ตอนที่843

“อะไรใคร? ธามอะไรนะ?” จํารัสถาม

ชญ มองแผ่นหลังของธามนิธิแล้วก็ไวยาตย์ที่อยู่ข้างเขา “ธา มนิธิ! คนที่อยู่ข้างเขาเป็นไวยาตย์เลขาของเขา! ก่อนหน้านี้ขา มนิธิอยู่ในค่ายทหารแต่ว่าหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุก็หันมาทำ ธุรกิจแทนทําได้ดีมากด้วย!”

จํารัสฟังที่ชญ พูดชมเขาก็ตอบอย่างไม่พอใจ “ก็แค่คนที่มี หลักฐานเป็นทหารมียศรุ่นที่สอง”

ชญหลับเขย่าหัว “เธอคิดว่าที่ธามนิธิมีอยู่ในทุกวันนี้เพราะ บ้านช่วยงั้นหรอ? งั้นเธอก็เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว!”

จํารัสไม่ได้มีความสนใจมากกพยักหน้าแล้วถาม “รถจอดอยู่

ที่ไหน?”

ชญซ์รถไปทางที่จอดอยู่ไม่ไกลก็เห็นจำรัสหันหลังเดินไปแล้ว ตอนธามนิธิปิดประตูก็เห็นจำรัวพอดีเลยขมวดคิ้ว

ปาณีได้ยินเสียงปิดประตูก็รีบออกมาจากห้องแล้วตะโกน “คุณอา? ทำไมวันนี้กลับมาเช้าจัง?”

ธามนิธิยิ้มแล้วรับตัวเธอที่วิ่งเข้ามากอดปากก็ยกยิ้มขึ้นอย่าง ไม่รู้ตัว “ทำไม? ไม่ชอบที่ฉันกลับมาเช้า? อยากให้ฉันทำงานจน ตึกหรือไง?”
พูดจบก็ทําเป็นจะเดินออกไปข้างนอกอีก

ปาณีเบปากอย่างไม่พอใจแล้วพูดกับเขาต่อ “คุณอา! อย่าไป

ธามนิธิมองเธอสายตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน “ทำไม? เธอไม่อยากให้ฉันกลับมาเข้าไม่ใช่หรือไง? เชื่อฟังคำพูดของ เธอก็ไม่ได้?”

ปาณีหันหลังอย่างไม่พอใจไม่ไปมองเขา

ธามนิธินึกถึงคนที่อยู่ข้างนอกก็ลังเลไปสักแป๊บเลยตัดสินใจ ถาม “ใช่แล้วท่านประธานจำรัสของบริษัทซี.ซี.เอสมาอยู่ที่นี่ยัง ไง?”

ปาณีตกใจ “อะไรนะ? เขายังไม่ไป?”

ธามนิธิหยีตา “ยังไม่ไป? มันเกิดอะไรขึ้น? เขาส่งเธอกลับ มา?”

ปาณีหันหลังใส่เขาไม่ได้รู้สึกถึงความอันตรายแล้วบ่น “อย่า พูดถึงเลย! ออกมาจากหน้าประตูโรงเรียนก็ตามฉันตลอด! ยังมา บ่นอีกว่าหุ่นฉันไม่ดีกับคนแบบนี้ฉันหมดคำพูดจริงๆ!”

ธามนิธิกลับจับประเด็นได้อีกแบบ “เขาตามเธอ? ไม่ได้ละฉัน ต้องไปถามสักหน่อยว่าเขามายุ่งเธอทำไม?”

ปาณีเห็นคุณอาที่จะออกไปถามจำรัสให้ได้ก็รีบห้ามไว้แล้ว อธิบาย “ก็ไม่ได้ยุ่งถึงขั้นล่วงละเมิด? เขาก็แค่มาถามฉันว่าทำไม ไม่เซ็นสัญญากับบริษัทซี.ซี.เอส! แต่ฉันรู้สึกหมดคำพูดจริงๆเพราะเขาเป็นคนปฏิเสธเซ็นสัญญาพวกเราก่อน!!

เห็นปาณีที่ทำหน้าจริงจังธามนิธิค่อยรู้สึกไว้วางใจแต่เห็นมือ เธอที่เต็มไปด้วยแป้ง “เธอทำอะไรเนี่ย?”

ปาณีชะงักแล้วมองแป้งสีขาวที่มือตัวเองจากนั้นก็กรีดแล้ววิ่ง ไปที่ห้องครัว “เส้นหมี่ของฉัน!!

ธามนิธิยิ้มแล้วมองแผ่นหลังของเธอที่หายไปในห้องครัว เขาดึงเนคไทออกแล้วเดินไปที่ชั้นสองแต่กลับนึกถึงแผ่นหลัง ของคนที่อยู่หน้าประตูเมื่อกี้ขึ้นมา “จำรัส?”

ในรถชญช์ก็เอาแต่หันไปมองจำรัสที่นั่งอยู่ข้างหลังแล้วถาม “เธอไปสวนจตุจักรทำไม? ฉันจำได้ว่าวันนี้เธอไม่มีงานอะไรที่ แถวนั้นนะ?”

จํารัสไม่ได้ตอบแต่กลับมองตัวเองในกระจกขมวดคิ้วไปด้วย

ทําท่าเทไปด้วย

สุดท้ายเธอก็วางโทรศัพท์ลงแล้วถามชญซ์ “ชญฉันหล่อ ไหม?”

ชญ มองเขาอย่างตกใจแล้วพยักหน้า “เธอหล่อมาก! หล่อจน ไม่มีเพื่อนแล้ว! ทำไมเธอเคยสนใจเรื่องหน้าตาตัวเองเมื่อไหร่? เธอมักจะบอกบ่อยๆไม่ใช่หรือไงว่าเรื่องหน้าตาเอาออกมาพูด แล้วไม่มีค่า?”

ชญชชะงักจากนั้นก็พูดอย่างยุติธรรม “ถ้าเอาเข้าจริงๆธามนิธิ ก็ไม่ได้หล่อเท่าเธอ!……
จํารัสตัดบทเขาอย่างไม่พอใจ “เธอพูดความจริงดีกว่า”

ชญ ชะงักแล้วพูดต่อ “แต่เขาดูมีความโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่า เธอ! แต่เธอเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ! แต่เขากลับเป็นที่ชื่นชอบ ของผู้หญิงทุกคน!”

จํารัสไม่พอใจที่ชญซ์แสดงความคิดเห็นแบบนี้ “งั้น หมายความว่าฉันไม่มีเสน่ห์เท่าเขา เขาหล่อขนาดนั้นเลย ทําไมฉันไม่รู้สึกว่าเขาหล่อเลยสักนิด? ก็แค่ถือว่าดูดีๆ

ชญ ทําหน้าแบบตามใจเธอแล้วบอก “ฉันก็แค่พูดในความ

คิดของผู้ดู! เธอไม่ต้องจริงจังก็ได้”

จำรัสก้มหัวลง “สงสัยตาของปาณีมีปัญหาแน่เลยทั้งๆที่ฉัน เป็นคนหล่อกว่าเขา!”

ชญซ์กำลังขับรถอยู่เลยได้ยินไม่ค่อยชัดเลยถาม “เธอบอกว่า

อะไรนะ?”

จํารัสพูดเสียงดังใส่เขาอย่างหมดอารมณ์ “ไม่มีอะไร! ขับรถ ดีๆฉันจะหลับแป๊บนึง!

ชญซ์มองจํารัสที่นอนอย่างไม่รักษาภาพลักษณ์ก็ได้แต่เขย่าหัว ธามนิธิเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงไปชั้นล่างก็เห็นปาณียืนอยู่หน้า เตาแก๊สทำหมี่อยู่

เขานั่งมองเธอที่กำลังทำอยู่นิ่งๆไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกใจมันถูกเติม เต็มไปหมด
นึกถึงฝีมือของปาณี ธามนิธิก็รู้สึกหิวขึ้นมาทันทีก็เลยไปเอา กล้วยที่วางอยู่บนโต๊ะมากิน

ปาณีหันกลับมาก็เห็นธามนิธิกินผลไม้อยู่เลยชะงักและรีบทำ เร็วขึ้นพร้อมพูดไปด้วย “จะเสร็จแล้ว!”

ธามนิธิกินกล้วยคําสุดท้ายลงอย่างสง่าแล้วบอก “ไม่เป็นไร

ฉันไม่รีบ!”

ไม่นานถ้วยบะหมี่ร้อนๆสองถ้วยก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าธา มนิธิ

ธามนิธิเห็นไข่ดาวที่เป็นรูปหัวใจบนบะหมี่ก็บอก “ปาณีที่ฉันก็ ไม่ได้ถือสาอะไรกับเรื่องกินนะ”

แต่ปาณีกลับทนไม่ไหวและรีบกิน “ร้อนๆ……..

ธามนิธิเลยยกถ้วยเธอมาแล้วช่วยเป่าให้ “ซุ่มซ่ามรอให้มัน

เย็นหน่อยแล้วค่อยกินไม่ได้หรือไง?”

แต่ปาณีกลับแย่งถ้วยตัวเองกลับมามีแบบอย่างครั้งที่แล้วครั้ง นี้เธอเลยกินค่าเล็กๆ

ธามนิธิเห็นเธอกินอย่างอร่อยเลยก้มหัวลงกินของตัวเอง รอจนทั้งถ้วยใหญ่ถูกกินจนหมดสามนิธิค่อยพบว่าตัวเองกิน ไปเยอะขนาดนี้แล้ว

เลยยกถ้วยขึ้นอย่างรู้ตัวแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่ปาณีกลับอิ่มจนไม่อยากขยับตัวนั่งมองคุณอาที่ไปทำความสะอาดอย่างเงียบๆ “ตอนคุณอาทำงานที่หล่อมากเลยนะ!”

ธามนิธิมองหน้าเธอแล้วยิ้มไม่ได้พูดอะไรจากนั้นก็ทําความ สะอาดต่อ

ผ่านไปสักพักทำความสะอาดเสร็จธามนิธิก็มาจูงมือปาณีแล้ว เดินขึ้นไปแต่กลับได้ยินปากดแล้วปล่อยมือเขารีบวิ่งเข้าไป

ในห้องครัว

ใครบางคนที่รู้สึกโดนทิ้งเลยต้องเดินตามปาณีไปในห้องครัว แล้วเห็นปา กำลังเทอะไรลงไปในถ้วย

ปาณีไม่รอเขาถามก็พูดไปก่อน “อันนี้เป็นอาหารแมวฉัน อุตส่าห์ให้น้าลงไปช่วยซื้อมา จากนั้นธามนิธิก็โดนสั่งให้เอาถ้วยไปวางไว้นอกประตู

หลังสวน

ไม่รอให้ปาณีเรียกก็มีเสียง “เหมียวๆ เดินเข้ามา

เห็นแมวที่กินอย่างอร่อยปาณีก็ยื่นมือไปลูบหัวมัน “เด็กดีกิน เยอะๆนะ อันนี้เป็นของเธอหมดเลย!”

ธามนิธิมองมุมข้างเธอก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา “ได้แล้วพวกเราควร กลับกันเถอะ! ข้างนอกหนาวระวังไม่สบายนะ!”

ปาณีจากลาน้องแมวอย่าน่าเสียดายจากนั้นก็เข้าไปอยู่ใน อ้อมกอดของธามนิธิ