บทที่745 ราชาแห่งสวรรค์ก็จะทำลายเหมือนกัน

ให้ฉันขอโทษอาจารย์ของแก ไม่มีทาง ในเมื่อแกบีบบังคับ อย่างนี้ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันโหดเหี้ยมอำมหิต! ต่อให้ข้าจะต้อง ตาย ก็จะลากภรรยากับลูกของแกไปด้วย!”

ความเร็วของจิรภาสนั้นรวดเร็วมาก จนทุกคนที่อยู่ใน เหตุการณ์ไม่สามารถตอบสนองได้ และไม่มีใครคิดว่า แดน ปรมาจารย์คนหนึ่ง จะลงมือกับภรรยาและลูกของคนอื่นได้

“ไอ้แก่ แกรนหาที่ตาย!!

หลังจากทรพีพงษ์ได้ยินคำพูดของจิรภาส ร่างก็ปะทุขึ้นมาใน ทันที ความโกรธก็ระเบิดออกมาจากบนตัวเขา เขาก็คาดไม่ถึงว่า จิรภาสจะไร้ยางอายถึงขนาดนี้ กลับจะลงมือกับภรรยาและ ลูกสาวของเขา

ในขณะนี้พลังอานุภาพของพลังวิเศษเสนบรรลุถึงจุดที่สูงสุด ร่างกายของรพีพงษ์กลายเป็นเงา ผู้คนที่มองดูอยู่ก็ตาลาย พวก เขาไม่เคยเห็นคนที่มีความเร็วเช่นนี้มาก่อน

จิรภาสที่ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะใช้พลังทั้งหมดครั้งสุดท้าย แล้ว ฉวยโอกาสที่รพีพงษ์ไม่ทันได้ระวัง ก่อนที่รพีพงษ์จะตอบ สนองกลับคืนมา พุ่งไปตรงหน้าอารียา

อย่างไรก็ตามร่างกายของเขาเพิ่งจะขยับ ก็ได้ยินเสียงตะโกน โกรธเกรี้ยวจากด้านหลังของตัวเอง ต่อจากนั้น เขาก็รู้สึกว่าอากาศรอบตัวเองสั่นสะท้านขึ้นมา และมีกระแสลมแรงปรากฏ ขึ้น ทำให้ร่างของเขาทรงตัวไม่อยู่

เมื่อเขาใกล้จะเข้าใกล้อารียา ในขณะนี้ เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏ ขึ้นตรงหน้าจิรภาส จากนั้นก็ค่อยๆแข็งทื่อ เป็นรพีพงษ์ที่กำลัง เต็มไปด้วยความอาฆาต

สีหน้าของจิรภาสถอดสี ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เขาฉวยโอกาสที่ไม่ทันได้ระวังตัวพุ่งเข้ามา ที่สำคัญด้วย ความเร็วที่สูงสุด กลับถูกรพีพงษ์ขวางไว้ได้

ความเร็วของผู้ชายคนนี้ เหนือกว่าปรมาจารย์ ตกลงว่าทำได้ อย่างไรกันแน่?!!

จิรภาสหยุดอย่างรวดเร็ว หันหลังกลับเพื่อหนี แต่ในเวลานี้

มือของรพีพงษ์ได้ยื่นมาบนตัวเขาแล้ว เขารู้สึกว่าความคิดของ

ตัวเองช้าลงมาก แม้ว่าจะเห็นรพีพงษ์ยื่นมือมา เขาก็ไม่สามารถ

ใช้ท่วงท่าใดๆมาต้านทานไว้ได้

นี่ไม่ใช่เพราะรพีพงษ์ทำให้ความคิดของเขาช้าลงจริงๆ แต่ เป็นรพีพงษ์ที่เร็วมาก จนเขาไม่สามารถตอบสนองได้เลย

“คนมีตอมโมโห สะกิด โดนก็จะต้องตาย! แกกล้ามีความคิดที่ จะทำร้ายภรรยาและลูกสาวของฉัน ต่อให้เป็นราชาแห่งสวรรค์ กูก็จะทําลายเหมือนกัน!”

มือของรพีพงษ์จับคอของจิรภาสไว้ ร่างกายของจิรภาสดิ้นรน อย่างรุนแรง รพีพงษ์ใช้แรงที่ฝ่ามือ เสียงกระดูกหักดังขึ้นมา คอของจิรภาส ก็ถูกรพีพงษ์บีบจนหักทั้งเป็นแบบนี้
นี่ยังถือว่าไม่จบเพียงเท่านี้ หลังจากที่หักลำคอของจิรภาสแล้ว รพีพงษ์ โยนร่างของเขาลงไปที่พื้น ยกเท้าขึ้นเหยียบบนหน้าอก หลุมลึกปรากฏขึ้น และปากของจิรภาสก็มีเลือดพุ่งออกมานับไม่ ถ้วน ดวงตาทั้งสองคนเบิกกว้าง ไม่มีโอกาสรอดชีวิต

ปรมาจารย์จิรภาส ก็เสียชีวิตอยู่ในเงื้อมมือของรพีพงษ์แบบนี้ และตระกูลภูธนก็สูญเสียยอดฝีมือที่มีตำแหน่งสำคัญไปหนึ่งคน

ทุกคนในที่เกิดเหตุมองดูฉากนี้ด้วยความตกตะลึง ในขณะนี้ รพีพงษ์เป็นเหมือนกับเทพสังหารที่กลับมาจากนรก เทพขวางฆ่า เทพ พระขวางฆ่าพระ

ปธานินทั้งสามคนจ้องมองดูจิรภาสที่ไม่ขยับร่างกายก็อดไม่ ได้ที่จะสั่น สีหน้าซีดลงมากขึ้น

สายตาของรพีพงษ์จ้องมองมาที่พวกเขาทั้งสามคน ในใจของ

ปีธานินก็หวาดกลัวขึ้น เผชิญหน้ากับรพีพงษ์ ในใจของพวกเขาก็

เหลือเพียงความรู้สึกที่ไร้พลัง

“พวกแกสามคนยังคิดที่จะลงมือกับภรรยาฉันมั้ย?”รพีพงษ์ ถามโดยไม่มีความผันผวนทางอารมณ์ใดๆ

ปธานินยืนขึ้นจากพื้นอย่างสั่นเทา และเดินไปหารพีพงษ์ เมื่อ อยู่ห่างจากรพีพงษ์มากกว่าสิบเมตร ตูมดังขึ้นมา คุกเข่าลงมา ทันที

“ฉันปธานิน อยากจะขอโทษวฤนท์ธมสำหรับความผิดก่อน หน้านี้ สาบานว่าจะไม่เป็นศัตรูกับวฤนท์ธมอีก และยังขอให้น้อง ชาย ไว้ชีวิตฉันด้วย!”
หลังจากพูดจบ ปธานินก็คลานไปที่รพีพงษ์

ในใจของปธานินรู้ดี แม้ว่าเจ้าสำนักของสำนักชิงแสมา ก็ ไม่ใช่เป็นคู่ต่อสู้ของรพีพงษ์อย่างแน่นอน ชายหนุ่มคนนี้ จะ ทำให้เกิดความวุ่นวายในแวดวงศิลปะต่อสู้โบราณอย่างแน่นอน ถ้าหากยังคงเป็นศัตรูกับเขาอีกต่อไป มีแต่ตายเพียงทางเดียว

ญาณวุฒิและสัจกรทั้งสองคนมีความคิดเช่นเดียวกับปธานิน เมื่อเห็นปธานินคุกเข่าลงให้กับรพีพงษ์ พวกเขาทั้งสองคนก็เดิน ไป เผชิญหน้ากับรพีพงษ์ คุกเข่าลง

“ฉันญาณวุฒิ อยากจะขอโทษวฤนท์ธมสำหรับความผิดก่อน หน้า….…..

“ฉันสัจกร…”

หลังจากขอโทษแล้ว พวกเขาทั้งคู่ก็คลานลงที่พื้น

“ไสหัวไปซะ”รพีพงษ์พูดอย่างเย็นชา และไม่ทำให้พวกเขา นําบากใจอีกต่อไป

ปธานินพวกเขาทั้งสามคนรีบลุกขึ้นมาจากบนพื้นอย่างรวดเร็ว แล้วพาคนของตัวเองออกจากที่นี่

การต่อสู้ที่น่าทึ่งที่หน้าคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ จนถึง ตอนนี้ ถือได้ว่าสิ้นสุดลงแล้ว สุดท้ายก็จบลงด้วยการตายของ ปรมาจารย์หนึ่งคนและการคุกเข่าขอโทษของแดนครึ่ง ปรมาจารย์ทั้งสามคน

ท่ามกลางฝูงชนที่เฝ้าดูการต่อสู้ครั้งนี้ มีคนไม่น้อยถ่ายการต่อสู้โพสต์บนอินเทอร์เน็ต เชื่อว่าอีกไม่นาน การต่อสู้ครั้งนี้ของ รพีพงษ์ จะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก ชื่อรพีพงษ์นี้ ไม่เพียงแต่จะมีชื่อ เสียงอยู่ในโลกธุรกิจเท่านั้น แต่จะทำให้แวดวงศิลปะการต่อสู้ สั่นคลอน

ในไม่ช้า คนของตระกูลลัดดาวัลย์ก็เคลียร์เวทีประลองที่หน้า ประตู พวกคนที่ดูความครึกครื้นก็ทยอยออกไป หน้าประตู คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ ก็กลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง

รพีพงษ์เก็บพลังอานุภาพของตัวเองกลับคืนมา หันหลังแล้ว

เดินไปหาอารียาพวกเขา

ดวงตาของทุกคนจับจ้องไปที่รพีพงษ์ ผู้ชายคนนี้ สามารถ ทำให้พวกเขาประหลาดใจได้เสมอ ตระกูลลัดดาวัลย์ มีรพีพงษ์ อยู่ ไม่มีวันที่จะล้มลงไป

“ทำให้เธอเป็นห่วงแล้ว”รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูดกับอารียา

อารียามองไปที่รพีพงษ์อย่างตำหนิแวบหนึ่ง แต่ในดวงตา กลับเต็มไปด้วยความสุข

“นายยังไม่อุ้มลูกสาวของตัวเองอีกเหรอ? นายไม่กลับมานาน ขนาดนี้ ลูกแทบจะจำนายที่เป็นพ่อไม่ได้แล้ว “อารียาเอ่ยปาก

รพีพงษ์รีบรับขวัญนลินมาจากอ้อมแขนของอารียา เอ่ยปาก ว่า “ฉันเป็นพ่อของลูกนะ ต่อให้ห่างกันไปนาน ลูกก็ไม่มีทางลืม ฉัน”

อารียากลอกตาใส่เขา แล้วพูดว่า “ในเมื่อนายมั่นใจขนาดนี้งั้นนายมีปัญญาทำให้เขาเรียกนายว่าพ่อได้หรือเปล่าล่ะ

รพีพงษ์ก้มหน้ามองไปขวัญนดินที่อยู่ในอ้อมแขนแวบหนึ่ง ตัว เล็กมองไปที่รพีพงษ์อย่างอยากรู้อยากเห็น มีความใกล้ชิด ใน ดวงตาที่ยากจะปิดซ่อน

“หนูลิน แม่ของลูกไม่เชื่อในสายสัมพันธ์พิเศษระหว่างพ่อลูก ของเรา ลูกเรียกพ่อว่าพ่อหน่อยเร็ว ทำให้แม่รู้ว่าความสัมพันธ์ ระหว่างพ่อลูกของเราไม่สามารถเจือจางไปตามกาลเวลาร พงษ์เอ่ยปาก

ขวัญนลินยื่นมือเล็กๆออกมา จับใบหน้าของรพีพงษ์ ไม่เข้าใจ การพีพงษ์กำลังพูดถึงอะไร

อารียาก็หัวเราะขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า “ดูสิ ลูกไม่รู้จักนายเลย

ในสายตาของลูก นายก็คงจะเป็นแค่ของเล่นสนุกๆ

ผู้คนที่อยู่ด้านหลังอารียากเม้มปากยิ้มขึ้นมา

รพีพงษ์ทำอะไรไม่ถูก ไม่สามารถที่จะทำอะไรตัวเล็กคนนี้ได้

เมื่อรพีพงษ์กำลังจะอุ้มขวัญนลินเข้าไปในคฤหาสน์ใหญ่ ทันใดนั้นตัวเล็กก็ใช้น้ำเสียงอ่อนหวานตะโกนเรียก: “พ่อ”

แม้ว่าจะพูดไม่ชัด แต่ก็สามารถบอกได้ว่าเธอกำลังเรียกร

พงษ์

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง และใบหน้าเต็มไปด้วยความ ประหลาดใจ
รพีพงษ์หัวเราะเสียงดัง และพูดอย่างมีความสุขว่า “ลูกที่ดี ของพ่อ ลูกคือความสุขของพ่อจริงๆ

“พ่อพลาดงานเลี้ยงฉลองครอบหนึ่งร้อยวันของลูกไป ครั้งนี้ กลับมา พ่อจะจัดงานเลี้ยงฉลองใหญ่โตให้กับลูก

“ท่านคทา เลือกวันดีๆมาวันหนึ่ง ฉันอยากจะฉลองให้กับหนู

ลิน เชิญเพื่อนๆ ญาติพี่น้องมา จัดงานเลี้ยงสามวัน