บทที่744 วีรบุรุษมังกรและนกฟีนิกซ์

ยืนดูการต่อสู้อยู่บนเวที ปธานินทั้งสามคนที่ไม่ได้ลงมือเมื่อเห็น อาการบาดเจ็บของจิรภาส ต่างก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ตกตะลึง ออกมา

บรรลุถึงแดนนี้ของพวกเขาได้ ปกติแล้วเรื่องที่สามารถเพียง พอที่จะทำให้พวกเขาตกตะลึงนั้นน้อยมาก การแสดงออกแบบนี้ ไม่ได้ปรากฏบนใบหน้าของพวกเขามาเป็นเวลานานแล้ว

อารียาและคนอื่นเมื่อเห็นฉากนี้ ต่างก็โล่งอกไป เวทัสกับ ดำเกิงและคนอื่นๆ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดูเหมือนว่ารพีพงษ์ ไม่ได้หลอกพวกเขา เขามีความแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าปรมาจารย์ ได้ นี่เพียงแค่ปะทะกันช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่ท่วงท่า จิรภาสก็ได้รับ บาดเจ็บแล้ว

เมื่อรพีพงษ์เห็นจิรภาสได้รับบาดเจ็บแล้ว บนใบหน้าก็ปรากฏ รอยยิ้มที่พึงพอใจ เมื่อตอนที่พลังวิเศษเสนชั้นต้น เขาต้องใช้ ฝ่ามือธันเดอร์ ถึงจะทำให้ยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ได้รับบาด เจ็บ แต่ตอนนี้พลังวิเศษเสนชั้นสูง ฝ่ามือดาวฟ้าท่วงท่าเดียว สามารถทำให้จิรภาสกระอักเลือดได้

สิ่งที่ทำให้รพีพงษ์รู้สึกว่าพลังวิเศษเสนมีพลังมากกว่าเนี่ย งมาก พลังวิเศษเสนชั้นสูง สามารถพอที่จะเรียกราชาต่อหน้าเนีย จิ้งเสร็จสมบูรณ์ได้ ไม่รู้จริงว่าถ้าตอนที่พลังวิเศษเสนเสร็จ สมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์จะบรรลุถึงระดับไหน
จิรภาสหายใจเข้าลึกๆ และปรับลมหายใจของตัวเองให้อยู่ใน สภาพที่มั่นคงอย่างรวดเร็ว จากนั้นหันหน้ามองไปที่ปธานินพวก เขาทั้งสามคน แล้วพูดว่า “พลังของเด็กคนนี้แปลกมาก พวกเรา ลุยพร้อมกับ เอาเขาให้อยู่ก่อน ถ้าถูกเขาทำลายไปทีละคน ก็แย่ แน่ๆ”

ปธานินพวกเขาทั้งสามคนต่างก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของ ปัญหา และหลังจากพยักหน้าให้กับจิรภาส ก็ล้อมรอบรพีพงษ์ อย่างรวดเร็ว

รพีพงษ์เลียริมฝีปาก จิรภาสที่เป็นแดนปรมาจารย์เขาไม่เอาไว้ ในสายตาเลย แดนครึ่งปรมาจารย์ ก็ยิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แม้ว่าจะมีสามคน แต่ก็ไม่กลัว

ทั้งห้าคนบนเวทีประลองก็ต่อสู้กันขึ้นมาทันที จิรภาสพวกเขา ทั้งสี่คนรุมโจมตีรพีพงษ์คนเดียว ฉากนี้ค่อนข้างน่าตกใจ เวที ประลองที่จัดตั้งขึ้นชั่วคราวไม่สามารถแบกรับระดับการต่อสู้ แบบนี้ของพวกเขาได้ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งเวทีประลองก็เกือบ จะถูกพวกเขารื้อถอนไปหมด

ทั้งห้าคนเคลื่อนย้ายการต่อสู้ไปต่อสู้บนพื้นที่โล่งที่ด้านข้าง ผู้คนที่รายล้อมอยู่ก็รีบหลบอย่างรวดเร็ว การต่อสู้ระดับนี้ หาก ได้รับผลกระทบ อาจจะเสียชีวิตได้

“พวกแก ความร่วมมือกันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน พวกแกดูถูก ชื่อเสียงของอาจารย์ฉัน เพียงแค่พวกแกขอโทษอาจารย์ของฉัน ต่อหน้าทุกคน และสาบานว่าจะไม่เป็นศัตรูกับอาจารย์ของฉันอีกฉันก็จะปล่อยพวกแกไป ว่ายังไงล่ะ?”รพีพงษ์เอ่ยปาก

“เลิกเพ้อฝันได้แล้ว! ให้พวกเราขอโทษอาจารย์ของแก เป็นไป ไม่ได้!”ปธานินตะโกน ฟาดฝ่ามือไปที่บนตัวรพีพงษ์

รพีพงษ์ยิ้มบางเบา ไม่ได้ต้านทานท่วงท่าของปธานิน ปล่อย ให้เขาฟาดฝ่ามือ ใส่บนตัวของตัวเอง

ปธานินคิดว่ารพีพงษ์ไม่สามารถรับมือกับท่วงท่าของเขาได้ บนใบหน้าก็ยิ้มเยาะเย้ยออกมา

อย่างไรก็ตามทันทีที่ฝ่ามือของเขาสัมผัสกับร่างกายของรพี พงษ์ เขารู้สึกได้ถึงการต่อต้านอย่างรุนแรงที่ส่งผ่านมา คลี่คลาย พลังทั้งหมดที่อยู่ในฝ่ามือของเขาทันที ต่อจากนั้นเป็นเพราะตัว เขาเองไม่สามารถต้านทานพลังที่ส่งผ่านมาจากบนตัวรพีพงษ์ได้ ก็กระเด็นออกไปทันที

“ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้!”ปธานินตกใจอย่างฉับพลัน ความ แข็งแกร่งแดนครึ่งปรมาจารย์ของเขา กลับไม่สามารถเข้าถึงร่าง ของรพีพงษ์ได้

ญาณวุฒิและสัจกรทั้งสองคนก็เผชิญเรื่องราวเหมือนกับป ธานิน ทั้งคู่มองไปที่รพีพงษ์ด้วยความประหลาดใจ

“ร่างกายของเด็กคนนี้ ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ล่ะ?”

“ฝ่ามือของฉันสามารถทิ้งร่องรอยไว้บนแผ่นเหล็กได้ แต่คาด ไม่ถึงว่ากลับไม่มีผลอะไรกับเขาเลย เด็กคนนี้ ตกลงว่าเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน?
สีหน้าของจิรภาสแน่วแน่ เขาสามารถเข้าใกล้ร่างกายของร พงษ์ได้ แต่ทว่าเป็นเพราะได้รับบาดเจ็บ ท่วงท่าที่ใช้ออกไปจึง ไม่มีผลใดๆ และไม่เป็นภัยคุกคามใดๆ ต่อรพีพงษ์ และเขายัง ต้องใช้แรงในการต้านทานท่วงท่าของรพีพงษ์ เจ็บปวดจริงๆ

เหตุผลที่ท่วงท่าของปธานินและคนอื่นๆไม่ได้ผลกับรพีพงษ์ เป็นเพราะรพีพงษ์ใช้วิธีการที่บันทึกไว้ในหนังสือกลยุทธ์ ปกปิด พื้นผิวของร่างกายของตัวเองด้วยพลังวิเศษเสน ผ่านวิธีการใช้ แรงสู้แรง มาต่อต้านท่วงท่าของศัตรู

รวมไปถึงร่างกายของรพีพงษ์ได้บรรลุถึงแรงภายนอกชั้น สูงสุด เขาสามารถใช้วิธีนี้ได้อย่างสุดขีด ทำให้การป้องกันของ ตัวเอง บรรลุถึงในระดับที่น่าอัศจรรย์ทีเดียว

ระดับพลังเช่นกันกับปธานินพวกเขาและคนอื่นๆ ไม่มีทาง ทําลายการป้องกันของรพีพงษ์ได้

“ฉันบอกแล้ว พวกแกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถ้ายังสู้ต่อไปอีก ผล ก็จะเหมือนเดิมอยู่ดี”รพีพงษ์เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

“ทั้งสามท่าน ช่วยฉันอยู่ด้วย หลอมรวมเน่ยจิ้งของพวกท่านไว้ บนตัวฉัน เด็กคนนี้น่าทึ่งจริงๆ ถ้าปล่อยให้เขาเติบโต ในอนาคต อาจเป็นสิ่งชั่วร้ายต่อแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณ ในวันนี้จะ ต้องฆ่าเขา!”

จิรภาสเอ่ยปากพูด จากนั้นก็เริ่มคิดที่จะใช้ท่วงท่า

ปธานินพวกเขาทั้งสามคนไม่ลังเลเช่นกัน เข้าหลอมรวมพลัง ทันทีเพื่อถ่ายโอนเน่ยจิ้งของพวกเขาไปยังบนตัวของจิรภาส
พลังอานุภาพบนตัวของจิรภาสเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ เข้าโจมตีรพีพงษ์ด้วยการโจมตีที่ไม่สามารถต้านทานได้

รพีพงษ์อยู่กับที่ หมุนเวียนพลังวิเศษเสน และฟาดฝ่ามือไป ทางที่จิรภาส

“เชิญพระจันทร์!”

ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน ลมกระโชกอย่างรุนแรง ผมของคน หลายคนปลิวยุ่งเหยิงไปมาก

สามวินาทีต่อมา เสียงร้องโอดโอยดังขึ้น จากนั้นทุกคนก็เห็น จิรภาสทั้งสี่คนล้มลงกับพื้นทั้งหมด อาเจียนเลือดออกมา มากมาย

สีหน้าของจิรภาสซีดลงกว่าเดิมมาก เขามองที่รพีพงษ์ด้วย ความท้อแท้ ไม่ว่ายังไง เขาก็คาดไม่ถึง เขาจะพ่ายแพ้อยู่ใน เงื้อมมือของเด็กที่มีอายุเพียงยี่สิบกว่าๆ

ในเวลานี้ปธานินพวกเขาทั้งสามคนก็ไม่ได้มีความต้องการที่ จะต่อต้าน อยู่ตรงหน้ารพีพงษ์ พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะชนะได้ เลย

ทุกคนรอบข้างส่งเสียงโห่ออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกตกใจ กับความแข็งแกร่งทีรพีพงษ์แสดงออกมาให้เห็น ต่างก็ชื่นชม เลื่อมใสอยู่ในใจ

“ลูกพี่สุดยอดจริงๆ ถ้ามีวีรบุรุษมังกรและนกฟีนิกซ์อยู่ในโลก นี้ ลูกพี่จะต้องเป็นหนึ่งในนั้นครองภพเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงที่เรียบ

ไออ้วนหันหน้าทองไปที่ครองภพแวบหนึ่ง เอ่ยปากถามว่า “งั้นนายว่าลูกพี่เป็นมังกรหรือนกฟีนิกซ์ล่ะ?”

ครองภพมองไปที่ไออ้วนเหมือนคนโง่ และเอ่ยปากว่า: “นี่เป็น คำอุปมา เข้าใจมั้ย? รู้ไหมว่าอุปมาคืออะไร?”

รพีพงษ์เก็บฝ่ามือตัวเองกลับมา ส่งลมหายใจเข้าออก จาก นั้นเดินไปที่ตรงหน้าจิรภาสพวกเขาทั้งสี่คน แล้วเอ่ยปากว่า: “ตอนนี้ พวกแกยอมรับในความผิดของตัวเอง แล้วขอโทษ อาจารย์ของฉัน ฉันสามารถไว้ชีวิตพวกแกได้ ไม่อย่างนั้น ฉัน ทําได้เพียงคร่าชีวิตของพวกแก

ปธานินพวกเขาทั้งสามคนเงยหน้าขึ้นมองรพีพงษ์ ในแววตาม ความหวาดกลัวอยู่ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเขาก็ทำได้เพียง ทําตาม ในสิ่งที่รพีพงษ์บอก

จิรภาสจ้องมองรพีพงษ์ด้วยสีหน้าที่บูดบึง แววตาเต็มไปด้วย ความไม่พอใจ ถ้าวันนี้เขาขอโทษวฤนท์ธมต่อหน้าผู้คนมากมาย ทั้งตระกูลภูธรของพวกเขาก็จะเสียเกียรติ ในอนาคตเขาก็ไม่ สามารถอยู่ในแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณได้อีกต่อไป

สําหรับปรมาจารย์คนหนึ่งแล้ว เกียรติมักสำคัญกว่าชีวิต

เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นความไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นในแวว ตา ฉวยโอกาสที่รพีพงษ์ไม่ทันได้ระวัง เขาก็ใช้ความแข็งแกร่ง ของร่างกายตัวเองทั้งหมด ลุกขึ้นอย่างฉับพลัน ด้วยความเร็วดุจ สายฟ้า พุ่งไปที่อารียาที่กำลังอุ้มขวัญนลินอยู่ในอ้อมกอดแล้วมองมาทางนี้