บทที่420 รางวัลของผู้ชนะ

การแข่งขันจบลงท่ามกลางความตื่นเต้นของพิธีกร ผู้คนวาง เดิมพันว่าทีมหมายเลขเจ็ดชนะเห็นได้ชัดว่าไม่มีความสุข แต่ สําหรับพวกเขา เงินแค่นี้ก็ไม่ถือว่าอะไรมากมาย ไม่นานพวก เขาก็ไปหาความสนุกอื่นๆ

รพีพงษ์และคนในห้องหมายเลขสิบสามเดินไปที่ลิฟต์ ทุก คนในห้องหมายเลขสิบสามตื่นเต้นมากในเวลานี้ พวกเขา แทบจะเป็นห้องที่อ่อนแอที่สุดในห้องขังใต้ดิน แต่ตอนนี้ เอาชนะห้องหมายเลขเจ็ดที่แข็งแกร่งสุดได้ แม้ว่าจะรู้เป็น เพราะความแข็งแกร่งของตัวรพีพงษ์เอง แต่อยู่ในห้อง เดียวกันกับพวกเขา ซึ่งเพียงพอที่จะ ทำให้พวกเขาตื่นเต้น

ในทางกลับกันในห้องหมายเลขเจ็ด ทุกคนอาลัยตาย อยาก และดูไร้ชีวิตชีวา

จงจินตน์จ้องไปที่รพีพงษ์ด้วยความชื่นชม ผู้ชายที่กล้าม ใหญ่แต่กลับมีท่าทางเหมือนกับผู้หญิง เห็นได้ว่าอาการ ขนลูกบนร่างของรพีพงษ์ก็เพิ่มขึ้นมา

เมื่อเดินไปที่ลิฟต์ ในที่สุดจงจินตนอดไม่ได้ที่จะเกิดความ ตื่นเต้นในใจ และพูดกับรพีพงษ์: “ลูกพี่ เมื่อกี้บนเวทีที่มี เสน่ห์มาก หัวใจดวงน้อยๆของผมตึกตึกเต้นแรงมาก ถ้าพี่ไม่ รังเกียจ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะทำทุกอย่างให้พี่ ตราบใดที่พี่ขอ ผมจะไม่ปฏิเสธ

ด้วยคำพูดนั้น จงจินตน์ยังส่งสายตาหวานให้กับรพีพงษ์

รพีพงษ์เกือบจะตบจงจินตน์ให้ตายตรงนี้ แล้วพูดอย่าง เยือกเย็น: “ไสหัวไปให้พ้น

การแสดงออกบนใบหน้าของจงจินตน์ก็สิ้นสุดลงอย่าง กะทันหัน และก็เดินไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว โดยไม่กล้า ฝ่าฝัน งใด

คนที่เหลือในลิฟต์ต่างก็กลั้นยิ้ม นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขา เห็นจงจินตน์เป็นแบบนี้ และทำให้มุมมองพวกเขาสดชื่นขึ้น

มาก

เมื่อถึงใต้ดิน ระหว่างที่คนของหมายเลขสิบสามทางเดิน กลับไปที่ห้อง ทุกคนในห้องอื่นๆ มองไปที่รพีพงษ์อย่าง เคารพยำเกรง ต่างจากตอนที่ออกไปเป็นสุดขั้ว

คราวนี้ไม่มีใครกล้าหัวเราะห้องหมายเลขสิบสาม ตอนนี้ รพีพงษ์กลายเป็นปีศาจในสายตาของทุกคน ราวกับว่าเขา สามารถกำจัดพวกเขาได้ทุกเมื่อ

พวกคนที่เข้ามาพร้อมกับรพีพงษ์นั้นเต็มไปด้วยความตื่น เต้นและภาคภูมิใจ ในความคิดของพวกเขา แม้ว่าพวกเขา จะไม่สนิทกับรพีพงษ์ พวกเขาก็ยังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ รพีพงษ์มากกว่าคนอื่นๆ อย่างน้อยก็เป็นคนที่เคยอยู่ในรถคันเดียวกัน เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นทุนในการโอ้อวด

“ลูกพี่ ผมคือคนที่มาพร้อมกับลูกพี่ซื้อชินโต จากนี้ไปอยู่ที่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ” ในเวลานี้คนในห้องข้างๆรีบวิ่งไป านหน้า และตะโกนใส่รพีพงษ์

รพีพงษ์หันไปมองชินโต จากนั้นค่อยๆจ้องมองไปข้างหลัง โดยทําเหมือนเขาเป็นอากาศ

ใช่อยู่ว่า นโตมาพร้อมกับเขา แต่สำหรับรพีพงษ์แล้ว เขา และคนเหล่านี้พบกันโดยบังเอิญเท่านั้น ซึ่งไม่มีความแตก ต่างอะไรจากคนอื่นๆ ในห้องขัง ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมี ความกระตือรือร้น

เมื่อรพีพงษ์เห็นซินโตไม่สนใจเขา บนใบหน้าก็แสดงออก มาถึงความผิดหวัง แต่เขาก็ไม่รู้สึกแย่เพราะเหตุการณ์นี้ ใน เมื่อรพีพงษ์เป็นคนแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องแสดง ความโปรดปรานกับเขา

หลังจากกลับมาที่ห้อง รพีพงษ์อยู่บนเตียง รู้สึกเหนื่อยเล็ก เขาอาการโคม่าจากการดื่มน้ำแก้วที่เทือกเขาสนาจัด เตรียมไว้ หลังจากฟื้นขึ้นมาสภาพไม่ได้อยู่สถานะที่ดี ตอน บ่ายต้องต่อสู้ สําหรับความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขา แล้ว ก็ยังเป็นภาระหนัก

ลูกน้องในห้องหมายเลขสิบสามรีบวิ่งมาบีบนวดหลังให้ รพีพงษ์ แต่ละคนให้เคารพเหมือนเป็นคนใช้ของรพีพงษ์
“หยุดมันทั้งหมด ฉันพักผ่อนก่อน อยู่ในช่วงเวลานี้ ทุกคน ห้ามเข้าใกล้รุมล้อมฉันเป็นหนึ่งเมตร ไม่อย่างนั้น พวกนาย น่าจะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร รพีพงษ์กล่าว จ้องมอง ไปที่จงจินตน์

เห็นได้ชัดสิ่งที่เขาพูดนั้นมุ่งเน้นไปที่จงจินตน์ เขาไม่อยาก ให้ตอนที่ตัวเองนอนอยู่ ถูกเอาเปรียบจากคนที่วิปริตผิดเพศ แบบนี้ รสนิยมทางเพศของเขายังคงปกติมาก

สีหน้าของจงจินตน์เต็มไปด้วยความน้อยใจ แต่เขาก็ไม่ กล้าไม่ฟังคำสั่งของรพีพงษ์ เขารู้ดี ตอนนี้พลังให้การขัด ขวางของรพีพงษ์ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกพี่คนก่อนก็ตาม แต่ถ้า เขาไม่เชื่อฟัง คนเหล่านี้ในห้องจะรวมตัวกันโจมตีทันที

รพีพงษ์นอนลงบนเตียง หลับตาลง ไม่นาน ก็หลับไป

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง รพีพงษ์ก็ได้กลิ่นของอาหาร เขา ลุกขึ้นจากเตียง และมองไปด้านข้าง พบว่าในห้องมีกล่อง เพิ่มขึ้นมา ข้างในกล่องนั้นเต็มไปด้วยอาหารมากมาย

ในขณะนี้ทุกคนจ้องไปที่กล่องและน้ำลายไหล แต่ว่าไม่มี ใครพุ่งเข้าไปขยับอาหารในกล่องเลย

จงจินตนจ้องมองไปที่คนในห้อง และพูดว่า “ถ้าลูกพี่ยัง ไม่ตื่นขึ้นมา พวกแกใครก็อย่าคิดแม้แต่จะขยับของข้างใน ถ้าใครทนไม่ไหว อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ
รพีพงษ์ลุกจากเตียง เดินไปข้างกล่อง แล้วถามว่า “เกิด อะไรขึ้น? ไหนว่าพวกเราชนะแล้ว อาหารจะขึ้นมาระดับเดียว ไม่ใช่หรือ พวกนี้เมื่อเทียบกับอาหารก่อนหน้านี้ คงห่างกันไม่ ใช่น้อยๆนะ”

จงจินตนรับอธิบายด้วยรอยยิ้ม! “เป็นเพราะวันนี้มีคนวาง เดิมพันอีกฝ่ายไม่สามารถรอดชีวิตได้ และพวกเราชนะ ดัง นั้นพวกเราได้รับผลประโยชน์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกัน อาหารเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของมัน เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงครบ หนึ่งเดือน อาหารของพวกเราจะเป็นไปตามมาตรฐานแบบ

รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด มันเป็นเรื่องดีที่จะได้กิน อาหารดีๆ เขาก็ถือว่าเป็นสมาชิกของห้องหมายเลขสิบสาม ช่วงชิงผลประโยชน์ที่ดีเพื่อทุกคน ก็สมควรอยู่

“ทุกคนอาหารพวกนี้เข้ามาแบ่งด้วยเถอะ ปล่อยไว้แบบนี้ เดี๋ยวมันเย็น รพีพงษ์กล่าว

คนเหล่าที่รอแทบไม่ไว้ได้ปรบมือให้รพีพงษ์

จงจินตน์จ้องมองไปที่คนเหล่านั้น และตะโกนว่า “เข้า แถวมารับทีละคน ถ้าใครกล้าแย่ง อาหารวันนี้ก็ไม่มีของ ใคร”

ทุกคนไม่กล้าที่จะไปแย่ง แต่เข้าแถวเป็นอย่างดี และไป

รับอาหารที่จงจินตน
รพีพงษ์มองไปที่จงจินตนแล้วยิ้ม โดยคิดว่าผู้ชายคนนี้ก็มี เพียงแค่รสนิยมทางเพศที่ไม่ปกติ อย่างอื่นก็ไม่มีข้อบกพร่อง ใดๆ ในการจัดการมีวิธีเป็นของตัวเอง มีเขาอยู่ รพีพงษ์ก็ไม่ ต้องไปคิดว่าจะจัดการกับคนในห้องอย่างไร

รพีพงษ์ก็เดินไปหยิบอาหาร และที่พออิ่มท้องของตัวเอง

“เมื่อกี้นายบอกว่านี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของผล ประโยชน์ แล้วผลประโยชน์ที่เหลืออยู่คืออะไร? ทานข้าว เสร็จ รพีพงษ์จ้องไปที่จงจินตนแล้วถาม

จงจินตน์แสดงรอยยิ้มลึกลับขึ้นมา พร้อมกับนัยน์ตาที่น่า สมเพช แล้วพูดว่า: “ผลประโยชน์ที่เหลือแน่นอนว่าเป็นผู้ หญิงอยู่แล้ว พวกเราอยู่ใต้ดิน นอกเหนือจากกินข้าวก็ สามารถหาความสุขได้จากบนตัวผู้หญิง เทือกเขาสนาจะส่ง ผู้หญิงไประบายอารมณ์ให้ผู้ชายทุกคนตามผลการรบของ แต่ละห้อง เมื่อก่อนห้องหมายเลขสิบสามของพวกเราอ่อนแอ มาก ดังนั้นจึงต้องผู้ชายกับผู้ชายมีความสุขด้วย ตอนนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะกำลังของลูกพี่ คืนนี้เทือกเขาสนาจะส่งผู้ หญิงที่เซ็กซี่มีเสน่ห์มาให้พวกเราสิบคน เพื่อทุกคนให้คลาย ความอยาก

รพีพงษ์เหลือบมองจงจินตน์ แล้วถามว่า “นายชอบผู้ชาย ไม่ใช่เหรอ ทำไมส่งผู้หญิงมานายถึงตื่นเต้นมากล่ะ?”

จงจินตนเขินอายนิดหน่อย แล้วก็พูดว่า “อะแฮ่มผู้ชาย….ผู้ชายผู้หญิงรับได้หมด

รพีพงษ์เหลือบมองเขาโดยไม่พูด จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก

เลย

“เดี๋ยวพวกเขาส่งผู้หญิงมา สวยที่สุดยก ให้ลูกพี่สนุกคน เดียว ส่วนที่เหลือผมค่อยแบ่งให้พวกเขา พวกเราอยู่ที่นี่มี ห้องปิดกั้นส่วนตัว ถ้าเกิดลูกพี่อาย สามารถไปห้องปิดกั้น ตรงนั้นได้ จงจินตน์ชี้ให้รพีพงษ์

“ไม่ล่ะ ฉันมีภรรยาแล้ว ชีวิตนี้ฉันจะภักดีต่อเธอเพียงคน เดียว ไม่แตะต้องผู้หญิงอื่น”รพีพงษ์กล่าว

จงจินตน์นิ่งอึ้ง จากนั้นก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “ลูกพี่ พี่มาถึง ในที่แบบนี้แล้วก็อย่าไปคิดเรื่องมีภรรยาหรือไม่มีดีกว่า ความสุขคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

รพีพงษ์เหลือบมองไปที่เขา ด้วยแววตาที่อาฆาตและจง จินตนก็รีบปิดปากด้วยความหวาดกลัว

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนพากับหญิงสาวสวยเซ็กซี่ เสน่ห์มา มองออกว่าสัตว์ตัวผู้ในห้องหมายเลขสิบสามเต็ม ไปด้วยความเร่าร้อน

สาวๆพวกนั้นก็ค่อนข้างเปิดเผย และคอยส่งสายตาหวาน

ให้ผู้ชายในห้อง

พวกหล่อนน่าจะได้รับการฝึกเลี้ยงดูจากเทือกเขาสนาให้ทำสิ่งนี้โดยเฉพาะ ดังนั้นจะไม่มีการต่อต้าน

สิ่งนี้ค่อนข้างแตกต่างจากความประทับใจก่อนหน้านี้ของ รพีพงษ์ที่มีต่อเทือกเขากิสนา ในความคิดของเขา เทือกเขา สนาเป็นสถานที่ที่ชอบจับผู้หญิงสวยๆ เข้ามาจากภายนอก ดังนั้นผู้หญิงที่นี่ควรจะต่อต้านถึงจะถูก

ตอนนี้ได้เห็นเด็กผู้หญิงเหล่านี้ รพีพงษ์ถึงค่อยรู้สึกว่าที่นี่ อาจไม่ใช่เป็นแบบที่โลกภายนอกพูด

บางทีพวกคนที่จับได้จากโลกภายนอกจะไม่ปรากฏใน ห้องขังใต้ดินแบบนี้ ดังนั้นจึงทำให้รพีพงษ์เกิดความรู้สึก แบบนี้

หลังจากสาวๆเข้ามาแล้ว ก็เข้าแถวอยู่ตรงหน้าทุกคนใน ห้อง เพื่อรอความโปรดปรานจากผู้ชายเหล่านี้

ทุกคนรอให้รพีพงษ์ออกคำสั่ง แต่รพีพงษ์ ปวดหัว เขาไม่ อยากดูพวกเขาทำแบบนี้ในห้องนี้

ในขณะนี้ ชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำเดินเข้ามา และ ดวงตาของเขาก็สบตาเข้ากับรพีพงษ์

“นาย ตามฉันออกมา

รพีพงษ์แปลกเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร และเดินออกไป

ข้างนอก

“มีเรื่องอะไรเหรอ?”รพีพงษ์ถาม
“มีคนต้องการเจอนาย ชายคนนั้นพูด และเดินตรงไปด้าน

รพีพงษ์กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าใคร ต้องการเจอเขา แต่มันก็จะหลีกเลี่ยงความอับอายในห้องนี้ ได้ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะจะตามผู้ชายคนนี้ออก ไป

ชายคนนั้นพารพิพงษ์ไปที่บนพื้นดิน โดยลิฟต์ ออกจากหอ แข่งขันศิลปะการต่อสู้ ตามถนน เดินไปด้านหน้า

ทันทีที่ทั้งสองคนออกไป ก็มีคนสองคนก็เดินตามไปทันที รพีพงษ์รู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของสองคนนี้ไม่ได้อ่อนแอ ประมาณว่าคนในเทือกเขาสนากลัวว่าเขาจะทำอะไรผิด ปกติ ดังนั้นจึงจัดยอดฝีมือสองคนเพื่อติดตาม

จนกระทั่งถึงเวลานี้ รพีพงษ์ถึงได้เห็นสถานการณ์เฉพาะ ของเทือกเขาสนา ที่นี่มีถนนยางมะตอย และคฤหาสน์ที่ สวยงามทั้งสองด้าน เนื่องจากเป็นเวลากลางคืน ดังนั้นสถาน ที่แห่งนี้จึงประดับประดาด้วยแสงไฟ

แม้ในเวลากลางคืน รพีพงษ์ก็สามารถมองเห็นเงาดำของ ภูเขาไม่ไกลนักได้ โดยพื้นฐานแล้วมั่นใจได้ว่า ที่นี่คือหุบเขา แห่งหนึ่ง

จากสภาพอากาศที่นี่และโหราศาสตร์บนท้องฟ้า รพีพงษ์ เดาได้ไม่ชัดเจนว่า สถานที่แห่งนี้ไม่น่าจะอยู่ในประเทศ
ไม่นาน ชายคนนั้นก็พารพีพงษ์ไปที่ประตูคฤหาสน์หลัง หนึ่ง หลังจากเปิดประตู ก็พูดว่า “ขึ้นไปที่ชั้นสองเอง คนที่ ต้องการเจอนายอยู่ที่นั่น อย่าพยายามทำอะไร เส้น คนที่ อยู่ด้านในนายไม่สามารถมีปัญหาด้วยได้ ไม่เช่นนั้น นายจะ ตายอย่างทรมาน

รพีพงษ์รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขาเดาได้ว่าสาเหตุที่คนคน นี้ต้องการพบตัวเองเป็นเพราะการแข่งขันในบ่ายวันนี้ เพียง แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามมีจุดประสงค์อะไร เขาก็ไม่รู้

ถ้าเป็นคนรวยที่แพ้เงินพนันเพราะตัวเอง ถ้าอย่างนั้นร พงษ์ก็อาจต้องเจอกับปัญหาบางอย่าง อย่างไรก็ตามสำหรับ คนรวยเหล่านี้แล้ว ใช้เงินเพื่อซื้อชีวิตที่พวกเขาไม่ชอบ มัน

ง่ายดาย และเทือกเขาสนาคงจะให้การสนับสนุนเรื่องนี้

เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ และขึ้นไปที่ชั้นสอง ปรากฏตัว ขึ้นที่ห้องห้องหนึ่ง พร้อมกับประตูที่เปิดอยู่ หลังจากเดิน เข้าไป รพีพงษ์ก็เห็นคนคนหนึ่งในชุดกิโมโน ที่มีแขนที่ สวยงามเผยออกมาข้างนอก เป็นสาวสวยกำลังชงชาอยู่