บทที่ 336 ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์

หมาย

หลังจากอารียาได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที คิดในใจว่าไอ้หมอนี่เริ่มเปิดหูเปิดตาแล้วสินะ คิดไม่ถึงว่าจะ วิ่งมาอาบน้ำกับเธอ

ถึงแม้ในใจจะไม่ขัดขึ้น แต่ผู้หญิงก็ต้องรักนวลสงวนตัว อีกทั้งเธอยังต้องคอยดูว่ารพีพงษ์ได้เปิดหูเปิดตาจริงหรือ เปล่า

“ใครจะอาบน้ำกับนาย รอให้ฉันอาบเสร็จก่อน แล้วนาย ค่อยอาบ” อารียาก้มหน้าพูด

ครั้งนี้รพีพงษ์ไม่ฟังคำพูดของอารียา แถมยังเปิดประตู เข้าไปข้างใน เขาให้ความรู้สึกเหมือนท่านประธานที่เอาแต่ ใจจริงๆ

“ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง คืนนี้คุณต้องตกเป็นของผม” รพี พงษ์พูดด้วยสีหน้าเอาแต่ใจ

อารียาอายมาก เธอเดินถอยหลังแล้วพูดว่า “ไอ้เลว ใคร จะตกเป็นของนายกัน ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน กลับมายังต้องเจอ นายแกล้งอีก นายนี่ไม่รู้จักเอาใจใส่คนรักเลย”

รพีพงษ์ได้ยินดังนั้น จู่ๆ เขาก็ชะงักไป เขามองอารียาด้วย ความรักใคร่ “งั้นผมไม่แกล้งคุณแล้ว ให้คุณพักผ่อนแล้ว ค่อยว่ากัน”

อารียาแทบจะบ้า ที่เธอพูดไปเมื่อกี้ก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น คิด ไม่ถึงว่ารพีพงษ์จะคิดว่าเธอเหนื่อยจริงๆ ถึงเธอจะเหนื่อยยัง ไง แต่ก็ยังมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนั้นอยู่ดี

เธอจับคอเสื้อของรพีพงษ์แล้วพูดว่า “ไม่ได้ ถึงฉันจะพูด แบบนี้ นายก็ต้องแกล้งฉันต่อสิ ฉันคิดว่าคนชื่อบื้ออย่างนาย จะเปิดหูเปิดตาแล้วซะอีก ที่ไหนได้ยังซื่อบื้อเหมือนเดิมเลย”

พูดจบ อารียาจึงปิดประตูห้องน้ำลง เธอมองรพีพงษ์ทั้ง อายทั้งหงุดหงิด

เหมือนทั้งสองคนแลกบทบาทกัน ผู้ชายคนอื่นควรจะเป็น ฝ่ายเริ่มสิ กลับกันคู่ของเธอ อารียาต้องเป็นฝ่ายเริ่ม

รพีพงษ์หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เขาไม่เข้าใจความ คิดของผู้หญิงเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาโง่เสียหน่อย ในเมื่ออารียาแสดงออกเช่นนี้ เขารู้ดีว่าต่อไปควรจะทำ อย่างไร

รพีพงษ์ยื่นมือไปโอบเอวของอารียาแล้วพูดว่า “ผมโง่ไป หน่อย แต่คืนนี้ผมจะไม่พลาดแล้ว ผมรับรองเลย”

“ตาบื้อ เอ้ย ถอดเสื้ออาบน้ำก่อนสิอย่าบอกนะว่าจะทำ เรื่องนั้นแบบไม่อาบน้ำเหรอ” อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ จ่า รพีพงษ์รู้สึกประหม่าขึ้นมา เขาตื่นเต้นจนลืมไปว่าจะ เข้ามาอาบน้ำ

แต่ไม่นาน เขาก็สูดหายใจเฮือก แล้วใช้มือทั้งสองข้างจับ เสื้อของอารียา “โอเคงั้นผมช่วยถอดเสื้อให้คุณก่อน”

ครั้งนี้อารียาไม่ได้ขัดขึน แถมยังมองรพีพงษ์แบบไม่รู้จะ โกรธดีหรือเปล่า เธอคิดในใจว่าไอ้หมอนี่ฉลาดแล้วสินะ แต่ นี่เป็นครั้งแรกที่รพีพงษ์ถอดเสื้อให้เธอรู้สึกแปลกๆ นิด หน่อยแฮะ

เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้นทีละชิ้น ใบหน้าของอารียาแดง ระเรื่อ เธออายจนทำไม่ถูก

รพีพงษ์กลืนน้ำลายลงคอ จากนั้นจึงเปิดน้ำในอ่าง ไอน้ำ ลอยขึ้นมาทำให้ภายในห้องน้ำเหมือนภาพในความฝัน

ร่างกายของทั้งสองค่อยๆ แนบชิดกัน ตั้งแต่เกิดจนถึง ตอนนี้ นี่เป็นการอาบน้ำที่ไม่เหมือนเคย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก รพี พงษ์ที่ห่อผ้าขนหนูอยู่บนตัว เขาอุ้มอารียาที่ห่อผ้าขนหนู เหมือนกันออกมาจากห้องน้ำ

ผมของอารียาเปียก หยดน้ำยังเกาะอยู่บนตัวของเธอ บน ตัวเธอมีกลิ่นที่มีเสน่ห์และเซ็กซี่

หลังจากได้อาบน้ำกับอารียา ความเป็นชายในตัวของรพี พงษ์ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง เขาโยนอารียาลงบนเตียงแล้วยิ้ม ออกมาอย่างตื่นเต้น

“วันนี้ผมจะ วันนี้เราต้องใกล้กันเป็นพิเศษ พรุ่งนี้ไม่ต้องไป ทำงาน ผมกลัวว่าผ่านคืนนี้ไปคุณจะต้องนอนพักผ่อนบน เตียงไปสองวัน” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

อารียาพูดแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้อ่อนแอ “กลัวว่านาย จะทำได้แค่แป๊บเดียวน่ะสิ”

รพีพงษ์โดนอารียาล้อ เขากระโจนลงไปบนเตียง โดยไม่ พูดพร่ำทำเพลง

“งั้นคุณลองลิ้มรสความแข็งแกร่งของผมหน่อยละกัน!”

ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์หมาย

ทั้งสองกอดรัดกันอยู่บนเตียง ร่างกายแนบชิดแทบเป็น หนึ่งเดียว ผีเสื้อเย้าแหย่และดูดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ ผึ้ง ป่าที่โหยหาน้ำหวานที่ซ่อนอยู่ เหงื่อกายของหญิงสาวไหล และแห้งไปไม่รู้กี่ครั้ง เขาขยับกายอย่าบ้าคลั่ง ความสุขครั้ง นี้หาที่เปรียบมิได้ มันช่างงดงามเหนือสิ่งอื่นใด

สิบโมงเช้าวันต่อมา

ศศินัดดากับศักดายืนกระวนกระวายอยู่หน้าประตูห้อง ของรพีพงษ์กับอารียา ศศินัดดาเคาะประตูอยู่หลายครั้ง แต่ ไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน ทำให้ศศินัดดากับศักดา ”

ไม่

นัดดา กระวนกระวายใจมาก

“ไหนวันนี้บอกว่าจะย้ายบ้าน ทำไมป่านี้แล้วสองคนนั้นยัง ไม่ออกมาอีก คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นข้างในนั้นหรอกนะ” ศศิ นัดดาเอ่ยขึ้น

“คงจะไม่มีอะไรหรอก จะเกิดอะไรขึ้นในห้องของโรงแรมนี้ ได้ยังไง พวกเขาอาจจะยังไม่ตื่น คุณก็อย่ากระวนกระวายใจ ไปเลย รอให้พวกเขาตื่นเดี๋ยวก็ออกมาเอง” ศักดาเอ่ยขึ้น

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรตื่นสายขนาดนี้ หรือว่ารพีพงษ์รู้ตัวว่า จะไม่รอดจากตระกูลลัดดาวัลย์ เลยทำร้ายอารีแล้วฆ่าตัว ตายตาม ฉันเคยเห็นข่าวคนมาฆ่าตัวตายในโรงแรมเยอะ มาก” แววตาของศศินัดดาหม่นลง เหมือนเธอเดาออกว่า อะไรเป็นอะไร

เธอเดินไปที่หน้าประตูอีกครั้ง จากนั้นจึงใช้มือเคาะประตู อย่างแรง แล้วตะโกนออกมาว่า “ลูก เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมยังไม่ออกมาข้างนอก รพีพงษ์ทำอะไรลูกหรือเปล่า ลูก ตอบอะไรแม่หน่อยสิ”

ขณะนั้นเองก็มีเสียงดังออกมาจากข้างใน เป็นเสียงที่ไร้ เรี่ยวแรงของอารียา “โอ๊ย แม่ หนูไม่ได้เป็นอะไร แม่ไม่ต้อง เร่งแล้ว อีกเดี๋ยวหนูจะออกไป”

เมื่อได้ยินเสียงของอารียา ศศินัดตาก็โล่งอก แต่ความ สงสัยอยู่ในใจของเธอ เธอพูดพึมพำออกมาว่า “ถ้าพูดกัน ตามหลักอารีควรจะตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้วนะ ทำไมวันนี้ถึงตื่น สายแบบนี้ หรือว่าเมื่อคืนนอนดึก?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น ไปกันเถอะ เรากลับไปเก็บของที่ห้อง กันก่อน ย้ายของสายสักหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอก ผมว่าอยู่ ที่นี่มันสบายสุดๆ ไปเลยล่ะ ถ้าสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิต ผมว่ามันเป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลยนะ” ศักดาเอ่ยขึ้น

ศศินัดดาเดินกลับห้องกับศักดา จู่ๆ ความคิดก็แวบเข้ามา ในหัวของเธอ จากนั้นเธอก็เบิกตาโต

“คุณว่าเมื่อคืนสองคนนั้นคงจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นหรอก ใช่ไหม” ศศินัดดาหยุดพูดกับศักดา

“เรื่องแบบนั้น?” ศักดายังไม่เข้าใจความหมายของศศิ นัดดา

ศศินัดตาตีไปที่ตัวของศักดา แล้วพูดด้วยความหงุดหงิด ว่า “นอกจากเรื่องแบบนั้น จะมีเรื่องไหนอีกล่ะ!”

ศักดางงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานเขาจึงเข้าใจความหมายที่ศศิ นัดดาต้องการจะสื่อ “มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ พวกเขา ยังเด็ก อยู่ห้องเดียวกัน ไม่ทำเรื่องแบบนั้นสิถึงจะแปลก”

ศศินัดดายื่นมือออกไปทุบศักดาแล้วพูดว่า “คุณจะรู้อะไร สองสามปีมานี่รพีพงษ์ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวอารีเลย ครั้งนี้ รพีพงษ์จะต้องไปตายที่เกียวโต ก่อนจะไปเขาเลยเอาเปรียบ ลูกสาวเราไม่ได้การละ ฉันต้องไปถามเขาเสียหน่อย!”

ศักดารั้งเธอเอาไว้ “คุณจะไปถามเขาทำไม เขาสองคน เป็นสามีภรรยากันตามกฎหมาย การทำเรื่องแบบนี้มันเป็น เรื่องที่สมเหตุสมผล คุณอย่าไปหาเรื่องวุ่นวายพวกเขาเลย คุณอยากให้ลูกอยู่ตัวคนเดียวตลอดชีวิตเหรอ”

พูดจบ ศักดาจึงพาศศินัดดากลับห้อง

ในห้องของรพีพงษ์กับอารียา

รพีพงษ์ใส่เสื้อเสร็จเรียบร้อย แต่อารียายังนอนอยู่บน เตียง มีผ้าห่มอยู่บนตัวของเธอ ผมเผ้ารุงรัง เธอมีสีหน้าเขิน อายและพึงพอใจ ทำให้เธอมีเสน่ห์ของหญิงสาวมากขึ้น

“วันนี้คุณนอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเรื่องย้ายบ้าน ผมกับพ่อ แม่จะจัดการเอง เดี๋ยวย้ายเสร็จคุณค่อยเข้าไปละกัน ตอน เที่ยงผมจะให้เขาเอาข้าวมาให้” รพีพงษ์หัวเราะแล้วพูดกับ อารียา

อารียากัดปากอันเซ็กซี่ของตัวเอง เธอมองรพีพงษ์ด้วย ความหงุดหงิด “คนเลว”

“ถ้าเมื่อคืนคุณไม่ยั่วโมโหผม ผมไม่รู้จะทำยังไง เลย แสดงความเป็นชายเสียหน่อย ไม่งั้นจะโดนคนดูถูก” รพี พงษ์เอ่ยขึ้น

เหอะ ไครจะรู้ว่านายจะเก่งขนาดนี้ล่ะไม่ยอมหยุดเลยทั้ง คืน ถ้ารู้ฉันไม่พูดแบบนั้นหรอก ทำจนฉันลงจากเตียงไม่ได้ เลย” อารียาพูดอย่างน่าสงสาร จนทำให้รพีพงษ์อยากจะโผ เข้าหาเธออีกรอบ

แต่เมื่อคิดว่าร่างกายของหญิงสาวคงจะรับไม่ไหวแล้ว รพี พงษ์จึงไม่ทำอะไรเธอ เขาก้มหน้าลงประทับจูบลงบนริม ฝีปากของเธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณพักผ่อนเถอะ ครั้งหน้าผมจะระวัง”

อารียาหัวเราะหีทีแล้วพูดว่า “คุณไม่ต้องระวังก็ได้ ฉันบ่น ไปอย่างนั้นแหละ จริงๆ แล้วก็รู้สึก…ชอบมากเลยนะ”

รพีพงษ์เดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาและจิตใจอันเบิก

บาน

เขาเดินไปที่หน้าห้องของศักดากับศศินัดดา แล้วยื่นมือไป เคาะประตู ศักดามาเปิดประตูให้ รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อ แม่ พวกเราไปย้ายของกันก่อนเถอะครับ อารีไม่ค่อยสบาย นิดหน่อย จึงไปกับพวกเราไม่ได้”

“รพีพงษ์ เมื่อคืนนายทำอะไรลูกสาวฉันหรือเปล่า ทำไม เธอถึงไม่สบายได้ล่ะ ฉันเตือนนายไว้เลยนะ ถ้านายแตะต้อง ตัวลูกสาวฉัน นายกับฉันได้เห็นดีกันแน่!” ศศินัดดาพูดด้วย ความโมโห

รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะรู้ว่าเมื่อคืนเขาทำเรื่องแบบ นั้นกับอารียาใต้เร็วขนาดนี้ คนแก่นี่ผ่านอะไรมาเยอะแฮะ “แค่ก แค่ก พ่อครับ แม่พูดอะไรนะ ผมไม่ค่อยเข้าใจพวก เรารีบไปเก็บของกันเถอะ” รพีพงษ์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วพูดกับ ศักดา

ศักดาพยักหน้า เขาก็ไม่อยากฟังศศินัดดาบ่นเหมือนกัน จึงรีบเดินออกไปข้างนอกกับรพีพงษ์

ชนิสราเดินเข้ามาเห็นศศินัดตากำลังยืนบ่นก็สงสัยว่าเกิด อะไรขึ้น

รพีพงษ์ให้คนที่โรงแรมหารถตู้มาให้หนึ่งคัน หลังจากที่ เอาของใส่ในรถเสร็จเรียบร้อย เขาก็มุ่งหน้าไปยังชุมชน คำแหง

ระหว่างทางศศินัดดาเอาแต่บ่นรพีพงษ์ไม่หยุด รพีพงษ์ทำ หูทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่ศศินัดดาพูด

เมื่อย้ายของเข้ามาไว้ในบ้านใหม่ ศศินัดดาเดินเข้ามายืน ข้างรพีพงษ์ เธอจ้องเขาเขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะ เยือก “นายอย่ามาแกล้งโง่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายคิดอะไร อยู่ นายต้องทำอะไรลูกสาวฉันแล้วแน่ๆ”

“ฉันไม่ว่านายแล้วก็ได้ ในเมื่อนายแตะต้องตัวลูกสาวฉัน แล้ว งั้นก็รับผิดชอบด้วย ครั้งนี้นายไปเกียวโตมีอันตราย มาก นายต้องโอนโรงแรมให้เป็นชื่อของอารียา ถือว่าเป็นสิ่ง ที่หลงเหลือไว้ให้เธอก็แล้วกัน” “แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่เห็นด้วย เพราะฉะนั้นนายโอนมา ให้เป็นชื่อฉันก่อน ฉันจะดูแลแทนลูกสาวก่อน รอให้เธอ ต้องการมัน ฉันค่อยให้เธอ เวลาไม่เคยคอยท่า นายเซ็น สัญญาโอนวันนี้เลยแล้วกัน”