บทที่742 พวกแกสี่คนลุยขึ้นมาพร้อมกัน

จิรภาสพวกเขาทั้งสี่ที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่อย่างสบายๆ เต็มไปด้วย ความมั่นใจในตัวของติณณภพ จิรภาสจับหนวดของตัวเองอย่าง ภาคภูมิใจ อวดดีที่ตระกูลภูธนมีคนรุ่นน้องที่ดีพร้อมเช่นนี้

“พลังอานุภาพทั้งตัวของติณณภพนี้ ก็แข็งแกร่งกว่าเด็กที่ชื่อ รพีพงษ์คนนั้นมาก แม้ว่าชื่อกิตติศัพท์ของวฤนท์ผมจะเลื่องลือ แต่ลูกศิษย์ที่สอนออกมาก็ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะ” โกมุทแสดง ความคิดเห็น

“ท่วงท่าชุดนี้ของติณณภพก็คงจะทุบตีรพีพงษ์จนหาทิศไม่เจอ คนรุ่นน้องคนหนึ่งที่คิดเองเออเอง ท้ายที่สุดก็ยังมีคนที่ทำให้เขา เข้าใจถึงสถานะของตัวเอง ญาณวุฒิเอ่ยปาก

“ในความคิดของฉัน รพีพงษ์นี้ก็คงจะหวาดกลัวติณณภพ อย่างหมดจด ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เห็นได้ชัดว่าไม่รู้ว่าจะรับมือ อย่างไร” จารเอ่ยปากอย่างเห็นด้วยเช่นกัน

เมื่อทั้งสี่คนต่างเชื่อว่าผลของการต่อสู้ครั้งนี้สงบลงแล้ว พี พงษ์ก็ค่อยๆยกมือขึ้น และตบใส่ทีเดียวติณณภพจนบินออกจาก เวทีประลอง

แม้ว่าความแข็งแกร่งของจิรภาสพวกเขาทั้งสี่จะถึงระดับที่คน ธรรมดาไม่สามารถเทียบได้ แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงสีหน้า ตกใจในเวลานี้ จ้องมองไปที่รพีพงษ์ที่อยู่บนเวทีประลองด้วย ความเหลือเชื่อ
“พะ…..พลังของเด็กคนนี้ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ล่ะ? หรือ ว่าเขาจะก้าวเข้าสู่แดนปรมาจารย์แล้วเหรอ?”จิรภาสยืนขึ้นจาก เก้าอี้ทันที

โกมุททั้งสามคนต่างก็ตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก ท่วงท่าเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์ แม้แต่พวกเขา ก็ไม่สามารถทำได้ ง่ายๆ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์นั้นเหนือ กว่าพวกเขาแล้ว

“เป็นไปได้อย่างไร เด็กคนนี้อายุยังน้อยกว่าติณณภพ ปรมาจารย์ในวัยยี่สิบกว่า นี่ก็เป็นสิ่งที่น่าเขย่าขวัญ!” เสียงของ โกมุทสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

ติณณภพที่ล้มลงกับพื้นดึงสติอยู่เป็นเวลานาน ก่อนที่จะฟื้น คืนจากสภาพที่ตะลึงมา เขายื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าของตัว เอง ใบหน้าครึ่งนั้นของเขาชาจนไม่มีความรู้สึก ในหูยังมีเสียง แหลมคมของนกดังไม่หยุด

เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่รพีพงษ์ จนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาถึงเพิ่ง เข้าใจ รพีพงษ์ไม่ได้อวดเก่ง แต่เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้ ของรพีพงษ์เลย

เมื่อมองดูคนที่อายุน้อยกว่าเขาหลายปีที่อยู่บนเวทีประลอง ในใจของติณณภพก็เกิดความรู้สึกท้อแท้

“ฝ่ามือ ตบได้ดีมาก! ไออ้วนที่อยู่ด้านล่างเวทีตะโกนขึ้นมา ทันที

ผู้คนจํานวนมากที่ตกอยู่ในความตะลึงต่างก็ดึงสติกลับมาได้เพราะเสียงของไออ้วน จากนั้นทุกคนก็เริ่มอุทานอย่างตะลึงกับ พลังของรพีพงษ์ และผู้คนไม่น้อยก็โห่ร้องขึ้นมาด้วยความตื่น เต้น

ในเวลาเดียวกัน ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัด ดาวัลย์

อารียากำลังอุ้มขวัญนลินเดินไปเดินมา ใบหน้าเต็มไปด้วย ความวิตกกังวล รพีพงษ์บอกว่าจะกลับมาวันนี้ แต่จนถึงตอนนี้ก็ ยังไม่ข่าวคราวใดๆเลย ซึ่งทำให้เธอรออย่างกังวล

ในขณะนี้ มีคนวิ่งพุ่งเข้ามาในห้องรับแขก และตะโกนเสียงดัง ว่า: “นาย…..นายใหญ่กลับมาแล้ว ตอนนี้กำลังอยู่ที่เวทีประลอง ข้างนอก!”

เมื่อทุกคนได้ยินคําพูด ก็รีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที

หลังจากนั้นไม่นาน อารียาก็พาทุกคนไปที่ด้านนอกคฤหาสน์ ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ หลังจากเห็นรพีพงษ์ที่ยืนอยู่บนเวที ประลอง อารียาก็โล่งใจทันที

ในเวลานี้ทุกคนกำลังเชียร์การตบเมื่อกี้นี้ของรพีพงษ์อยู่ หลัง จากที่ทุกคนในตระกูลลัดดาวัลย์เห็น ต่างก็สงสัยเล็กน้อย ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อเห็นจิรภาสทั้งสี่คนเต็มไปด้วยความโกรธ ในเวลานี้ ใน ใจเวกัส าเกิงและคนอื่นๆก็กังวลเล็กน้อย

รพีพงษ์เห็นอารียาอุ้มขวัญนลินออกมาด้วย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า กระโดดลงจากเวทีประลอง วิ่งตรงหน้าพวกเขาสอง แม่ลูก กอดพวกเธอไว้ในอ้อมกอด

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันคิดถึงมากจริงๆ รพีพงษ์เอ่ยปาก

“เอาล่ะ ศัตรูใหญ่อยู่ตรงหน้า ไม่ต้องมาทําเป็นโรแมนติกเลย คิดหาทางจัดการกับปัญหาพวกนี้ก่อนเถอะ”อารียามองไปที่ร พงษ์อย่างตำหนิ

“ก็ไม่ถือว่าเป็นศัตรูใหญ่ ต้องการจะจัดการพวกเขา ง่ายดาย มาก รพีพงษ์ยื่นมือออกมาแล้วจับจมูกเล็กๆของขวัญนลิน

มันอาจจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างสายเลือด แม้ว่าหลังจากที่ ขวัญนลินเกิดได้ไม่นานรพีพงษ์ก็จากไป แต่รพีพงษ์ก็ไม่ใช่คน แปลกหน้าของหนูน้อยเลย ยังคงมีความใกล้ชิดกันอยู่บ้าง

หลังจากที่เวทัสและดำเกิงทั้งสองคนได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด ต่างก็กระอักกระอ่วน ดำเกิงก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า: “ศิษย์พี่ รพีพงษ์ พี่คงจะยังไม่รู้ ชายชราสี่คนอยู่ที่นั่น คนหนึ่งคือยอดฝีมือ แดนปรมาจารย์ อีกสามคนคือยอดฝีมือแดนครึ่งปรมาจารย์ อย่าว่าแต่จัดการพวกเขาเลย จะหนีรอดพ้นจากเงื้อมมือของพวก เขา ก็เป็นเรื่องที่ยากเรื่องหนึ่ง”

“ฉันรู้ถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา รพีพงษ์ตอบกลับ

ดำเกิงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ คิดในใจว่า ในเมื่อรู้ความแข็งแกร่ง ของพวกเขา ทำไมยังพูดคำพูดโอ้อวดแบบนี้อีกล่ะ?

เมื่อเวทสเห็นรพีพงษ์พูดเช่นนี้ ก็เดินเข้าไป แล้วพูดว่า “พีพงษ์ ความแข็งแกร่งของยอดฝีมือแดนปรมาจารย์ไม่ใช่สิ่งที่เรา จะต้านทานได้ง่ายๆ พวกเราได้พูดคุยกันแล้ว หากไม่ไหวจริงๆ เราจะบอกตำแหน่งของอาจารย์ให้พวกเขา ลูกศิษย์มากมายที่ อาจารย์สอนมาตลอดหลายปี มีไม่น้อยที่แข็งแกร่ง ต่อให้พวก เขาไปหาเรื่องอาจารย์ อาจารย์ก็น่าจะจัดการได้ ตอนนี้มีทาง เลือกเพียงทางเดียวเท่านั้น

รพีพงษ์ยิ้มแล้วตบไหล่ของเขาและดำเกิง เอ่ยปากว่า “พวก นายสบายใจได้ วันนี้มีฉันอยู่ พวกเขาทำอะไรใหญ่โตไม่ได้ ปรมาจารย์แล้วยังไงล่ะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยฆ่ามาก่อน

ร่างของเวทัสและดำเกิงแข็งทื่อไปชั่วขณะ คำพูดของรพีพงษ์ ทําให้เขาไม่สามารถตอบสนองได้

“ศิษย์พีรพีพงษ์ ถึงขนาดนี้แล้ว พี่ก็อย่ามาล้อเล่นเลย พี่ฆ่า

ปรมาจารย์เหรอ? ฆ่าปรมาจารย์คนไหน?” ดำเกิงเอ่ยปาก

“ชินาธิป”รพีพงษ์ตอบ

ดวงตาของเวทัสเบิกกว้างทันที ปกติเขาที่ไม่ค่อยชอบพูดก็ อุทานออกมาว่า “เป็นไปได้ยังไงเนี่ย! ชินาธิปเป็นปรมาจารย์ที่ มีชื่อเสียงไปทั่ว ถ้าเขาถูกฆ่าจริงๆ พวกเราจะไม่รู้ได้อย่างไร

“ฉันฆ่าเขาที่ต่างประเทศ ข่าวคราวน่าจะยังไม่ได้ส่งกลับมา แต่ว่าน่าจะมาเร็วๆนี้แล้วรพีพงษ์เอ่ยปาก “เอาล่ะ ตอนนี้ไม่ใช่ เวลาที่จะพูดถึงเรื่องนี้ พวกนายดูอยู่ข้างๆ ฉันจะจัดการไอ้พวก คนนั้นก่อน”

หลังจากพูดแล้ว เขาก็หันกลับมา และมองไปที่จิรภาสพวกเขาส่คน

“พวกแกสี่คน เป็นศัตรูของอาจารย์ฉันเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปาก

“อาจารย์ผู้ฉาวโฉ่ของแก ศัตรูของเขาไม่ได้มีเพียงพวกเราทั้ง สี่คน ทางที่ดีแกควรจะรีบบอกตำแหน่งที่อยู่ของเขามาเร็วๆ ไม่ เช่นนั้นแกจะมีปัญหากับแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณทั้งหมด! จิรภาสส่งเสียงเย็นชา

รพีพงษ์เบะปาก แล้วพูดว่า “อาจารย์มีบุญคุณอันยิ่งใหญ่กับ ฉัน พวกแกจะไปหาเขา ผ่านด่านฉันลูกศิษย์คนนี้ให้ได้ก่อนเถอะ ค่อยว่ากัน ฉันก็ไม่อยากพูดจาไร้สาระกับพวกแก ขึ้นเวทีประลอง ได้เลย ฉันจะทำให้พวกแกเข้าใจ อย่างพวกแก ไม่มีสิทธิ์ที่จะไป หาอาจารย์ของฉัน”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ขึ้นไปบนเวทีประลอง

จิรภาสส่งเสียงเย็นชา กำลังจะเดิมตามขึ้นไปบนเวทีประลอง ทันที

“เด็กจองหอง อย่าคิดว่าแกเอาชนะติณณภพได้ ก็มีสิทธิ์พอที่ จะท้าทายพวกเราได้ วันนี้ให้ฉันมาจัดการกับแก!”

เมื่อรพีพงษ์เห็นว่าจิรภาสจะขึ้นมาเวทีประลองเพียงคนเดียว เท่านั้น รีบ โบกมือทันที แล้วพูดว่า “แกคนเดียวยังไม่เพียงพอ ฉันไม่อยากเสียเวลา ดังนั้น พวกแกสี่คนลุยขึ้นมาพร้อมกัน