ตอนที่886กลับบ้าน

ชลิตเห็นท่าทางของธามนิธิก็อดขำไม่ได้ สุดท้ายเลยหัวเราะออก มาดังลั่น “ฮ่าๆๆๆๆๆ

แม้แต่ปาณีเองก็ออกมาเหมือนกัน เหลือเพียงธามนิธิที่ยัง ยืนงงไม่รู้อิโหน่อิเหน่กับเขา ” แล้วนี่ขำอะไรกันอ่ะ ? สิ่งที่ฉันพูด เนี่ย มันน่าขำมากเลยรึไง ? 11

ใครจะไปคิดว่า ชลิตจะรีบพยักหน้าหงิกๆตอบเขาทันที ” ก็ใช่ น่ะสิ! นี่มันเป็นเรื่องที่ตลกที่สุด ที่ฉันเคยได้ยินมาของปีนี้เลยนะ ! ฮ่าๆๆๆๆ ”

ปาณีที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เม้มปากแอบขำกับเขาไปด้วย

ธามนิธิชักจะหมดความอดทนแล้ว เขาเดินไปคว้าคอเสื้อของ ชลิตที่กำลังหัวเราะจนงอหาย และพูดกับเขาด้วยความโมโห ” ไอ้หมอชลิต ! นายวอนหาเรื่อง ใช่มั้ยจ๊ะ ! แล้วที่ฉันบอกให้ นายมาช่วยตรวจดูปาณีเนี่ย มันตลกมากเลยรึไงวะ? นาย มัน …! ”

ชลิตยังไม่เลิกหัวเราะซะที จนธามนิธิเริ่มจะบันดาลโทสะ เขา ส่งสายตาพิฆาตอนเยือกเย็นไปหาชลิตอีกครั้ง คราวนี้ชลิตรู้ทันที เลยว่าสิ่งใดควรสิ่งใดมควร เขารีบหันหลังกลับไป ไม่ยอมให้ธา มนิธิได้เห็นว่าตัวเองกำลังแอบหัวเราะคิกคักอยู่

ในที่สุด ปาณีก็ดึงแขนธามนิธิให้เดินไปที่ประตู ระหว่างที่เดินไปนั้นเธอก็พูดกับเขาว่า “รีบไปเถอะค่ะ ! อายขายขี้หน้าเค้า จริงๆเลย ! ”

ธามนิธิหันไปมองเธอด้วยสายตาที่ดูเจ็บปวดรวดร้าว ” นี่ฉัน ทําให้เธออับอายเหรอ ?

ธามนิธิพูดพลางหยุดฝีเท้าของตัวเองลง ปาณีเห็นเขาทำหน้า เศร้าแบบนั้นก็เลยต้องรีบตอบๆเขาแบบขอไปที ” คุณจะทำให้ ฉันรู้สึกอับอายได้ยังไงกันล่ะคะ ? ฉันก็แค่อยากกลับเร็วๆก็แค่ นั้นเอง ! 11

หลังจากพูดประโยคนั้นออกไป เธอก็ได้เห็นสีหน้าของใคร บางคนเริ่มดูสดใสขึ้นมาแล้ว จากทีแรกที่ดูเหมือนท้องฟ้าอันมืด ครึ้ม แล้วจู่ๆฟ้าก็โปร่งขึ้นมาในทันที ! หญิงสาวกรอกตาบน เบาๆก่อนจะรีบเดินต่อไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว !

” ที่รัก ! รอฉันด้วยสิ ! ทำไมเธอต้องรีบเดินด้วยเนี่ย ? ระ 11 วังๆลูกในท้องหน่อยจะได้มั้ย ! ” ทว่าเมื่อประโยคนี้หลุดออก จากปาก มันทำให้ธามนิธิถึงกับรู้สึกผิดที่พูดมันออกไปเพราะเขา ได้เห็นปาณีกำลังยืนจ้องมาที่เขา ด้วยสายตาที่ดูเศร้าสอยห่อ เหี่ยว

” หัวใจของคุณในตอนนี้ มันมีแต่เรื่องลูกที่อยู่ในท้องฉันใช่ มั้ย ? เอะอะคุณก็แคร์แต่ลูก หรือไม่บางที ที่คุณตามหาฉันก็แค่ เพราะว่าฉันท้อง อย่างนั้นใช่มั้ย ?

เมื่อได้ฟังที่ปาณีตัดพ้อด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจแบบนั้น ธา มนิธิก็รู้สึกผิดที่พูดมันออกไป ” ไม่ใช่แบบนั้น ! มันจะเป็นเพราะว่าเธอท้องฉันก็เลย ….. เห้อ เธออย่าคิดฟุ้งซ่านจะได้ไหม ? มัน ไม่ใช่เพราะเหตุผลนั้นหรอก ! เฮ้อ 11

แต่ปาณียังคงดันทุรังที่จะพูดต่อไป ” แล้วเมื่อคุณพูดอะไร คุณก็วนเวียนๆอยู่แต่กับเรื่องลูก ! ฉันดูแล้วว่าคุณก็แค่ทำเพื่อ ลูก คุณถึงได้ตามหาฉัน ! ฉันคิดว่าฉันไปหานภันต์จะดีกว่า อย่างน้อยเขาก็ไม่รังเกียจฉัน ! ”

ปาณีพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เตรียมจะกดโทรหา นภันต์ แต่ยังไม่ทันได้ระวังก็ถูกธามนิธิมาแย่งเอามือถือของเธอ ไปเสียก่อน พอหันไปเห็นอีกที ปาณีก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ออกมาให้ได้ ธามนิธิสูดหายใจเข้าไปลึกๆ ก่อนจะพูดกับเธอว่า ” ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ ! จะมีหรือไม่มีลูก สำหรับ 11 ฉันมันก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย ! เพราะคนที่ฉันแคร์ก็คือเธอ ไม่ใช่ลูกในท้องของเธอ 11

เมื่อได้เห็นท่าทางกระตือรือร้นของเขาที่พยายามจะอธิบายให้ เธอฟัง ปาณีก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาทันที หากแต่เธอยังคงยืนนิ่ง ใบหน้าของเธอยังคงฉายแววของความขมขื่น รวมถึงสายตา ของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย !

จนในที่สุด ธามนิธิก็จนมุม เขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป ” เอา ล่ะ จะต้องให้ทำยังไงเธอถึงจะเชื่อว่าฉันไม่ได้ตามหาเธอเพราะ เรื่องลูกน่ะ !

ปาณีมองดูชายหนุ่มที่ยืนก้มหน้านิ่งอย่างหมดหนทางอยู่เบื้อง หน้า แต่ใจเธอกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้าน เพราะนั่นมันเสแสร้งทั้งเพ เมื่อนึกถึงตลอดหลายวันมานี้ที่เธอต้องหลั่งน้ำตาด้วย ความเจ็บปวด เธอจึงไม่คิดที่จะให้อภัยเขาในตอนนี้ !

แต่ที่ผ่านมา ก็เป็นเพราะผู้ชายคนนี้ ที่ทำให้เธอต้องหลั่งน้ำตา ร้องไห้จนเหนื่อยล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอกำลังแพ้ท้อง อย่างหนักหน่วง คุณอาก็ไม่อยู่เคียงข้างเธอ นี่ทำให้ปาณีถึงกับ จําฝังใจเลยทีเดียว !

ได้เห็นสีหน้าที่เธอแสดงออกมา ธามนิธิก็รู้สึกจนปัญญาแต่ก็ ไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี เพราะทั้งหมดนี้มันก็เป็นความผิดของ เขาเอง แต่ถ้าขืนปล่อยให้ความคับข้องใจนี้มันยังคงอยู่ต่อไป มันต้องไม่ดีกับอนาคตของพวกเขาเป็นแน่ !

เพราะฉะนั้น ธามนิธิคงทำได้เพียงลดทิฐิอัตตาของตัวเองลง มา และดูแลเอาใจใส่ปาณีให้มากๆ ” เอาเป็นว่า พวกเรากลับ บ้านกันเถอะ ! ”

เมื่อปาณีได้ยินคำว่า ” บ้าน ” เธอก็ถึงกับยินยอมแต่โดยดี ปาณีไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่เดินตรงไปข้างหน้า

กลับกลายเป็นธามนิธิที่ยืนงง จากนั้นจึงรีบเดินตามเธอไป ติดๆ เขาคว้าตัวเธอมาโอบกอดไว้ ก่อนจะประคองเธอเดินไปที่ รถของเขา

ธามนิธิขับรถออกไปโดยมีปาณีนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ทั้งคู่ ไม่ได้พูดคุยอะไรกันระหว่างที่อยู่บนรถ จนกระทั่งเมื่อรถหยุด ปาณีจึงหันซ้ายแลขวามองดูไปรอบๆ แล้วก็ต้องประหลาดใจ ” ทำไมถึงกลับมาที่บ้านวิสิทธิ์เวชคะ ?
ธามนิธิที่กำลังดับเครื่องรถถึงกับชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นจึง พูดด้วยเสียงอ่อยๆ คุณแม่กะพี่จันวิภาป่วยน่ะ พวกเขาอยากเจอ เธอมากเลยนะ ฉันก็เลย …….

ยังไม่ทันรอให้เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียงปาณีพูดแทรกขึ้นมา ด้วยความตกใจ ” อะไรนะ ? คุณแม่กะพี่จันวิภาช่วยเหรอคะ ? ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ? ทำไมคุณอาไม่บอกฉันล่ะคะ ? คุณแม่กะพี่ สาวของคุณท่านรักใคร่เอ็นดูฉันมาก แต่ฉันกลับไม่รู้สักนิดว่า พวกท่านล้มป่วย ฉันนี่มันแย่จริงๆเลย !

ทันทีที่พูดจบ เธอก็รีบผลุนผลันลงจากรถแล้วมุ่งตรงเข้าไปใน บ้านทันที โดยที่ไม่รอธามนิธิ

หลังจากได้ยินเสียงกริ่งที่ประตู น้ามุงก็รีบมาเปิดประตูให้ และทันทีที่ได้เห็นปาณีที่ประตูน้าลำมุงก็ถึงกับตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านพร้อมทั้งร้องตะโกนเสียงดัง ” ปากลับมาแล้ว! คุณนายคะ ปาณีกลับมาแล้วค่ะ ! ”

นับเป็นครั้งแรกที่ปาณีได้เห็นน้ามุงดูตื่นเต้นมากขนาดนี้ แต่ปาณีเอง ก็ไม่มัวแต่มานึกถึงเรื่องนี้แล้ว เธอรีบอ้าวเดิน เข้าไปในบ้าน แล้วทันใดนั้นก็ชนเข้ากับคุณแม่ที่กำลังรีบเดิน ออกมาหาเธอพอดี

ปาณีมองดูคุณแม่ซึ่งตอนนี้ใบหน้าท่านดูซีดเซียวลงไปมาก ” คุณแม่ ….. ” ปาณีส่งเสียงร้องเรียกออกมาเบาๆ

คุณแม่เดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ” ปาณี ! ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว ! ถ้าหากสามนิธิยังหาเธอไม่พบ แม่คงจะร้อน ใจตายแน่ๆ ! ทำไมเธอต้องไปฟังคำพูดของ

ไอ้เจ้าลูกชายตัวดีของแม่ ที่มันพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วย

ล่ะ ? เขาไม่มีทางที่จะหย่ากับเธอได้ ! ปาณี เธอน่ะคือลูกสะใภ้

เพียงคนเดียวของบ้านวิสิทธิ์เวชของเรา เพราะฉะนั้น เธอก็อย่า

ไปใส่ใจกับคําพูดของไอ้เจ้าตัวแสบนั้น เข้าใจมั้ย ? แม่จะยืน

เคียงข้างเธอตลอดไป

เมื่อได้ฟังที่คุณแม่ยืนกรนด่าคุณอาอย่างซึ่งๆหน้าแบบนั้น ทำให้ปาณีรู้สึกขบขันยิ่งนัก อีกทั้งยังรู้สึกตื้นตันใจเป็นที่สุด !

บุคคลที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าเธอในตอนนี้ เป็นคนที่รักใคร่ เอ็นดูเธอประหนึ่งเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเองก็ไม่ปาน แต่ เธอกลับทำให้ท่านต้องเป็นกังวลถึงขั้นล้มป่วย ปาณีรู้สึกผิดต่อ ตัวเองเป็นอย่างมาก ” คุณแม่ จะโทษแต่คุณอาคนเดียวก็ไม่ได้ ค่ะ หนูเองก็ผิดด้วยเหมือนกัน

11 เธอจะผิดเรื่องอะไร ? ” คุณแม่ไม่สนใจที่จะแยกแยะว่าอะไร ถูกหรือผิดทั้งนั้น รีบพูดแทรกปาณีขึ้นมาทันที ” ปาณี เธอไม่ต้อง กลัวนะ แม่จะคอยเป็นแบ็คให้เธอเอง เจ้าตัวแสบนั่นทำอะไรเธอ ไม่ได้แน่นอน ! แล้วยิ่งตอนนี้เธอเองก็กำลังตั้งท้องอยู่ด้วย ไประ หกระเหเร่ร่อนแบบนั้นได้ยังไงกัน ? ถ้าเธอยังไม่หายโกรธนะ เดี๋ยวแม่จะจัดการตีเขาให้เอง เธอจะได้หายโกรธยังไล่ะ !”

หลังจากพูดจบ แม่ก็หันไปรัวกำปั้นใส่ธามนิธิที่ยืนอยู่ข้างๆ ใน ทันที

” โอ๊ยๆ คุณแม่ ” ได้เห็นคุณแม่ทำถึงขนาดนี้ ธามนิธิก็ดูจะให้ความร่วมมือกับท่านเป็นอย่างดี การร้องโอดโอยอย่างไม่ หยุดหย่อน ปารีบเข้าไปคว้ามือคุณที่กำลังทุบรัวไปลูกชาย ” คุณแม่คะ อย่าทำแบบนี้คะที่มันก็เป็นความผิด ของหนูด้วยเหมือนกันไปโทษคุณทั้งหมดถูก …….

คุณกลับเป็นฝ่ายมาจับมือเธอเอาแทน ก่อนจะพูดกับ ปาณีรู้สึกที่ดีว่าการที่เธอแต่งงานกับธามนิธิ มันทำให้เธอต้องรู้สึกเนื้อต่ำใจบ้าง แต่พวกเธอก็แต่งงานกันแล้ว คิดพวกควรจะซึ่งกันและกันชีวิตแต่งงานมันต้องใช้ใจเป็น ตัวทาง ต้องเปิดใจรับฟังซึ่งกันและกันนะไหม..

ปาณีพยักหน้าด้วยความละอายใจ ค่ะคุณแม่ ทราบแล้ว ค่ะ แม่ใจเย็นๆก่อนนะคะ หนูกลับมาแล้วนะคะคุณแม่

เมื่อได้ยินดังนั้น คุณแม่เหมือนไอ๊หยา ” ออกมาจากนั้นจึงดึงตัวปาณีมาสำรวจเป็นการใหญ่ ” เธอซูบไปนะ หลายวันมาเธอคงลำบากน้อยเลยใช่ มั้ย ? น่าสงสารลูกเอ๋ย แล้วนี่ลูกท้องแผลงฤทธิ์ใส่เธอบ้าง หรือเปล่า

ปาณียื่นมือไปลูบสัมผัสท้องตัวเองเบาใบหน้าของเธอไปด้วยอ่อนโยน เจ้าตัวน้อยเป็นเด็กเชียวค่ะ ก็แค่มี อาการแพ้ท้องเฉยๆ ไม่ได้เป็นอะไรมากคุณแม่ ! ”

คุณคว้าตัวปาณีไปพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการตั้งครรภ์……