บทที่ 667 ไม่มีจุดอ่อน

“เมียจ๋า เด็กคนนี้เป็นลูกของเราใช่ไหม? แม้ผมจะไม่หล่อ แต่ เด็กคนนี้น่าเกลียดไปนะ?”

ขวัญนลินคลอดออกมาได้สิบสี่วัน รพีพงษ์นั่งข้างๆเตียง ต้อง ไปที่เด็ก ๆ หน้าตานั่น

อารียาที่นอนอยู่บนเตียงมองบน แล้วกล่าว “เด็กเพิ่งเกิดจะให้ ดูดีขนาดไหนกัน ตายังไม่เปิดเลย ผ่านไปสักพัก รอให้เธอโตสัก หน่อย ก็สวยแล้ว

“ถ้าเธอโตขึ้นจ้องเหมือนคุณแน่ๆ อนาคตต้องเป็นสาวสวยล้ม เมือง แน่นอน ต้องเหมือนผมด้วย แต่เอาส่วนดีของผมไปก็ พอแล้ว” รพีพงษ์บ่นพึมพำ

“คุณหมายความว่าไง ให้ลูกเอาจุดด้อยของฉันไปงั้นหรอ? พอที่คุณให้เอาจุดเด่น ทำไมคุณเข้าข้างตัวเองจัง” อารียาพูดกับ รพีพงษ์อย่างไม่พอใจ

รพีพงษ์มองอารียาอย่างอบอุ่น แล้วกล่าว “คุณไม่มีจุดด้อย

อารียาที่โมโหเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของรพีพงษ์แล้ว ก็เปลี่ยนเป็น ยิ้มหวานทันใด มองรพีพงษ์ด้วยความภูมิใจแล้วกล่าว “เซอะ ปากหวานเชียว”

“คุณนอนอยู่ที่นี่ไปก่อนนะ ผมไปห้องครัวทำอาหารให้คุณกิน ก่อน” รพีพงษ์ยืนขึ้นจากเตียง แล้วไปที่ห้องครัว
ถึงแม้ตอนนีรพีพงษ์มีคนดูแลฝีมือดีหลายคน บวกกับชนิสรา พูดได้ว่าสามารถดูแลอารียาได้เป็นอย่างดี แต่รพีพงษ์ก็ยังคง อยากทําอะไรให้อารียากิน หลายวันมานรพีพงษ์เป็นคนลงมือทำ อาหารเอง และทุกอย่างที่อารียาต้องการ รพีพงษ์ก็จะไปซื้อด้วย ตัวเอง ทุกวันเขาจะไปตลาดพร้อมกับชนิสรา ซื้อผักสดกลับมา ทําอาหารให้อารียากิน

หลังกจากรพีพงษ์ไปห้องครัวแล้ว อารียาหยิบมือถือที่อยู่บน โต๊ะมา ในช่วงอยู่ไฟ รพีพงษ์ให้เธอเล่นมือถือได้แค่ครึ่งชั่วโมง ต่อวัน เกินแม้แต่วิเดียวก็ไม่ได้ ทำได้เพียงฉวยโอกาสตอนที่ร พงษ์ไม่อยู่แล้วเล่นเท่านั้น

เพราะสิ่งเดียวที่เธอต้องทำในทุกๆวันก็คือ นอนอยู่บนเตียง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องเบื่อหน่ายด้วยกันทั้งนั้น จึงมีความอยาก เล่นมือถือ โดยปริยาย

เธอเพิ่งรีเฟรซเวยป๋อ ได้รับข้อความหนึ่งฉบับ เป็นเพื่อน นักเรียนผู้ชายส่งมา เนื้อหาคือเขาเพิ่งกลับมาจากเรียนต่าง ประเทศ ไม่ค่อยคุ้นเคยกับในประเทศ มาจากเพื่อนคนอื่นว่า อารียาอยู่เกียวโต ดังนั้นจึงถามอารียาว่าว่างไหม พบกันหน่อย แล้วแนะนําเกียวโต ให้เขาฟังด้วย

อารียาไม่สามารถไปพบเขาได้อยู่แล้ว ในช่วงอยู่ไฟ แม้แต่ ออกนอกห้องยังไม่ได้เลย

แต่เมื่อนึกถึงตอนเรียนเพื่อนผู้ชายคนนี้ได้ช่วยเธอบ่อยครั้ง ตอนทําวิทยานิพนธ์มีหลายอย่างที่อารียาไม่เข้าใจ ล้วนขอคำแนะนำจากเขาทั้งนั้น

ดังนั้นเธอจึงกำลังคิด ให้รพีพงษ์ต้อนรับ เพราะเกียวโตอยู่ใน มือของเขา ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร รพีพงษ์สามารถช่วยแก้ไขได้ ผ่านไปไม่ได้ รพีพงษ์ถือซุปโสมสกัดเข้ามา ส่งให้กับอารียา ให้เธอรีบทาน

อารียาเล่าเรื่องเพื่อนชายคนนั้น ให้รพีพงษ์ฟัง ปฏิกิริยาแรก ของรพีพงษ์คือ “คุณแอบเล่นมือถืออีกแล้วใช่ไหม

อารียาแลบลิ้นใส่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “แหม ฉันก็แค่เห็นคนส่ง ข้อความมา จึงตอบไป ตอนฉันอยู่มหาลัยเพื่อนคนนี้ช่วยฉันไว้ มาก ถือว่าเห็นแก่ฉัน ไปพบเขาหน่อย จัดการให้เขาด้วย

“ผมไปเจอเพื่อนคุณคนนี้ได้ แต่คุณต้องรับปากผม ว่าจะไม่ แอบเล่นมือถืออีกแล้ว” รพีพงษ์กล่าว

“รู้แล้วหน่า สามีดีที่สุด รักนะ จุ๊บๆ” อารียายิ้มพลางกล่าว รพีพงษ์เบื่อหน่าย หลังจากที่ถามเกี่ยวกับเพื่อนคนนั้นของอารี ยาแล้ว ก็บอกชนิสรา ให้ทำแทน จากนั้นก็ออกไป

อารียาบอกกับเพื่อนของเธอ ว่าเธอเพิ่งคลอดลูก ไปไม่ได้ ดัง นั้นจึงให้รพีพงษ์ไปรับรอง แล้วให้เขาช่วยจัดที่นอนให้

หลังจากที่รพีพงษ์ออกไปแล้วนั้น พบว่าตัวเองยังใส่ผ้ากัน เปื้อนอยู่ ก็ยิ้มออกมา ทำได้เพียงถอดมันแล้วถือไว้บนผ้ายังมี กลิ่นบางๆของอาหารอยู่
เพื่อนคนนั้นของอารียารออยู่ที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง รพีพงษ์ เรียกรถไปที่ร้านอาหารนั้น

ร้านอาหารบสูตรม ถือว่าเป็นร้านอาหารหรูที่มีชื่อเสียงร้าน

หนึ่งทีเกียวโต

ในร้านอาหาร โต๊ะๆหนึ่ง มีหญิงชายคู่หนึ่งกำลังนั่งอยู่ ฝ่ายชายสวมชุดสีสันสดใส สง่าผ่าเผย ดูออกว่าเป็นคนที่มี การศึกษาสูง ฝ่ายหญิงสวยงาม ผิวขาวโพน เป็นสาวสวยที่น่ารัก คนหนึ่ง

ชายคนนี้เป็นเพื่อนของอารียา ชื่อทวัด นักเรียนนอกกลับจาก อเมริกา และฝ่ายหญิงเป็นคนที่เขาเจอตอนที่เรียนอยู่ ชื่อเด ตอนนี้ได้ย้ายสํามะโนครัวไปอเมริกาแล้ว แม้จะมีหน้าตาและผิว

พรรณของชาวจีน แต่กลับไม่ได้เป็นประชากรของประเทศนี้แล้ว ขณะนี้ใบหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม หัวข้อที่ พูดถึง ก็คืออารียา

“เธอบอกว่าเธอเพิ่งคลอดลูก ดังนั้นจึงให้สามีของเธอมา รับรองพวกเรา ซึ่งน่าขำจริงๆ ถ้าผมจำไม่ผิดล่ะก็ เธอน่าจะแต่ง กับไอ้สวะชั้นดีคนหนึ่ง คิดไม่ออกจริงๆว่าเธอยังมีหน้าให้แฟนมา รับรองพวกเราอีก” วัดหัวเราะพลางกล่าว

“เพิ่งคลอด? คุณเคยพูดว่าคนนี้เป็นนางฟ้าของคุณตอนอยู่ที่ มหาลัยไม่ใช่หรอ คุณพูดแบบนี้ ในสมองของฉัน จะมีก็แต่ภาพ ของรุ่นป้าๆนะ” เด บีนปากแล้วกล่าว
“นั่นเป็นแค่อดีต ตอนเรียนผมยกให้เธอเป็นนางฟ้า ไม่ว่าจะ ทำอะไร ก็จะช่วยเธอ ในบางครั้งผมก็จะแสดงออกว่าผมมีใจให้ เธอ แต่เธอไม่เข้าใจ ไม่เคยตอบรับผมเลย ตอนนี้คิดๆดูแล้ว ตอนนั้นตัวเองขี้ประจบ เธอไม่ชอบผมก็ชั่ง แต่ให้ผมช่วยตลอด เวลา แล้วยังทำเป็นไม่รู้ว่าผมคิดอะไรอีก ซึ่งน่าโมโหจริงๆ

“ดังนั้นครั้งนี้ที่ผมกลับมา ตั้งใจจะมาเจอเธอ วันนี้ผมกลับมา จากเรียนต่อ แล้วยังทำงานในตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของบริษัท เอ็กเซลเลนซ์เน็ตเวิร์คเทคโนโลยี จํากัดอีก อยากแสดงตัวตน ของตัวเองให้เธอได้เห็น ว่าตอนนั้นที่เธอไม่สนใจผม ตอนนี้ห่าง กันคนล่ะชั้นแล้ว”

“เสียดาย เธอมีลูกแล้ว มาไม่ได้ แต่โอ้อวดต่อหน้าสามีเธอ ก็ได้ ให้เขากลับไปพูดกับอารียา แบบนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสอง ตัว ถือว่าหายเคืองล่ะ”

เดซี่ได้ยินทวัดพูด ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา แล้วกล่าว “ชาย จีน ฉันไม่ชอบ พวกเขาจะดีไปกว่าชายอเมริกาได้ไงกัน แน่นอน ไม่รวมคุณ อีกไม่นานคุณก็จะเป็นสัญชาติอมเริกาแล้ว สามีสวะ ของเพื่อนที่คุณพูดถึงนั้น เกรงว่าฉันเห็นแล้วจะขยะแขยงขึ้นมา

“รอให้เขามาถึง คุณก็พูดประชดเขาก็ได้แล้ว ไม่ต้องให้ เกียรติอะไร เหยียบอารียาให้จมดิน ไม่จําเป็นต้องไว้หน้า” วัต ยิ้มพลางกล่าว

เขาเพิ่งพูดจบ รพีพงษ์ก็ถือผ้ากันเปื้อนเดินไปยังสองคนนั้น แล้วถาม “คุณคือฑวัต?”