บทที่705 กฎบ้าอะไร

“อย่ามาวางมาดใหญ่โตไปหน่อยเลย ต่อให้พวกเรายืนให้แก อยู่ที่นี่ แกกล้าเหรอ เพียงแค่แกแตะต้องพวกฉันแม้แต่ปลายนิ้ว ก็จะมีปรมาจารย์เนยจิ้งมาหาแกถึงที่ ถึงตอนนั้นแกจบเห่แน่!

คนของตระกูลนิธิวรสกุลคนหนึ่งกำเริบเสืบสานหัวเราะเสียง ดังใส่รพีพงษ์ โดยที่ไม่ได้เอารพีพงษ์ไว้ในสายตาแม้แต่น้อย

รพีพงษ์หรี่จ้องมองชายคนนั้น รีบก้าวเท้าพุ่งออกไป หนึ่งหมัด

กลงไปที่หน้าอกชายคนนั้น

กระดูกซี่โครงของชายคนนั้นหักไปเจ็ดแปดในพริบตาเดียว และอีกหลายซี่ถูกเสียบเข้าไปในอวัยวะภายในโดยตรง ทำให้ เขาไม่สามารถตายได้ภายในช่วงเวลาสั้นๆ แต่กลับต้องทนกับ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจจินตนาการได้

“อีก…..อีก….ชายคนนั้นเบิกตากว้าง ราวกับว่าต้องการจะ พูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่มีโอกาสได้พูดอีกต่อไปแล้ว

ทุกคนในตระกูลนิธิวรสกุลตกใจกับการลงมืออย่างกะทันหัน ของรพีพงษ์ พวกเขาทั้งหมดก็ถอยกลับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว ท่าทางไม่กลัวเมื่อกี้นี้หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเห็นผู้ชายที่ตายในเงื้อมมือของรพีพงษ์ด้วยหมัดเดียวกัน บึงหัวใจของพวกเขาก็เกิดความหวาดกลัว

“แก…..แกฆ่าคนธรรมดา แกไม่กลัวการถูกลงโทษเลยเหรอ!”มีใครบางคนตะโกนด้วยความสยดสยอง

“คนธรรมดาเหรอ? พวกแกก็เป็นคนที่สมควรตายอยู่แล้ว ต่อ ให้มาแล้วยังไงล่ะ!”รพีพงษ์พูดอย่างเย็นชา

ชาลิสามองดูท่าทางที่เต็มไปด้วยความโกรธของรพีพงษ์ รู้ว่า เกลี้ยกล่อมเขาในเวลานี้ ก็เกลี้ยกล่อมห้ามไม่หยุดแล้ว

กาจพลก็คาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะลงมือฆ่าคนจริงๆ ร่างกายที่ งออยู่แล้วก็สั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่สงบเหมือนก่อนหน้านี้

“รพีพงษ์ แกรู้หรือเปล่าว่าแกกำลังทำอะไรอยู่? แกฆ่าเขาแล้ว ตัวแกเองก็จะต้องชดใช้ไปด้วย หรือว่าสมองแกมีอยู่แค่นี้เห รอ?”กาจพลเอ่ยปาก

สายตาของรพีพงษ์ตกอยู่บนตัวเขา กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก เล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ฉันไม่เพียงแต่จะฆ่าเขา ยังจะฆ่าแกด้วย แกจะทําอะไรฉันได้?”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็เดินไปที่กาจพลอย่างช้าๆ

ทุกคนในตระกูลนิธิวรสกุลมองไปที่รพีพงษ์ด้วยความหวาด กลัว ไม่มีใครกล้ายืมออกมาขวางรพีพงษ์ เนื่องจากว่าอนันยช ตายอยู่ในเงื้อมมือของเขา พวกเขาจะกล้าท้าทายรพีพงษ์ได้ อย่างไร

ในตอนแรกพวกเขาคิดว่ากฎในหมู่เน่ยจิ้งที่แข็งแกร่งเพียง พอที่จะสามารถคุมควบรพีพงษ์ได้ ใครจะคิดว่ารพีพงษ์จะไม่เอา พวกนี้ไว้ในสายตาเลย ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ พวกเขาก็คงจะปล่อยวางหนีนานแล้ว

เหงื่อเย็นหน้าผากของกาจก็ปรากฏมาทันที เขา คาดไม่ถึงว่าตัวเองทำให้โกรธรพีพงษ์ อย่างไร

ขณะกาจพลกังวลว่าตัวเองรพีพงษ์ฆ่าตาย มาขวางตรงหน้ารพีพงษ์ไว้ ก็ศรัณย์

“รพีพงษ์ พอสมควรแล้ว นายฆ่าไปแล้วหนึ่ง อย่า ปล่อยให้ตัวเองผิดพลาดครั้งใหญ่อีกเลย ศรัณย์เอ่ยปาก

รพีพงษ์จ้องมองไปศรัณย์หนึ่ง เอ่ยปากถามว่านาย เป็นคนของทีมปรมาจารย์

ศรัณย์พยักหน้า แล้วพูดว่า ฉันเป็นหัวหน้าทีมปรมาจาร เนยในไชน่าทาวน์ของอเมริกา ศรัณย์ ช่วงนี้ฉันเฝ้าสังเกต นายอยู่ตลอด เพื่อป้องกัน

ทำเรื่องไม่เหรอ? พวกเขาจะขุดของฉันแล้วเอาแล้ว ฉันต้องการแค้น ยังกลายเป็นเรื่องเหรอ?พงษ์ถาม

ศรัณย์หายใจอย่างช่วยได้ และว่า ฉันนายโกรธ

แต่แล้ว นายสามารถทำร้ายชีวิตของพวกเขาได้”แม่งกฎเกณฑ์อะไร นี้ฆ่าไอ้พวกเซียไม่ลืมหู

ลืมตา ใครอย่าได้คิดมาห้าม!รพีพงษ์ตะโกนเสียงดัง
“ถ้าหากฉันเห็นนายดึงดันที่จะทำตามใจตัวเองอีก งั้นฉันก็ ทำได้เพียงแค่ลงไม้ลงมือห้ามนายไว้”ศรัณย์เอ่ยปาก

เมื่อคนของตระกูลนิธิวรสกุลได้ยินศรัณย์บอกว่าตัวเองคือ หัวหน้าทีมปรมาจารย์เนียจิ้ง ในใจก็มีที่พึ่งพิงทันที รู้สึกว่า หัวหน้าทีมปรมาจารย์เนยจิ้งก็มาแล้ว งั้นรพีพงษ์ก็คงไม่มีทางที่ จะลงมือกับพวกเขาได้อย่างแน่นอน

“รพีพงษ์ นายก็รีบยอมมอบตัวให้จับแต่โดยดี หัวหน้าทีม ของปรมาจารย์เนียจิ้งเขาก็มาแล้ว นายไม่มีสิทธิ์มาหยิ่งผยองที่ นี่อีกต่อไป รีบยอมรับผิดแต่โดยดี!”

“ไอ้เด็กเปรต อย่าคิดว่าไม่มีใครสามารถจัดการกับแกไม่ได้ เขาเป็นถึงหัวหน้าทีมของปรมาจารย์เนียจิ้ง แกคิดว่าแกจะ สามารถฆ่าคนภายใต้การดูแลของเขาได้เหรอ!”กาจพลก็ตะโกน ใส่รพีพงษ์ ความกลัวในใจก็ลดลงไปมากเช่นกัน

รพีพงษ์หรี่ตามองไปที่ศรัณย์แวบเดียว จากนั้นส่งเสียงเย็นชา ก่อนที่จะพุ่งไปหาอาจพล

ศรัณย์เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้แล้ว เมื่อเห็นรพีพงษ์ลงมือ ก็รีบ

เคลื่อนไหวขึ้นมาทันที

ทั้งสองคนปะทะกัน พลังแข็งแกร่งที่มีอานุภาพ ผู้คนรอบข้างก็ ถูกอานุภาพพลังของทั้งคนบีบคั้นให้ถอยไปข้างหลัง

เพราะเขาถึงได้เข้าใจแนวความคิดของยอดฝีมือเน่ยจิ้งว่าเป็น แบบไหน และเกิดความกลัวขึ้นมาในใจอย่างฉับพลัน
“ความสามารถของนายเป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง ในช่วงวัยนี้ ก็มี ความแข็งแกร่งเน่ยจิ้งขั้นกลางแล้ว นายควรจะรักและถนอม ความสามารถของนายไว้ดีๆ ถ้าตอนนี้นายวางมือ ฉันสามารถ แนะนำนายเข้าสู่ปรมาจารย์เนยจิ้งได้ ด้วยความสามารถของ นายแล้ว อยากจะเป็นบุคคลระดับสูงของปรมาจารย์เน่ยจิ้ง เป็น เรื่องที่ง่ายดายมาก ศรัณย์เอ่ยปาก ในขณะที่กำลังต่อสู้

“ขอโทษด้วย ฉันไม่สนใจเรื่องนี้ “รพีพงษ์เอ่ยปาก

ศรัณย์กัดฟันแน่น และพูดต่อว่า “ฉันสามารถปล่อยให้นาย ทุบตีระบายความโกรธกับคนพวกนี้ได้สักพัก แต่นายไม่สามารถ ทำร้ายชีวิตของพวกเขาได้ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะอ่อนข้อให้ได้

“วันนี้ฉันต้องฆ่าพวกเขา นายก็ไม่ต้องเกลี้ยกล่อมฉันแล้ว!!

อานุภาพพลังของรพีพงษ์ได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว เน่ยจิ้งชั้นกลาง รวมกับแรงภายนอกชั้นสูงสุด แม้แต่ศรัณย์ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของรพี พงษ์

ภายในพริบตาเดียว ศรัณย์ก็รู้สึกว่าต้องใช้แรงมาก ทันใดนั้น ก็รู้สึกเสียใจที่ตัวเองติดตามรพีพงษ์เพียงลำพัง ถ้าเขารู้มาก่อนก็ เรียกวิกรานต์มาด้วย

“ตกลงว่านายฝึกฝนเนยจึงยังไง ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาด นี้?”ศรัณย์อดไม่ได้ที่จะถามรพีพงษ์ประโยคหนึ่ง

“รอเดี๋ยวมีเวลาฉันจะบอกนาย แต่ตอนนี้ไม่ว่าง รพีพงษ์พูดจบ ก็จับจุดอ่อนอย่างหนึ่งของศรัณย์ได้ ฟาดลงไปที่หน้าอกของเขาหนึ่งครั้ง

สีหน้าของศรัณย์เปลี่ยนไปอย่างมาก และร่างก็ล้มลงไปด้าน หลังในทันที โดยมีเลือดไหลออกจากมุมปาก

รพีพงษ์ไม่ได้ลงมือให้ถึงตาย เพียงแต่ทำให้สูญเสียอานุภาพ ในการต่อสู้ไปชั่วคราว แบบนี้เขาก็จะสามารถฆ่าคนเหล่านี้ของ ตระกูลนิธิวรสกุลทีละคนได้อย่างสบายใจ

เมื่อทุกคนเห็นว่าหัวหน้าทีมปรมาจารย์เนี่ยจิ้งก็ล้มอยู่ในเงื้อม มือของรพีพงษ์ อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นๆ สีหน้าท่าทาง ของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นดูเคร่งเครียดมาก

ตอนแรกกาจพลคิดว่าหัวหน้าทีมของปรมาจารย์เน่ยจิ้งมาก็จะ สังหารรพีพงษ์ได้ แต่กลับคาดไม่ถึงแม้แต่หัวหน้าทีมคนนี้ยังพ่าย แพ้ให้กับรพีพงษ์ ในตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่ารพีพงษ์น่ากลัวเพียงใด

เขาเหลือบมองไปรอบๆ ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร วิ่งตรงไป สถานที่จอดรถ โดยตั้งใจว่าจะหนีก่อน ส่วนคนในตระกูลนิธิวรส กุล เขาไม่สามารถดูแลได้อีกต่อไป

หลังจากร พงษ์เอาชนะศรัณย์ สังเกตเห็นว่ากาจพลต้องการ จะหนี เขารีบพุ่งไปทางกาจพล คว้าไหล่ของเขาไว้

กาจพลตัวสั่น ค่อยๆหันหน้ามา สิ่งที่เห็น ก็คือใบหน้าที่เต็มไป

ด้วยความอาฆาตของรพีพงษ์

“อยากจะหนีตอนนี้ สายไปหรือเปล่า?”