บทที่746 ความโกรธของตระกูลภูธน

ในสํานักชิงแส

เมื่อปธานินนลูกศิษย์กลับมาถึงที่นี่ก็หมดเรี่ยวหมดแรง และ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยฝุ่น

รีบไปแจ้งให้เจ้าสำนักทราบ ฉันต้องการจะพบเขา”ปธานิน เอ่ยปาก

ลูกศิษย์หลายคนรีบไปแจ้งให้เจ้าสำนักทราบทันที ในห้องโถงใหญ่ของสำนักชิงแส ปธานินมาถึงที่นี่ แวบเดียว เขาก็เห็นเจ้าสำนักรออยู่ที่นี่ นิพนธ์

ในฐานะเจ้าสำนักของสำนักชิงแส นิพนธ์ก็เป็นยอดฝีมือ ปรมาจารย์ที่แท้จริงเช่นกัน ความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับจิรภาส ของตระกูลภูธน อยู่ในแวดวงศิลปะการต่อสู้ เขาก็มีเกียรติยศ และชื่อเสียงเช่นกัน อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับปรมาจารย์ที่ยิ่ง ใหญ่อย่างชินาธิป ยังห่างไกลอยู่บ้าง

นิพนธ์เห็นปธานินที่เข้ามา ก็รีบทักทายทันที หลังจากที่เห็น ท่าทางที่กระเซอะกระเซิงของปธานิน บนใบหน้า แสดงสีหน้า ประหลาดใจออกมา

“ผู้อาวุโสปธานิน ฉันได้ยินมาว่าท่านลงไปจากภูเขาครั้งนี้ เพื่อล้างแค้นให้กับลูกศิษย์คนหนึ่ง ทำไมท่าทางตอนนี้ของท่าน ถึงได้กระเซอะกระเซิงแบบนี้ หรือว่าประสบกับปัญหาอะไรหรือเปล่า?”นิพนธ์เอ่ยปากถาม

ปธานินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า “อย่าพูดถึงมัน เลย คนที่ฆ่าลูกศิษย์ของฉัน เป็นลูกศิษย์ของวฤนท์ม

“อะไรนะ! ลูกศิษย์ของวฤนท์ธม!”นิพนธ์เบิกตากว้างทันที “หรือว่าผู้อาวุโสปธานินหาวฤนท์ธมพบผ่านทางลูกศิษย์คนนี้ เสียเปรียบอยู่ในเงื้อมมือของวฤนท์มเหรอ?”

ปธานินสายหัว ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ จากนั้นก็ เล่าเรื่องราวที่ตัวเองเผชิญหลังจากลงจากภูเขาให้นิพนธ์ฟังหนึ่ง รอบ

“ปรมาจารย์ที่มาจากตระกูลภูธนท่านหนึ่ง รวมทั้งฉันและแดน

ครึ่งปรมาจารย์สองท่านจากหมัดบา ควานกับสำนัก ชาง ร่วม

มือกันต่อสู้กับลูกศิษย์ของวฤนท์ธม ในที่สุดก็พ่ายแพ้อยู่ในเงื้อม

มือของเขา จิรภาสจนตรอก ต้องการจะจับภรรยาของเขามาข่มขู่

ไม่เป็นไปตามความต้องการถูกขวางไว้ เสียชีวิตไปทันที เราทั้ง

สามคนก็คุกเข่าลงขอโทษยอมรับผิด ถึงได้รักษาชีวิตนี้ไว้ได้”ป

ธานินบรรยายเสียงเบาๆ

หลังจากที่นิพนธ์ฟังจบ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแน่วแน่ขึ้นมา เอ่ย ปากว่า “คาดไม่ถึงว่าลูกศิษย์ของวฤนท์ธมจะมีพลังมากขนาดนี้ พวกท่านทั้งสี่ร่วมมือกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ไม่น่าแปลกใจเลย ที่ตอนนั้นวฤนท์ธมสามารถสร้างผลกระทบที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้ใน แวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณ ดูเหมือนว่าลูกศิษย์ของเขา ก็คงจะ เรื่องมากไม่น้อย”
“แต่ว่าท่านเป็นถึงผู้อาวุโสของสำนักยิ่งแสของฉัน เขากลับให้ ท่านคุกเข่าลงขอโทษ รังแกคนมากเกินไปจริงๆ ต่อให้เขาฆ่า ปรมาจารย์ได้ ความโกรธแค้นนี้ พวกเราก็ไม่มีทางที่จะกล้ำกลืน ลงไปแบบนี้

“เดี๋ยวฉันจะไปหาเจ้าสำนักของบูโดแปดพยัคฆ์และสำนัก ชางปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ เกียรติยศนี้ ต้องกอบกู้คืนมา ให้ได้”

ปธานินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และเอ่ยปากว่า “เจ้า สำนัก ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากระบายความโกรธแค้นนี้ แต่ลูกศิษย์ คนนี้ของวฤนท์ธมแข็งแกร่งเกินไป พวกเราสี่คนร่วมมือกัน ก็ไม่ สามารถบีบคั้นให้เขาใช้กำลังทั้งหมดออกมาได้ ตรงกันข้ามกัน ปรมาจารย์ยังเสียชีวิตไปคนหนึ่ง ต่อให้พวกเราร่วมมือกับหมัด บาจิควานและสำนักฉีซาง ก็ไม่มีทางกอบกู้เกียรติยศนี้กลับคืน มาได้”

“ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อตอนที่เราปรึกษาหารือ เขาก็คงเรียก อาจารย์ของเขามาแล้ว ถึงเวลานั้น พวกเราก็อาจจะเกิดความ สูญเสียที่ยิ่งใหญ่กว่า”

“ดังนั้นเราได้ปรึกษาหารือกันแล้ว ในระหว่างทางกลับมา เรื่อง ราวครั้งนี้ ช่างมันเถอะ ที่สำคัญจากนี้ไป ทางที่ดีพวกเราไม่ควร จะเป็นศัตรูกับวฤนท์ธมอีกต่อไป ต่อให้ตอนนั้นวฤนท์ธมจะสร้าง ความสูญเสียที่ไม่สามารถที่จะชดเชยให้กับพวกเราได้ ถ้ายัง ต่อสู้กับเขาต่อไป คงจะสูญเสียมากยิ่งขึ้น”
เมื่อได้ยินคำพูดของปธานิน ในใจของนิพนธ์ก็เกิดความรู้สึก หวั่นไหว เพียงแต่เขาไม่อยากปล่อยมันไปแบบนี้

“ลูกศิษย์คนนี้ของวฤนท์ธมไม่แน่อาจไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พวก ท่านคิด บางทีตอนนั้นเขาอาจจะถึงขีดจำกัด เพียงแต่เสแสร้งทำ เป็นว่าไม่เป็นอะไร พวกเราจะปล่อยวางไปได้ง่ายๆได้อย่างไร นิพนธ์เอ่ยปาก

ในขณะนี้ มีคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอก และรายงานกับนิพนธ์ ว่า: “เจ้าสำนัก เพิ่งได้รับข่าวคราวมาว่า ปรมาจารย์ชินาธิป เสีย ชีวิตที่อเมริกาแล้ว คนที่ฆ่าเขา ชื่อว่ารพีพงษ์ ว่ากันว่าเป็นชาย หนุ่มที่อายุยี่สิบกว่า ข่าวนี้เพิ่งส่งกลับมาในประเทศ ในแวดวง ศิลปะการต่อสู้ ก็แตกตื่นกัน”

“ชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ ฆ่าปรมาจารย์ชินาธิป สุดยอด จริงๆ”นิพนธ์พยักหน้า ตอนนี้เขากำลังคิดเรื่องของปธานินอยู่ ไม่มีอารมณ์จะไปใส่ใจกับข่าวประเภทนี้ เพียงแค่ตอบกลับไป ตามน้ำ

เขาหันหน้าไปมองที่ปธานินที่อยู่ข้างๆ ต้องการปรึกษาว่าเขา ต้องการจะแก้แค้นหรือไม่ แต่กลับพบว่าปธานินเหมือนรูปปั้น ที่ กลายเป็นหินแล้ว

“ผู้อาวุโสปธานินท่านเป็นอะไรเหรอ?”นิพนธ์ถามอย่างสงสัย “ร…รพีพงษ์คนนี้ ก็คือลูกศิษย์คนนั้นของวฤนท์ธม ปธานิน พูดตะกุกตะกัก

นิพนธ์เกิดความรู้สึกเยือกเย็นที่ด้านหลัง ความคิดที่ต้องการแค้นรพีพงษ์ ก็หายทันที

ในเดียวกัน ในหมัดบาจิควานและสำนักจีราวเดียวขึ้น

สามสำนักศิลปะต่อสู้โบราณนี้ แม้จะอิทธิพลอยู่บ้าง แต่ ในสำนัก แข็งแกร่งที่สุด ก็อยู่แดนปรมาจารย์ สำคัญเสียงของพวกนาธิปตายอยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์ พวกเขาปล่อยวางความ คิดที่จะทางแก้แค้นรพีพงษ์ในทันที

ในเมืองไพศาลของแถบเมืองชลาลัย ตระกูล

ติณณภพคุกเข่าอยู่ลานบ้าน สิ่งอยู่ตรงหน้าคือร่าง

จิรภาส

หลังจิรภาส ต่างแสดงหน้าตกใจ

ติณณภพ นี่มันเกิดขึ้น! จิรภาส…ทำไม ทำไมถึงได้เป็น แบบ”ชาย ในเสื้อของแล้วถาม

คนคือชายของจิรภาส นายใหญ่ของตระกูลภูธร ปภาวิชญ์

สิ่งแตกต่างคือ ตระกูลภูธน เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงโด่งดังน่าเกรงขามแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณในพื้นที่แถบเมืองชลาลัย ความ แข็งแกร่ง โดยรวมนั้น แข็งแกร่งกว่าสำนักศิลปะการต่อสู้โบราณ หลายแห่ง ดังนั้นนายใหญ่ของตระกูลภูธร ความแข็งแกร่งนั้นก็ แข็งแกร่งกว่านิพนธ์และคนอื่นๆมาก

ในแวดวงศิลปะการต่อสู้ของประเทศจีน ชื่อเสียงของปภา วิชญ์ ไม่อ่อนไปกว่าชนาธิปแม้แต่น้อย เป็นปรมาจารย์ที่มีชื่อ เสียงมาก ชื่อเสียงของปภาวิชญ์ ยังแข็งแกร่งกว่าชนาธิปไม่ น้อย

ผู้สืบทอดของตระกูล ย่อมมีภูมิหลังมากกว่าชนาธิปที่ตัวคน เดียว

“ลุงใหญ่ หลานชายไร้ความสามารถ แข็งแกร่งไม่พอ ทำได้ เพียงมองดูลุงสองตายอยู่ในเงื้อมมือของเด็กคนนั้น หลานชาย ยอมถูกลงโทษแต่โดยดี!”ติณณภพเอ่ยปาก

“แกบอกฉันมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น! ปภาวิชญ์พูดด้วยท่าทางที่

โมโห

ติณณภพไม่ชักช้า รีบเล่าเรื่องที่ตัวเองเผชิญให้กับปภาวิชญ์ ฟังอย่างรวดเร็ว

หลังจากฟังจบ ในแววตาของปภาวิชญ์ ปรากฏความโหด เหี้ยมขึ้นมา: “รพีพงษ์ ก็คือคนเด็กที่ฆ่าชินาธิป ใช่มั้ย? ไม่น่า แปลกใจที่จิรภาสพวกเขาทั้งสี่คนต่างก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เป็น ปีศาจที่มีความสามารถจริงๆ!

สีหน้าของติณณภพก็ถอดสี อุทานว่า “อะ….อะไรนะ! เขา เขายังฆ่าชินาธิปด้วย!

ปภาวิชญ์ส่งเสียงเย็นชา เอ่ยปากว่า “ห์ ฆ่าชินาธิปแล้วยังไง ตระกูลภูธนของฉัน ไม่เหมือนกับชินาธิป”

“รพีพงษ์คนนี้กล้าจะฆ่าน้องชายของฉัน ไม่ได้เอาตระกูลภูธน ไว้ในสายตาเลย เขาเป็นปีศาจที่มีความสามารถแล้วยังไงล่ะ ความแค้นนี้ ฉันชำระแน่!”

“วฤนท์ธม แกสั่งสอนลูกศิษย์ออกมาได้ดีจริงๆ รอดูได้เลย ฉันจะหิ้วหัวลูกศิษย์ของแกไปเจอแกแน่!”