บทที่ 446 ช่างมันเถอะ

ณ เมืองริเวอร์

จารุณีนั่งอยู่ในรถไมบัคสีดำ มองทิวทัศน์ข้างทางที่ กําลังเร่งรีบด้านนอกหน้าต่าง พร้อมความรู้สึกที่ซับซ้อน บางอย่างเกิดขึ้นในใจของเธอ

ไม่ไกลกันคืออะพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยอยู่ เมื่อนึกถึง ตอนที่รพีพงษ์ตบเธอในสถานที่แห่งนี้ หมอกจาง ๆ ก็ ปรากฏขึ้นในดวงตาของจารุณี

เธอถอนสายตาและหยุดจ้องมองไปที่แห่งนั้น เธอ เพียงแค่เดินผ่านไป เดิมทีเธอคิดว่าจะเอาชนะอารมณ์ใน ใจได้ แต่เมื่อจําสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้จริงๆ เธอก็ยังไม่ สามารถสงบสติอารมณ์ได้

ครั้งสุดท้ายหลังจากที่รพีพงษ์พาจารุณี จากบาร์ กลับอะพาร์ตเมนต์ จารุณีตื่นขึ้นมา กลับพบว่าเธอนอน อยู่บนเตียงแค่คนเดียว พร้อมความรู้สึกโดดเดี่ยวยากที่ จะอธิบายอยู่ในใจ

เธอรู้สึกสงสารตัวเอง เธอเป็นถึงลูกสาวคนโตของ หอการค้าสมน. ทุกคนล้วนประคบประหงมเธอราวกับ เจ้าหญิง ไม่ว่าอยากได้อะไร ก็จะมีคนช่วยหามาให้เธอ แต่เมื่อเธอมาอยู่ที่เมืองริเวอร์ เธอกลับไม่ได้สิ่งที่เธอ ต้องการ เธอดื่มจนเมาและอยากอยู่กับคนที่เธอชอบ แต่ พอตื่นขึ้นมาเธอกลับพบว่าอะพาร์ตเมนต์แห่งนี้มีเพียงแค่ เธอคนเดียว พร้อมความเย็นชาและความสิ้นหวังที่อยู่ เป็นเพื่อนเธอ

ดังนั้นในวันนั้นเธอจึงไปจากเมืองริเวอร์ เธอรู้สึกว่า ไม่มีเหตุผลที่จะให้ตัวเองทนกับความรู้สึกที่เจ็บปวดเช่น นี้ต่อไป อาจเป็นเพราะชีวิตนี้เธอกับรพีพงษ์ ไม่มีวาสนา ต่อกันจริงๆ

หลังจากกลับมาที่เกียวโต เธอก็ยังคิดมากและรู้สึก ว่าตัวเองหวาดระแวงมากเกินไป ถ้าหากว่าเธอเปลี่ยนใจ บางทีเธอก็คงไม่ต้องเจ็บปวดขนาดนี้

บนโลกใบนี้มีหลายสิ่งที่ไม่อาจปรารถนาได้ แต่เธอ คือเจ้าหญิงในสายตาของทุกคน แต่ในความรู้สึกของ เรื่องนี้ ไม่มีสูงหรือต่ำ ไม่ใช่เพราะว่าเธอชอบรพีพงษ์ แล้วรพีพงษ์จะต้องชอบเธอ

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว จารุณีรู้สึกว่าเรื่อง ในใจคงจะผ่อนคลายลงไปบ้างและคิดว่าตัวเองสามารถ ที่จะไม่คิดเรื่องของรพีพงษ์แล้ว

เพราะถึงวัยที่จะต้องเพิ่มความสนใจให้กับจารุณี ธีร ศานติ์จึงคิดว่าควรให้จารุณีวางแผนการทำงาน ให้เธอ ดูแล บริษัท บางแห่งภายใต้หอการค้าสมน. ฝึกฝนความ สามารถในการบริหารบริษัทของเธอ

ธีรศานติ์ ถามจารุณีว่าอยากจะไป “ฝึกงาน” ที่ไหน เพื่อที่จะเข้ามาดูแลกิจการของหอการค้าสมน. เลือกมา เลือกไป สุดท้ายจารุณีก็เลือกที่จะไปเมืองเมืองริเวอร์

เธออยากรู้ว่าตัวเองปล่อยวางเรื่องนี้แล้วจริง ๆ รึ เปล่า ถ้าหากว่าอยากจะออกมาจากเรื่องนี้จริงๆ เธอรู้ว่า ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงผู้คนหรือเรื่องราวที่เมืองเมืองริ เวอร์ได้

ธีรศานติ์เห็นว่าจารุณียืนกรานที่จะเลือกเมืองเมืองริ เวอร์ เขาก็ทําอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็ตกลงตามคําขอของ เธอ

จนกระทั่งกลับไปที่เมืองริเวอร์ จารุณีถึงตระหนัก ได้ว่าเธออยากจะเปิดใจให้กับตัวเอง เพียงเพื่อความ สบายใจของเธอแค่เท่านั้น แต่เมื่อเธอเห็นอะพาร์ตเมนต์ นั่น ก็ไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ แล้ว เธอจะเปิดใจได้อย่างไร

“คุณหนู อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะถึง บริษัท ที่เมืองริ เวอร์ แล้ว เนื่องจากไม่นานก่อนหน้านี้ประธานเคยมาที่นี่ แล้วครั้งหนึ่ง และคิดว่าเมืองริเวอร์เป็นสถานที่ที่คุ้มค่า กับการลงทุน ดังนั้นช่วงเวลานี้เราจึงเพิ่มการลงทุนใน เมืองเมืองริเวอร์ เมื่อก่อนพวกเราไม่ได้มีอิทธิพลกับที่นี่ มากนัก แต่เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้เราพัฒนาไปเยอะมาก ปัจจุบันเรามีช่องทางการส่งออกที่มีประสิทธิภาพสำหรับ บริษัท ต่างชาติในเมืองริเวอร์ และหลาย บริษัท ในเมืองริ เวอร์ ต้องการที่จะเข้าร่วมกับเรา” ชายวัยกลางคนที่ดู เหมือนจะอายุ 44 ปี ที่นั่งอยู่ข้างหน้าแนะนำกับจารุณี

จารุณีพยักหน้าเพียงเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ฉัน ได้ยินมาว่า บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ฝังรากลึกอยู่ที่นี่ เมื่อ พวกเราเทียบกับ บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ใครแข็งแรงใคร อ่อนแอ?”

“บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป เทียบเท่ากับวิสาหกิจในท้อง ถิ่นและมีอิทธิพลอย่างมากในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำฉางเจียง ตอนเหนือ พวกเราอยู่ในหอการค้าซึ่งมีจุดเน้นที่แตกต่าง จาก บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ดังนั้นเราจึงไม่สามารถพูดได้ ว่าใครแข็งแกร่งและใครอ่อนแอ เรามุ่งเน้นไปที่ บริษัท ต่างชาติ ในแง่ของผลผลิตไม่มีการเหลื่อมล้ำกับพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีการแข่งขันกัน” ชายวัยกลางคนอธิบาย

จารุณีเข้าใจแล้วว่าทำไม หอการค้าสมน. ในเมืองริ เวอร์ ถึงไม่แข่งขันกับ บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ธีรศานติ์รู้ ว่า บริษัทซันบับเบิลกรุ๊ป เป็นธุรกิจของรพีพงษ์ เขาเลย อยากผูกมิตรกับรพีพงษ์ และเป็นไปไม่ได้ที่จะไปปาด หน้าเค้กของรพีพงษ์

“วันนี้ซัพพลายเออร์ของเรามีธุรกิจที่จะต้องพูดคุย กัน ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันระหว่างสอง บริษัท ในเมืองริเวอร์ ได้แก่บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล และ W H กรุ๊ป บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล เป็น บริษัท เก่าแก่ในเมืองริเวอร์และ W H กรุ๊ป เป็น บริษัท ใหม่ที่มี ประสิทธิภาพ ทั้งสอง บริษัท มีข้อดีและข้อเสียของตัว เอง ไม่ทราบว่าคุณหนูสนใจที่จะไปดูหรือไม่ โดยหลัก การแล้วเรามีสิทธิ์แต่งตั้งซัพพลายเออร์เพื่อที่จะเลือกผู้ ผลิตด้วย” ชายวัยกลางคนกล่าวอีกครั้ง

ในช่วงเวลาสั้นๆที่ได้ฟังเกี่ยวกับ บริษัทของตระกูล ฉัตรมงคล ในใจของจารุณีอยากจะปฏิเสธโดย สัญชาตญาณ

เธอรู้ว่าตอนนี้ใครเป็นผู้บริหารของ บริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคล ถ้าหากเป็นไปได้ ในระดับสูง เธอก็จะ ได้พบกับอารียา ผู้หญิงที่แย่งคนรักไปจากเธอ

หลังจากที่สู้อยู่กับความคิดตัวเองไม่นาน จารุณีก็ ถอนหายใจและพูดว่า “โอเค” อาคารมิตรภาพ ซึ่งเป็นที่ตั้งของ บริษัท ซัพพลายเอ อร์ของหอการค้าสมน.

ในเวลานี้อารียากำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองและเลขา ที่ติดตามเธอด้วยท่าทางที่ประหม่าเล็กน้อย

ธุรกิจนี้สำหรับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลเป็นการ พัฒนาตลาดที่สําคัญมาก ถ้าหากประสบความสําเร็จ บริษัทของตระกูลฉัตรมงคลจะได้รับการยกระดับให้สูง ขึ้นตามพื้นฐานเดิมและจะเป็นหนึ่งใน บริษัท ชั้นนำใน เมืองริเวอร์ อย่างแท้จริง

และเธอรู้ดีว่าครั้งนี้คู่ต่อสู้ของเธอคือใคร WH กรุ๊ป ที่ดูเหมือนจะผงาดขึ้นมาในเมืองริเวอร์ เพียงชั่วข้ามคืน ซึ่งเป็นปรปักษ์กับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคล ของเธอ และแอบสร้างปัญหามากมายให้ อารียา

จนถึงวันนี้ อารียาไม่เคยพบกับประธานของ W H กรุ๊ป แต่เธอรู้ว่าอีกไม่นานประธานของ W H กรุ๊ป จะเข้า มาแข่งขันกับเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องรับรองก็เปิดออก อารี ยาหันไปมอง หลังจากเห็นคนที่เดินเข้ามาดวงตาของเธอ ก็เบิกกว้างทันที

ธายุกร คุณมาที่นี่ได้ยังไง! ความประหลาดใจ ” อารียาตะโกนด้วย

เมื่อธายุกรเห็นอารียาบนใบหน้าไม่มีความแปลกใจ แม้แต่น้อย กลับมีใบหน้าที่หยอกล้อแทน

“วันนี้ผมมาคุยเรื่องเซ็นสัญญาทางธุรกิจ ทำไม มี ใครกำเนิดเหรอว่าผมมาที่นี่ไม่ได้?” ธายุกรกล่าวด้วย ความเยาะเย้ย

ความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาในใจของ อารียาดวง ตาของเธอเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ เธอถาม “คุณมาที่นี่ ในนามของ W H กรุ๊ปใช่ไหม?

“ก็ใช่ หรือจะพูดว่า ในฐานะประธาน W H กรุ๊ป ผม เลยจำเป็นต้องมาที่นี่” ธายุกรนั่งอยู่ตรงหน้าอารียา

อารียารู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่า W H กรุ๊ป ที่ตั้ง ตัวเป็นคู่อริกับบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลมาโดยตลอด ประธาน บริษัท กลับกลายเป็นธายุกร

“คุณคงแปลกใจมากเลยสินะ? คุณคงคิดว่าฉันยัง ทำงานหนักร่วมกับคนอื่นๆอยู่ใช่ไหมล่ะ? ผมจะบอกให้ นะ นี่เรียกว่าการหมุนเปลี่ยนของฮวงจุ้ย ความสามารถ ของผมธายุกรคนนี้ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคุณ ก็เหมือนกับ ป๋อเล่อ แต่กับคุณ ผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลย ได้นั่งใน ตำแหน่งประธานบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลมานาน ขนาดนี้ เหนือความคาดหมายจริงๆ ถ้าเดาไม่ผิด คงเป็น รพีพงษ์ขาดทุน แล้วให้คุณเอาเงินให้เขา เลยทำให้คุณ ได้บริหาร บริษัท สินะ?” ธายุกรกล่าวประชดประชัน

อารียากำหมัดแน่น มองไปที่ธายุกรพร้อมกัดฟัน “อย่าคิดว่าการโจมตีด้วยคำพูดเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ ของคุณรุนแรงแค่ไหน ในวันนี้ฉันมาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ ธุรกิจ โดยอาศัยศักยภาพ และฉันเชื่อว่าวิสัยทัศน์ของ ซัพพลายเออร์จะไม่เลวร้ายถึงขนาดเลือกคนที่จะมอบ บริษัท ครอบครัวของเขาให้คนอื่นบริหาร ” อารียาโต้ กลับ ธายุกรโกรธเคืองอยู่เล็กน้อย เขาขาย บริษัท ของ ตระกูลด้วยเงินหนึ่งหยวน ซึ่งเป็นปมในใจของเขามาโดย ตลอด

“ เหอะ อย่าคิดว่าตัวเองถูกทุกอย่าง จะบอกความ จริงให้นะ ธุรกิจของวันนี้ ไม่มีส่วนแบ่งของคุณ คุณมาก็ ไม่มีประโยชน์อะไร” ธายุกรกล่าวอย่างเย็นชา

อารียาไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเขา เธอนั่งที่โซฟาโดย

ไม่พูดอะไร

ผ่านไปไม่นาน ก็มีชายวัยกลางคนเปิดประตูห้อง รับรอง ผู้ชายคนนี้ศีรษะกลม อ้วนลงพุง ไม่ค่อยสูง แต่ดู เป็นนักธุรกิจที่ฉลาดคนหนึ่ง

บุคคลนี้เป็นซัพพลายเออร์ของ หอการค้าสมน. ที่ เมืองริเวอร์นามว่า ธาตรี

หลังจากที่ธาตรีเข้ามาในห้องรับรอง ใบหน้าของ อารียาปรากฏรอยยิ้มต้อนรับขึ้นมาทันที

แต่ว่าธาตรีเพียงแค่มองไปที่เธอ หลังจากนั้นเขาก็ หันไปทักทายธายุกรอย่างกระตือรือร้น ธายุกรมองไปที่ อารียาอย่างมีชัยชนะพร้อมด้วยสายตาที่เย้ยหยัน

เมื่อเห็นแบบนี้ หัวใจของ อารียาก็สั่นไหวและความ รู้สึกแย่ ๆ ก็เข้ามาในหัวใจของเธอ

ธาตรีกับธายุกรแลกเปลี่ยนคำพูดกันเล็กน้อย ทั้ง สองคนดูเหมือนจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก

อารียาที่ไม่พอใจอยู่ ก็ลุกขึ้นและพูดกับธาตรี : “คุณ ธาตรีคะ วันนี้เรามาคุยเรื่องธุรกิจ พวกคุณสองคนรอ ให้การพูดคุยเรื่องธุรกิจของวันนี้ให้จบลงก่อน ค่อย ทักทายกันต่อ”

ธาตรีหันหน้าไปมองอารียาและพูดอย่างเย็นชา “วัน นี้ผมมาเพื่อคุยธุรกิจก็จริง แต่ผมมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจกับ ธาตุ เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? ”

สีหน้าของ อารียาเปลี่ยนไป เธอกล่าวว่า “คุณไม่ได้ แจ้งให้ บริษัท ของเราทราบเพื่อให้เราแข่งขันกับ W H กรุ๊ปเหรอคะ? ”

ธาตรีที่เพิ่งรู้สึกตัว เขาหันมายิ้มและพูดว่า คุณพูด ถูก แต่ขอโทษจริงๆ ผมเลือก W H กรุ๊ป ไปแล้ว ดังนั้น ผมไม่พิจารณาบริษัทของตระกูลฉัตรมงคลของคุณแล้ว ถ้าไม่มีอะไร คุณก็ไปได้เลยนะ ”

ธายุกรยิ้มเยาะแล้วมองไปที่อารียาเขาแค่อยากเห็น สีหน้าการแสดงออกของอารียาในเวลานี้

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ตามความชอบของธาตรี เขาส่ง ฝาแฝดคู่หนึ่งมาให้ โดยพูดถึงวิธีการและความร่วมมือ โดยวิธีการที่ธาตรีแสดงร่วมกันกับเขาเพื่อแกล้งอารียา

ธาตรีและธายุกรเป็นคนที่เดินทางเดียวกัน เป็น ธรรมดาที่เขาจะตกลงตามคำขอของธายุกรถึงอย่างไร แล้วสำหรับเขาจะเลือกใครก็เหมือนกัน แต่ไม่รู้เลือกสิ่ง ที่จะทำให้เขาได้รับประโยชน์อื่นเพิ่มเติม

อารียาผมบอกคุณไปตั้งนานแล้ว คุณไม่มี คุณสมบัติที่จะสู้กับผม คุณคิดว่าคุณเป็นใคร จะบอก ความจริงให้นะ วันนี้ที่ให้คุณมาเป็นเพราะความตั้งใจ ของผม ผมอยากเห็นใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยความ เสียใจและทำอะไรไม่ถูก ในอดีตคุณติดค้างผม ผมจะให้ คุณกลับมาทีละนิด” ธายุกรกล่าว

อารียาก็โกรธขึ้นมา เมื่อมองไปที่ชายสองคนที่ กำลังยิ้มแหย ๆ อยู่ตรงหน้า รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอก จริงๆ

สายตาของเธอจับจองไปที่ธายุกรและพูดว่า “ธายุ กรไอ้คนเลว ! ”

หลังจากนั้นเธอมองไปที่ธาตรี และพูดว่า “ถ้าคุณมี ความน่าเชื่อถือแค่นี้ ฉันคิดว่าคุณไปได้ไม่ไกลหรอก และฉันก็ไม่สนใจที่จะร่วมงานกับคนแบบคุณ!

ธาตรีแบะปาก แล้วพูดว่า : “ที่นี่น่ะ กินองุ่นไม่ถึง แล้วเที่ยวไปบอกว่าองุ่นนั้นเปรี้ยว ในเมืองริเวอร์ ซัพพลายเออร์เพียงรายเดียวที่ได้รับการอนุมัติจาก หอ การค้าสมน. คือผม ผมอยากจะร่วมงานกับใคร และเมื่อ เทียบกับธายุ คุณไม่รู้จริงๆเหรอว่าต้องว่างตัวยังไง ถ้า คุณเริ่มทําอะไรสักหน่อย ผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางร่วม งานกับคุณ”

“น่าเสียดาย คนแบบคุณ คงไม่เคยรู้จักวิธีผสม ผสานในที่ทํางาน”

ธายุกรก็ตะโกนขึ้นมาทันที: “คุณรู้แค่ว่าต้องปกป้อง สามีที่ไม่ได้เรื่อง ร่วมงานกับคนแบบนี้ ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ”

ธาตรีหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “พูดถูก พูดถูก งั้น รพีพงษ์ก็คงไม่รู้ว่าเขาโชคดีแค่ไหน และเขาสามารถมี ส่วนร่วมกับตระกูลลัดดาวัลย์ในเกียวโตได้ แต่น่า เสียดายที่ไม่ว่าเขาจะโชคดีแค่ไหน ธุรกิจของภรรยาเขา ก็ต้องฟังผมเหมือนเดิม! ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะเอาใจผมยังไง ก็ไม่ต้องเอาเงินจากผมไปสักสตางค์เดียว!

อารียาเต็มไปด้วยความโกรธและกำลังจะออกไป จากที่นี่พร้อมกับเลขา ในตอนนั้นเอง ประตูของห้อง รับรองถูกเปิดอีกครั้ง โดยจารุณีที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้า ที่มืดมน

“ คิดไม่ถึงเลยว่าธุรกิจของคุณขึ้นอยู่กับการประจบ สอพลอ ซัพพลายเออร์เช่นคุณ ช่างมันเถอะ!