บทที่369 งานเลี้ยงมาถึงแล้ว

นอกบ้านหลังเล็กๆ กลุ่มคนยังคงพูดคุยกันถึงศศินัดตาที่เพิ่ง

เข้าไป

“ตกลงว่าคนคนนั้นเป็นใคร ถึงสามารถเข้าไปข้างในได้ ก็

ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ”

“ที่ คนคนนั้นน่ารังเกียจจริงๆ พวกเธอไม่เห็นท่าทางภาค ภูมิใจตอนที่เข้าเมื่อกี้ของคนคนนั้น มันน่าโมโหจริงๆ”

“แล้วเธอจะทำอะไรได้ เขาสามารถเข้าไปได้ก็ต้องมี เหตุผล เขามีสิทธิ์ภาคภูมิใจ”

“ที ใครจะไปรู้ว่าเขาเข้าไปทำไม ไม่แน่เดี๋ยวก็ถูกขับไล่ ออกมา”มีคนพูดอย่างไม่พอใจ

ทันทีที่คนคนนั้นพูดจบ ประตูบ้านหลังเล็กก็เปิดออก และ หลังจากนั้นไม่นานศศินัดดาก็ถูกเจ้าหน้าที่สองคนผลักออก

มา

ศศินัดดาแทบยืนไม่ได้ และล้มลงกับพื้นโดยตรง

“พวกเธอกล้าไล่ฉันออกมา ฉันเป็นเจ้าของโรงแรมบลู สกายอินเตอร์เนชั่นเนล ถ้าพวกแกไม่ทำตามที่ฉันบอก เดี๋ยว ฉันจะซื้อปราสาทคริสตัลของพวกแก ดูซิว่าพวกแกยังจะหยิ่ง ผยองยังไงกับฉัน!”
จนถึงเวลานี้ ศศินัดตาก็ยังไม่เชื่อว่าปราสาทคริสตัลแห่งนี้ สร้างออกมาด้วยเงินสองยี่สิบห้าล้านหยวน

เมื่อคนรอบข้างเห็นว่าศศินัดดาถูกไล่ออกมา ต่างก็แสดง สีหน้าประหลาดใจออกมา คนที่โมโหมากตอนนั้นเพราะคติ นัดดาเห็นว่าเธอถูกไล่ออกมา ก็หัวเราะขึ้นมาทันที แสดง สีหน้าโล่งใจออกมา

“เมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรนะ ฉันก็พูดว่าหล่อนจะต้องถูกไล่ออก มา ตอนนี้ก็ถูกไล่ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ”คนคนหนึ่งพูดขึ้น มา

ศศินัดดาหันกลับมามองไปที่ผู้คนที่กำลังจ้องมองเธอด้วย สายที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น สีหน้าเต็มไปด้วย ความโกรธ และตะโกนว่า: “พวกแกหัวเราะอะไรกัน จะบอก พวกแกให้ ฉันเป็นเจ้าของกิจการ พวกแกก็แค่ต้องการ เข้าไปในชมปราสาทคริสตัลแห่งนี้ไม่ใช่เหรอ ถ้าพวกแกยัง กล้าหัวเราะเยาะฉัน ฉันก็จะซื้อปราสาทคริสตัลนี้จริงๆ ถึง ตอนนั้นฉันก็ไม่จะปล่อยให้ใครเข้าไปสักคน ดูสิว่าพวกแกยัง หัวเราะออกมาอยู่หรือเปล่า”

“ฮ่าฮ่า คุณรู้ไหมว่าปราสาทคริสตัลนี้ราคาเท่าไหร่? ยัง กล้าที่จะบอกว่าจะซื้อปราสาทคริสตัล ตลกสิ้นดี ราคาของ ปราสาทคริสตัลนี้คือสองร้อยยี่สิบห้าล้าน คุณมีปัญญาซื้อ มั้ย?”คนคนหนึ่งก็พูดเยาะเย้ยขึ้นมาทันที
“อย่ามาหลอกฉันให้ยากเลย ก็แค่ที่พังๆเนี่ยนะ ตั้งสอง ร้อยยี่สิบห้าล้าน หลอกใคร?”ศศินัดดาพูดด้วยความไม่เชื่อ

“ราคาของปราสาทคริสตัลนี้ถูกเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ต ถ้าคุณไม่เชื่อสามารถตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง ใครกำลัง หลอกคุณ อย่างคุณนะเหรอ ยังกล้าพูดว่าตัวเองเป็นเจ้าของ กิจการ แม้แต่สองร้อยล้านก็ไม่มี ยังจะปลอมเป็นคนรวย” คนคนนั้นพูดต่อ

เมื่อศศินัดดาได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ในใจก็เดาอย่าง คลุมเครือ ปราสาทคริสตัลแห่งนี้อาจมีราคาแพงอย่างที่เขา พูดจริงๆ ในใจก็กัดฟันอดทนต่อรพีพงษ์ ไอ้หมอนี่ก็ยกโรง แรมบลูสกายอินเตอร์เนชั่นเนลให้ตัวเองแล้ว เขาไปเอาเงิน มากมายมาจากไหนเพื่อสร้างของแพงๆแบบนี้?

อย่างไรก็ตามแม้ว่ารพีพงษ์ร่ำรวยแค่ไหน ศศินัดดาก็เชื่อ ว่ารพีพงษ์เป็นดวงหายนะ เรื่องนี้เป็นความจริงที่ไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้ ที่สำคัญภายใต้สมมติฐานนี้ รพีพงษ์ยิ่ง ร่ำรวย ศศินัดดาก็ยิ่งเห็นเขาขัดหูขัด ตา

ในใจของเธอก็รู้ดี อยากจะขัดขวางให้งานแต่งงานของ รพีพงษ์นั้นล้มเหลวด้วยวิธีนี้เป็นไปไม่ได้ ทุกคนรอบตัวเธอก็ หัวเราะเยาะ เธอทำได้เพียงแค่กัดฟัน และใช้แรงเบียดออก ไป

“คุณจะซื้อปราสาทคริสตัลไม่ใช่เหรอ ? ทำไมไปแล้วล่ะ?”คนที่พูดตอนนั้นก็ตะโกนเย้ยหยันอีกครั้ง

ศศินัดดาก้มหน้าลง สีหน้าดูไม่ดี วิ่งหนีจากที่นี่ด้วยความ

อับอาย

หลังจากกลับไปศศินัดดา โทรหารพีพงษ์แล้วต่าเขา ห้าม ไม่ให้เขาจัดงานแต่งงานครั้งนี้

หลังจากที่รพีพงษ์ฟังคำพูดของศศินัดดาไปไม่กี่คำ ก็วาง สายทันที โดยไม่สนใจท่าทีของศศินัดดา

ศศินัดดากระโดดขึ้นและลงด้วยความโกรธ ในเวลานี้ เธอตระหนักได้ว่า ตัวเองไม่มีความสามารถที่จะหยุดการ ตัดสินใจของรพีพงษ์ได้

สี่วันต่อมา

ในที่สุดวันที่ทั้งเมืองริเวอร์ตั้งหน้าตั้งตารอก็มาถึง!

ในระหว่างวัน ด้านหน้าของปราสาทคริสตัลก็มีผู้คนราย ล้อมอยู่เต็ม พรพนิดต้องหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เพิ่มเป็นสองเท่า เพื่อกันผู้คนที่ครึกโครมให้ไปอยู่ประตูทั้ง สองด้านของปราสาท และให้แน่ใจว่าถนนไปยังประตูไม่มี สิ่งกีดขวาง ซึ่งจะสะดวกในการตรวจบัตรเข้าไปก่อนงาน แต่งงานจะเริ่ม

ค่ำคืนนี้มาถึงอย่างรวดเร็ว ปราสาทคริสตัลทั้งหลังอยู่ ภายใต้แสงไฟ ก็เปล่งประกายระยิบระยับ เพียงแค่มองจากภายนอกเข้ามา มันเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามที่สุดของเมือง เวอร์ในค่ำคืนนี้

เวลาหนึ่งทุ่มตอนเย็น คนเดินเข้ามาในปราสาทคริสตัล อย่างต่อเนื่องพร้อมบัตรเชิญ ผู้คนที่ถูกห้ามไว้อยู่เต็มทั้งสอง ข้างมองไปที่ผู้คนที่เข้าไปในปราสาทคริสตัลด้วยความอิจฉา

“ลูก ลูกดูสิ ข้างนอกนี้มีผู้คนมากมายล้อมรอบอยู่ ดู สายตาที่พวกเขามองดูพวกเราด้วยความอิจฉา ชาตินี้ทั้ง ชาติแม่ไม่เคยหรูหราแบบนี้มาก่อน”ครอบครัวชลิตาเดิน เข้าไปที่ทางเข้าปราสาทคริสตัล เมื่อมองไปที่ผู้คนรอบๆ ที่ ต้องการเข้าไปแต่ก็เข้าไปไม่ได้ ก็แสดงสีหน้าที่ภาคภูมิใจ ออกมา

“ดูเหมือนว่างานเลี้ยงนี้จะไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเข้าร่วม ได้ง่ายๆ มันต้องเป็นคนที่มีฐานะและตำแหน่งเท่านั้น ธายุ เดี๋ยวหลังจากที่เข้าไปแล้ว ลูกต้องรีบคว้าโอกาสที่สร้าง ความสัมพันธ์ที่ดีกับเขานะ” โศรวิทย์ก็ด้วยความตื่นเต้น

“พอเถอะ พ่อผมรู้แล้ว เรื่องแค่นี้ผมยังไม่เข้าใจเหรอ” ธายุ กรมองไปรอบๆด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าตัวเองกำลังเดินอยู่ ถนนแห่งดวงดาว

หลังจากครอบครัวของธายุกรเข้ามากันตาก็เดินเข้ามา พร้อมกับถือบัตรเชิญมาด้วย หลังจากที่เธอเห็นฝูงชนรอบๆ ใบหน้าก็ตื่นเต้นเช่นกัน และก็พีมพำในใจ: “ไม่แน่อารียาอาจจะอยู่ในกลุ่มฝูงชนที่กำลังมองดูอยู่ หล่อนไม่มีสิทธิ์มา ร่วมงานเลี้ยงแบบนี้อย่างแน่นอน ในที่สุดฉันก็ลืมตาอ้าปาก ได้สักที”

ไม่นานหลังจากที่กันตาเข้าไป คิมหัตต์และนทีนาถสอง สามีภรรยาก็มาถึงที่นี่ ปฏิกิริยาของพวกเขาคล้ายกับคน ก่อนหน้านั่น สีหน้าเต็มไปด้วยตื่นเต้น และมองดูสายตาที่ อิจฉาของผู้คนรอบข้างด้วยภาคภูมิใจ

จากนั้นญาติบางคนของตระกูลฉัตรมงคลที่ได้รับบัตรเชิญ และเพื่อนร่วมชั้นของอารียาก็เริ่มทยอยกันมาถึงที่ปราสาท คริสตัล พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเจ้าของปราสาทให้ความ สำคัญกับตัวเองเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงได้รับเชิญให้มาร่วมงาน

เลี้ยงครั้งนี้

แต่หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในปราสาทก็พบว่า เรื่องนี้ดู เหมือนจะไม่เป็นไปตามที่พวกเขาคิด

อาณาบริเวณของปราสาททั้งหมดก็แบ่งออกเป็นกลุ่มๆ ผู้คนที่มีอคติกับลลินดา อารียา ต่างก็รวมกลุ่มอยู่ด้วยกัน ในเวลานี้ทั้งปราสาท ก็มีแต่พวกเขา

ธายุกรมองไปรอบๆด้วยสีหน้าที่สงสัย และพบว่าคน ตระกูลฉัตรมงคลส่วนใหญ่ก็ถูกเชิญมางานเลี้ยงนี้ ก่อนหน้า นี้เขาคิดว่าตัวเองทำธุรกิจได้เจริญก้าวหน้า ถูกเจ้าของ ปราสาทให้ความสำคัญ ดังนั้นครอบครัวเขาถึงได้รับเชิญให้มางานเลี้ยง แต่ตอนนี้หลังจากที่เห็นผู้คนในตระกูล ฉัตรมงคล เขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด

ธายุกรเดินเข้าไป ทักทายคนในตระกูลฉัตรมงคล คนพวก นั้นความคิดเช่นเดียวกับธายุกร เมื่อเห็นญาติพี่น้องที่ มากมายของตระกูลรพีพงษ์ พวกเขาก็ละอายเล็กน้อย

เพื่อนร่วมชั้นของอารียาก็สงสัยเช่นกัน เมื่อมองเห็นผู้คน มากมายที่อยู่รอบตัวเองที่ได้รับเชิญมา ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มี อะไรเป็นพิเศษทันที

เมื่อทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย ที่กลางห้องโถงของ ปราสาท ก็มีร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้น และค่อยๆเดินมาที่คน พวกนี้

“รพีพงษ์! ทำไมถึงเป็นนาย! นายปรากฏตัวที่นี่ได้ยังไง? ใครปล่อยให้นายเข้ามา? นายรีบไสหัวออกไปเตี๋ยว ไม่ อย่างนั้นฉันจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย!”เมื่อธายุ กรเห็นรพีพงษ์โกรธ และพุ่งเข้าใส่เขาแล้วตะโกน

ไอ้เศษสวะนี้มีสิทธิ์อะไรในการเข้าร่วมงานเลี้ยงระดับสูง เช่นนี้

รพีพงษ์ยิ้มให้ทุกคนเล็กน้อย และพูดว่า: “งานที่จัดขึ้นที่นี่ วันนี้ เป็นงานแต่งงานของฉันและแคลร์ ฉันก็ต้องมาปรากฏ ตัวอยู่ที่นี่ซ”