ตอนที่628

ธามนิธิเห็นเธอบปากแล้ว จึงพยักหน้า “ดี”

มีเพียงปาณีเท่านั้นที่จะมองว่าเขาเป็นเป็นคนนอก ฝั่งธีระนั้น กลับคุยง่ายเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อกลับถึงบ้าน ไวยาตย์ก็เลิกงานกลับไปก่อนแล้ว ปาณีทำ กาแฟให้กับธามนิธิและวางลงตรงหน้าเขา “คุณอา

ช่วงนี้ปาณีเพิ่งเรียนรู้เทคนิคมาจากอินเตอร์เน็ต ฝีมือในการ ทํากาแฟจึงดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน

ธามนิธิมองดูปาณีที่กลับมาไม่เพียงไม่พักผ่อนแต่กลับไปทำ กาแฟมาให้เขา “เธอไม่เหนื่อยหรือ?”

“ไม่เหนื่อยนี่คะ”ปา พูดอย่างสบายๆ “ท่ากาแฟแค่แก้วเดียว

เหนื่อยอะไรคะ?”

เธอนั่งลงบนโซฟาและจ้องดูธามนิธิ ในสมองก็คิดไปถึงภาพที่ ธามนิธิช่วยเธอใส่รองเท้าอยู่ใต้แสงไฟขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ทำกาแฟให้เขา ยังไงซะก็คืออีกวิธีหนึ่งที่เธอยากที่จะทำเพื่อ ตอบแทนเขา

ธามนิธิจ้องมองเธอ “มานี่”

ปาขวัญหนีไปชั่วครู่ ก่อนจะเดินไปตรงหน้าและนั่งลงข้างๆ

เขา
ธามนิธิดูเส้นผมของเธอที่ยาวจนถึงเอวแบบนี้ “ปาณีของเรา ช่วงนี้โตขึ้นมากเลยทีเดียว”

ปาณีหัวเราะขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเหมือนเดิมหรอกหรือคะ? –

พวกเขาไม่ได้รู้จักกันมานานมากนัก ไม่รู้ว่าเขาไปมีความรู้สึก นี้ขึ้นมาได้อย่างไร?

ธามนิธิเอ่ย “แค่รู้สึกว่าเธอไม่ค่อยต้องการฉันแล้ว

เขาอยากให้บริษัทกับเธอ เขาจึงต้องหาหนทางและเหตุผล มารองรับอย่างสุดความสามารถ

.………..คำพูดของธามนิธิ ทำให้ปาณีตะลึงงันไป “ไม่มีนะคะ เธอยังคงต้องการเขาอยู่เป็นอย่างยิ่ง ยังไม่อยากไปจากเขา ดังนั้นเวลาที่อยู่ข้างกายเขาจึงระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

ธามนิธิเอ่ย “ไม่มี?”

ปาณีเข้าไปกอดเขาก่อนและพูดประจบเอาใจ “มีหรือ? ที่ไหน คะ? ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราตอนนี้หย่ากันแล้ว แต่ยังคงอยู่ด้วยกัน คุณคิดว่ามันเป็นเพราะอะไรหล่ะคะ?”

หากเป็นสถานการณ์ทั่วไป ปาณีไม่มีทางตอบรับธามนิธิแล้ว ย้ายเข้ามาแน่

แต่เธอนั้นหมดหนทางที่จะปฏิเสธเขา อีกทั้งยังไม่อยากเห็น เขา ทุกวันอยากจะเจอเธอจนต้องเทียวไปหาเธอที่บ้านเช่าเป็น พิเศษ
ดวงตาของปาณีนั้นเป็นประกายสุกใสอย่างยิ่ง ทำเอาคน ตกหลุมเข้าไปได้อย่าง่ายดาย

ได้ยินคําตอบของเธอ ยามนิยจึงเอ่ยถามขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ “เป็นเพราะอะไรหล่ะ?”

ทั้งๆที่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่เขากลับตั้งใจถามขึ้นมา นั่น

ก็เพราะอยากได้ยินเธอพูดมันออกมา

แต่ปาณีกลับไม่ตกหลุมง่ายๆ

เธอย้ายสายตาไปทางอื่นอย่างมีพิรุธ “ใครจะไปรู้กันว่าเพราะ อะไร? อาจเป็นเพราะที่นี่มีอาหารอร่อย ให้กินมั้ง!

“ปาณี”มือของธามนิธิดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด และพูดขึ้น อย่างใกล้ชิด “พูดว่าเธอรักฉัน”

..…….…….ปากพบว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอยังเห็นคุณอาเป็นแค่คุณ อาเท่านั้น เธอสามารถพูดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย แต่ใน ตอนนี้ เขาอยากให้เธอพูดมันขึ้นมาให้ได้ แต่เธอกลับรู้สึก ประดับประเด็ด

เธอหัวเราะแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ใช่สิ ฉันกำลังคิดว่า พรุ่งนี้จะไป ย้ายของออกมาจากห้องฉันดีไหม หลังจากนั้นจะได้คืนห้องไป วางของไว้อยู่ที่นั้นตลอดออกจะเปลืองเงินอยู่บ้าง สุดท้ายห้องที่เธอเช่า อยู่ได้ไม่กี่วันก็ย้ายออกมาอีกแล้ว ธามนิธิจองเธอด้วยท่าที่จริงจัง “อย่าเปลี่ยนเรื่อง
ปาณีรวบรวมความกล้าและมองหน้าตามนิธิ ยามที่เผชิญหน้า กับเขา เธอรู้สึกว่าจิตใจของตนเองไม่เชื่อฟังคำสั่งอยู่บ้าง

แต่ในเมื่อเขาอยากฟัง เธอก็รวบรวมความกล้าพูดมันออกมา “ฉันรักคุณมาตลอด คะ! ที่ตามคุณกลับมาที่นี่ ก็เพราะว่ารักคุณ หลังจากที่หย่ากัน ช่วงเวลาที่เราแยกกันฉันก็คิดถึงคุณเป็นอย่าง มาก ตอนกลางคืนก็มักจะนอนไม่หลับ

ตั้งแต่หลังจากที่ปากลับมาอยู่กับธามนิธิอีกครั้ง นี่เป็นครั้ง แรกที่เธอเอ่ยคําพูดแบบนี้ เป็นครั้งแรกที่พูดสิ่งที่อยู่ในใจของ เธอออกมาให้เขาฟัง

พูดถึงประโยคหลัง เธอก็มุดหน้าเข้าไปในอกเขา น้ำเสียงนุ่ม นวลอย่างยิ่ง คล้ายว่ามีขนนกตกลงบนในของเขา “เป็นเพราะว่า รักคุณ ฉันถึงอยากรู้ว่าตนเองมีที่ยืนในใจของคุณมากแค่ไหน ฉันถึงกลัวว่าคนอื่นจะมาแทนที่ฉัน กลับว่าตนเองจะไม่สง่างาม มากพอ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คุณถึงจะไม่ต้องการฉันอีกต่อไป ทุก ครั้งที่คุณโกรธฉัน คุณไม่รู้หรอกว่าใจฉันร้อนรนมากแค่ไหน เป็น ทุกข์มากแค่ไหน”