บทที่557 ความมั่นใจของรพีพงษ์

หลังจากที่วิไลพรพูดจบ ในห้องรับรองเงียบสงัดชั่วขณะ ชลาธิป ขมวดคิ้วเข้ากลาง แต่รพีพงษ์ยังคงยิ้มแย้ม

“คําพูดของเธอได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว นายใหญ่ตระกูลพงศ์ ธนธดา ถ้าคุณยังไม่คืนภรรยา ให้กับผมเหมือนเคย ไม่ใช่แค่ บุ๊คกิ้งทั้งห้าจะหายไป อนาคตตระกูลพงศ์ธนธดา ก็จะเสียโอกาส ในการทำรายได้อย่างมหาศาล ถึงขั้นไม่มีบุ๊คกิ้งเข้ามาเลยแม้แต่ น้อย” รพีพงษ์กล่าว

ชลาธิปหยามเหยียด กล่าว “รพีพงษ์แกอย่าคิดว่าแกควบคุม บุ๊คกิ้งพวกนี้ได้ แล้วจะต่อกลอนกับตระกูลพงศ์ธนธดาได้แล้ว บุ๊คกิ้งพวกนี้ฉันไม่เอาก็ได้ สำหรับตระกูลพงศ์ธนธดา ก็แค่ได้ กําไรน้อยลงหน่อยก็แค่นั้น แค่พวกคุณไม่กี่คน คิดจะกำจัด ตระกูลพงศ์ธนธดา ฝันไปเถอะ

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของชลาธิป รพีพงษ์ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย จากนั้นก็ส่งสายตาให้วิไลพร วิไลพรรับรู้ ก็ได้หยิบแฟ้มขึ้นมา วางไว้บนโต๊ะ

“ตอนนี้บริษัทที่ร่วมการค้ากับคุณทั้งเล็กและใหญ่รวมๆกัน แล้วได้หนึ่งร้อยสามสิบหกบริษัท นี่เป็นขีดจำกัดสูงสุดในการทำ ธุรกิจของตระกูลพงศ์ธนธดา รายรับ80%ของตระกูลพงศ์ธนธดา ล้วนมาจากบุ๊คกิ้งจำนวนร้อยกว่าบริษัทนี้ ฉันพูดถูกไหม” วิไลพรกาม
ชลาธิปได้ยินวิไลพรพูดถึงเบื้องลึกของตระกูลพงศ์ธนธิดา อย่างละเอียด ก็ตกใจเล็กน้อย แต่นี่ก็ไม่ถือว่าเป็นความลับอะไร วิไลพรสามารถค้นพวกนี้เจอ ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไร

“แล้วยังไง หรือคุณรู้ว่าตระกูลพงษ์ธนธดาร่วมมือกับใคร ถึง ได้ต่อกลอนกับตระกูลพงศ์ธนธดา?”

วิไลพรยิ้ม แล้วกล่าว “สิ่งที่ฉันอยากพูดก็คือ ในร้อยสามสิบ หกบริษัทที่ร่วมมือทางการค้ากับตระกูลพงศ์ธนธิดานั้น มีแปด สิบสามบริษัทที่อยู่ในเครือกิจการของบริษัทลานคอนกรุ๊ป ถึงแม้ พวกเขาจะมีชื่อแตกต่างกันออกไป ต่างประเภทต่างธุรกิจ แต่ ทั้งหมดก็เป็นเครือข่ายของบริษัทลานคอนกรุ๊ปด้วยกันทั้งนั้น แค่ ฉันพูด พวกเขาก็จะหยุดร่วมการค้ากับตระกูลพงศ์ธนธิดาทันที ไม่รู้ว่าถ้าเกือบครึ่งของอีกฝั่งยกเลิกสัญญากับพวกคุณทันที จะ กระทบตระกูลพงศ์ธนธดายังไงบ้างนะ?

ชลาธิปยืนขึ้นจากที่นั่งโดยตรง เก้าอีกถอยหลังไป บดกับพื้น กระเบื้อง เกิดเป็นเสียงแหลมขึ้นมา

“คุณพูดอะไร! คุณก็แค่ผู้บริหารของบริษัทเครื่องสำอางเล็กๆ เท่านั้น จะควบคุมธุกร็จมากมายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน คุณ สร้างภาพขึ้นมาโกหกผมแน่นอน!” ชลาธิปพูดอย่างร้อนรน

วิไลพรไม่หวาดหวั่น ถือแฟ้มเอกสารนั้นมา ส่งไปที่ชลาธิป แล้วกล่าว “เอกสารเหล่านี้สามารถพิสูจน์ว่าธุรกิจเหล่านั้นเป็น ของบริษัทลานคอนกรุ๊ป ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็ ดูเอาเองแล้วกัน”

ชลาธิปรีบยื่นมือไปรับเอกสารพวกนั้น ต้องดูไปที่เนื้อหาอย่างละเอียด ตอนแรกก็ขมวดคิ้วอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งหนักเข้าไปอีก

วิไลพรพูดไว้ไม่มีผิด เอกสารแสดงอย่างชัดเจนเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ของทั้งแปดสิบสามบริษัท พวกมันเป็นของบริษัท ลานคอนกรุ๊ปจริงๆ ถึงแม้จะไม่เกี่ยวข้องกับบริษัทลานคอนกรุ๊ป แต่ธุรกิจพวกนี้ก็มีความสัมพันธ์กับบริษัทลานคอนกรุ๊ปด้วยกัน ทั้งหมด

เรื่องสำคัญที่สุดคือ แปดสิบสามบริษัท เป็นลูกค้าคนสำคัญ ของตระกูลพงศ์ธนธดา ถ้าพวกเขายกเลิกสัญญากับตระกูลพงศ์ ธรธิดากระทันหัน สำหรับตระกูลพงศ์ธนธดาแล้ว เป็นการสะดุด ครั้งใหญ่เลยทีเดียว

มือสองข้างของชลาธิปที่ถือเอกสารอยู่นั้นก็ล้วนสั่นคลือ เขา คิดว่าในเมืองเซี่ยงไฮ้ตระกูลพงศ์ธนธดาซ่อนความสามารถไว้ ระดับดีมากแล้ว มีแค่ตระกูลธาดาวรวงศ์ที่กดตระกูลพงศ์ธนธดา ได้เท่านั้น

กลับไม่คาดคิด ว่าเมืองเซี่ยงไฮ้จะมีบุคคลที่น่ากลัวได้ขนาดนี้ อยู่ด้วย คุมกิจการมากมายอย่างลับๆ แค่คำเดียว ก็สามารถบีบ จนตระกูลพงศ์ธนธดาไม่มีทางออกได้

แผนการแบบนี้ ราชาแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้ ตระกูลธาดาวรวงศ์ ก็

ไม่มีทางทําได้

ถึงขณะนี้ ชลาธิปเพิ่งจะรู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ รู้แล้วว่าตัว เองยั่วโมโหคนแบบไหนกันแน่

หรือจะพูดง่ายๆว่า ลูกสาวที่พลัดพรากจากกันยี่สิบกว่าปีนั้นแต่งงานกับคนประเภทใด

นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา ไม่ว่าคุยผมดีหรือยังรพีพงษ์มองปฏิกิริยาชลาธิป ด้วยเลศนัย

ชลาธิปยืนอยู่ที่เดิมอยู่นาน ถือเอกสารยังคงสั่นไม่หยุด ตอนแล้ว ความสามารถทำให้ธนธิดา เสียหายแล้ว

แต่เขามอบอารียา ให้รพีพงษ์เขาก็จะตอบ ธาดาวรวงศ์ว่าอย่างไร เขาปกปิดว่าอารียา แต่งงานแล้ว พอ

แล้วเพราะเรื่องทำให้ตระกูลธาดาวรวงศ์จัดการตระกูล พงศ์ธนธดา ผลลัพธ์ตามต่างจากรพีพงษ์จะได้ ทําให้ชลาล่าบากใจ

อีกครั้ง เอกสารในมือถูกวาง ลงไปโต๊ะ ร่างกายไร้ซึ่งกำลัง

เขาเป็นนายใหญ่ตระกูลพงศ์นั้นเผชิญผ่านมาหลายปีความรู้สึกแบบนี้ เพิ่งเป็นแรก

คืนเรื่องสมอง เสื่อมผมจัดการเอง คุณแค่พูดความจริงเรื่องให้เธอฟัง อธิบายความเข้าใจผิดของเธอให้ธุรกิจเหล่านั้นยกเลิกสัญญาคุณ แล้วยังให้โอกาสตระกูลพงศ์ธนธิดาอีกมากมาย

“อารีเป็นสมรสของตอนคุณทิ้งเธออย่างไม่ถ้าเธอโชคไม่อาจไม่ได้นานขนาดช่วงคุณเคยแสดงความรับผิดชอบในฐานะพ่อ ตอนนี้กลับมาพูดว่าเป็นสาวของคุณ มองคุณจะแบบเชื่อว่าหลังจากอารีความจริงแล้วนั้น ต้องความ

“นายใหญ่ตระกูลพงศ์ธนธดา เมื่อตอนนั้นคุณเลือกจะเธอ อย่ามาทําลายชีวิตในตอนนี้ ดังนั้นคุณเข้าใจ ความของผม ก็ตัดสินใจตอนเถอะ

ชลาธิปได้ยินคําพูดของรพีพงษ์ แหยนั้นพึมพำ พูดเหตุผล แต่ เรื่องของดารินทร์ในตอนไม่ใช่ฉันคน เดียวจะตัดสินใจได้ แกมา ฉัน แล้วฉันจะสามารถมอบ

ได้ยินคําของซลาธิป รพีพงษ์ก็ขมวดแล้วถาม ไม่สามารถตัดสินใจเรื่องหรอเลือกเอาระหว่างคืน อารีให้กับยอมให้ตระกูลพงศ์ธนธดาเสียหาย

ชลาธิปมองไปรพีพงษ์ แล้วกล่าว พูดช่วงที่พวกเราได้ตัดสินใจแต่งงานกับตระกูลธาดาวรวงศ์ เรื่องนี้ตระกูลธาดาวรวงศ์ก็ยอมรับแล้ว ตอนคุณชายของ พวกอยู่ต่างประเทศ รอให้เขากลับมา พวกเราจะทำการหมั้นหมาย เรื่องนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว ถ้าพวกเรากลับค่า ตระกูลธาดาวรวงศ์ก็ไม่มีทางปล่อยตระกูลพงศ์ธนธิดา ดังนั้น ยอมรับความเสี่ยงของความเสี่ยงหายที่จะเกิดขึ้น ฉันก็ไม่มีทาง มอบดารินทร์ให้แก

รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของซลาธิป ก็สีหน้าเคร่งเครียด จากนั้นก็ ทุบโต๊ะอย่างรุนแรง โต๊ะนั้นเกิดรอยขึ้นมาในทันใด ทำเอาคนใน ห้องรับรองตกใจกันเป็นแถวๆ

“ชลาธิป อารีคือผู้หญิงของผม คุณมีสิทธิ์อะไรให้เธอไป

แต่งงานกับตระกูลธาดาวรวงศ์นั่น?” รพีพงษ์เกรี้ยวกราด

“ถึงวัยนี้แล้ว ชีวิตของแต่ละคน จะต้องทำเพื่อวงศ์ตระกูล ดาริ นทร์ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน ที่ผ่านมาฉันติดหนี้เธอจริงๆ แต่อนาคตฉันชดเชยให้เธอได้เพียงพอ แล้วให้เธอแต่งงานกับ ตระกูลธาดาวรวงศ์นั้น เป็นการดีสำหรับเธอ”

“ดีบ้าอะไร! คุณเอาภรรยาของผมเป็นเครื่องมือของตระกูล พงศ์ธนธดา ถ้าไม่ใช่เพราะอารอยู่บ้านคุณล่ะก็ ตอนนี้คุณกลาย เป็นศพไปแล้วรพีพงษ์กล่าวอย่างอำมหิต

ชลาธิปไม่แปลกใจคำพูดเมื่อกี้ของรพีพงษ์ เขารีบรู้ได้ถึง ความรู้สึกที่แสดงผ่านสายตาของรพีพงษ์ อย่างกับยมบาล

“แน่นอน นี่เป็นความคิดเมื่อก่อนของฉัน เพราะก่อนวันนี้ ฉัน ไม่รู้ตัวตนของแก ถ้ารู้ความสามารถของแกตั้งแต่แรกล่ะก็ ตอน แรกฉันอาจพิจารณาสร้างสัมพันธไมตรีกับแกเลย เพราะความ สามารถในตอนนี้ของแก ก็ด้อยกว่าตระกูลธาดาวรวงศ์นิดหน่อย” ชลาธิป ใช้แปดสิบสามบริษัทนั้นมาตัดสินความสามารถ ของรพีพงษ์ ทั้งแปดสิบสามบริษัทถือไพ่เหนือกว่าตระกูลพงศ์ ธนธดา แต่ถ้าจะเทียบกับตระกูลธาดาวรวงศ์นั้น ยังห่างกันอยู่ เล็กน้อย

เขาไม่รู้ ว่านี่เป็นบางส่วนที่วิไลพรแสดงให้เห็นเท่านั้น

“แต่ทว่าตอนนี้ทุกสิ่งก็สายไปแล้ว ตระกูลธาดาวรวงศ์ให้ ความสำคัญกับการแต่งงานในครั้งนี้มาก ฉันไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงอะไรได้” ชลาธิปกล่าวต่อ

“มอบอากลับมาให้ผม เรื่องของตระกูลธาดาวรวงศ์ ผมจะ ช่วยคุณต่อกลอนเองรพีพงษ์กล่าวอย่างเยือกเย็น ชลาธิปส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย แล้วกล่าว “ในเมื่อมาถึงขนาด นี้แล้ว งั้นฉันก็จะหม่ปิดบังอะไรอีก ความจริงตำแหน่งนายใหญ่

ตรเกูลพงศ์ธนธดานั้น ก็เป็นแค่ชื่อ ในมือฉันกุมอำนาจของ

ตระกูลพงศ์ธนธดาเพียงนิดเดียว”

“ผู้ที่มีสิทธิ์ตัดสินใจจริงๆของตระกูลพงศ์ธนธดา ความจริงคือ แม่ของฉัน”