บทที่354 มีใครไม่เห็นด้วย!

จันทร์ไซยพูดจนโยษิตาไปไม่เป็น คนอื่นอาจคิดว่าจันทร์ไชย กำลังเหยียดหยาม โยษิตาอยู่ แต่โยษิตารู้ดี ที่เอาคำพูด เหล่านั้นมาเปรียบเปรยเป็นตัวเธอ มันก็ตรงอย่างหาที่ เปรียบไม่ได้

เธอเริ่มร้อนใจขึ้นมา วันนี้หอการค้าสมน.และสำนักบูโด วงแสงออกหน้าช่วยรพีพงษ์ เธอจะหลอกใช้คนของตระกูล ลัดดาวัลย์ฆ่ารพีพงษ์ เห็นทีจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

ทุกคนเริ่มถกเถียงกัน พวกเขารู้ดีถึงความเก่งกาจของสำ นักบูโดวงแสง เมื่อฟังคำพูดของจันทร์ไชยที่พูดกับโยษิตา แล้ว พวกเขายิ่งสนใจว่าทำไมสำนักบูโดวงแสงถึงได้ช่วย เด็กกำพร้ารพีพงษ์นี้

รพีพงษ์เห็นจันทร์ไชยมาถึงแล้ว ก็ได้ก้าวไปข้างหน้า มอง ไปที่ทุกคน แล้วกล่าว “ในเมื่อตอนนี้ทุกคนมาพร้อมหน้ากัน แล้ว งั้นฉันขอพูดความต้องการในวันนี้ของฉันเลยแล้วกัน วันนี้ที่ฉันมา เพื่อยึดอำนาจตระกูลลัดดาวัลย์คืน!”

“การที่เรียกหอการค้าสมุน.และสำนักบูโดวงแสงมานั้น เพื่อจะให้พวกคุณคุยกับผมด้วยความสงบ ไม่ใช่พอมาถึงก็ ลงไม้ลงมือกัน”
หลังจากที่ทุกคนได้ยินรพีพงษ์พูดแล้วนั้น ก็แสดงความไม่ พอใจออกมา

“แกมีสิทธิ์อะไรที่จะมาพูดเรื่องการกุมอำนาจของตระกูล ลัดดาวัลย์ แกก็แค่ไอ้นอกคอกของตระกูลลัดดาวัลย์เท่านั้น! หยุดฝันได้ล่ะ!” นิรมัยจับอกตัวเองแล้วตะคอก

“หรอ? ฉันไม่มีสิทธิ์ งั้นผู้หญิงคนนี้มีหรอ?” รพีพงษ์ชี้ไปที่ โยษิตา “มิทราบว่า คุณนามสกุลลัดดาวัลย์หรือนามสกุลเลิศ เกรียงไกร?”

คำถามนี้ของรพีพงษ์ทำให้ทุกคนเงียบ หลายปีมานี้ อำนาจอยู่ในมือของวีธราสองพี่น้องคู่นี้ เพราะวีธราเป็น ภรรยาของนนทภู ที่รพีพงษ์โดนไล่ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ พวกเขาจึงคิดว่าวีธรารับช่วงอำนาจของตระกูลลัดดาวัลย์ต่อ นั้นเป็นเรื่องปกติ

แต่พวกเขามองข้ามไป ตระกูลลัดดาวัลย์ไม่ได้เป็นของ ตระกูลเลิศเกรียงไกร ถึงแม้วีธรากุมอำนาจ แต่ตระกูลลัดดา วัลย์ก็ยังนามสกุลลัดดาวัลย์อยู่ดี

จนกระทั่งรพีพงษ์พูดขึ้นมา คนเหล่านี้ถึงได้ฉุกคิดในเรื่อง

โยษิตาได้ยินรพีพงษ์พูดดังนี้ ก็รีบค้านขึ้นมา “แม่แกจะ นามสกุลลัดดาวัลย์ แกก็สามารถฆ่าแม่ตัวเองเพื่อแย่ง อำนาจได้ด้วยหรอ? ฉันก็แค่เป็นตัวแทนทำหน้าที่หัวหน้าตระกูลชั่วคราวก็เท่านั้น รอให้กำจัดแกไอ้พวกนอกรีตได้แล้ว ก็จะใช้วิธีที่เป็นธรรม ในการเลือกหัวหน้าตระกูลลัดดาวัลย์ แน่นอน”

“ฉันพูดแล้ว ฉันไม่ได้ฆ่าวีธรา รพีพงษ์กล่าว

“แกหยุดหาข้ออ้างได้แล้ว ถ้าแกไม่ได้เป็นคนฆ่าแล้วใคร ฆ่า?” โยษิตาชักตาไปที่รพีพงษ์ เธอแน่ใจ ว่าวีธราถูกรพีพงษ์ ฆ่าแน่นอน มิฉะนั้นรพีพงษ์ไม่มีทางยืนอยู่ตรงนี้

“จักรพันธ์” รพีพงษ์กล่าวอย่างสงบ

“เป็นไปไม่ได้! แกโกหก!” โยษิตาปฏิเสธโดยไม่คิดใดๆ คิดว่ารพีพงษ์กำลังล้อเล่นเธออยู่

ทุกคนของตระกูลลัดดาวัลย์กำลังสงสัยว่าจักรพันธ์คือ

ใคร

รพีพงษ์ไม่ต่อร้องต่อเถียงกับเธอ แต่มองไปที่ธีรศานต์ ธีร ศานติ์พยักหน้า จากนั้นก็โบกมือ เรียกให้คนด้านนอกหยิบ จอมา

คนเหล่านั้นมองไปที่จอ จากนั้นก็มองไปที่รพีพงษ์ชี้ มีคลิป เปิดขึ้นมา

“ทำบ้าอะไร” โยษิตาจ้องไปที่หน้าจออย่างสงสัย ไม่รู้ว่า รพีพงษ์กำลังจะทำอะไร

“ต่อไปผมจะให้พวกคุณดู คลิปช่วงหนึ่ง เชื่อว่าหลังจากที่พวกคุณได้ดูคลิปนี้แล้ว จะได้รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าวีธรา” เมื่อ รพีพงษ์พูดจบ ก็มองไปที่คนเปิดคลิปแล้วพยักหน้า คนนั้นรีบ เปิดคลิปขึ้นทันที

คลิปนี้ถ่ายตอนที่อยู่ในวิลล่าดงเย็น เป็นฉากที่จักรพันธ์

ฆ่าวีธรา

ตอนนั้นรพีพงษ์ได้คิดว่าแล้วว่าต้องอธิบายการเสียชีวิต ของวีธราให้ได้ จึงได้ให้ธฤตญาณอัดคลิปเอาไว้

หลังจากที่โยษิตาได้เห็นคลิปแล้วนั้น ก็แข็งที่อ ถึงแม้ใน คลิปจักรพันธ์ดูผอมแห้ง โทรมถึงขีดสุด แต่เธอก็สามารถ มองออกในทันทีว่านั่นคือจักร

จักรพันธ์มีฆ่าวีธราด้วยท่าทีที่เหี้ยมโหด เธอคิดไม่ถึง วี ธราดีกับจักรพันธ์ขนาดนั้น จักรพันธ์ยังฆ่าวีธราได้ลง แล้วยัง พูดว่าวีธราแกสมควรตายอีกด้วย

โยษิตาผู้เลือดเย็นเมื่อเห็นฉากนี้ ก็อดที่จะถอนหายใจไม่ ได้

“คนที่อยู่ในคลิปถึงแม้จะผอมลงไปมาก โทรมอยู่บ้าง แต่ ก็ดูออก ว่านั่นคือรพีพงษ์ รพีพงษ์ หรือแกคิดว่าพวกเราดูไม่ ออกหรอ?” นิรมัยกล่าว

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว “คนนั้นก็แค่คล้ายผมเท่านั้น ที่เขา เหมือนผม เพราะเขาคือลูกชายของวีธรา แต่ก็แค่นั้น”
เมื่อพูดจบ รพีพงษ์ใต้ให้คนที่ควบคุมการเปิดคลิปนั้นเปิด รูปของจักรพันธ์ให้ดู เขาให้ธีรศานต์ช่วยหารูปเหล่านี้มาให้ นอกจากในรูปจะมีจักรพันธ์แล้ว ยังมีการ์ดของตระกูลลัดดา วัลย์อีกมากมายอยู่ด้วย

“พวกคุณก็รู้ว่าผมเป็นไอ้นอกคลอกของตระกูลลัดดาวัลย์ ไม่มีทางจะมีความเกี่ยวข้องกับใครในตระกูลลัดดาวัลย์ ใน รูปมีการ์ดจำนวนมากของตระกูลลัดดาวัลย์ เชื่อว่าคนที่อยู่ที่ นี่ต้องรู้จักพวกเขา พวกคุณคิดว่าคนพวกนั้นจะเคารพ นอบน้อมต่อผมหรอ?” รพีพงษ์กล่าว

ทุกคนเงียบสงัด รพีพงษ์และจักรพันธ์หน้าตาคล้ายกัน จริงๆ แต่ท่าทีต่างกันมาก รูปเหล่านี้บ่งบอกลักษณะท่าทาง ของจักรพันธ์ได้อย่างชัดเจน

“คนนี้ คือจักรพันธ์ที่ผมกล่าวถึง คนนี้จะมีตัวตนหรือไม่นั้น พวกคุณถามโยษิตาล่ะกัน แน่นอน ว่าเธอต้องหลบซ่อนตัว ตนที่แท้จริงต่อหน้าพวกคุณไว้ ก็ต้องพูดว่าผมแต่งเรื่องขึ้นมา แต่ไม่ต้องซีเรียส ผมยังเตรียมสิ่งอื่นเอาไว้รอให้พวกคุณฟัง จบแล้ว จะได้รู้ว่าที่ผมพูดนั้นจริงหรือไม่”

จากนั้นรพีพงษ์ใต้ให้คนนั้นเปิดคลิปเสียงอีก คลิปเสียงนี้ เป็นตอนที่รพีพงษ์กลับมาเกียวโตครั้งแรก ตอนอยู่ในห้อง ของวีธรา หลังจากที่รพีพงษ์โดนวางยาแล้ว ได้อัดคลิปเสียง ของวีธราไว้
ตอนนั้นถึงแม้รพีพงษ์จะโดนวางยาแล้ว แต่เพื่อเก็บหลัก ฐาน เขาจึงได้หยิบเครื่องอัดเสียงอัดเสียงของวีธราไว้

ตอนที่โยษิตาได้ยินคลิปเสียงนี้ ถึงกับอยู่ไม่ติด เพราะเธอ รู้ดี ว่าถ้าทุกคนรู้ความจริง เธอก็จบเห่แล้ว

“รพีพงษ์ แกหยุดเอาสิ่งที่แกสร้างขึ้นเองมาหลอกลวงคน อื่นได้แล้ว ทุกคนไม่เชื่อของพวกนี้หรอก รีบฆ่ามันซะ มันคือ ไอ้ระยำที่ฆ่าแม่ตัวเอง!”

โยษิตาวิ่งไปที่จอภาพนั้น จะทำลายจอนั้นทิ้ง แต่เธอวิ่งไป ได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกท่านคทาดึงไว้

“ฟังก่อนล่ะกัน หลายปีมานี่พวกคุณสองพี่น้องกุมอำนาจ เอาไว้ มีเรื่องที่ปิดบังพวกเราเอาไว้มากมายจริงๆ” ท่านคทา พูดอย่างนิ่งสงบ ราวกับเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว

โยษิตาร้อนใจ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี วันนี้คนในสวนก็มี ตั้งมากมาย เธอคิดจะหนีคงหนีไม่ได้แล้ว

เธอจ้องไปที่รพีพงษ์อย่างเกลียดชัง ด้วยความอาฆาต เธอ คิดไม่ถึงว่าความเชื่อมั่นที่เธอและวีธราได้สร้างมาหลายปีนั้น จะถูกรพีพงษ์ทำลายอย่างง่ายดายได้ขนาดนี้

ไม่นาน เมื่อคลิปเสียงจบ ทุกคนก็นิ่งสงัด พวกเขามองไปที่ โยษิตา ด้วยความเกลียดชัง

ในคลิปเสียงได้อธิบายไว้อย่างชัดเจนถึงแผนการของวีธราและเธอในการไล่รพีพงษ์ออกจากตระกูลลัดดาวัลย์ ตอน นี้ทุกคนรู้แล้วว่าพวกเขาได้เข้าใจรพีพงษ์ผิดไป คนที่เลว จริงๆคือวีธราและโยษิตาสองพี่น้องต่างหาก

“โยษิตา ไม่คาดคิดว่าพวกเธอสองคนพี่น้องจะใจดำ อำมหิตได้ขนาดนี้ ที่แท้เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้นพวกเธอ วางแผนเอาไว้แล้ว รพีพงษ์เป็นแค่ผู้ที่ถูกกระทำเท่านั้น!”

“ไม่คาดคิดจริงๆว่าไอ้ต่ำช้าวีธราตอนที่แต่งเข้าตระกูลลัด ดาวัลย์นั้นได้มีลูกมาแล้ว ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ พวกเราไม่มีทาง ให้มันแต่งเข้าตระกูลหรอก!”

“พวกแกสองพี่น้องกุมอำนาจของตระกูลลัดดาวัลย์ไว้ตั้ง หลายปี ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะรพีพงษ์ พวกเราก็ยังคงเชื่อพวก แกสุดใจ พวกแกมันสมควรตาย!”

ทุกคนเริ่มพูดถึงโยษิตา สถานการณ์ในสวนเปลี่ยนแปลง ไปในทันที

โยษิตาถอยหลัง นัยต์ตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เธอมองไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “รพีพงษ์ เพราะแก ฉันและ พี่สาวพยายามสร้างมาตั้งนาน ถูกแกทำลาย แกมันสมควร ตาย!”

รพีพงษ์ซักตาไปที่เธอ แล้วกล่าว “คนที่ตายไม่ดีควรจะเป็นแก! ทุกคนได้รู้ความจริงแล้ว วันนี้ ฉันจะจัดการแก แทน ทุกคนของตระกูลลัดดาวัลย์!

กำลังพูดอยู่ รพีพงษ์ก็เดินไปที่โยษิตา ด้วยท่าทางเอา เรื่อง

ไม่มีใครขัดขวางรพีพงษ์ พวกเขาก็รู้สึกโกรธแค้นเช่น เตียวกัน คิดว่าโยษิตาควรตาย

โยษิตาเห็นรพีพงษ์เดินมาที่เธอ ก็ไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด แต่กลับยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา เธอรู้ดีว่าวันนี้หนีไปไม่รอด แล้ว คนของหอการค้าสมน.และสำนักบูโดวงแสงอยู่ที่นี่ แม้ เธอจะมีปีกก็หนียาก

“รพีพงษ์ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแกจะกลับมาได้ ฉันคงรู้จัก แกน้อยไป” โยษิตาพูดอย่างไม่พอใจ

“สิ่งเดียวที่ฉันเสียใจที่สุดในตอนนี้คีย์ไม่ได้ฆ่าแกให้ตาย เสียตั้งแต่ตอนนั้น มิเช่นนั้น ตอนนี้คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ขึ้นฉันเมตตาแกเกินไป”

รพีพงษ์หัวเราะดูแคลน แล้วกล่าว “เมตตาสองคำนี้ยัง เหมาะกับแกอีกหรอ?”

สีหน้าของโยษิตาเปลี่ยนไป นัยน์ตาเต็มไปด้วยความ

อาฆาตพยาบาท

“แกคงเกลียดฉันมากสินะ หลายปีมานี้ คนสนิทของแกก็ได้ตายเพราะฝีมือฉัน การตายของพวกเขา แกต้องรับผิด ชอบด้วยส่วนหนึ่ง! ฉันรู้ว่าแกอยากฆ่าฉัน เสียตายที่ฉันจะไม่ ให้โอกาสนี้กับแก ฉันโยษิตา แม้ว่าจะแพ้ แต่ไม่มีทางตาย เพราะไอ้สวะอย่างแกหรอก!”

“แม้แกจะพลิกชีวิตกลับมาได้ ในสายตาของฉันและพี่สาว ก็จะเป็นแค่ไอ้สวะตลอดไป!”

พูดจบ โยษิตาหัวเราะเสียงดังขึ้นมา จากนั้น เธอก็หยิบยา ขวดเล็กออกมา แล้วกลืนสิ่งนั้นลงไป

รพีพงษ์เห็นดังนี้ ก็รีบพุ่งเข้าไป ก่อนที่จะไปถึง โยษิตาได้ ขาดอากาศหายใจแล้ว

ดูๆแล้วสิ่งที่เธอกินไปนั้นเป็นยาพิษไว้ปลิดชีพ

รพีพงษ์เดินเข้าไปดูข้างๆ โยษิตาอย่างละเอียด แน่ชัดว่า เธอเสียชีวิตแล้วจึงยืนขึ้นมา

แม้แต่รพีพงษ์เองก็คิดไม่ถึงว่าโยษิตาจะใช้วิธีนี้ปลิดชีพ

ตัวเอง

แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพียงแค่โยษิตาเสียชีวิต ก็ถือว่า ได้ล้างแค้นแล้ว

ทุกคนเห็นโยษิตากินฆ่าพิษ ก็รู้สึกสลดใจ ก่อนหน้านี้คนที่ ดูถูกรพีพงษ์ไว้ หรือแม้กระทั่งอยากฆ่ารพีพงษ์ ก็ล้วนมีสีหน้า ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
รพีพงษ์หันกลับไปมองคนที่อยู่หลังตนเองเหล่านั้น จาก นั้นก็ได้หยิบสร้อยประจำตระกูลออกจากเสื้อผ้าของตน ยื่น มือออกมา แล้วใช้เสียงอันมีพลังเปล่งออกมา “โยษิตาเสีย ชีวิตแล้ว วันนี้ ผมรพีพงษ์ รับตำแหน่งนายใหญ่ของตระกูล ใครไม่เห็นด้วย!