บทที่609 มีเพียงลูกค้าห้องวีไอพีชั้นบนสุดถึงสามารถขึ้นในบ้าน

เมื่ออารียาเห็นพวกรพีพงษ์กลับมา ไปข้างหน้าทันที ถามคำถาม ที่คาใจ “เป็นอย่างไรบ้าง เรื่องราวจัดการเรียบร้อยแล้วหรือ

ยัง?”

รพีพงษ์ยิ้มให้อารียา แล้วพูดว่า: “จัดการเรียบร้อยแล้ว จากนี้ ไปไม่มีใครมาสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของอาใฝ่ธรรมได้ อีก”

อารียาถึงค่อยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อคืนที่เห็น ท่าทางครอบครัวของอาใฝ่ธรรมเต็มไปด้วยสิ้นหวัง ทำให้อารียา กังวล

ระหว่างทางกลับ ให้ตายยังไงอาใฝ่ธรรมก็ไม่ยอมรับตำแหน่ง ผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ โดยบอกว่ารพีพงษ์ใช้ เงินสามสิบล้านแลกมา เขาแบกรับหน้าที่นี้ไม่ไหวจริงๆ

รพีพงษ์อธิบายอย่างตั้งใจให้เขาฟังเป็นเวลานาน โดยบอก ว่าการท่องเที่ยวครั้งนี้ของตัวเองจบลง ก็จะออกจากเกาะ พระจันทร์ ไม่สามารถจะอยู่เป็นผู้อำนวยการที่นี่ได้

ในที่สุด ภายใต้การพูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุดของรพีพงษ์ อาใส่ ธรรมตกลงที่จะเป็นผู้อำนวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์ และ บอกกับรพีพงษ์ว่า บุญคุณ ครอบครัวของเขาจะต้องตอบแทนในอนาคตอย่างแน่นอน

รพีพงษ์เพียงแค่ยิ้ม สำหรับคำสัญญาของอาใฝ่ธรรม ก็ไม่ได้ ใส่ใจเลย เนื่องจากนี้สำหรับเขาแล้วก็ไม่เท่าไหร่ อาใฝ่ธรรม กลายเป็นจํานวยการสำนักงานจัดการมัคคุเทศก์แล้ว ในอนาคต ก็สามารถส่งณัทไปเรียน ในตัวเมืองได้

บางทีในอนาคตทอาจกลายเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่มี ประโยชน์ เมื่อตอนที่รพีพงษ์ต้องการ ก็ให้ความช่วยเหลือได้

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”อารียากล่าวด้วยรอยิ้ม

“ใฝ่ธรรม บ่ายวันนี้คุณไปซื้อผักพร้อมกับฉัน ตอนเย็นเราจะ ทำอาหารดีๆหนึ่งโต๊ะ ขอบคุณรพีพงษ์อย่างดีที่ช่วยเหลือเรา”ป้า ภัคมากล่าวด้วยรอยยิ้ม

อาใฝ่ธรรมพยักหน้าทันที โดยบอกว่าพวกเขาต้องทำหนึ่งโต๊ะ

ที่อร่อยในช่วงหลายปีที่ผ่าน อาหารค่ำที่ดีที่สุด

“อาใฝ่ธรรมป่าภัคที่มา คืนนี้เอาไว้ก่อนเถอะ คืนนี้พวกเรานัด เพื่อนไว้แล้ว ไว้วันไหนมีเวลาเราค่อยทำรพีพงษ์เอ่ยปาก เขาจํา ได้เมื่อวานอารียาบอกกับเขาว่าคืนนี้ต้องไปเจอเพื่อนน้ำพุร้อน คนนั้นกับเธอ

เมื่อได้ยินรพีพงษ์พูดเช่นนี้ อาใฝ่ธรรมป้าภคที่มาก็ไม่ได้ รังเกียจ จึงบอกว่ารอมีเวลาค่อยทำ

ในตอนเย็น รพีพงษ์ออกไปข้างนอกพร้อมกับอารียา และไป ยังร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเกาะพระจันทร์ อ่าวจันทร์
อ่าวจันทร์เป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดบนเกาะจันทร์ ซึ่ง เป็นที่นิยมอย่างมากบนเกาะพระจันทร์ การตกแต่งที่สวยงาม อลังการ ภายนอกของร้านใช้การออกแบบด้วยสีเงิน รูปลักษณ์ ของร้านอาหาร เหมือนกับพระจันทร์เสี้ยวที่ตั้งขึ้นมา เมื่อถึงกลาง คืน ไฟทุกดวงสว่างขึ้นมา ร้านอาหารนี้เหมือนกับพระจันทร์บน เกาะพระจันทร์ มีแสงแวววาวเป็นประกาย

แม้ว่าการใช้จ่ายของอ่าวจันทร์ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปสามารถรับ ได้ แต่ทิวทัศน์ของที่นี่ก็ยังดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมากให้มา ถ่ายรูปเช็กอินที่นี่

มีลานอยู่ด้านหน้าของอ่าวจันทร์ ทุกๆคืน ผู้คนจำนวนมากมา รวมตัวกันที่นี่ และอ่าวจันทร์จะจัดกิจกรรมบางอย่างเป็นระยะๆ เพื่อสะสมความนิยมให้กับร้านอาหาร

ตอนนี้ที่ลานหน้าร้านอาหาร มีการจัดเวทีขึ้นมาหนึ่งเวที ใน เวลานี้มีผู้คนจำนวนมากมาล้อมรอบอยู่ตรงนั้นแล้ว แต่บนเวทียัง ไม่มีการแสดง ดูเหมือนว่าจะยังไม่ถึงเวลาเริ่ม

“ตรงนั้นจะมีการแสดงอะไรเหรอ ดูแล้วครึกครื้นมาก”อารียา เอ่ยปากพูดประโยคหนึ่ง

“การแข่งขันงัดข้อมือ เขียนไว้ตรงนั้นไม่ใช่เหรอ”รพีพงษ์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

อารียารู้สึกประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่าสถานที่แบบนี้จะจัดการ

แข่งขันงัดข้อมือได้

“พวกเรารีบไปทานข้าวกันเถอะ การแข่งขันนี้ยังไม่เริ่ม บางทีเราทานข้าวเสร็จ ยังสามารถมาดูได้นะ”อารียาเอ่ยปากพูด รพีพงษ์พยักหน้า ตามอารียาไปที่ประตูทางเข้าอ่าวจันทร์

พร้อมกัน และเดินเข้าไปในห้องโถง

พนักงานคนหนึ่งวิ่งไปหาพวกเขาทั้งสองคน และเอ่ยปากถาม ว่า “พวกคุณมีอะไรให้ช่วยไหม?”

“พวกเรานัดเพื่อนไว้ เธอน่ามาถึงแล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นห้อง ไอพีที่ดีที่สุดของพวกคุณที่นี่”อารียากล่าว

“ได้ ฉันจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้ ทั้งสองท่านโปรดรอสักครู่”พูด จบ พนักงานก็รีบยืนยัน

รพีพงษ์มองไปที่อารียา แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าเพื่อนน้ำพุ ร้อนของเธอคนนี้จะไม่ธรรมดา เอาห้องวีไอพีที่ดีสุด เป็นผู้หญิงที่ ร่ำรวยนะ”

อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ แล้วพูดว่า: “เธอเป็นคุณหนูจาก ตระกูลใหญ่ในประเทศที่เป็นเกาะ เป็นคนที่มีฐานะมีตำแหน่ง นาย ใช้ผู้หญิงร่ำรวยเชยๆแบบนี้มาเรียกเธอได้อย่างไร

รพีพงษ์ยิ้มเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าเพื่อนน้ำพุร้อนของอารียาคน นี้จะเป็นหญิงสาวในประเทศที่เป็นเกาะ ทันใดนั้นก็แปลกใจขึ้น มา

ในขณะที่ทั้งสองกำลังรอ ประวีร์และนีรทั้งสองคนก็เดินเข้ามา ในห้องโถงอ่าวจันทร์

“ภรรยา ครั้งนี้ฉันเสียเงินไปไม่น้อย ถึงจองที่นั่งที่นี่ได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงห้องส่วนตัวธรรมดา แต่ก็หายากมาก เช่นเดียวกับคน ส่วนใหญ่ที่เดินทางมาที่นี่ แม้แต่ห้องส่วนตัวธรรมดายังจองไม่ได้ ด้วยซ้ำ”ประวีร์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

“สามีดีมาก เดี๋ยวต้องถ่ายรูปให้ฉันหลายๆรูปหน่อย จะโพสต์ ลงไปในวีแชต เพื่อให้พวกเขาได้เห็นชีวิตของเราด้วย”นีรกล่าว ด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าหากว่ารพีพงษ์และอารียาอยู่ที่นี่ด้วยมันจะดีมากเลย เงิน ของพวกเขาถูกใช้เพื่อซื้อตั๋วเรือ คงจะมาร้านอาหารราคาแพง ขนาดนี้ไม่ได้ ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ ฉันต้องเอาคืนความโกรธนั้นแน่ ประวีร์กล่าวอย่างโกรธเคือง

“สามีคุณดูนั้น สองคนที่อยู่ตรงนั้น ใช่พวกเขาหรือเปล่า?” จู่ๆนีรก็ยื่นนิ้วไปข้างหน้า

ประวีร์มองไปที่นั่น ดวงตาเบิกกว้างทันที และกัดฟันพูดว่า “พูดถึงรพีพงษ์อารียารพีพงษ์อารียาก็มาถึง ไป ไปดูสิว่าพวกเขา สองคนมาทําอะไรที่นี่”

หลังจากพูดเสร็จ ทั้งสองก็เดินไปหารพีพงษ์และอารียา

“ฉันก็ว่าทำไมเข้ามา ก็ได้กลิ่นสาบคนจน ที่แท้คือพวกเธอสอง คนอยู่ที่นี่เอง ทำไม เข้ามาเที่ยวชมเหรอ? ไม่ต้องดูแล้ว ดูต่อไป พวกเธอก็ไม่มีปัญญาทานของที่แพงขนาดนี้ที่นี่ได้ เดี๋ยวอย่า น้ำลายไหลอีกล่ะ”นีรพูดเย้ยหยัน

“สามีของฉันจองห้องส่วนตัวไว้ที่นี่แล้ว เป็นยังไง อิจฉาล่ะสิ อย่าคิดว่าพวกเธอซื้อตั๋วเรือสำราญชั้นบนสุดได้ก็กลายเป็นคนที่เหนือกว่าคนอื่น พวกเธอยืนนิ่งอยู่ที่นี่ไม่ขยับ เป็นเพราะว่า เสียดายที่จะใช้เงินจองห้องส่วนตัวซินะ ตลกสิ้นดี”นีรพูดเหยียด พยาม

ทั้งรพีพงษ์และอารียาต่างพูดไม่ออก ไม่คาดคิดว่าไปถึงที่ไหน จะได้พบกับตัวซวยทั้งสองนี้

“เพื่อนของฉันเชิญพวกเรามาทานข้าวที่นี่ พวกเราไม่ต้องจอง ห้องส่วนตัว อารียาเอ่ยปาก

“โธ่ๆ ยังเสแสร้งได้อีก เธออยู่ในที่แบบนี้ยังสามารถมีเพื่อน ได้เหรอ? อย่าบอกนะว่าเป็นไกด์นำเที่ยวที่พวกเธอหาวันนั้นนะ ยากจนจนต้องหาไกด์นำเที่ยวเถื่อนแล้ว ยังมีหน้ามาบอกว่ามีคน เชิญพวกเธอมาทานข้าวที่นี่”นีรกล่าวอย่างดูถูกทันที

“สามี คุณดูพวกเขาสองกำลังทำอะไรที่มันเกินตัว พวกเธอ สองคนเป็นแค่คนที่มาจากสถานที่ทุรกันดาร ต่อให้มีเพื่อน แต่ก็ เป็นไปไม่ได้ที่จะเชิญพวกเธอมาทานอาหารในที่แบบนี้ แต่ว่า พวกเธอไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันและสามีของฉันทานเสร็จ ถ่ายรูป มาให้พวกเธอดู ให้พวกเธอดูผ่านสายตา”นีรหัวเราะฮ่าฮ่าขึ้นมา

รพีพงษ์และอารียาต่างก็พูดไม่ออกเล็กน้อย และไม่ได้สนใจ ประวีร์ทั้งสองคน

ในเวลานี้พนักงานก็วิ่งเข้ามา และกล่าวด้วยความเคารพกับ ทั้งสองว่า: “เชิญทั้งสองท่านตามฉันมาเถอะ แน่ใจแล้ว ทั้งสอง ท่านสามารถขึ้นไปได้แล้ว”

รพีพงษ์และอารียาพยักหน้า และเดินตามพนักงานไปที่ลิฟต์
หลังจากช่วยรพีพงษ์และอารียากดลิฟต์ พนักงานก็หันกลับมา

และพึมพำกับตัวเองว่า “น่าอิจฉาจริงๆ สามารถไปรับประทาน

อาหารที่ห้องวีไอพีที่หรูหราที่สุดที่ของพวกเราได้ ประวีร์และนีรทั้งสองคนต่างก็รู้สึกมึนงง รีบเดินไป ถาม พนักงานคนนั้น “สองคนนั้นทำอะไรเหรอ? ทำไมยังสามารถขึ้น

ลิฟต์ได้ล่ะ?”

“ขึ้นไปทานอาหาร พนักงานตอบ

“หรือจะมีคนเชิญทั้งสองคนมาทานอาหารที่นี่จริงๆเหรอ? โชค ดีจริงๆ ประวีร์พิมพ์ทันที แล้วเดินไปที่ลิฟต์พร้อมกับร

พนักงานห้ามพวกเขาไว้ และพูดว่า “สองท่าน ถ้าพวกคุณ ต้องการขึ้นไป สามารถใช้บันไดได้เท่านั้น”

ประวีร์งงงวยเล็กน้อย แล้วถาม: “ทำไมล่ะ? สองคนนั้นเพิ่งขึ้น

ลิฟต์ไป ทําไมพวกเราถึงไม่ได้

“ขอโทษด้วยจริงๆ ลิฟต์ตัวนั้นมีไว้สำหรับห้องวีไอพีชั้นบนสุด ของพวกเรา มีเพียงลูกค้าที่รับประทานอาหารในห้องวีไอพีห้อง นั้นเท่านั้นถึงสามารถใช้ได้ ลูกค้าอื่นๆ เดินขึ้นบันไดได้เท่านั้น พนักงานอธิบาย

เมื่อประวีร์และนีรทั้งสองคนได้ยินสิ่งนี้ ก็ตกตะลึงทันที