บทที่ 713 ปลูกมันฝรั่ง

เสียงของรพีพงษ์ดังกระจายไปไกล และหลายคนที่เคลื่อนไหว อยู่ใกล้ๆ หลังจากได้ยินคำพูดของเขา มีคนไม่น้อยก็หัวเราะเสียง ดังออกมา

เรื่องครองตำแหน่งราชา แบบนี้ อยู่ในคุกที่ห้า ไม่ใช่ว่าไม่ เคยมีมาก่อน เพียงแต่พวกคนที่ทำแบบนี้ สุดท้ายก็ตายอย่าง อนาถาที่สุด ดังนั้น ในเวลาแบบนี้ได้ยินว่ายังมีคนทำเช่นนี้ พวก เขาก็อดไม่ได้ที่รู้สึกตลก

ไออ้วนยังมองไปที่รพีพงษ์อย่างกังวล คิดไม่ถึงว่าจู่ๆรพีพงษ์จะ ออกตัวมาแบบนี้ แต่เดิมรพีพงษ์สร้างกระท่อมไม้ไว้ที่นี่ ก็ทำให้ เขากังวลมากอยู่แล้ว ตอนนี้รพีพงษ์ป่าวประกาศว่าให้กับทุกคน ตรงๆว่าเขาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นี่ นี่ก็เท่ากับว่าทำให้คนอื่นถือว่าเขา เป็นเป้าหมายโจมตีเหรอ

หลังจากร พงษ์ลงมา ไออ้วนก็วิ่งเข้ามาหาเขา และพูดอย่าง กังวลว่า: “ลูกพี่ พี่เป็นครองตำแหน่งราชาก็เป็นครองตำแหน่ง ราชา ไปสิ แต่ทำไมต้องตะโกนออกไปล่ะ ตอนนี้ต้องมีใครสักคน เล็งพวกเราไว้แน่ๆ พวกเราถือโอกาสตอนที่ยังไม่มีใครมาหา เรื่อง ออกไปก่อนเถอะ กระท่อมไม้หลังนี้เราไม่เอาแล้ว เดี๋ยวฉัน ค่อยสร้างให้พี่อีกหลังหนึ่ง”

รพีพงษ์ยิ้มและชำเลืองไปที่ไออ้วน และพูดว่า “ไม่ตะโกน พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่ายอดเขานี้เป็นของฉัน ถ้ามีคนมาหาเรื่อง ฉันจะออกมือทุบตีให้พวกเขาวิ่งหนีไปเลย เรื่องนี้นายไม่ ต้องกังวล”

เมื่อไออ้วนเห็นรพีพงษ์พูดเช่นนี้ ก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ คิดว่ายังไงรพีพงษ์ก็เป็นยอดฝีมือเนี่ยจิ้งชั้นกลาง น่าจะไม่เจอกับ ปัญหาใหญ่เกินไป

และเหตุผลที่รพีพงษ์เช่นนี้ เพื่อให้คนวิ่งมาหาเรื่อง

แม้ว่าตอนนี้เขาจะถูกคุมขังอยู่ในคุกที่ห้าแห่งนี้และไม่สามารถ ออกไปได้ แต่รพีพงษ์ก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองจะอยู่ที่นี่ไปตลอด ชีวิต

เมื่อออกไปแล้ว เขายังต้องเผชิญหน้ากับชินาธิป ดังนั้นเขา จําเป็นต้องใช้โอกาสที่ชินาธิปไม่สามารถบุกรุกเข้ามาฆ่าเขาใน คุกที่ห้านี้ได้ เพิ่มอานุภาพพลังความแข็งแกร่งของตัวเองให้เร็ว ที่สุด

การต่อสู้ เป็นวิธีที่ที่เพิ่มอานุภาพความแข็งแกร่งได้เร็วที่สุด อย่างไม่ต้องสงสัย

ยอดฝีมือในคุกที่ห้าราวกับผู้มีอำนาจ รพีพงษ์ต้องการใช้ ประโยชน์จากโอกาสนี้ เขาไม่อยากหาคนอื่นทีละคน วิธีที่ดีที่สุด ก็คือให้คนอื่นมาหาถึงที่

“ลูก….ลูกพี่ แม้ว่าฉันจะตัดสินใจเป็นลูกน้องของพี่ แต่ว่า ความแข็งแกร่งของฉัน ความจริงแล้วช่วยอะไรไม่ได้มากนัก ถึงเวลามีคนมาหาเรื่อง อย่าให้ฉันเป็นตัวรับกระสุนได้มั้ย?” สีหน้าไออ้วนเต็มไปด้วยความกังวลจ้องมองไปที่รพีพงษ์แล้วพูด
รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า “สบายใจได้ ฉันเก็บนายไว้ ยังคงมีประโยชน์อยู่ ให้นายเป็นตัวรับกระสุนจะเป็นการสิ้น เปลืองเกินไป”

“มีประโยชน์อะไร? ไออ้วนเอ่ยปากถาม

“แบมือ”รพีพงษ์เอ่ยปาก

ไออ้วนเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็ยังยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง รพีพงษ์วางสองสิ่งที่กลมๆลงในฝ่ามือของไออ้วน ไออ้วนก้ม หน้ามองแวบหนึ่ง ก็หรี่ดวงตาที่เล็กอยู่แล้ว

“นี่คือ…..มันฝรั่ง???

“ใช่แล้ว มันฝรั่งสองลูกนี้เป็นทรัพย์สินที่สำคัญของเรา นาย ต้องดูแลมันเป็นอย่างดี ถ้าหากทำหาย ฉันจะตัดหัวของนายลง มา”รพีพงษ์เอ่ยปาก

ไออ้วนยิ่งแปลกใจเข้าไปอีก แล้วพูดว่า “ก็แค่มันฝรั่งสองลูก เอง มีความสำคัญอะไร ทั้งสองอันรวมกันไม่เพียงพอติดฟันเลย ให้ฉัน”

รพีพงษ์เขม็งตาใส่ไออ้วนแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า: “นี่ไม่ใช่ให้ นายกิน มันฝรั่งสองลูกนี้มีไว้สำหรับปลูก เดี๋ยวฉันจะแสดงวิธีการ นั่นมันเป็นชิ้นๆ ให้นาย จากนี้ไปนายต้องรับผิดชอบในการปลูก มันฝรั่ง ต่อจากนี้ไปจะสามารถกินอิ่มทุกมื้อหรือเปล่า ขึ้นอยู่กับ วิธีการปลูกของนาย

ดวงตาทั้งสองข้างของไออ้วนเบิกกว้าง เหลือบมองไปที่รพงษ์อย่างแปลกประหลาด คาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะนำมันฝรั่งสอง ลูกนี้เข้ามา กลับใช้มาเพาะปลูก

ในทันทีเขาตระหนักถึงความฉลาดของรพีพงษ์ อยู่ในคุกที่ห้า อาหารขาดแคลน ทุกคนต่างก็รู้เพียงวิธีที่จะฆ่ากันแย่งอาหาร ของคนอื่น ไม่มีใครเคยคิดที่จะปลูกอาหารด้วยตัวเองเพื่อกิน

อย่างไรก็ตามก่อนที่คนเหล่านี้จะเข้ามา ล้วนเป็นคนที่มีพลัง และไม่เคยขาดแคลนอาหาร หลังจากที่เข้ามาก็ต้องหวาดผวา ทุกวัน ไม่มีใครคิดจะเอาเมล็ดพันธุ์ผักมาปลูก

ต่อให้จะมีคนคิดวิธีนี้ขึ้นมา แต่ก็ไม่อาจทำมันได้สำเร็จ ท้าย ที่สุดผักยังไม่โตเต็มที่ คนอาจจะตายไปแล้ว

รพีพงษ์ไม่ได้สนใจปัญหานี้เลย ถ้าตัวเองอยู่ด้านในแม้แต่ อายุขัยของมันฝรั่งยังเทียบไม่ได้เลย งั้นตัดมันออกด้วยตัวเอง จะดีกว่า

ด้วยวิธีนี้ ชีวิตราชาภูเขาของรพีพงษ์เริ่มต้นขึ้นในคุกที่ห้าแล้ว ลูกน้องของเขามีเพียงไออ้วนคนเดียว ตอนนี้ ตำแหน่งที่ได้มอบ หมายให้กับไออ้วน คือมีหน้าที่ปลูกมันฝรั่ง และตัวรพีพงษ์เองนั้น เป็นผู้คุ้มครองรักษาความปลอดภัยของภูเขานี้ มีหน้าที่ต่อสู้กับ ทุกคนที่พยายามละเมิดดินแดนของเขา

วันแรกที่รพีพงษ์ป่าวประกาศว่าเป็นครองตำแหน่งราชา มี ยอดฝีมือเนยจิ้งชั้นต้นจำนวนแปดคนเข้ามาท้าทาย

รพีพงษ์ผู้คุ้มครองรักษาความปลอดภัยลงมือทันที ทุบตีคน เหล่าจนเชื่อฟังว่านอนสอนง่าย จากนั้นใช้ความแข็งแกร่งในร่างกายของตัวเอง กำจัดเนยจิ้งของพวกเขาให้หมดไปชั่วคราว กลยุทธ์นี้ รพีพงษ์เรียนรู้จากหนังสือกลยุทธ์ศิลปะการต่อสู้เล่ม

แม้ว่าจะไม่รู้แน่ชัดเจนว่าหนังสือกลยุทธ์ศิลปะการต่อสู้เล่มนี้ เป็นของสํานักใด แต่รพีพงษ์สามารถค้นพบบางสิ่งที่ยอดเยี่ยม เป็นอย่างอยู่ข้างใน

ตัวอย่างเช่นพบว่าในหน้าหนึ่งมีกดจุดบางจุดบนร่างกาย มนุษย์ สามารถทำให้การหายใจของบุคคลนั้นไม่เป็นสับสน จังหวะ

เนยจิ้งขั้นกลาง ใช้เนยจิ้ง สิ่งต้องอาศัยก็คือวิชาหายใจออก ถ้าการหายใจสับสนไม่เป็นจังหวะ จะไม่มีทางที่จะใช้เนยจิ้งใน ร่างกายได้ ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากคนธรรมดา

หลังจากเรียนรู้กลยุทธ์นี้อย่างแม่นยำ รพีพงษ์เกิดความคิดที่ จะเป็นครองตำแหน่งราชา แต่ตราบใดที่สามารถทำให้เนยจิ้ง ชั้นต้นเหล่านี้สูญเสียอานุภาพในการต่อสู้ งั้นเขาก็จะสามารถไว้ ชีวิตพวกเขาได้ ก็ไม่ต้องกังวลที่จะมีสถานการณ์ที่พวกเขาจะรุม กันโจมตีเป็นกลุ่ม

แบบนี้บนยอดภูเขานี้ของรพีพงษ์ ก็จะปรากฏแรงงานฟรี มากมาย

ไออ้วนประหลาดใจกับฝีมือของรพีพงษ์ หลังจากที่เน่ยจิ้งแปด คนพบว่าตัวเองสูญเสียอานุภาพในการต่อสู้ ต่างก็กลัวจนหน้า ถอดสี แต่ละคนตามติดเชื่อฟังเพาะปลูกมันฝรั่งกับไออ้วนเป็นอย่างดี

อาคารใหญ่ในคุก ในห้องตรวจตรา

ชายชราสองคนที่เดิมพันกับโกรพกำลังนั่งอยู่ในนี้ ตรงหน้า พวกเขามีหน้าจอขนาดใหญ่ มีด้วยกล้องจํานวนนับไม่ถ้วน ซึ่ง ตรวจตราสอดส่องดูแลไปทั่วทั้งหมดของคุกที่ห้าอย่างเข้มงวด

แม้ว่าคุกที่ห้าจะล้อมรอบไปด้วยภูเขาหลายลูก แต่ว่าใบไม้สัก ใบต้นสักต้นของข้างใน อาจมีกล้องรูเข็มที่จัดเตรียมโดยผู้ดูแล คุกเพื่อตรวจตราสอดส่องนักโทษข้างใน

“เด็กที่เข้ามาใหม่คนนั้นป่าวประกาศว่าตัวเองจะเป็นครอง

ตำแหน่งราชา น่าขำสิ้นดี ฉันเดาว่า ตอนนี้เขาน่าจะถูกฆ่าตาย ไปแล้ว” “วัยรุ่นทำสิ่งต่างๆ แน่นอนว่าไม่ผ่านการคิด ท่านโกรพยังคิด

ว่าเด็กคนนี้จะสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าสิบวัน ช่างไร้เดียงสา

จริงๆ”

“ตัดภาพไปที่บริเวณที่เด็กคนนั้นอยู่ และดูว่าสถานการณ์ ตอนนี้ของเขาเป็นอย่างไรบ้าง

จากนั้นทั้งสองก็เปลี่ยนภาพบนหน้าจอไปที่ยอดภูเขาที่รพีพงษ์

อยู่

เมื่อสายตาเห็นสถานการณ์บนยอดเขาเข้า ชายชราทั้งสองก็ เบิกตากว้าง

เห็นเพียงบนยอดภูเขานั้น รพีพงษ์กำลังนั่งอยู่หน้ากระท่อมไม้จ้องมองหนังสือโบราณที่หายากเล่มนั้น และไม่ไกลจากยอดเขา ไออ้วนกำลังนําพาคนทั้งแปดถือจอบที่ทำขึ้นเองอย่างเรียบง่าย ทำการเพาะปลูกในป่าที่รุกร้าง

แสงของพระอาทิตย์ตกดินส่องกระทบยอดเขา ทำให้ภาพดู อบอุ่นและงดงามมากทีเดียว

“นี่….นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาดูสามัคคีกันจัง?”ชาย

ชราอุทาน

“โอ้พระเจ้าช่วย ตกลงเด็กคนนี้ปีศาจอะไรกันเนี่ย เขา สามารถปราบยอดฝีมือทั้งเก้าคนในคุกที่หาได้ แล้วให้พวกเขา เป็นระเบียบเรียบร้อยเริ่ม….เพาะปลูกเหรอ?”

ทันใดนั้น รพีพงษ์ก็กลายเป็นคนดังในอาคารใหญ่ของคุก ทุก คนที่ได้ยินเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ เมื่อมีเวลา ก็จะวิ่งมาดูรพีพงษ์สั่ง ให้คนทําไร่ทําสวนในทันที…….