บทที่548 ผมรพีพงษ์พูดจริงทำจริง

“คุณคิดว่าใช้วิธีนี้แล้วจะได้ผลหรอ? จะบอกให้นะ ผมผ่านอะไร มาเยอะ มีประสบการณ์มากกว่าคุณ คุณคิดว่าผมจะไม่ให้คนเช็ก เงินในบัญชีหรอ?”

ชลาธิปค่อนข้างไม่เชื่อว่า ในบัตรมีเงินอยู่แสนล้าน คิดว่าร พงษ์หลอกเขาเท่านั้น

รพีพงษ์ยิ้มอย่างเฉยๆ ยักไหล่ขึ้นแล้วกล่าว “เชิญตามสบาย” ชลาธิปเห็นรพีพงษ์มั่นใจในตัวเอง ก็รู้สึกใจเต้นรัวๆ จากนั้น กล่าว “อวดอ้างไปงั้น เซ็กแน่นอน เดี๋ยวเมื่อเช็กเสร็จ จะดูว่าแก ยังมีหน้านั่งอยู่ตรงนี้อีกไหม!!

พูดจบ ชลาธิปหยิบมือถือขึ้นมา กดโทรออก ให้ตระกูลส่งนัก บัญชีที่มีสิทธิ์ตรวจเช็คบัญชีมา

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ชลาธิปมองไปที่รายงานที่นักบัญชีแสดงให้เขาดู พูดไม่ออก อยู่นาน

รพีพงษ์มองชลาธิปอย่างกวน เดาออกตั้งนานแล้วว่านายใหญ่ ของตระกูลพงศ์ธนธดา จะมีปฏิกิริยาอย่างไร

“ไง ตอนนี้เชื่อผมได้หรือยัง?รพีพงษ์ถาม ชลาธิปกลืนน้ำลาย หันไปที่รพีพงษ์ ด้วยใบหน้าที่คาดไม่ถึงไม่นาน ได้ถามขึ้นมาว่า “แก……นี่แกเอาทรัพย์สินของตระกูลลัต ดาวัลย์ของพวกแกทั้งหมดขายไปแล้วหรอ?”

รพีพงษ์ยิ้ม อล้วกล่าว “ก็แค่แสนล้านเอง ปมไม่จําเป็นต้อง ขายทรัพย์สินของวงศ์ตระกูล”

ชลาธิปสูดหายใจ ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะบ้าได้ขนาดนี้ คำพูด เหล่านี้พูดออกมาจากปากของเขา ราวกับแสนล้านไม่มีค่า อย่างไรอย่างนั้น

ถึงแม้สำหรับตระกูลธนธดา รวบรวมเงินแสนล้านนั้นไม่ยาก ในฐานะที่เป็นตระกูลชั้นนำของโลก แสนล้านถือว่าเป็นจำนวน น้อยอยู่

สิ่งที่เขาตะลึงคือ รพีพงษ์เอาเงินแสนล้านมาได้อย่างง่ายดาย สำหรับตระกูลลัดดาวัลย์แห่งเกียวโต เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของตระกูลลัดดาวัลย์นะ ด้วยสถานะของพวกแก ไม่มีทางเอาเงินมาได้มากขนาดนี้ ชลาธิปกล่าว

รพีพงษ์ยิ้มแล้วกล่าว “คุณสืบตื้นลึกหนาบางของตระกูลลัดดา วัลย์ได้ นั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากให้คุณหาเจอก็เท่านั้น หรือคุณคิด ว่าคุณรู้เกี่ยวกับผมอย่างละเอียดแล้วหรอ? ตระกูลพงศ์ธนธดามี ความสามารถในการซ่อน แล้วคิดว่าตระกูลลัดดาวัลย์ของผมจะ ซ่อนไม่เป็นงั้นหรอ?”

“เอาจริงๆ ผมไม่เพียงเอาเงินแสนล้านออกมาได้ ผมยัง สามารถทำให้คอนแทร็คทั้งหมดที่มีในเมืองเซี่ยงไฮ้เป็นฝั่งตรงข้ามกับคุณ ถ้าคุณไม่ยินยอมให้ผมพาอากลับไป งั้นตระกูล พงศ์ธนธิดาของคุณ จะเจอกับอุปสรรคมากมาย

“ผมรพีพงษ์พูดจริงทำจริง ไม่มีทางคืนอย่างเด็ดขาด”

ชลาธิปรับรู้ได้ถึงศักยภาพของรพีพงษ์ รู้สึกได้ว่าอีกฝั่งไม่ได้ ล้อเล่น แต่ทว่ารายงานที่เขาสืบค้นมานั้น รพีพงษ์มีคอนแทร็คอยู่ ที่เมืองเซี่ยงไฮ้จริงๆ

แต่ดีหน่อยที่เขาคือนายใหญ่ของตระกูลธนธดา ไม่มีทางที่จะ กลัวรพีพงษ์เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำ บวกกับบัตรแสนล้านนั้น

เพียงแค่ราวเรื่องกลับซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้เท่านั้นเอง

“เหอะ อย่าคิดว่าตระกูลพงศ์ธนธิดาของฉันรังแกได้ง่ายๆ ฉัน ไม่มีทางคืนดารินทร์ให้แกแน่นอน ถ้าแกอยากเป็นศัตรูกับ ตระกูลพงศ์ธนธดา สุดท้าย คนที่เสียเปรียบก็คือแก” ชลาธิปกล่า วอย่างเยือกเย็น ยืนขึ้นจากที่นั่ง

“ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร ตอนนี้ผมอยากเจออารี ผมกลับไป พร้อมคุณ เพื่อไปดูว่าอารอยู่ที่นั่น เสียเปรียบหรือเปล่า” รพีพงษ์ กล่าว

“หยุดคิดได้เลย!” ชลาธิปกล่าวอย่างสงบ จากนั้นก็หันหลัง เดินออกไป

รพีพงษ์เห็นดังนั้น ก็เดินตามไป

ทั้งสองเดินออกไปข้างนอกพร้อมกัน ชลาธิปเดินไปด้านหน้า ของรถ โรลส์-รอยซ์ แฟนท่อม จากนั้นก็มีคนมาเปิดประตูรถให้เขาในทันใด

รพีพงษ์ตามไป จะขึ้นรถไปพร้อมกับซลาธิป ชลาธิปรีบเข้าไปนั่งด้านใน ปิดประตู สั่งให้คนขับรถรีบออก

รถ

รพีพงษ์ตามไม่ทัน รถหรูคันนี้ราคาเกือบสิบล้าน มีระบบความ ปลอดภัยที่ค่อนข้างสูง

แต่รพีพงษ์ก็ไม่ยอมแพ้ เขาดูไปรอบๆ จากนั้นก็เดินไปที่ถนน คฤหาสน์จระกูลพงศ์ธนธดา รถ โรลส์-รอยซ์ แฟนท่อมจอดลง ชลาธิปลงจากรถ แล้วพิมพ

ว่า “ไอ้เด็กนั้นยังจะกลับมาพร้อมฉันอีก ฝันไปเถอะ เขาเพิ่งพูดจบ ก็เห็นคนวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ เมื่อดูอย่าง

ละเอียด ก็คือรพีพงษ์

ตระกูลพงศ์ธนธดาในเมืองเซี่ยงไฮ้ถือเป็นตระกูลใหญ่ ตำแหน่งคฤหาสน์ของตระกูลพงศ์ธนธดาก็ไม่ได้เป็นความลับแต่ อย่างใด แค่รพีพงษ์สอบถาม จากนั้นก็นั่งแท็กซี่ มายังที่นี่

ชลาธิป หน้าถอดสี รีบตามเข้าไป แล้วตะโกน “รีบขวางมัน เอาไว้ กล้าบุกรุกคฤหาสน์ตระกูลพงศ์ธนธดา รนหาที่ตายเสีย แล้ว!”

ชลาธิปพูดจบ รอบคฤหาสน์ก็มีคนเป็นสิบพุ่งออกมา ด้วย ความเร็วไปที่รพีพงษ์
ชลาธิปหน้าบึง ไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะกล้าได้ขนาดนี้ กล้า บุกรุกเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลพงศ์ธนธดา แต่แบบนี้ก็ดี รพี พงษ์บุกรุกเอง ถ้าการ์ดที่เขาได้ฝึกฝนมาเอารพีพงษ์จนตาย รพี พงษ์ก็ไม่มีทางพูดอะไรได้ ซึ่งเป็นโอกาสดีที่จะกำจัดรพีพงษ์พอดี

คิดได้ดังนี้ แววตาของชลาทิปก็เต็มไปด้วยความร้ายกาจ จาก นั้นส่งสายตาให้การ์ดพวกนั้น การ์ดเหล่านั้นตอบรับ แล้วเอา กริชออกมาจากชุดของตน

“แกเป็นคนรนหาที่ตายเอง จะโทษฉันไม่ได้นะ แกบุกรุก คฤหาสน์ตระกูลพงศ์ธนธิดาของฉัน การ์ดต้องปกป้องฉันตระกูล พงศ์ธนธดา ถ้าพลาดทำแกตาย อย่ารู้สึกเสียใจล่ะ!” ชลาธิป ตะโกนไปที่รพีพงษ์

เขามองว่า การ์ดเป็นสิบลงมือต่อรพีพงษ์ น่าจะเหลือเฟือ ดัง นั้นเขาจะไม่รู้สึกเครียดอะไร รอดูผลลัพธ์

แต่ทว่าเขายังสะใจไม่ถึงสามวินาที ก็ถูกรพีพงษ์ทำให้ตะลึง แล้ว

เห็นเพียงแค่การ์ดเหล่านั้นแข็งทื่อเหมือนต้นไม้ ปฏิกิริยา โต้ตอบช้ามาก ปล่อยไปหลายหมัด แตรพีพงษ์ ใช้เวลาไม่นาน ก็ ทําฝ่ายตรงข้ามล้มระนาว

ผ่านไปไม่นาน การ์ดของตระกูลพงศ์ธนธดาล้มลงกับพื้น ไม่มี สักคนที่สามารถลุกขึ้นมาสู้กับรพีพงษ์ได้อีก

รพีพงษ์หันไปยิ้มกับชลาธิป จากนั้นก็หันหลังเดินเข้าไปใน คฤหาสน์
วันนี้เขาต้องเจอกับอารีให้ได้ วันนี้ตอนที่พูดคุยกับชลาธิป ทำให้รพีพงษ์รู้สึกว่าตระกูลพงศ์ธนธดา ใช้ไม่ได้ เขาไม่วางใจที่ จะให้อารียาอยู่ที่ตระกูลพงศ์ธนธิดาน ถ้าเป็นไปได้ สามารถพา อารียาไปได้ เขาไม่มีทางลังเลแน่นอน

“หยุดนะ อารินทร์เป็นลูกสาวของฉัน ฉันไม่มีทางมอบเธอให้ แก! ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าแกเป็นใคร แม้แกจะเจอ เธอก็ไร้ประโยชน์!” ชลาธิปทั้งตะโกน ทั้งวิ่งเข้ามา

หลังจากที่รพีพงษ์เข้าไปในคฤหาสน์แล้ว ก็รีบหาอารียา ชั้น

ล่างไม่มี จึงได้ขึ้นไปชั้นสอง

ในเวลาเดียกวันนี้ขนมปังเพิ่งจะออกจากห้องของอารียา ใน มือยังถือซุปที่อารียาเพิ่งจะกินเสร็จ ด้วยสีหน้าดีใจ

หลังจากที่เธอได้เล่าให้อารียาฟังว่าเธอโดนตบอย่างรุนแรง” อย่างไรบ้าง อารียาได้ให้เงินชดเชยอย่างล้ำค่า แล้วยังสัญญา อีกว่าวันหยุดหน้าของขนมปัง จะให้เธอไปเที่ยวที่ซานย่าได้ฟรี

เพราะค่าชดเชยของอารียา จึงไม่รู้สึกว่ารอยตบบนใบหน้านั้น

เจ็บขนาดไหน

แต่ทว่าเธอเพิ่งจะออกเดินออกไป ก็ได้เห็นคนที่ไร้ความรู้สึก ตบไปที่หน้าเธออย่างรุนแรง ทำเอาเธอตะลึงจนตัวแข็งทื่อ

รพีพงษ์หันหน้าไปดู เห็นขนมปังที่เคยโดนเขาตบ ก็ยิ้ม

ดูแคลน

ขนมปังเห็นรอยยิ้มดูแคลนนี้ มือสั่น ถ้วยที่ถืออยู่บนมือได้หล่นลงบนพื้น แตกหัก