ตอนที่ 183

ฝนสิริมองไปยังจันวิภา ถามว่า “ถ้าอย่างนั้น ตอน ที่เขียนชื่อ….”

สิ่งนี้จันวาคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว “คุณน้าวางใจได้ ค่ะ จะเขียนชื่อของปาณีค่ะ”

ฝนสิริพูดว่า “เขียนชื่อของลูกชายน้าเข้าไปด้วย ได้รึเปล่า?”

หลังจากที่จันวิภาได้ยินคำพูดนี้แล้ว ถึงกับสงสัย ว่าฝนสิริกำลังล้อเล่นอยู่หรือเปล่า

คนปกติเขาจะพูดแบบนี้ออกมาได้หรอ?

เรือนหอของปาณีกับธามนิธิ เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะ เขียนชื่อของลูกชายเข้าไป?

จันวิภารู้ว่านิสัยของตัวเองดีมากแล้ว แต่ว่าวินาที นี้กลับอยากหัวเราะออกมาเพราะความโมโห

ไม่รอให้จันวิภาตอบ ปาณีลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูด ว่า “พอได้แล้ว”

น้ำเสียงของเธอเย็นชามาก สายตานั้นจ้องมอง ไปยังฝนสิริ ฝนสิริตกใจไปชั่วขณะที่ถูกเธอจ้องแบบนี้

ปาณีพูดกับจันวิภาว่า “หนูรู้ค่ะว่าพี่ทำไปเพื่อหวัง ดีกับหนู อยากให้หนูแต่งเข้าบ้านอย่างมีสง่าราศี แต่ ว่าการที่หนูคบกับคุณอา ไม่ได้หวังสิ่งของพวกนี้จริงๆค่ะ”

สิ่งที่เธอต้องการ ก็แค่โอกาสในการได้เรียนต่อม

หาลัย

นอกจากนี้ เธอก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น

ปาณีมองไปทางฝนสิริอย่างเย็นชา เมื่อครู่เธอ อดทนมานานมาก แต่ตอนนี้ไม่สามารถทนดูอีกต่อไปได้ แล้วจริงๆ

สิ่งที่ฝนสิริพูดและสิ่งที่ฝนสิริทำ ทำให้เธอขาย หน้าอย่างสิ้นเชิง

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดกับจันวิภาว่า “แม้ว่าหนู จะเป็นลูกของแม่ และแม่ก็เป็นคนที่คลอดหนูมา แต่ว่า ในสายตาของแม่ มีเพียงนภันต์ลูกชายคนเดียวเท่านั้น สำหรับลูกสาวอย่างหนูนั้น … ไม่ช้าหรือเร็วก็จะกลาย เป็นน้ำที่ถูกสาดออกไป ไม่ต้องพูดจาน่าฟังอะไรทั้งนั้น! แม่เป็นห่วงหนูจริงๆหรอ? ถ้าเป็นห่วงหนูจริง แม่จะไม่ให้ หนูเรียนต่อหรอ? แล้วยังจะให้หนูแต่งงานกับคนอย่าง จริมอีก?”

ลูกของบ้านอื่นมีแต่ถูกพ่อแม่บังคับไปเรียนทั้งนั้น แต่เธอล่ะ? เธอแค่อยากได้โอกาสที่จะเรียนต่อ แต่กลับ ยากยิ่งกว่าไปสวรรค์อีก

ฝนสิริพูดอย่างกินปูนร้อนท้องว่า “ปาณี ไม่ใช่นะ แม่เพียงแค่..”

“เพียงแค่อะไรคะ?” ปาณีหัวเราะหือย่างเย็นชา พูดอย่างไม่ไว้หน้าเลยว่า “ก่อนหน้านี้ที่ไม่รู้ว่าครอบครัวของคุณอารวย ท่าทีของแม่เป็นยังไง? ตอนนี้แม่ยัง มีหน้ามาของเงินที่นี่อีกหรอ? ตอนนี้ที่พี่เขานั่งคุยเรื่อง พวกนี้กับแม่ที่นี่ นั่นเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนดีต่างหาก กลัวหนูจะได้รับความไม่เป็นธรรม แต่ว่า หนูกลับอยาก ถามแม่สักคำว่าแม่มีสิทธิ์อะไรมาเอาเงินพวกนี้?”

ปาณีหายใจแรงเพราะความโกรธ หน้าอกของ เธอก็ขึ้นๆลงๆไม่หยุด

ความโกรธนี้เธอเก็บไว้มานานมาก ทุกครั้งที่ นึกถึงแม่เลี้ยงตัวเองโตมาอย่างยากลำบาก เธอก็จะ ใจอ่อนทุกครั้ง แต่ว่าในตอนนี้ ถ้าให้เธออดทนอีก ไม่ช้า ก็เร็ว เธอจะต้องเป็นบ้าตายเพราะแม่คนนี้แน่ๆ

ฝนสิริถูกปาณีด่าจนพูดไม่ออก ผ่านไปครึ่งค่อน วันเพิ่งจะนึกคำพูดที่จะเถียงได้แค่คำเดียว “ฉันเป็นแม่ ของแกนะ! ฉันก็สมควรได้รับเงินพวกนี้ ถ้าไม่เป็นเพราะ ฉัน แกจะโตมาได้ขนาดนี้หรอ?”

“อ้อ” ปาณีตอบส่งๆ “ถ้าอย่างนั้นตั้งแต่ตอนนี้ เป็นต้นไป หนูไม่ใช่ลูกของคุณอีก คุณก็ไม่ใช่แม่ของหนู อีกต่อไป พวกเราตัดขาดความสัมพันธ์กันวันนี้เลย!”

“แกพูดอะไรนะ?” ฝนสิริอึ้งไปชั่วขณะ คิดว่าปาณี กำลังพูดเพราะความโมโห

ปาณีกำหมัดของตัวเองไว้แน่น เพื่อแสดงให้เห็น ว่าตอนนี้เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว พูดกับจันวิภาว่า “พี่ สินสอดทองหมั้น หนูไม่เอาแม้แต่บาทเดียว ถ้าหาก พี่รู้สึกว่าไม่สบายใจ ต้องให้แม่หนู ถ้าอย่างนั้นหนูก็จะไม่แต่ง!”

เธอยอมที่จะไม่แต่งงาน และไม่มีทางยอมให้แม่ ของเธอได้เงินจากบ้านวิสิทธิ์เวชแม้แต่บาทเดียว

ธามนิธิที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินคำพูดของ เธอ หรี่ตาลงเล็กน้อย

จันวิภาอึ้งไปสักพัก และไม่คิดเลยว่าปาณีจะเด็ด เดี่ยวขนาดนี้

ฝนสิริโกรธจนตาแทบทะลักออกมา คิดยังไงก็คิด ไม่ถึงเลยว่า ปาณีจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมาได้!