ตอนที่ 593

เวทีสยังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ยอมพูดจา

ทันหัวเราะออกมาเบาๆ : “ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าแกไปก่อ เรื่องอะไรเอาไว้ พวกเขาถึงอยากจะส่งแกไปอยู่เมืองนอก

“เวกัสยังคงนิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จา ราวกับว่าทัตธนจะมองเขาทะลุปรุโปร่ง หลังจากที่เห็นเขานิ่ง

เงียบอยู่นาน : ” เรื่องผู้หญิงล่ะสิ ? ”

เวทัสถึงกับสะดุ้งโหยง รีบหันไปทางอาของตัวเอง

ทัตธนพูดต่อไปอีก ” ได้ยินมาว่า แกเคยรักใคร่ชอบพออยู่กับ ปาณีมาก่อน แล้วตอนนี้เธอก็หย่ากับน้าชายแกแล้ว ทีนี้แกก็เลย คิดว่าจะมีความหวังอีกครั้ง อย่างนั้นใช่รึเปล่า ? ”

นอกเหนือจากนั้นแล้ว เขาเองก็นึกไม่ออกจริงๆว่า ทำไมบ้าน สิทธิ์เวชถึงได้เห็นดีเห็นงามที่จะส่งเขาไปอยู่เมืองนอก แล้ว เหตุผลคืออะไร

เวทีสมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันมืดสลัว เขาหวนคิดถึงอดีต ” ผมกับปาณีเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ตั้งแต่สมัย ที่อยู่ ม.ปลาย พวกเราก็อยู่ด้วยกันแล้ว ”

” แล้วทำไมถึงได้เลิกกันล่ะ ? ” ทัตธนถามด้วยความสงสัย

เพราะผมทำเรื่องผิดพลาด ผมไม่เชื่อคำพูดของเธอ ” พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เวทัสก็ยิ่งรู้สึกเสียดายที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็น แบบนั้น

เพราะเขาไม่เอง

* แต่ว่า ผมชอบเธอมากจริงๆนะครับ พวกเรานัดกันไว้ เรียบร้อยว่าจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยขยุดด้วยกัน และคุยกันไว้ เราจะไปที่นั่นที่นี่ด้วยกัน ”

” แต่เธอก็เคยแต่งงานกับน้าชายแกแล้วนะ” ทัตธนพูดต่อ ไป : ” ใครๆเค้าก็รู้ว่าปาณีนะเคยเป็นน้าสะใภ้แกมาก่อน แกก็ น่าจะตาสว่างได้แล้วนะ อย่าทำตัวงอแงเป็นเด็กไปเลย แกก็ โตแล้ว ไม่ใช่เด็กแล้วนะ เกิดเป็นลูกผู้ชายนะ ถ้าหยิบมันขึ้นมา ได้ก็ต้องวางมันลงไปได้เช่นกัน ”

” เวทัสนึกย้อนไปถึงสมัยอดีต แล้วจู่ๆก็รู้สึกความเจ็บ ปวดก็พรั่งพรูออกมา ขณะที่เขานั่งอยู่ในรถ เขาได้เล่าเรื่องของ ปาณีให้อาเขาฟังมากมาย

เมื่อคืนนี้ทัดธนก็มีโอกาสได้เจอกับปาณีแล้วครั้งหนึ่ง แล้วเมื่อ ได้ฟังที่เวกัสเล่าอีก ก็ยิ่งทำให้เขารู้ประทับใจในตัวเธอมากขึ้น

เมื่อกลับถึงบ้าน ทัดธนให้แม่บ้านพาเวทัสไปอาบน้ำอาบท่า ส่วนตัวเขาเองก็เข้าไปที่ห้องหนังสือ เขาเห็นหนังสือของแอนเดรี ขวางอยู่บนโต๊ะ เป็นหนังสือที่ระให้เขาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่ พวกเขาแยกย้ายกัน ระอยากให้เขาลองพิจารณาหนังสือของ

แอนเดรีย สักหน่อย ตรีวิทย์ก็ออกตัวพูดถึงแต่เรื่องดีๆของแอนเดรียด้วยเหมือน
เขาจึงนั่งลงเปิดอ่านหนังสือของปาณี เขาค่อยๆเปิดอ่านไปที่ ละหน้า

เมื่อยามนิธิกลับมาถึงบ้าน เขาก็เห็นว่าแม่เขายังนั่งอยู่” แม่ ”

“ กลับมาแล้วเหรอ ? ” แม่มองมาที่เขา ก่อนจะพูดยิ้มๆ ปากอยู่ข้างบนแน่ะ ”

คนในบ้านเขาไม่มีใครรู้ว่าทั้งสองอยู่ด้วยกันหรือเปล่า แต่ว่า เมื่อไหร่ที่ปาณีกลับมาที่นี่ คนในบ้านต่างก็หวังอยากให้ทั้งสอง กลับมาคืนดีกัน

ธามนิธิตอบ อืม กลับมาสั้นๆ ก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป

ไฟห้องนอนไม่ได้เปิดเอาไว้ ปาณีกำลังนอนกอดหมอน นอน หลับพริ้มอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่

ธามนิธิถอดเสื้อคลุมของเขาออกไปวางพาดไว้ข้างๆ ก่อนจะ โน้มลงไปจูบที่ริมฝีปากของเธอ

จูบของเขาทำให้ปาณีตื่น เธอลืมตาขึ้นมาอย่างขี้เกียจ ” คุณ อา กลับมาแล้วเหรอ ? ”

เพราะในห้องไม่ได้เปิดไฟ เธอจึงเห็นไม่ชัดหรอกว่าเป็นเขา แค่เธอจํากลิ่นของเขาได้ก็เลยรู้ว่าเป็นธามนิธิ

คงเป็นเพราะในห้องนั้นมืดมาก ปาณีรู้สึกว่าตัวเองหัวใจเต้นแรงอย่างเห็นได้ชัด

ถามวิธีตอบด้วยน้ำเสียงคลุมเครือ ” อืม ”

เขายังไม่คลาย บจากริมฝีปากเธอ ยังคงจูบเธอต่อไป จน คล้ายกับว่าเขากำลังจะปล้นเอาอากาศออกไปจากปอดของเธอ จนหมดเกลี้ยง

” คุณกลับมาแล้วเหรอ ? ” หลังจากปล่อยให้เขาหัวเนียอยู่ครู่ หนิง ปา ถึงได้เอ่ยปากถามเขา

ภายใต้ความมืดมิดนั้น ธามนิธิตอบเธอเงียบๆ ” อืม รอนา นมั้ย ? ”

หลังจากที่พวกเขาหย่ากัน ถามนิธิคิดอยู่เสมอว่าอยากจะหา เวลามาอยู่กับเธอให้มากขึ้น เขาพยายามที่จะเป็นแฟนใน อุดมคติของเธอให้ได้ แต่บางทีงานเขาก็ยุ่งมากเกินไปจริงๆ

ปากเงยหน้าขึ้นมามองเขา ผมของเธอยาวสยายอยู่บนหมอน “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันรู้ว่าคุณยุ่ง วันนี้ฉันรู้สึกง่วงๆ ก็เลยนอน แต่หัววันน่ะค่ะ ”

ธามนิธิสงตัวเธอมากอดไว้ “คุณนอนเถอะ ผมไปอาบน้ำก่อน เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้เธอรู้สึกจิตใจสงบและปลอดภัย