บทที่698 ความตายของอนันยช

อนันยชหลับตาจ้องรพีพงษ์ เมื่อกี้ที่รพีพงษ์ตบ มาทําให้เขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว ถ้ายัง ประลองกันต่อไป เขาก็มีแต่จะแพ้ ตอนนี้เขาเริ่มคิดจะ ถอยแล้ว

เขาคิดว่าวันนี้ที่มา เพียงแค่ขจัดปัญหา แต่กลับ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้

“รพีพงษ์ แกอย่าคิดว่าแกมีกำลังเยอะกว่าฉัน แล้วจะมั่นใจได้ อาจารย์ของฉันเป็นถึงระดับ ปรมาจารย์ ใต้ปรมาจารย์ เป็นแค่มด ถ้าเขามา ตบที เดียวก็ตายแล้ว!

อนันยชตัดสินใจแล้ว ว่าจาก จะเชิญ อาจารย์มา พรสวรรค์ของรพีพงษ์น่ากลัวเกินไปแล้ว ถ้ายังปล่อยให้เติบโตแบบนี้ต่อไป อนาคตจะต้องน่า หวาดกลัวสะท้านวงการอย่างแน่นอน ดังนั้นต้องรีบ กำจัดรพีพงษ์ให้เร็วที่สุด

รพีพงษ์ยิ้ม รู้แล้วว่าอนันยชอยากถอย จึงกล่าว “ฉันบอกแกแล้ว ว่าจะไม่มีทางให้แกมีชีวิตออกไปได้ ตอนนี้อาจารย์แกอยู่ไกล น่าจะช่วยอะไรแกไม่ได้?”

อนันยชได้ยินคำพูดนี้ของรีพงษ์ ก็มองไปรอบๆ หันหลังเพื่อจะลงเวที ด้วยความไม่ลังเล

ตอนนี้ เขากำลังคิดว่า ต้องรักษาชีวิตให้รอด

รพีพงษ์ดูแคลน เดินไป ยื่นมือจับไหล่ของอนั นยช ใช้มือลากเขากลับมา

อนันยชต่อต้าน ใช้ท่าพิฆาตรพีพงษ์ แต่เขาเป็นแผลอยู่ ขณะนี้ท่าที่เขาปล่อยออกไปถูกลดพลังลง ครึ่งนึง

รพีพงษ์ตั้งรับท่าเหล่านั้นของเขา แล้วกล่าว “อย่าต่อต้านอีกเลย ยังไงวันนี้ฉันก็ไม่มีทางปล่อยแก ไปหรอก”

“หยุดฝันแม่งได้ล่ะ อย่างมึง อยากรั้งกูไว้ ยาก!” อนันยชตะคอก

รพีพงษ์ก้มหน้ามองไปที่อนันยช ถีบออกไป

อย่างเร็ว ที่ขาอ่อนของเขา

เน่ยจิ้งของรพีพงษ์ทะลุปรุโปร่ง แม้อนันยชใช้ เน่ยจิ้งปกป้องตัวเอง ก็ไม่มีทางทนต่อแรงของรพีพงษ์ ได้ บนขาอ่อนของเขาเต็มไปด้วยเสียงกระดูกหัก จาก นั้น ร่างของอนันยชก็อ่อนลง คุกเข่าลงไป

“รพีพงษ์ แม่งเอ้ย!” อนันยชกัดฟันตะโกนไป

รพีพงษ์ไร้ซึ่งความรู้สึก แล้วกล่าว “ถ้าคิดดีๆ บรรพบุรุษของฉัน ก็คือบรรพบุรุษของแก แกพูดแบบ นี้ ไม่กลัวฟ้าผ่าหรอ?”

“กูจะบอกให้นะ อาจารย์กูชินาธิป เป็น ปรมาจารย์ใต้พิภพ ถ้าวันนี้มึงฆ่ากู เชาจะต้องล้างแค้น แทนกูแน่นอน ถึงเวลาไม่ใช่แค่มึง ทุกคนที่มีความ สัมพันธ์กับมึงก็จะต้องพังพินาศไปด้วย!” อนันยชรู้ว่า ตัวเองหมดหนทางหนี จึงเริ่มข่มขู่รพีพงษ์

“แกคิดว่าที่ฉันมาที่นี่ ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นหรือ ไง? แม้ปรมาจารย์จะเก่งขนาดไหน ก็ดับไฟแค้นที่ฉัน มีไม่ได้ ไม่ใช่แค่แก ทุกคนของตระกูลนิธวรสกุล ก็จะ ต้องไปอยู่กับปู่ของแกทุกคน หลังจากที่แกตายไป แล้ว อาจารย์แกจะล้างแค้นให้แกหรือไม่ ไม่ใช่สิ่งที่แกควรจะกังวล!”

พูดจบ รพีพงษ์จับแขนข้างหนึ่งของอนันยชไว้ อย่างแน่น ใช้แรงบิด จนแขนข้างนั้นของเขา ก

อนันยชอดทนกับความเจ็บปวด ใช้อีกมือหนึ่ง

ต่อยไปยังรพีพงษ์

รพีพงษ์ยกมือบัง จากนั้นก็บีบคอของอนันยช แล้วกล่าว “ฉันรพีพงษ์มาอเมริกา เพื่อล้างแค้น ฆ่าแก ตระกูลนิธิวรสกุลในสายตาฉันก็แค่ไอ้สวะ ทุกคนของ ตระกูลนิธิวรสกุล ล้วนต้องรับกรรมกับสิ่งที่ทำไว้ ทั้งหมด!”

อนันยชหวาดกลัว ขณะนี้เขารับรู้ได้ถึงการ ข่มขู่ในการตาย ดังนั้นจึงเริ่มร้องขอชีวิต

แต่รพีพงษ์ไม่ให้โอกาสเขา และเพื่อไม่ให้เกิด สิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น เขาจึงใช้แรง มหาศาล หักคอ อนันยช

อนันยชตาค้าง ราวกับอยากพูดอะไรกับรพี พงษ์ แต่เขาไม่มีโอกาสได้พูดอีกแล้ว สายตาที่เต็มไป ด้วยเลือดเปลี่ยนเป็นซีดในทันที ร่างก็อ่อนลง

ผู้คนล่างเวทีเห็นเหตุการณ์ก็นิ่งสงบ ความ ตกใจของพวกเขาไม่สามารถใช้การตะโกนสะท้อน ออกมาได้แล้ว ทุกคนมองรพีพงษ์อย่างเลื่อมใส เหมือนกับเลื่อมใสเทพเจ้าอย่างไรอย่างนั้น

รพีพงษ์ทำอนันยชแบบนี้ จนกระทำร่างของ เขาเย็นลง จึงทิ้งเหมือนขยะ ลงไปด้านล่างของเวที

คนด้านล่างเวทีก็ตามรพีพงษ์ จนกระทั่งเขาโย นอนันยชลงมา ถึงหยุดลง
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวทั่วสนามมวย ทุกคน เหมือนคนบ้า กำลังตะโกน “เทพมรณะ” ค่านี้

ผลบุญมองอนันยชที่นอนอยู่กับที่ สักพัก จึงได้ เปล่งเสียงออกมาว่า “ตะ………ตายแล้ว?”

เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เกือบจะทำให้สมองของ ผลบุญระเบิดแล้ว แรกเริ่มคือเรื่องที่รพีพงษ์แสดงพลัง ที่ตัวเองเป็นเน่ยจิ้งชั้นต้น จากนั้นอนันยชก็แสดงพลัง ว่าตัวเองเป็นเน่ยจิ้งขั้นกลาง แล้วรพีพงษ์ก็เปลี่ยนเป็น ยอดฝีมือเน่ยจิ้งขั้นกลางต่อ ตอนนี้นเยจิ้งขั้นกลางทั้ง สองมีหนึ่งคนตายอยู่บนเวที ผลบุญไม่รู้ว่าจะอธิบาย สภาพจิตใจตอนนี้ของตัวเองอย่างไรดี

เขามองไปที่รพีพงษ์ ตอนนี้ไม่มีความดูถูกรพี พงษ์ใดๆอีกต่อไป จะมีก็แต่ เกรงกลัว

“ดูๆแล้ววันนี้กลับไป ต้องให้หัวหน้าประชุมด่วน แล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ ต้องบันทึกไว้ในกลุ่มผู้ดูแล แล้ว” ผลบุญพูดกับตัวเอง

คนด้านล่างเวทีที่มากับอนันยชเห็นอนันยชเสีย ชีวิตด้วยมือของรพีพงษ์ ก็เกิดความกลัวขึ้นมา เขา กลืนน้ำลายอย่างหวาดกลัว จากนั้นก็รีบหันหลัง วิ่ง ออกไปอย่างรวดเร็ว

รพีพงษ์จ้องศพของอนันยชอยู่นาน ถอนหายใจ ยาวๆ สุดท้ายได้จัดการปัญหาใหญ่ออกไปได้แล้ว

แต่เขาก็ไม่รู้สึกผ่อนคลายลงสักเท่าไหร่ เพราะ การฆ่าอนันยช นั่นหมายถึงว่าสิ่งที่เขาจะต้องเจอใน อนาคต คือปรมาจารย์

ไม่ยืนต่อให้เสียเวลา รพีพงษ์ลงจากเวที แล้ว เดินออกไปด้านนอก
ผลบุญเห็นเหตุการณ์ จึงรีบเดินตามไป

เขาอยากถามรพีพงษ์ว่าเป็นเน่ยจิ้งขั้นกลางใน ขณะที่ยังวัยรุ่นอยู่ขนาดนี้ได้อย่างไรกัน แล้ว…..ก็จะ ขอโทษรพีพงษ์ในเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา

ตระกูลนิธิวรสกุล

กาจพลกำลังไหว้บรรพบุรุษอยู่ที่ห้องโถง เขา ปักธูปไว้ด้านหน้า จากนั้นกล่าว “บรรพบุรุษทุกท่าน ผมตระกูลนิธิวรสกุล มีอนันยชที่ฉลาดหลักแหลม เป็นนายใหญ่ของตระกูลนิธิวรสกุล ผมตระกูลนิธิวรส กุลจะจดจำไว้เป็นประวัติศาสตร์!”

เขาเพิ่งพูดจบ มีคนวิ่งมาจากด้านนอก จากนั้นก็ ล้มลงกับพื้น

กาจพลเห็นดังนั้น ก็ขมวดคิ้ว กำลังจะเผา กระดาษ ก็ได้ยินคนตะโกนว่า “คุณท่าน ไม่ได้การ แล้ว! คุณชาย..……..คุณชายถูกต่อยตายแล้ว!”

“แกพูดว่าอะไรนะ!” กาจพลตัวสั่น รีบจับปกเสื้อ ของคนนั้นไว้ แล้วถาม

“คุณ….คุณชายไปสนามมวยใต้ดินวันนี้ เจอ เข้ากับเด็กนั่นของตระกูลลัดดาวัลย์ ทั้งสองประลอง กันบนเวที คุณชายต้านทานไม่ไหว ถูก….ถูกบีบคอ ตาย!” คนนั้นอธิบายให้ฟัง

ในขณะนี้ ธูปที่กาจพลปักไว้สามดอก ถูกลม พัดล้มลงทั้งหมด