บทที่ 597 คนบ้านนอก

ในห้องนอน

รพีพงษ์มองไปที่อารียาอย่างทำอะไรไม่ถูก เดินไปด้านหน้า กระเป๋าเดินทาง และหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนใส่

ในเวลานี้อารียากำลังนั่งอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ มือ ข้างหนึ่งกำลังซ่อมแซมเสื้อผ้าของตัวเอง ตรงตำแหน่งหน้าอก ถูกฉีกขาดออกมาเป็นรู

“นี่คือเสื้อผ้าที่ฉันเลือกมาเป็นอย่างดี ไอ้คนเลวอย่างนาย ก็ ฉีกมันขาด ครั้งนี้ฉันนำกระโปรงมาแค่สองชุดเอง นี่เพิ่งจะขึ้นเรือ เอง ก็ถูกนายทําขาดไปหนึ่งชุด อารียาพูดอย่างโกรธๆ

“ฉันก็คาดไม่ถึงว่าจู่ๆเธอจะ……ที่ปาก ยังนึกว่าเธออยากจะทํา อะไรกับฉัน ก็เลยอดกลั้นไม่ไหว ก็….รพีพงษ์พูดอย่างไร้เดียง

สา

เมื่ออารียาถูกพูดเช่นนี้ ใบหน้าเรียวเล็กก็แดงระเรื่อมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกละอายใจกับความคิดบางของเมื่อ

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว รพีพงษ์เห็นอารียายังซ่อมแซม เสื้อผ้าของตัวเอง จึงพูดว่า “ไม่ต้องซ่อมมันแล้ว ที่ชั้นแปดมีการ แสดงเครื่องแต่งกายไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวเราไปดู ถ้าหากว่ามีชุด สวยๆ ก็ซื้อไว้ ถือว่าฉันชดใช้ให้เธอแบบนี้ยังไม่ได้อีกเหรอ”

อารียามองไปที่รพีพงษ์อย่างทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็ก้มมองลงไปที่เสื้อผ้าที่ฉีกขาดของตัวเอง และพูดว่า “ไหนๆก็ฉีกขาด ไปหมดแล้ว นายรีบมานี้ ทำในสิ่งที่นายอยากทำให้เสร็จเถอะ

รพีพงษ์นิ่งอึ้ง แล้วพูดว่า “แต่ว่า ตอนนี้เธอท้องอยู่นะ…..

“โธ่เอ๊ย ฉันถามหมอแล้ว หมอบอกว่าหลังสามเดือนสามารถ อะไรบางอย่างได้อย่างเหมาะสม อารียาพูดอย่างเขินอาย

รพีพงษ์คาดไม่ถึงว่าอารียายังไปถามคำถามแบบนี้กับหมอ ก็ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกไปชั่วขณะ

“ฉันเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้ารพีพงษ์กล่าวอีกครั้ง

“ถอดมันก็จบแล้ว ทำไมนายชักช้าจัง”อารียาจ้องมองไปที่ร พงษ์

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกไม่พอใจ เดินตรงไปตรงหน้า

อารียา กดเธอลงบนเตียงทันที และพูดด้วยน้ำเสียงอย่างเอาแต่

ใจ: “เธอว่าใครซักซ้าเหรอ?”

อารียาไม่กล้าสบตากับรพีพงษ์ รีบหันหน้าไปทางด้านข้าง หน้าอกเต้นขึ้นเต้นลง

ในห้องนอนภาพแห่งฤดูใบไม้ผลิล้วนแสนงดงาม และใน เวลานี้เรือสำราญไข่มุกก็เป่านกหวีด ร่องไปยังเกาะพระจันทร์

หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน รพีพงษ์พาอารียาที่ ใบหน้าชุ่มฉ่ำไปสอบถามเรื่องการแสดงเครื่องแต่งกาย บริกรบ อกกับพวกเขาว่าการแสดงเครื่องแต่งกายกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว แต่ถ้ารพีพงษ์อยากดู สามารถให้การแสดงของชั้นแปดรอให้รพงษ์พวกเขามาแล้วค่อยเริ่มก็ได้

นั่นหมายถึงการปฏิบัติต่อผู้โดยสารชั้นบนสุด ไม่ว่าการแสดง ของชั้นไหน เพียงแค่พวกเขาอยากดู สามารถบอกกล่าวได้ตลอด เวลา

หลังจากที่บริกรอธิบายให้กับรพีพงษ์และอารียาอย่างชัดเจน แล้ว จึงบอกทั้งสองคนว่าสามารถนำตั๋วเรือไปที่ชั้นแปดได้ และ การแสดงจะเริ่มขึ้นหลังจากพวกเขามาถึง

ทั้งสองหันหลังและเดินไปที่ลิฟต์ เมื่อบริกรหันกลับมา ก็มีร่าง ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาอีกครั้ง ก็คือกุลดิลก

“พวกเขาสองคนไปทำอะไร?”กุลดิลกถาม

“คุณผู้ชาย พวกเขาทั้งสองคนไปดูการแสดงเครื่องแต่งกายที่ ชั้นแปด บริกรตอบอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อกุลดิลกได้ยินก็หัวเราะขึ้นมาทันที แล้วถาม: “ฉันได้ยินมา ว่าเครื่องแต่งกายที่แสดงของพวกคุณที่นี่สามารถซื้อได้เลยใช่ มั้ย?”

“ใช่ครับคุณผู้ชาย ถ้าหากว่าชอบ สามารถซื้อได้เลย”บริกร ตอบ

“ช่วยจัดเตรียมให้ฉันหน่อย ฉันจะไปชมการแสดงเครื่องแต่ง กายชั้นแปด”กุลดิลกกล่าว

บริกรหันกลับไป แล้วติดต่อที่ชั้นแปดทันที จำนวนของลูกค้า ชั้นบนสุดไปชมการแสดงเครื่องแต่งกายเปลี่ยนเป็นสามคน
กุลดิลกจ้องด้านหลังของรพีพงษ์และอารยาแล้วแสยะยิ้ม พิมพ์: เสื้อผ้าบนเรือสำราญล่านี้ไม่ใช่ถูกๆ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิง กินคนนั้นไม่สามารถซื้อได้อย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นฉันแค่ซื้อหนึ่ง ชุดมอบให้สาวสวยคนนั้น ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินคนนั้นก็จะ สามารถเข้าใจช่องว่างระหว่างฉันได้ หวังว่าถึงเวลาเขาจะ สามารถรู้ถึงความยากและถอยไป ไม่ทำให้ฉันเสียเวลา

ชั้นแปด

เมื่อเทียบกับหนึ่งห้องนอนและห้องนั่งเล่นชั้นบนสุดแล้ว ห้อง โดยสารของที่นี่ดูโทรมไปหน่อย แขกที่อยู่ชั้นแปดจะอาศัยอยู่ ในห้องที่ค่อนข้างเล็ก มีพื้นที่ขนาดเล็ก เมื่อหลังจากวางเตียงคู่ ลงแล้ว สามารถวางโต๊ะได้เพียงหนึ่งโต๊ะ

แต่ยังดีที่นี่ยังถือเป็นจำนวนชั้นที่ค่อนข้างสูง แต่ละห้องมีห้อง สุขาและห้องน้ำ เมื่อเทียบกับเตียงสองชั้นด้านล่าง ถือได้ว่า หรูหรามาก

ในเวลานี้ประวีร์และนีรทั้งสองคนพักอยู่ในห้องนอน นีรมอง ไปที่การตกแต่งในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพูดว่า “ที่นี่ก็หรูหราเกินไปแล้ว ยังมีห้องสุขาและห้องน้ำแยกเป็นส่วน ตัวอีก ขนาดเกือบจะเทียบเท่ากับโรงแรมหนึ่งห้อง

“นั่นเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว คุณก็ไม่ดูเลยว่าเราเสียเงินไป เท่าไหร่ถึงสามารถขึ้นเรือสำราญลำนี้ได้ ถ้าไม่ทำให้มันหรูหรา หน่อย ก็ไม่คุ้มกับเงินที่เราเสียไป ประวีร์เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

“คุณว่าของเรายังขนาดนี้เลย แล้วชั้นบนสุดจะเป็นอย่างไร?” นีรถาม

“ได้ยินมาว่าชั้นบนสุดมีแขกเพียงสิบคน พวกเขาครอบครอง ทั้งชั้น อาศัยอยู่ในห้องชุดหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่น ซึ่ง สะดวกสบายกว่าของพวกเรามาก”ประวีร์กล่าว

นีรแสดงความอิจฉาออกมาทันที แล้วพูดว่า “เมื่อไหร่ฉัน สามารถขึ้นไปชั้นบนสุดได้ ถ้าเป็นแบบนี้ชาตินี้ก็จะไม่อะไร เสียใจภายหลัง”

“คนที่สามารถอยู่ชั้นบนสุดได้ ใครบ้างที่มีมรดกไม่เกินหนึ่ง ร้อยล้าน พวกเราอย่าไปคิดเรื่องนี้ดีกว่า คุณควรจะคิดตอนนี้ที่ที่ คุณพักอยู่ก็ดีมากแล้ว อย่างน้อยก็ดีกว่าอารียาและสามีเศษสวะ ของหล่อน ที่สำคัญไม่แน่พวกเขาอาจถูกขับไล่ออกไปแล้วประ วีร์กล่าว

นีรยิ้มหัวเราะทันที และกล่าวว่า “นั่นมันก็ใช่อยู่ พวกเขามี สิทธิ์อะไรมาเทียบกับพวกเขา คนบ้านนอกสองคน นึกถึงแล้วก็ ตลก”

“พอได้ล่ะ ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาแล้ว การแสดงเครื่องแต่งกาย นั่นจะเริ่มแล้ว ตอนนี้พวกเราก็ไปกันเถอะ” ประวีร์กล่าว

ทั้งสองออกจากห้องด้วยกัน แล้วเดินไปที่ห้องโถงชั้นแปด ซึ่ง จะมีการจัดแสดงเครื่องแต่งกาย
ในขณะนี้ที่ห้องโถงมีผู้คนอยู่มากมาย เวทีสำหรับทางเดินเดิน แบบได้ถูกตั้งไว้ตรงกลาง ด้านล่างเวที มีที่นั่งเป็นแถวๆ ตั้งแต่ ด้านนอกจนถึงด้านใน คุณภาพของที่นั่งเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งด้าน ในสุดเปลี่ยนเป็นโซฟา และที่นี่ เตรียมไว้ให้สำหรับแขกที่อยู่ชั้น บนสุด

“สามี ที่นั่งของพวกเราอยู่ตรงไหนเหรอ?”นีรถามขณะมองไป ที่ที่นั่งเหล่านั้น

“เราเป็นเพียงตัวธรรมดาของชั้นแปด น่าจะสามารถนั่งใน

ตำแหน่งตรงกลางได้”ประวีร์กล่าว

นีรพยักหน้า คิดในใจว่านั่งตรงกลางก็ถือว่าไม่เลว ส่วนโซฟา นั้น เธอไม่คาดหวังอีกต่อไป

สองคนเดินไปที่ทางเข้า และตั้งใจที่จะเข้าไป ในเวลานี้เจ้า

หน้าที่ห้ามพวกเขาทั้งคู่ไว้

“ถึงเวลาแสดงแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังไม่ปล่อยให้เข้าไป ล่ะ?”ประวีร์ถาม

“ขอโทษด้วย วันนี้จะมีแขกจากชั้นบนสุดมาชมการแสดงด้วย หลังจากที่พวกเขามาถึงพวกเราถึง ก็จะเริ่มการแสดง เจ้าหน้าที่ อธิบาย

ทันใดนั้นประวีร์ ก็ถอนหายใจ มีเงินจะทำตามอำเภอใจก็ได้ ถ้าเขาสามารถผูกมิตรเป็นเพื่อนกับแขกชั้นบนสุดได้ ในอนาคต คงจะเจริญรุ่งโรจน์เป็นแน่
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังรออยู่ ทันใดนั้นนรก็ยื่นมือออกไป ชี้ไป ทิศทางหนึ่ง แล้วพูดว่า “สามีคุณดูนั่นสิ นั้นมันบ้านนอกสองคน นั้นนีน่า”