บทที่ 602 เกาะพระจันทร์

ในระหว่างการล่องเรือสำราญสองวัน ทำให้รพีพงษ์และอารียา รู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก

ในสองวันที่ผ่านมา พวกเขาเที่ยวเล่นทั้งสิบสองชั้นของเรือ สําราญ ดูรายการทั้งหมดที่สามารถรับชมได้ และซึมอาหาร ทั้งหมดบนเรือสำราญ

เนื่องจากประวีร์และนีรทั้งสองคนถูกขังไว้ในห้องไม่ให้ออกมา หลังจากที่กุลดิลกทราบถึงกำลังทรัพย์ของรพีพงษ์ ก็ไม่กล้าที่จะ คิดอะไรกับอารียาอีก ในสองวันที่ผ่านเอาแต่อยู่แต่ในห้องของ ตัวเองไม่ออกมา

ดังนั้นความสนุกสนานของรพีพงษ์ทั้งคู่จึงราบรื่นมาก ไม่มี ใครมาก่อความวุ่นวาย และไม่มีใครมาไล่ถามว่าทั้งสองคนขึ้น เรือด้วยตัวเรือปลอมหรือไม่

อารียารู้สึกว่าเป็นสองวันที่มีความสุขที่สุดตั้งแต่เธอเที่ยวเล่น ตั้งแต่เล็กจนโต ตั้งแต่จำความได้ เธอไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายเช่น นี้มาก่อนเลย

เหตุผลที่ใหญ่ที่สุด ก็คือรพีพงษ์ที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน อยู่เคียงข้างรพีพงษ์ เธอไม่ต้องกังวล อะไรเลย เพียงแค่กินดื่มและเล่นให้สนุกสนานก็พอ

เนื่องจากความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับรพีพงษ์ อารียาอยู่ในช่วงสองวันนี้ ก็พยายามยั่วรพีพงษ์ไม่น้อย รพีพงษ์คำนึงถึงว่าอารียา ท้องไม่สามารถทำเรื่องอย่างว่าได้มากเกินไป อารียาจึงใช้วิธีอื่น แทน ทำให้ความรู้สึกของทั้งสองคนเปลี่ยนสถานะไปมาก

ในบ่ายสองวันต่อมา เรือสำราญไข่มุกเทียบท่าบนเกาะที่ สวยงามแห่งนี้ เกาะนี้มีขนาดไม่เล็ก และรูปลักษณะเป็นส่วนโค้ง ทั้งหมด นี่คือที่มาของชื่อเกาะพระจันทร์ด้วย

แม้ว่าเกาะพระจันทร์จะเป็นเพียงหมู่เกาะ เนื่องจากการ พัฒนาการท่องเที่ยว แต่จํานวนประชากรบนเกาะนี้ก็ถือว่ามี จำนวนมาก และอาคารทุกประเภทพร้อมให้บริการ นอกจาก ตึกระฟ้า สิ่งปลูกสร้างที่มีอยู่ในเมืองใหญ่ชั้นหนึ่ง สามารถหาพบ ได้ที่นี่

เนื่องจากสภาพแวดล้อมชั้นหนึ่ง และทิวทัศน์ที่สวยงาม ผู้คน จำนวนมากจึงตั้งบ้านไว้ที่นี่ ซึ่งทำให้เกาะนี้มีชีวิตชีวามากขึ้น คน เหล่านี้ยังสามารถพึ่งพาการท่องเที่ยวเพื่อเลี้ยงดูตัวเองได้

นอกจากนี้ลูกค้าที่เกาะพระจันทร์ต้อนรับยังถือได้ว่ามีฐานะที่ ค่อนข้างร่ำรวย ซึ่งทำให้เกาะนี้มีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว และ ผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะนั้นก็ค่อนข้างที่จะร่ำรวย

ที่นี่มีโครงการท่องเที่ยวมากมาย ตราบเท่าที่คิดได้ สามารถ สัมผัสบนเกาะนี้ได้ แน่นอนว่า เบื้องต้นคือต้องมีเงินที่เพียงพอ

หลังจากที่เรือสำราญเทียบท่า ทุกคนแทบรอไม่ไหวที่จะลงเรือ สำราญ และแทบรอไม่ไหวที่จะไปสนุกที่เกาะที่มีชื่อเสียงแห่งนี้

รพีพงษ์และอารยาทั้งสองคนเดินไปที่บันได และมีพนักงานคนหนึ่งเดินตามพวกเขาทั้งสองคนไป โดยถือกระเป๋าของพวกเขา

พวกเขาสองคนได้มองจากบนเรือสำราญลงมาบนเกาะทั้ง เกาะ ถูกทิวทัศน์ที่นี่ดึงดูด

ในเวลานี้ที่บนฝั่ง มีผู้คนจำนวนมากรออยู่ คนเหล่านี้คือคนที่ อาศัยอยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดเป็นไกด์นำเที่ยวของเกาะพระจันทร์ แม้ว่าจะเป็นเพียงหมู่เกาะ แต่พื้นที่ของเกาะพระจันทร์ก็ยังมี ขนาดใหญ่มาก ไกด์นำเที่ยวที่มีความจำเป็นอยู่แล้ว

รพีพงษ์และอารียาทั้งสองลงจากเรือสำราญ ตั้งใจว่าจะหา ไกด์นําเที่ยว นำพาพวกเขาให้รู้สถานการณ์ของบนเกาะ พระจันทร์

ในขณะนี้ เสียงโกรธเสียงหนึ่งดังขึ้น “อารียา รพีพงษ์! พวก แกสองคนนี่มันหน้าด้านจริงๆ ปล่อยให้เราถูกขังอยู่ในห้องที่ พังๆนั้นเป็นเวลาสองวันเต็ม ฉันโกรธมาจริงๆ พวกแกสองคนรีบ ขอโทษพวกเราเดี๋ยวนี้!

รพีพงษ์และอารียาต่างก็หันหน้าไปมอง พบว่าเป็นประวีร์และ นีรทั้งสองคนที่หน้าเขียว

ในครั้งนี้ทั้งสองคนตั้งใจซื้อตั๋วเรือสำหรับชั้นแปด เพียงเพื่อ ชมวิวทะเลจากที่สูงกว่า แต่พวกเขาเพิ่งจะขึ้นเรือมาได้ไม่นาน ก็ ถูกขังอยู่ในห้องและไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก

สองวันที่ผ่านมา ทั้งสองคนอยู่ในห้องมีเพียงหน้าต่างเล็กๆ หนึ่งบานเกือบจะอึดอัดตายอยู่ ทำอะไรไม่ได้นอกจากเล่น โทรศัพท์ ก็เหมือนกับอยู่ในโรงแรมราคาถูกเป็นเวลาสองวัน
ที่สำคัญเนื่องจากพวกเขาทั้งสองคนทำให้ลูกค้าชั้นบนสุดไม่ พอใจ ในสองวันนี้พนักงานบริการชั้นแปดจึงส่งอาหารที่แย่ที่สุด ให้พวกเขา

สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกว่าตัวหลายแสนที่ซื้อไปค่อนข้างไร้ค่า ดังนั้นเมื่อลงจากเรือ ทั้งสองคนก็เริ่มมองหาตัวรพีพงษ์และ อารียา ตั้งใจว่าจะระบายความโกรธนี้ออกมา

“เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ พวกแกจะมีเงินซื้อตั๋วเรือชั้นบนสุด ทำไม พวกแกควักเงินทั้งบ้านออกมาท่องเที่ยวทั้งหมดเลยเหรอ? จะบอกพวกแก ให้ อย่าคิดว่าพวกแกซื้อตั๋วชั้นบนสุดของเรือ สำราญได้ แล้วฐานะของพวกแกก็สูงส่ง พวกแกก็สามารถภูมิใจ กับสิ่งต่างๆได้เป็นเวลาสองวันเท่านั้นเอง รีบขอโทษเดี๋ยวนี้เลย ไม่อย่างนั้น ไม่มีผลดีอะไรกับพวกแกเลย”ประวีร์อย่างโกรธๆ

เขาไม่คิดว่ารพีพงษ์และอารียาจะมีปัญญาซื้อตั๋วเรือชั้นบนสุด ได้ เป็นเพราะที่บ้านร่ำรวย แต่รู้สึกว่าพวกเขาเอาเงินทั้งหมดที่ สะสม ออกมาสัมผัสกับความรู้สึกของคนรวยหนึ่งครั้ง

นีรยังจ้องไปที่รพีพงษ์และอารียาด้วยความโกรธ และตะโกน ว่า: “แค่ขอโทษคงไม่พอ พวกเขาทำให้เราถูกขังบนเรือสำราญ เป็นเวลาสองวัน พวกเขาต้องจ่ายค่าชดเชยให้เรา และให้พวก เขาเอาตั๋วเรือชั้นบนสุดให้พวกเรา แบบนี้เมื่อเรากลับไปก็ สามารถเพลิดเพลินกับปฏิบัติตัวในชั้นบนสุดได้

“พูดถูก พวกแกสองได้ยินมั้ย รีบเอาตัวเรือชั้นบนสุดออกมา! ประวีร์พูดอย่างโกรธๆ
รพีพงษ์พูดไม่ออก ไม่เข้าใจว่าวงจรสมองของสองคนนี้เป็น อย่างไร ยังมีหน้ามาขอตั๋วเรือกับเขา

“ทำไมพวกคุณสองคนดุจัง ดูเหมือนโจรเลย ตัวเรือของพี่ชาย และพี่สาวคนนี้ ทำไมต้องให้พวกคุณด้วย” ในเวลานี้มีเสียงหนึ่ง ดังขึ้น และหลายคนมองไป เป็นเด็กผู้ชายอายุสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง

“ไอ้เด็กเปรต แกจะไปรู้อะไร พวกเขาทำร้ายพวกเราจนสูญ เสียมากมาย เราต้องการทวงความยุติธรรมกลับคืนมา แกรีบ ไสหัวไปเลย นีรตะโกนใส่เด็กผู้ชายคนนั้น

เด็กผู้ชายพูดทันที “อย่าตลกนะ พี่สาวคนนี้สวยงามขนาดนี้ จะทำร้ายพวกคุณได้อย่างไร แต่คนที่ดูเหมือนเสื้อตัวเมียอย่าง คุณ ถึงจะเหมือนกับที่ทำร้ายคน

เมื่อรพีพงษ์และอารียาได้ยินคำพูดของเด็กผู้ชาย ก็หัวเราะขึ้น

ในเวลานี้ผู้คุมของเรือสำราญสังเกตเห็นสถานการณ์ที่นี่ และ

พบว่าเป็นคนสองคนที่ทำให้นักท่องเที่ยวชั้นบนสุดไม่พอใจอีก แล้ว ก็รีบนำพาคนเดินมา ล้อมรอบประวีร์และนีรทั้งสองคนไว้ “ถ้าหากพวกคุณยังคิดที่จะทำอะไรกับแขกผู้เกียรติของเรา เราจะขังคุณไว้บนเรือสำราญ และส่งคุณกลับทันที”

ประวีร์และนีรทั้งสองคนหวาดกลัวจนกระสับกระส่าย

รพีพงษ์และอารียาต่างส่ายหัว เลิกสนใจพวกเขา แล้วหันไป จากไป
ในตอนนีรพีพงษ์มองไปที่เด็กชาย และถามว่า “นายเป็นคนที่ อาศัยอยู่บนเกาะนี้เหรอ?”

เด็กชายพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นนายสามารถเป็นไกด์นำเที่ยวของเราได้ไหม? รพีพงษ์ถาม ความประทับใจที่เขามีให้เด็กชายคนนี้ก็ไม่เลวเลย ถึงยังไงเขาก็อยากหาไกด์นำเที่ยวคนหนึ่งอยู่แล้ว จึงถามดู

ดวงตาของเด็กชายเปล่งประกายขึ้นทันที แล้วพูดว่า “ได้

แน่นอนอยู่แล้ว พี่ชายพี่สาว ยินดีที่ได้ให้บริการพวกคุณครับ

พูดเสร็จ เขาจึงวิ่งไปเอากระเป๋าของรพีพงษ์และอารียา ทั้ง สามคนเดินไปข้างหน้าด้วยกัน

ประวีร์และรหลังของทั้งสองคนมองดูทั้งสามจากไป ต่างก็

กัดฟันแน่น

“ดูเหมือนว่าฉันจะเดาถูก พวกเขาสามารถซื้อตั๋วเรือชั้นบนสุด ได้ คงจะควักเงินทั้งบ้าน ถึงได้หาเด็กเมื่อวานซืนมาเป็นไกด์นำ เที่ยว ก็เป็นเพราะไม่มีเงิน

“ค่อยดูเถอะ ถึงตอนที่อยู่บนเกาะ คนเหล่านี้ไม่มีทางปกป้อง พวกแก ฉันระบายความโกรธ ออกมาอย่างแน่นอน!

ประวีร์กล่าวอย่างโกรธเคือง