บทที่554 คุณชายได้โปรดให้อภัย

รุ่งขึ้นวันต่อมา

วิไลพรตื่นจากความฝัน เรื่องแรกที่ทำ ก็คือเปิดผ้าห่ม เช็ค สภาพตัวเอง

เห็นเสื้อผ้าบนร่างของตัวเองไม่หายไปแม้แต่ชิ้นเดียว ก็เกิด อาการผิดหวังขึ้นมา

“คุณท่านคงไม่มีปัญหาด้านนั้นใช่ไหมเนี่ย? เมื่อคืนโอกาสดี ขนาดนี้ เขาไม่ทำอะไรเลย?” วิไลพรพิมพ์

เธอลงจากเตียงไป แล้วขยับคอตัวเอง รู้สึกว่าคอแข็งๆ จาก นั้นก็เดินออกจากห้องไป

ในขณะเดียวกันนี้เอง เธอนึกอะไรออกขึ้นมา จากนั้นก็หน้า แดง “ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ ฉันได้เข้าห้องน้ำ แล้วร่างกายไม่มี กำลัง แล้วยังขอช่วยคุณชาย……. เมื่อเป็นวิไลพร กางเกงของ ตัวเอง มั่นใจแล้วว่าตัวเองไม่ได้ใส่กางเกง หรือแล้วเช็ดแห้ง แล้วจากนั้น ก็ถอนหายใจออกมา

ในเมื่อไม่ได้ใส่กางเกง เมื่อคืนเธอก็เมาจนไม่มีแรงเข้า ห้องน้ำ งั้นก็เป็นรพีพงษ์ที่ช่วยเธอ…….เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ วิไลพร หน้าร้อนผ่าวขึ้นมา สาวสังคมอย่างเธอ เมื่อถึงเวลานี้ก็เขินอาย ออกมา

ผ่านไปซักพัก หลังจากที่วิไลพรรวบรวมสติกลับมาได้แล้ว ก็เดินออกไปด้านนอก

เธอเพิ่งออกไป ก็เห็นรพีพงษ์ที่เพิ่งออกมาจากห้องเช่นกัน ยิ้ม อย่างมีเลศนัย เดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ แล้วถาม “คุณชาย เมื่อ คืนคุณ……..อะไรหรือเปล่า?”

รพีพงษ์มองบนต่อวิไลพร แล้วกล่าว “เปล่า”

“แหม อย่ามาโกหกฉันหน่อยเลย ฉันจำได้แม่นว่าเมื่อคืนจะ เข้าห้องน้ำ ตอนนั้นนอกจากที่คุณช่วยฉันแล้ว ฉันไม่มีทางเข้า ห้องน้ำเองแน่นอน ถึงกระทั่ง ฉันไม่สามารถถอดกางเกงได้ ยัง พูดอีกว่าไม่ได้ทำอะไร คุณชาย คุณนี่เลวจริงๆ” วิไลพรตั้งใจพูด ออกมา

รพีพงษ์เขินอาย ไอเบาๆ แล้วกล่าว “คุณอย่าพูดมั่ว คุณเข้า ห้องน้ำไม่เกี่ยวกับผม

วิไลพรเดินไปตรงหน้ารพีพงษ์ ยื่นมือไปจับปกเสื้อของรพีพงษ์ กล่าวพลางยิ้มว่า “คุณชาย มีนาเข้าใจค่ะ ในเมื่อคุณไม่ยอมพูด มีนาก็จะไม่พูดเช่นกัน นี่เป็นความลับระหว่างเราสองคน……

เธอเพิ่งพูดจบ ในห้องอีกห้องหนึ่งที่ผู้หญิงเดินออกมา หญิงคน นั้นเห็นวิไลพรและรพีพงษ์กำลัง “แนบชิดกัน” จึงรีบหันตัวกลับ เข้าไปในห้อง

รพีพงษ์เห็นคนนั้น จึงรีบกล่าว “คุณมานี่หน่อย หญิงคนนั้นเซ็งนิดหน่อย ทำได้เพียงเดินเข้าไปที่พวกเขาทั้งสอง
วิไลพรมองไปที่หญิงคนนั้นอย่างแปลกใจ คนนั้นเป็นผู้จัดการ ฝ่ายทรัพยากรมนุษย์ของบริษัทพวกเธอ ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้ ปรากฏตัวที่นี่

“อธิบายให้เธอฟังหน่อย ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง” รพีพงษ์ กล่าว

หญิงคนนั้นได้อย่างเบาๆ แล้วหันไปที่วิไลพร เห็นได้ชัดว่า

กําลังกลัว

“พูด” วิไลพรกล่าว

“เมื่อ…เมื่อคืนฉันทำงานล่วงเวลาที่บริษัท ในขณะที่กำลัง ตรวจเช็คไฟอยู่นั้น ก็เห็นคุณผู้ชายคนนี้ คุณผู้ชายท่านนี้บอกกับ ฉันว่าคุณเมา อยากเข้าห้องน้ำ จากนั้นฉันเลยพาคุณเขา ห้องน้ำ… หญิงคนนั้นกล่าวอย่างกล้าๆกลัวๆ

สีหน้าวิไลพรบูดบึง เธอไม่คาดคิด ว่าเมื่อคืนจะไม่มีอะไรเกิด ขึ้น คิดว่ารพีพงษ์พาเธอไปเข้าห้องน้ำแล้วต้องเกิดเรื่องสนุกขึ้น แน่นอน กลับไม่คิดว่ารพีพงษ์จะหาคนมา

เธอจ้องไปที่รพีพงษ์อย่างโมโห และสับสน สำหรับคุณชาย ของตน ในตอนแรกเธอเพียงคิดแค่ว่าสถานะรพีพงษ์นั้นพิเศษ เลยอยากลิ้มลอง ความสัมพันธ์แบบวันไนท์แสตนดูบ้าง เธอไม่ คัดค้าน ยิ่งไปกว่านั้นนี่คือคุณชายของเทือกเขาสนา

แต่ทว่าเธอไม่คาดคิดคือ คุณชายคนนี้ของเธอ ซึ่งยึดมั่น นอกจากภรรยาของเขาแล้ว เขาก็ไม่เอาใครทั้งนั้น
นี่ทำให้เธอยิ่งอยากชนะมากขึ้น ตอนนี้เธอไม่เพียงแค่อยากจะ มีอะไรกับรพีพงษ์เท่านั้น ในใจเธอบอกว่า เธอต้องทำให้รพีพงษ์ เห็น ว่ามีเพียงแบบนี้ เธอถึงจะพิสูจน์เสน่ห์ในตัวเธอได้

“พอล่ะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรื่องเมื่อคืน น่าจะยั่วโมโหคนนั้น ที่ชื่อพสธรแล้วล่ะ เขาเอาคนมาหาเรื่องที่บริษัทพวกเธอแล้ว” รพี พงษ์กล่าว

วิไลพรเกรี้ยวกราด ในเมื่อพสธรมาหาเรื่อง งั้นเธอก็จะใช้พล ธรเป็นที่ระบายอารมณ์

หลังจากที่มองรพีพงษ์ด้วยความภูมิใจแล้ว วิไลพรก็เดินไป ทีทางเดิน

ผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรมนุษย์มองไปที่รพีพงษ์ แล้วรีบจากไป พสธรผู้เป็นผู้บริหารของบริษัทความงามFFR คิดไปเองว่า

เครื่องสําอางของตัวเองนั้นก็มีชื่อเสียง เมื่อคืนเขาถูกรพีพงษ์ ต่อยไปขนาดนั้น จากนั้นก็ขอโทษ แน่นอนว่าต้องรู้สึกไม่พอใจ อยู่แล้ว

แต่ทว่าเขาไม่รู้ บริษัทลานคอนกรุ๊ป เป็นแค่สิ่งที่วิไลพรอยาก ให้คนนอกรับรู้เท่านั้น คนนี้แม้กระทั่งคุณหนูตระกูลพงศ์ธนธดา ไม่อยู่ในสายตา จะกลัวบริษัทเครื่องสำอางเล็กๆนี้ได้อย่างไรกัน

พสธรอยากเพิ่มกำลังให้กับตัวเอง จึงได้พาท่านประธานของ บริษัทเหล่านั้นที่ไปงานเลี้ยงเมื่อคืนมาด้วย พวกเขาปรึกษากัน เรียบร้อยแล้ว ว่าจะทำให้บริษัทลานคอนกรุ๊ป วิไลพรรู้ถึงความ เสียหายของตนเอง ถึงเวลานั้นเมื่อเธอเสียใจ พวกเขาก็จะได้ประโยชน์จากบริษัทลานคอนกรุ๊ปนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่ทว่าสิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงก็คือ วิไลพรใช้อุบายที่เจ็บ แสบกว่า ทำให้ทุกคนตะลึง

จากการพูดคุยในตอนเช้า พสธรได้ออกจากอาคารลานคอน อย่างผิดหวัง ตามที่รปภ.หน้าประตูของอาคารลานคอนพูดนั้น หลังจากที่พวกเขาได้ออกจากอาคารลานคอนแล้ว สิ่งแรกที่ทำ คือ ช่วยกันต่อยผสธรอย่างรุนแรง

ช่วงบ่ายของวันเดียวกันนั้น นักข่าวได้ประกาศด่วนถึงการล้ม ละลายของบริษัทความงามFFR และมีข่าวพสธรเจ้าของได้หนีไป แล้ว

และคนที่มากับพสธรหลายๆคนถึงแม้ไม่ล้มละลาย แต่ก็พบ กับอุปสรรคจํานวนไม่น้อยเลยทีเดียว ต้องทำกำไรใหม่ทั้งหมด เป็นความเพ้อฝันที่ยากเกินจะรับได้

เรื่องของบริษัทความงามFER สำหรับบริษัทลานคอนกรุ๊ปแล้ว เป็นเพียงเรื่องเล็กเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นวิไลพรหรือรพีพงษ์ ล้วน ไม่มีเรื่องนี้อยู่ในสายตา

พสธรได้รับการลงโทษแล้ว พวกเขาจะไม่เอาคิดเรื่องนี้อยู่ใน

หัว

ตอนนี้รพีพงษ์เป็นห่วงก็คือ เรื่องของอารียา เขาต้องหาอะไร มากดชลาธิปไว้ เพื่อจะได้ทำตามแผนการต่อไป

ในห้องทํางาน
รพีพงษ์นั่งตรงข้ามวิไลพร

วิไลพรกำลังต้มชา หลังจากที่ทําเสร็จแล้ว ได้ให้รพีพงษ์หนึ่ง แก้ว

รพีพงษ์ดื่มชา จากนั้นถามว่า “ตอนนี้อาอยู่ในมือของชลาธิป ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวใดๆ ผมอยากแย่งอารีกลับมา ต้องกด

ชลาธิปให้ได้ก่อน คุณมีวิธีการอะไรไหม?”

วิไลพรยิ้ม แล้วกล่าว “ฉันไม่เห็นตระกูลธาดาวรวงศ์อยู่ใน สายตา ตระกูลพงศ์ธนธดายิ่งกว่าตระกูลธาดาวรวงศ์เข้าไปอีก ฉันจะไม่มีวิธีจัดการได้ยังไงกัน

“คุณชาย เพียงแค่คุณตกลงปลงใจกับฉัน ฉันจะให้คนไป ทำลายตระกูลพงศ์ธนธดาตอนนี้เลย แล้วแย่งคนที่คุณคิดถึง กลับมา ว่าไง?”

รพีพงษ์มองบน จากนั้นก็เอาเหรียญออกมาจากเสื้อ เป็นป้าย

บัญชาการเทพแห่งสงครามของเทือกเขาสนานั้น

“ทำไม ตอนนี้ฉันให้คุณทำอะไรสักอย่าง จะต้องแลกกับความ ต้องการของคุณแล้วหรอ?”

วิไลพรเห็นป้ายบัญชาการเทพแห่งสงคราม ก็ชะงัก รู้ว่าตัวเอง ล้อเล่นเกินไปแล้ว เพราะช่วงนี้รพีพงษ์อะไรก็ได้ เธอเกือบลืมไป แล้วว่าคนที่อยู่ตรงหน้านั้น เป็นบุคคลที่สามารถตัดสินความเป็น ความตายของเธอได้

เธอรีบยืนขึ้นจากที่นั่งก้มหัวให้รพีพงษ์ ด้วยสีหน้ารับผิดชอบ“คุณชาย ฉันลืมตัวเกินไป ขอคุณได้โปรดให้อภัย”

“ต่อไปอย่าล้อเล่นแบบนี้ก็พอแล้ว ในใจผมมีแค่ภรรยาคน เดียวเท่านั้น ถ้าคุณยังทำแบบนี้อีก ก็อย่าหาว่าผมใจร้ายก็แล้ว

กัน” รพีพงษ์กล่าว

“ค่ะ” วิไลพรรีบพยักหน้า

“พูดๆมาว่าคุณมีวิธีจัดการกับตระกูลพงศ์ธนธิดายังไงดีกว่า รพีพงษ์พูดต่อ

ครั้งนี้วิไลพรเริ่มตั้งใจ ไม่กล้าล้อเล่นกับรพีพงษ์อีกแล้ว แล้ว กล่าว “ความจริง ถ้าจะจัดการตระกูลพงศ์ธนธิดานั้นง่ายดาย มาก ก็แค่ควบคุมธุรกิจที่ตระกูลพงศ์ธนธิดาพึ่งพาอยู่ ชลาธิปก็จะ มาอ้อนวอนคุณชายเอง”

“แล้วในมือฉัน ก็มีธุรกิจใหญ่ๆของบริษัทตระกูลพงศ์ธนธดา อยู่ ถ้ายกเลิกบุ๊คกิ้งเหล่านี้ จะทำให้ตระกูลพงศ์ธรธิดา เคร่งเครียดอย่างมากเลยทีเดียว”