกักตัวอยู่นาน บวกกับถูกอาจารย์โอบนิธิกดขี่ข่มเหง ดูๆไปผู้หญิงเหล่านั้นล้วนเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส หลังจากที่เห็น แสงอาทิตย์ก็ร้องออกมาทันที

ผู้คนที่ส่งเสียงดังทันใดนั้นก็เงียบลง ไม่คาดคิดว่าวัดมังกรจะ ซ่อนผู้หญิงไว้ไม่ใช่แค่หนึ่งคน

ก่อนหน้าที่จะออกมา รพีพงษ์และอารียาได้ปลอบขวัญหญิง เหล่านี้แล้ว ผู้หญิงเหล่านี้ได้ตอบตกลงที่จะแฉความเลวของ อาจารย์โอบนิธิต่อหน้าประชาชี

เห็นทุกคนเงียบลง หนึ่งในผู้หญิงนั้นได้ก้าวออกมา ร้องไห้และเล่าเรื่องที่ตัวเองเจอมาให้กับทุกคนฟัง

ทุกคนไม่มีใครกล้าพูดแทรก พิธีกรถึงขั้นยื่นไมค์ที่อยู่ในมือ

ของตน ให้ถือไว้ ให้ทุกคนได้ยินคำพูดของผู้หญิงคนนั้น จากนั้นเมื่อฟังเรื่องราวของผู้หญิงแล้ว ทุกคนก็เงียบสงัดลง คนที่ตอนนั้นก็รับหน้าแทนอาจารย์โอบนิธิก็รู้สึกผิดขึ้นมา ล้วน

ก้มหน้า อยากจะมุดดินหายไปให้มันรู้แล้วรู้รอด

หลังกจากที่ผู้หญิงคนแรกพูดจบ ผู้หญิงที่เหลือก็มีความกล้า พูดเรื่องที่ตัวเองได้เจอออกมาให้ทุกคนฟัง

“ฉันรู้จักพวกเธอ พวกผู้หญิงพวกนี้ที่ก่อนหน้านี้หายตัวไปที่ เขายุผิง พวกเธอไง ตอนนั้นฉันดูรูปพวกเธอแล้ว ไม่ผิดแน่นอน! หลังจากที่ผู้หญิงเหล่านี้พูดจบ ก็มีคนตะโกนออกมา

ขณะนี้มีคนหาข่าวที่ตอนนั้นผู้หญิงหายไปตอนที่อยู่เขายุยิ่ง

จากนั้นก็เอารูปมาเทียบดู พบว่าเป็นผู้หญิงพวกนี้ไม่มีผิดแน่

ความโกรธแค้นในใจเริ่มเพิ่มขึ้น พวกเขาล้วนคิดไม่ถึงว่า อาจารย์โอบนิธิจะเป็นคนแบบนี้ ภายนอกดูท่าทางเป็นพระ อรหันต์ แต่เบื้องหลังนี่เลวทรามต่ำช้ามาก

ทุกคนเริ่มขับไล่อาจารย์โอบนิธิที่ล้มอยู่กับพื้น

ตอนนี้อาจารย์โอบนิธิไม่มีแม้กระทั่งกะจิตกะใจจะแก้ตัว รพี พงษ์ได้ถีบเจ้าโลกของเขา ถึงตอนนี้เลือดก็ยังคงไหลไม่หยุด เลือดไหลมากจนเขาเริ่มจะไม่ค่อยรู้ตัวแล้ว

“ทุกคนก็ได้รับรู้ความเลวของคนต่ำช้าคนนี้แล้ว ถ้าพวกคุณอยากขับไล่เขา ผมไม่ห้าม” รพีพงษ์กล่าว จากนั้นก็ไปจาก อาจารย์โอบนิธิ

ผู้คนเริ่มตื่นตัวแล้วล้อมรอบอาจารย์โอบนิธิ ตอนแรกหนึ่งคน ขับไล่หนึ่งครั้ง มีคนจำนวนไม่น้อยบ้วนน้ำลายไปที่เขา และก็มี บางคนที่ทนไม่ได้ถึงขึ้นลงไม้ลงมือกับเขา สถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครสนใจว่าอาจารย์โอบนิธิจะเจ็บปวดหรือไม่อย่างไร

ผ่านไปสักพักใหญ่ ทุกคนเริ่มหายโกรธ จากนั้นก็เดินออกไป จากอาจารย์โอบนิธิ ขณะนี้อาจารย์โอบนิธิหน้าซีดเซียว ขาด อากาศหายใจ

รพีพงษ์เห็นอาจารย์โอบนิธิถูกขับไล่จนตาย ก็ไม่รู้สึกสงสาร ใดๆ คิดว่าเขาตายแบบนี้ ถือว่าเขายังได้เปรียบเสียด้วยซ้ำ

หายนะที่เหล่าผู้หญิงพวกนั้นได้เจอ ทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นห่วง

อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ต่อไป รพีพงษ์ก็ไม่ต้องใส่ใจอะไรกับเรื่อง

พวกนี้อีก

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา ตอนที่ทุกคนกำลังเป็นห่วงผู้หญิงเหล่า นั้นอยู่นั้น รพีพงษ์ก็พาอารียาออกไปจากที่นี่ รอให้ทุกคนอยาก หารพีพงษ์เพื่อขอโทษ ก็ไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว

เรื่องที่อาจารย์โอบนิธิของวัดมังกรเขายุยิงกักขังหน่วงเหนี่ยว ผู้หญิงไว้นั้นเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ ด้วยเหตุนี้เองเขายุผิงจึงถูก สั่งปิด ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอาจารย์โอบนิธิล้วนถูกจับ ทั้งหมด

และรพีพงษ์ที่ทวงคืนความยุติธรรมกลายเป็นฮีไรลึกลับนอกจากคนพวกนั้นที่ได้เห็นรพีพงษ์ ที่เหลือก็ไม่มีใครรู้ว่าร พงษ์มาจากไหน

แม้วันนั้นมีคนจำนวนไม่น้อยได้ถ่ายวิดีโอแล้วอัพลง อินเตอร์เน็ต แต่ไม่นานก็ถูกลบออก ความนิยมของฮีโรลึกลับคน นี้ไม่นานก็ลดน้อยลง

นี่เป็นสิ่งที่รพีพงษ์วางแผนไว้ เขาไม่อยากเป็นฮีโร่ของประเทศ มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย อาจารย์โอบนิธิถูกกำจัด ก็พอแล้ว

ด้วยแบ็คกราวน์ของรพีพงษ์ ใช้อำนาจมาจัดการก็ง่ายมาก

ในขณะที่เรื่องของอาจารย์โอบนิธิกำลังโกลาหลอยู่นั้น พี พงษ์และอารียาไม่ได้กลับไปเกียวโต แต่ไปเมืองเย็นหยางที่อยู่ ข้างๆเขายุผิง

จากเมืองเย็นหยางไปเกียวโตมีระยะทางพันกว่ากิโลเมตร นานๆรพีพงษ์จะได้พาอารียาออกมา แม้จะเกิดปัญหาขึ้นนิด หน่อย แต่เขาก็ยังกลับไปไม่ได้

ช่วงนี้รพีพงษ์ได้พาอารียาเที่ยวเมืองเย็นหยาง ในตัวเมือง รพ พงษ์ค่อนข้างวางใจ เพราะไม่มีเหตุการณ์ใดๆ ที่นี่ไม่มียอดฝีมือ แดนปรมาจารย์ปรากฏกายแน่นอน

และปัญหาที่จะเกิดขึ้นในเมืองทั้งหมด สำหรับรพีพงษ์แล้ว ไม่ เรียกว่าเป็นปัญหา

ช่วงนี้รพีพงษ์กำลังเรียนรู้สิ่งของที่ได้มาจากอาจารย์โอบนิธิ แม้การเที่ยวปีนเขาไม่ค่อยราบรื่น แต่สิ่งที่ได้มาถือว่าไม่น้อยเลย
ยาพิษรพีพงษ์ได้ลองกับตัว เป็นยาพิษที่เขาถูกตอนอยู่คุกใต้ ดินจริงๆ และยาถอนพิษก็มีประโยชน์จริงๆ รพีพงษ์เปลี่ยน ภาชนะที่ใส่ยาพิษ จากนั้นก็ให้อารียา เมื่อเธอเจอเข้ากับ อันตรายให้ใช้ของสิ่งนี้ แม้ไม่ใช่ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ แต่ก็ มีโอกาสหนีตายได้

และยาที่ใช้เพิ่มพลังสองอันนั้น รพีพงษ์ยังไม่ได้ลอง เพราะเขา ไม่รู้ว่าสิ่งที่อาจารย์โอบนิธิพูดนั้นเป็นความจริงหรือเท็จ ถ้าผล ข้างเคียงไม่ได้เป็นแบบนั้น รพีพงษ์เสียใจก็ไม่ทันการแล้ว ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจรอให้หาคนที่เข้าใจในตัวยานี้ก่อนว่าจริงเท็จแค่ ไหน แล้วค่อยคิดว่าจะลองหรือไม่

และในช่วงเวลานี้ รพีพงษ์ก็ได้ศึกษาเกี่ยวกับหยกและไม้ดำ

นั่น

เขาศึกษาหยกแล้วแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม้ดำนั่นสิ ทำเอาเขาปวดหัว