บทที่ 585 คิดบัญชีกับศศินัดดา

“ท่า…..ทำไมพวกเขาถึงไปแล้ว? ฉันเป็นเจ้าของของชุมชนที่นี่ หรือพวกเขาจะไม่สนใจแม้แต่ความปลอดภัยของเจ้าของเหรอ? ฉันจะไปคอมเพลนพวกเขา! พวกเจ้าของโครงการไร้ยางอาย! ศศินัดดาตะโกนพุ่งใส่ไปที่นอกประตู

รพีพงษ์ก็ไม่รู้ว่าทำไมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้ถึง ได้ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ เพียงแค่มาดูก็จากออกไป

แต่เมื่อคิดถึงว่าชุมชนนี้เป็นโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ภายใต้ชื่อของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยคงจะมองฐานะตัวตนของตัวเองออก ดังนั้นก็เลยไม่ กล้ายุ่งเรื่องนี้มากนัก

ศศินัดดามองรพีพงษ์ด้วยความหวาดกลัว พูดอย่างสั่นเทาว่า “แก….แกรีบไสหัวออกไปให้พ้นๆ เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยพวกนี้ไม่กล้ายุ่งกับแก ฉันไม่เชื่อว่าเจ้าของที่นี่ยังไม่ กล้ายุ่งกับแก ถ้าแกยังอยู่ที่นี่ต่อไป ตอนนี้ฉันก็จะไปหาเจ้าของ พวกเขา”

รพีพงษ์หัวเราะ และกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องเสีย แรงหรอก เจ้าของชุมชนนี้ ก็คือฉัน

ดวงตาทั้งข้างของศศินัดดาเบิกกว้าง คาดไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะ บอกว่าเขาก็คือเจ้าชุมชนนี้ ถึงว่าทำไมเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยเห็นรพีพงษ์แล้วราวกับพวกเขาได้พบกับบรรพบุรุษถามยังไม่กล้าถามก็วิ่งหนีไปแล้ว

ถ้าเป็นในอดีต ศศินัดดายังคงรู้สึกว่ารพีพงษ์กำลังขี้โม้อยู่ แต่ ตอนนี้ ต่อให้รพีพงษ์จะบอกว่าบ้านครึ่งหนึ่งในเมืองริเวอร์เป็น ของเขา หล่อนก็ไม่มีข้อสงสัยใดๆ

“แก…..แกเป็นเจ้าของชุมชนนี้แล้วยังไงล่ะ หรือแกจะทำชั่วที่นี่ ได้เหรอ? ฉันเสียเงินซื้อคฤหาสน์หลังนี้มา ฉันก็มีสิทธิ์ที่นี่ ต่อให้ นายเป็นเจ้าของ ก็ไม่สามารถบุกรุกเข้ามาที่บ้านฉันตามใจชอบ ได้!”ศศินัดดายังคงหาเหตุผลให้ตัวเอง

รพีพงษ์เดินไปตรงหน้าศศินัดดา แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “คุณซื้อ คฤหาสน์หลังนี้เหรอ? คฤหาสน์หลังนี้เขียนชื่อของคุณเหรอ?” เมื่อศศินัดดาได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ ดวงตาหวั่นไหวขึ้นมา

ทันที พูดอย่างไม่ค่อยมั่นใจ “ต่อให้ไม่ได้เขียนชื่อของฉันแล้วยัง

ไงล่ะ ถึงยังไงฉันก็เป็นคนเสียเงินซื้อมา เขียนชื่อของใครก็ไม่

สำคัญ ฉันเต็มใจเขียนชื่อคนอื่น แกยุ่งอะไรด้วย?”

เมื่อรพีพงษ์เห็นว่าศศินัดดาถึงตอนนี้แล้วยังมีเหตุผลเพียง พอที่จะสามารถพูดออกมาได้ โมโหจนบีบคอของหล่อน และยก เธอขึ้นจากพื้น

ศศินัดดาดิ้นรนอย่างรุนแรง เส้นเลือดก็โผล่ออกมาบนหน้า ผาก ดวงตาก็เบิกกว้างแทบหลุดออกมาจากเบ้าตา สีหน้าแดง

“อาอยู่ข้างนอกจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ แต่คุณกลับไม่ สนใจเรื่องความปลอดภัยของเธอเลยแม้แต่น้อย ยังไม่สามีของตัวเองออกจากบ้าน วิ่งมาเกลือกแรมบลูสกายอินเตอร์เนชั่นเนล และคฤหาสน์หนึ่งหลังให้ กับคนเพิ่งกันเพียงไม่เดือน คุณรู้สึกว่าคุณแบบไม่ ละอายใจต่ออารีเลยเหรอรพีพงษ์

ศศินัดดาถูกคอ พูดออก

การหายตัวของคุณความรับผิดชอบอย่างมาก คุณ ในฐานะของเธอ คนวางแผนตั้งใจทำลายบริษัท สิ่งฉันจำเป็นต้องทำให้คุณลิ้นลองความ

หลังพูดเสร็จ รพีพงษ์มือข้างยกรพีพงษ์ขึ้นมา และ หน้านัดดาไปสามครั้ง ไม่ลังเล

มุมปากของนัดดาเลือดออกมาทันที และหน้าครึ่ง

หนึ่งบวมราวกับใบหน้าสองข้างที่แตกต่างกัน

ศศินัดดารู้สึกหวาดกลัวในทันที หล่อนแสดงสายตาอ้อนวอน ต่อรพีพงษ์ และอดกลั้นน้ำตาไม่ไหลออกมาจาก

กําลังของธรรมดาเทียบกับรพีพงษ์เทียบอย่างไร การ ตบทั้งสามครั้งของเขาไม่ทำให้ศศินัดดาสมองกระทบกระเทือน เกิดความหวาดกลัวเผชิญหน้ากับความตาย

รพีพงษ์ไม่ได้เพราะนัดดาร้องไห้ขึ้นมาถึงได้ปล่อยเธอ อะไร ตอนนี้พักอยู่ชุมชนคำแหง
ศศินัดดาส่งเสียงสะอื้นออกมาจากในปากทันที ในเมื่อบอกว่า หาตัวกลับมาแล้ว ทำไมยังทำแบบนี้กับหล่อนอีก

“ในช่วงเวลานี้ ฉันได้รู้ความเป็นมาของอาแล้ว คุณไม่ใช่แม่ ของเธอ สาเหตุที่เธอหายตัวไป ก็เป็นเพราะเธอกลับไปอยู่กับ ครอบครัวเดิมของเธอ”รพีพงษ์พูดต่อ

สีหน้าของศศินัดดาเปลี่ยนไปซีดลงทันที หล่อนคาดไม่ถึงว่า รพีพงษ์จะรู้ความเป็นมาที่แท้จริงของอารียาแล้ว ถ้าหากเป็นเช่น นั้น อย่างนั้นหล่อนก็สูญเสียความสามารถที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการ ตอบโต้รพีพงษ์

“อารอยู่ที่โน่นก็ถือว่าไม่ได้แย่ เพียงแต่คนเหล่านั้นรับเธอกลับ ไป ก็เพียงแต่หลอกใช้เธอเท่านั้นเอง ก่อนที่อารีจะประสบ อุบัติเหตุ เธอก็ตั้งครรภ์แล้ว และอยู่ที่โน่น ลูกที่อยู่ในท้องเธอ เกือบจะไม่รอด”

“อารีท้องเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน พวกคนที่วางแผนพยายาม ลงมือกับเด็ก ตอนนี้ไปรายงานตัวกับพญายมแล้ว”

“และคุณ ในฐานะคนสนับสนุนช่วยเหลือ ก็มีความรับผิดชอบ อย่างมากเช่นกัน ดังนั้นที่ลูกในท้องของอารีเผชิญหน้ากับ อันตราย คุณไม่สามารถที่จะหลบหนีจากความผิดนี้ได้

หลังจากพูดเสร็จ รพีพงษ์ก็ตบไปอีกสามครั้ง ตบอีกใบหน้า ด้านหนึ่งของศศินัดดา

ใบหน้าทั้งหน้าของศศินัดดาบวมเป็นลูกบอล และมุมปากของ ยังคงมีเลือดไหลออกมา ดูค่อนข้างน่าอนาถ
หลังจากทรพีพงษ์ตบศศินัดดาไปแล้วหกครั้ง ถึงค่อยโยนค นัดดาลงบนพื้น ถ้าหากก่อนมาอารียาไม่ได้ขอเขาไว้ ศศินัดดา คงจะกลายเป็นศพไปแล้ว

ศศินัดดาเกือบขาดลมหายใจตายเมื่อถูกรพีพงษ์บีบคอ หลัง จากที่กระแทกลงบนพื้น เธอก็รีบสูดลมหายใจ เพื่อฟื้นฟูตัวเอง ให้กลับมาเป็นปกติ

ในตอนนี้รพีพงษ์อยู่ในใจของศศินัดดา ได้กลายเป็นปีศาจ ร้าย ผู้ชายคนนี้ก็คือพญายมที่ต้องการชีวิตที่ออกมาจากนรก ตัว เองเพียงแค่ชั่วโทสะเขาเล็กน้อย เขาก็จะสามารถเอาชีวิตตัวเอง ได้

รพีพงษ์รอให้ศศินัดดากลับมาหายใจเป็นปกติ จากนั้นจ้อง มองหล่อนแล้วถามว่า: “ผนึกรอยู่ที่ไหน?”

ศศินัดดารีบส่ายหัวทันที แล้วพูดว่า “ฉัน……ฉันไม่รู้

รพีพงษ์จ้องมองเธอ แล้วพูดว่า “ถึงขนาดนี้แล้ว คุณยัง ปกป้อง บมงกุฎ มอีกเหรอ?”

“เขา….เขาไม่ใช่สิบแปดมงกุฎ รพีพงษ์ ฉันยอมรับผิดกับแก แล้ว แกก็ไม่ต้องไปหาเรื่องเขาแล้ว”ศศินัดดาวิงวอน

“เขาไม่ใช่สิบแปดมงกุฎเหรอ? แล้วทำไมคฤหาสน์ถึงเขียนชื่อ เขาแค่คนเดียวล่ะ? แล้วเงินที่คุณขายโรงแรมบลูสกายอินเต อร์เนชั่นเนลได้ล่ะ? ก็ให้เขาไปแล้วใช่มั้ย?”รพีพงษ์ถาม

ก่อนจะมา รพีพงษ์ยังหาคนให้ตรวจสอบบัญชีของศศินัดดาพบว่าเงินในบัญชีของหล่อนค่อยๆถูกโอนไปให้ผนึกร ตอนนี้เงิน ทั้งหมดของศศินัดดาอยู่ที่ผนึกรหมดเลย

“เขา…..เขาเอาเงินพวกนั้นเพื่อไปทำธุรกิจ ฉันก็เพื่อสนับสนุน ธุรกิจของเขา เมื่อธุรกิจของเขาได้กำไร เขาจะคืนเงินให้ฉันเป็น สองเท่า ศศินัดดากล่าว

ทันใดนั้นรพีพงษ์ก็ส่งเสียงหัวเราะเยาะ โดยที่ไม่อยากพูดจา เพ้อเจ้อกับศศินัดดา แสยะยิ้ม: “บอกฉันมา ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ถ้าไม่บอก ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ

ศศินัดดายังคงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง รพีพงษ์ก้าวตรงไปข้างหน้า ทันที และเอื้อมมือไปบีบคอของศศินัดดา

ศศินัดดาสั่นเทาทันที และพูดอย่างรวดเร็ว: “ฉันบอกแล้ว

ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่กาสิโนใต้ดินของถนนวนิก แกหยุดบีบคอ

ฉันได้แล้ว ฉันพูดออกไปหมดแล้ว”